Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Πέτερ Χάντκε, αυτός ο ακάματος γραφιάς, τεχνίτης και μάγος της γερμανικής γλώσσας έλαβε το Νόμπελ Λογοτεχνίας του 2019. Δυστυχώς αυτή η απονομή δίχασε τη γερμανική κοινή γνώμη, και την αυστριακή βεβαίως, και ήταν πολλοί οι πρόθυμοι αναμάρτητοι που έβαλαν εναντίον του τον λίθο. Του καταλόγισαν τη φιλοσερβική του στάση στον γιουγκοσλαβικό πόλεμο, τον ταύτισαν με φονιάδες, δεν του αναγνώρισαν ούτε το δικαίωμα στο λάθος -αν ήταν λάθος-, δεν του αναγνώρισαν ούτε το δικαίωμα στη δική του οπτική και στην υποστήριξη των θέσεών του. Συμβαίνουν αυτά όμως. Με το "Ποίημα για τη δι...

Ο Τόμας Μπέρνχαρντ (1931-1989) είναι γνωστός, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς, πρωτίστως ως πεζογράφος και δευτερευόντως ως δραματουργός. Υπάρχει, όμως, μια ακόμα συγγραφική όψη του, εκείνη του ποιητή, που είναι η περισσότερο σκιασμένη και γίνεται γνωστή στην Ελλάδα ουσιαστικά για πρώτη φορά, χάρη στην παρούσα έκδοση-μετάφραση ολόκληρου του ποιητικού έργου του. Ως ποιητής εξελίχθηκε μέσα στον χρόνο, προσεγγίζοντας ολοένα και περισσότερο προς εκείνον τον ψυχισμό και τη στάση απέναντι στη ζωή, τον εαυτό του και τους ανθρώπους, που γνωρίζουμε από την πεζογραφία του, ό,τι μ...

Τα ποιήματα της συλλογής χωρίζονται σε τέσσερα μέρη: Το Πρωί, το Μεσημέρι, το Βράδυ και τη Νύχτα. Ο Μπρας, εξασκούμενος στον ρόλο του παρατηρητή, διαθέτει μεγίστη οξυδέρκεια, εξαιρετικούς αισθητήρες, μάλλον εκ φύσεως, έναν κυνισμό που πλαγιάζει με μια αόρατη ευαισθησία και το πρωί ξυπνάει συμπαθής, έναν απόλυτα λογικό τρόπο έκφρασης. Ό,τι έχω δεν θέλω να χάσω, αλλά όπου είμαι δεν θέλω να μείνω, αλλά όσους αγαπώ δεν θέλω να αφήσω, αλλά όσους γνωρίζω δεν θέλω πια να δω, αλλά όπου ζω δεν θέλω να πεθάνω, αλλά εκεί που θα πεθάνω δεν θέλω να πάω. Να μείνω θέλω εκεί π...

Δέκα συνεδρίες και μια τηλεφωνική επικοινωνία ίσον έντεκα μονόλογοι. Θα μπορούσαν να είναι έντεκα ξεχωριστοί, αυτόνομοι μονόλογοι, αν δεν υπήρχαν κάποια κοινά χαρακτηριστικά στοιχεία που να τους διατρέχουν. Μια γυναίκα επισκέπτεται την/τον ψυχολόγο της και μονολογεί. Αναπολεί τη ζωή της, κάνει την αυτοκριτική της, εκφράζει τις αμφιβολίες της, δηλώνει τις επιθυμίες της. Η συγγραφέας αφήνει εντέχνως ανοιχτά κάποια σημεία, έτσι που οι αναγνώστες, ακροατές ή θεατές να μη μένουν απαθείς κατά τη διάρκεια του έργου, αλλά να μπορούν να υποδυθούν ακόμα και το ρόλο της/του ψ...

Έτσι όπως ξεκουμπώνεται η γλώσσα μετά από πολλή σιωπή και γέρνεις να πεις μια Καλημέρα όπως ένα τριαντάφυλλο που βιάζεται να κοπεί. Και έτσι που θέλεις να κρατηθείς στη ζωή και πιάνεσαι απ’ τον λαιμό μου και με πνίγεις αλλά είναι για την ημετέρα σωτηρία. Δικαιολογίες πάντα υπάρχουν στην επανάληψη των ημερών. Έτη και έτη ανθούν τα τραύματά σου έτη και έτη γδύνεις τη γλώσσα και τα περιτυλίγεις.

Για ενδεχόμενη απολογία: Αγαπώ τα δέντρα κι ας ψηλώνουν σκόπιμα. Καθένα μού κρύβει ένα κομμάτι ουρανού, καθένα με καρφώνει στο παρόν. Έσφαξα το παρελθόν, γέμισε η αυλή με αίματα και ασήμαντες λεπτομέρειες. Άλλη εκδοχή δεν υπάρχει.

Δεν αγαπώ πια. Ο τελευταίος που αγάπησα πνίγηκε σε κατακλυσμούς αγάπης. Ήταν κι αυτή η άστεγη μέρα, που δεν έλεγε να φύγει με τίποτα. Θαρρώ δεν είχε πού να πάει, ανάμεσα σε δυο Κυριακές στενό το πέρασμα, σπρώχνονται οι μέρες για να πιουν στο σιντριβάνι του χρόνου. Πίνουν νερό, μα δεν κοιτάνε το Θεό. Μπουχτίσανε φιλανθρωπία. ΑΠΑΤΡΙΔΕΣ Εμείς οι απάτριδες πάνω σε κόκκινο χαλί βαλμένοι με τα σκονισμένα μας παπούτσια, με τα μαλλιά αφρόντιστα. Έτοιμοι για χειραψίες-ρυμουλκά. Τις εσωτερικές μας σκάλες ανεβοκατεβαί...