Η άστεγη μέρα

Η άστεγη μέρα

Δεν αγαπώ πια. Ο τελευταίος που αγάπησα πνίγηκε σε κατακλυσμούς αγάπης. Ήταν κι αυτή η άστεγη μέρα, που δεν έλεγε να φύγει με τίποτα. Θαρρώ δεν είχε πού να πάει, ανάμεσα σε δυο Κυριακές στενό το πέρασμα, σπρώχνονται οι μέρες για να πιουν στο σιντριβάνι του χρόνου. Πίνουν νερό, μα δεν κοιτάνε το Θεό. Μπουχτίσανε φιλανθρωπία. ΑΠΑΤΡΙΔΕΣ Εμείς οι απάτριδες πάνω σε κόκκινο χαλί βαλμένοι με τα σκονισμένα μας παπούτσια, με τα μαλλιά αφρόντιστα. Έτοιμοι για χειραψίες-ρυμουλκά. Τις εσωτερικές μας σκάλες ανεβοκατεβαίνουν χρησμοί μέχρι που σπάνε από καθαριότητα. Κλέβουμε ένα χαμόγελο, μια λέξη, αλλά δεν πλουταίνει ούτε η γλώσσα ούτε η καλοσύνη μας. Περιμένουμε εδώ ανέκδοτα ερωτηματολόγια, κάποια μορφή αφαλάτωσης, είναι μια δήλωση που υποστέλλεται δηλαδή και μια υπογραφή ακόμη που λείπουν, μια φωτογραφία μας όταν κλοτσάμε αβαθή νερά, τέτοια που δεν σηκώνουν κύματα. Ούτε αντιρρήσεις.

Το βιβλίο δεν υπάρχει σε κάποια βιβλιοθήκη

Σχετικά Βιβλία

Στρατός ξυπόλητων λέξεων

Στρατός ξυπόλητων λέξεων

Εκδόσεις Βακχικόν
Τα ποιήματα του 2014

Τα ποιήματα του 2014

Κοινωνία των (δε)κάτων
Ανθολογία ποιητών 2015-2017

Ανθολογία ποιητών 2015-2017

24 γράμματα
Στο τέλος μιας προσημειωμένης μέρας

Στο τέλος μιας προσημειωμένης μέρας

Εκδόσεις Βακχικόν
243.186 Βιβλία
122.585 Συντελεστές
4.631 Εκδότες
Με την υποστήριξη του ΒιβλιοNet και του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου