Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ταξιδεύω... Τα τελευταία 15 χρόνια συνέχεια, για διάφορους λόγους, με όλα τα μεταφορικά μέσα, με μπλοκ σημειώσεων και μια βαλίτσα φωτογραφικά που δεν ξέρω ακόμα να χρησιμοποιώ σωστά... Ταξιδεύεις... Κι εσύ μαζί μου. Μιλάω για εσένα τον αναγνώστη που σε κουβαλάω στην πλάτη και άλλοτε σε νιώθω σαν βαρύ φορτίο υποχρέωσης απέναντι σ' αυτά που διαβάζεις και άλλοτε ελαφρύ σαν πούπουλο, αφού έμαθα να γράφω την αλήθεια... Ταξιδεύει... Μια καταπληκτική ομάδα ανθρώπων που αγαπάνε αυτό που κάνουν, αλλά πάνω απ' όλα αγαπάνε και σκέφτονται ο ένας τον άλλο. Ταξιδεύουμε... Ανακαλύπτοντ...

Σαββατοκύριακο... Επιστροφή στην πραγματικότητα, ξανά σαββατοκύριακο και πάλι πίσω. Μικρές ανάσες ζωής για εκείνους που μένουν "αλλού", για επισκέπτες, τουρίστες, αλλά όχι ξένους στον ίδιο σου τον τόπο. Η αλήθεια είναι ότι πάντα έρχεσαι, ποτέ δεν θέλεις να φύγεις, να επιστρέψεις στην καθημερινότητα. Γι' αυτό, το σαββατοκύριακο ανακηρύσσεται πανηγυρικά ως ιερό διήμερο. Το σκέφτεσαι, το οργανώνεις και πραγματοποιείς... Του προσφέρεις τον καλύτερο εαυτό σου και εκείνο σε γεμίζει με νέες εικόνες, δυνατές εμπειρίες, ζωντάνια, ελπίδα και αισιοδοξία. Φτιάχνεις τα καλύτερα σενά...

Κένταυροι, μαγικό βουνό, βουνό και θάλασσα μαζί, Αιγαίο και Παγασητικός στο κέντρο της Ελλάδας, ζωντανά χωριά -πολύχρωμο σκηνικό, αρχοντικά και καλντερίμια... Τα έχουμε χρησιμοποιήσει όλα. Έχουμε τοποθετήσει όλες τις πιθανές "ταμπέλες", έχουμε προσπαθήσει να περιγράψουμε αυτό που τα μάτια βλέπουν και η ψυχή αναγνωρίζει ως οικείο. Το Πήλιο. Έχουν γραφτεί τα πάντα ή σχεδόν τα πάντα. Πόσα περισσότερα θα μπορούσαμε να σας προσφέρουμε; Το ερώτημα πιστεύουμε ότι θα απαντηθεί στις σελίδες που ακολουθούν. Τόσο απλά. Αν δείτε το Πήλιο ως χώρο αναψυχής, φυσικής και ψυχικής ανάτασης,...

Στο παράθυρο της Πρέσπας Γεια σας, θα θέλαμε με αυτή την απλή επιστολή εν είδει προλόγου να μας γνωρίσετε καλύτερα. Είμαστε αυτοί που φτιάχνουν τους ταξιδιωτικούς οδηγούς "Ανακαλύψτε την Ελλάδα". Παρά το γεγονός ότι ο καθένας έχει τη δική του προσωπικότητα και τα δικά του προβλήματα αισθανόμαστε σαν ένα κομμάτι, έχουμε μια ψυχή. Ταξιδιάρα ψυχή. Σκεφτείτε ένα μάτσο κεριά... αν ανάψει το ένα, παίρνουν όλα μαζί φωτιά. Κάπως έτσι. Στην Πρέσπα ανάψαμε -συγγνώμη ταξιδέψαμε- όλοι μαζί. Μπήκαμε στα αυτοκίνητα και κάναμε χίλια χιλιόμετρα και βάλε. Περπατήσαμε, μιλήσαμε, γελάσαμε...

Αμφίδρομη επικοινωνία Τα μηνύματα έρχονται το ένα μετά το άλλο και φροντίζουμε πάντα να απαντάμε. Οι αναγνώστες του "Ανακαλύψτε την Ελλάδα" ξαφνικά σταματούν να αντιμετωπίζουν το έντυπο που κρατάνε στα χέρια τους ως απλό ταξιδιωτικό οδηγό, αλλά το έχουν σαν κάτι δικό τους. Και δοκιμάζουν να επικοινωνήσουν, να καλύψουν την απόσταση. Κάποιοι ακολουθούν τις "οδηγίες", άλλοι απλώς "ελέγχουν" την πιστότητα των πληροφοριών και ψάχνουν ακόμα και για λάθος κωδικούς στα τηλέφωνα. Μερικοί πηγαίνουν ακόμα πιο πέρα. Βλέπουν την τελευταία σελίδα όπου ανακοινώνουμε την επόμενη έκδοση...

Ακόμα ένα ταξίδι στην Ελλάδα αρχίζει με το πολυτελές λεύκωμα που κρατάτε στα χέρια σας. Ένα ομολογουμένως αλλιώτικο ταξίδι με πολλές και διαφορετικές οπτικές γωνίες, μέσα από τα μάτια των φωτογράφων και τις περιγραφές όσων έγραψαν τα μικρά περιεκτικά κείμενα. Αντικείμενο... η πατρίδα μας. Με κάστρα, μοναστήρια, γεφύρια, ορεινούς οικισμούς, απίθανες θαλασσινές πολιτείες, λίμνες, ποτάμια, βουνά και φαράγγια... Ποιος είπε ότι ζούμε σε μια φτωχή χώρα! Κάθε άλλο. Ο πλούτος της είναι ανεξάντλητος κι εμείς δοκιμάσαμε να σας μεταφέρουμε περισσότερο τη μοναδικότητα της αίσθησης μέσα...

Σκηνή σε μεγάλο υψόμετρο. Οροπέδιο ονομαστό. Πηγή, δύο σχηματισμοί λιμνών, εκκλησάκι, καταφύγιο. Μια παρέα Κρητικών 18-25 χρόνων, σε μια γωνιά έχουν ανάψει φωτιά για να ψήσουν κρέας. Κρασί, τσικουδιά, μερικές ντομάτες, λίγο τυρί και ψωμί. Έρχομαι από ορεινό δρόμο "σπαστήρι", βγαίνω από το αυτοκίνητο γιατί με φωνάζουν να πάω κοντά. Κερνούν κρασί και σε λίγο ένας απ' όλους βγάζει το μαντολίνο και αρχίζει να γρατζουνάει τις χορδές. Η μαντινάδα ξεκινάει και τα δίστιχα περνούν από στόμα σε στόμα, αλληλοσυμπληρώνονται μα ποτέ δεν σταματούν. Η ιστορία φτιάχνεται εκείνη την ώρα......

Στολίδια σε υψόμετρο. Όλα πέτρινα, όλα διαφορετικά μεταξύ τους και όλα τόσο όμοια στη μορφολογία. Τη ζωή στο βουνό τη διαμορφώνει... το βουνό! Ο άνθρωπος δεν αντιστέκεται. Προσαρμόζεται, βρίσκει λύσεις και όταν μπορεί γίνεται καλλιτέχνης. Φροντίζει το σπιτικό του, εξωτερικεύει το μέσα του, το προσφέρει σε δημόσια θέα. Ο χρόνος στα ορεινά λέμε ότι κυλάει πιο αργά. Κάποιες φορές σταματάει κιόλας. Κάπως έτσι κατάφεραν και διατηρήθηκαν οι περισσότεροι οικισμοί που σήμερα θαυμάζουμε. Χωρίς δραστηριότητα, χωρίς ανθρώπους, χωρίς ζωή. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο στις μέρες μας. Η το...

Λένε πως ο χρόνος στα ορεινά κυλάει πιο αργά. Η θέα είναι καλύτερη και η αίσθηση ελευθερίας ανυπέρβλητη. Ακόμη μιλάνε για καθαρό αέρα, για μεγαλύτερη και στενότερη επαφή με το θείο, για κάθε είδος ορεινά "καταφύγια" αλλά και για κατακτήσεις κορυφών ως διακρίσεις. Σημείο αναφοράς για όλα τα παραπάνω είναι ο άνθρωπος, αυτός που διαλέγει να ζητήσει ή απλά να εκδράμει σε μεγάλο υψόμετρο. Καθώς απομακρύνεται από τα πεδινά, αρχίζει να αισθάνεται τον ίδιο περίεργο φόβο και σεβασμό με εκείνον που θα ένιωθε στη μέση του πελάγους... Δεν είναι απίστευτο πως εμείς οι Έλληνες ζούμε σε μ...

Όλες οι κουκκίδες στον χάρτη του ελληνικού αρχιπελάγους έχουν όνομα. Ακόμα και οι πιο μικρές. Τις βλέπεις από ψηλά και σε πιάνει μια λαχτάρα να βρεθείς εκεί. Σε χαμηλή πτήση πάνω από τα νησιά του Αιγαίου συνήθως το μάτι κολλάει σε μικρά πάλλευκα σύνολα που εκτυφλωτικά επιστρέφουν στον ουρανό το φως του ήλιου. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως πρόκειται για "χώρες", αυτόνομες κοινωνίες, μικρές πολιτείες ανθρώπων σε χρώμα που δεν επιλέχθηκε τυχαία. Θα περίμενε κανείς πως με παρόμοια ονομασία και ένα κυρίαρχο χρώμα, θα έμοιαζαν μεταξύ τους. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Πολύ ξε...

Από την καρέκλα του γραφείου, μέσα από ένα πληκτρολόγιο και μία οθόνη περνάει ο χείμαρρος των εικόνων μιας Ελλάδας που "ανακαλύψαμε" και τοποθετήσαμε σε 160 σελίδες 23 επί 14,5 εκατοστών επί 12 μήνες. Δεκάδες πρόσωπα, συντάκτες, φωτογράφοι, περιπατητές, περιηγητές του 21ου αιώνα με αυτοκίνητα, μοτοσυκλέτες, θαλασσινά σκάφη, αεροπλάνα, μάσκες και αναπνευστήρες... συναντούν χιλιάδες άλλους από τη μια άκρη της Ελλάδας ως την άλλη κι επιστρέφουν στη βάση τους να καταγράψουν όλα τα θαυμαστά που είδαν και ένιωσαν. Είμαστε χαρούμενοι και περήφανοι συνάμα. Όχι γιατί τα καταφέραμε,...

Τα ονομάζουμε μικρούς παραδείσους, τους δίνουμε τον χαρακτηρισμό της όασης, τα φορτώνουμε με κοσμητικά επίθετα και ανακαλύπτουμε στην αγκαλιά τους τη "μουσική" της ηρεμίας και την ανθρώπινη επαφή με συνοδοιπόρους σαν κι εμάς στο ταξίδι της "άγονης γραμμής". Αυτά για εκείνους που τα αγαπούν πολύ και τα θεωρούν παρθένους θησαυρούς στην ελληνική θάλασσα. Υπάρχει όμως και η αντίθετη άποψη που μιλά με σκληρή γλώσσα για το πολύωρο ταξίδι, την απουσία παροχών και υπηρεσιών, τον εγκλωβισμό σε "σχήματα" διακοπών που ανήκουν στο παρελθόν και τόσα άλλα. Η αλήθεια ως συνήθως βρίσκεται...

Η Ελλάδα είναι ένα από τα λίγα μέρη του κόσμου που το ταξίδι στον χρόνο, ιδιαίτερα στο παρελθόν, όχι μόνον επιτρέπεται, αλλά επιβάλλεται! Παίρνεις μια βαθιά εισπνοή, κλείνεις τα μάτια και πραγματοποιείς αυτό το μετέωρο βήμα περνώντας την "πύλη" ενός -οποιουδήποτε- αρχαιολογικού χώρου. Το πέρασμα από το σκοτάδι στο φως ανοίγοντας και πάλι τα μάτια είναι μαγικό. Μετράς τις χιλιετίες πολιτισμού και αρχίζεις την περιήγηση, το ατέλειωτο ταξίδι. Ακόμα και οι πέτρες έχουν μιλιά και θα πρέπει να προσέχεις πού πατάς. Δίνεις την ευκαιρία στην ψυχή σου να πάρει κι εκείνη μια ανάσα και...

Τουλάχιστον τα μισά και... κάντε κάτι να χωρέσουν! Αυτή ήταν η εντολή και ταυτόχρονα η υπόσχεση που δώσαμε ο ένας στον άλλο. Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι μας στα Δωδεκάνησα, το νοτιοανατολικό νησιωτικό σύμπλεγμα της Ελλάδας, που ακουμπάει στα παράλια της Μικράς Ασίας, προσφέρει σπάνιες εικόνες, αξέχαστες εμπειρίες και μπορεί να αγκαλιάσει όλες τις "συνομοταξίες" των ταξιδευτών. Από τα ανεξερεύνητα μικρονήσια όπως οι Αρκιοί μέχρι τη χλιδή της Ρόδου, ο καθένας μπορεί να βρει το ιδανικό πεδίο έκφρασης στις διακοπές του. Οι επιλογές είναι τόσες πολλές ώστε ο αριθμός "Δώδεκα" μοιάζε...

Σε έναν σιδηροδρομικό σταθμό όλα κινούνται. Οι επιβάτες, οι εργαζόμενοι, τα εμπορεύματα, το ίδιο το τρένο... Η ταχύτητα κίνησής τους είναι σημάδι των καιρών. Σήμερα το ξέρουμε καλά, όλα κινούνται πιο γρήγορα. Μοναδική σταθερά, σημείο αναφοράς, ο ίδιος ο σταθμός με τις εγκαταστάσεις του. Οι αιώνες περνούν 19ος-20ος-21ος, αλλά οι σταθμοί παραμένουν στη θέση τους και οι περισσότεροι αποτελούν κομμάτια της σύγχρονης πολιτιστικής κληρονομιάς της Ελλάδας. Μην παραξενεύεστε καθόλου. Ο σταθμός της Ολυμπίας είναι αρχαιοπρεπής, της Πελοποννήσου εκλεκτικιστικός, του Βόλου μας φέρνει π...

Για έναν περίεργο λόγο άρχισα να διαβάζω ξανά τα εισαγωγικά κείμενα που αναφέρονται σε νησιά των Κυκλάδων. Από πέρυσι μέχρι σήμερα έχουμε κυκλοφορήσει τρεις οδηγούς "Ανακαλύψτε την Ελλάδα", που αναφέρονται σε 18 ονειρεμένους μικρόκοσμους του Αιγαίου. Έμεινα με το στόμα ανοιχτό... Μα κανένας να μη μοιάζει με τον άλλο! Να είναι τόσο κοντά και τόσο μακριά συνάμα. Ο ίδιος ουρανός, η ίδια θάλασσα, παρόμοιας μορφολογίας τοπίο κι όμως τόσο πολλές ιδιαιτερότητες και τόσο έντονη ταυτότητα... αισθητική, πολιτισμική. Είναι να αναρωτιέται κανείς. Ένα στενό μερικών εκατοντάδων μέτρων χω...

Αποστολή στην Αιτωλοακαρνανία. Το παζλ της Ελλάδας που ανακαλύπτουμε, κομμάτι κομμάτι συμπληρώνεται. Συντάκτες και φωτογράφοι ετοιμάζουν τις βαλίτσες τους και είναι έτοιμοι να ξεκινήσουν. Οι περισσότεροι χαμογελούν, αλλά έχουν μια ανησυχία στο βλέμμα. Αναρωτιούνται εάν υπάρχουν τόσα πολλά και ενδιαφέροντα στην περιοχή αυτή. Σκέφτονται ότι θα είναι δύσκολο να γεμίσουν τις σελίδες του ταξιδιωτικού οδηγού και ο λόγος είναι απλός. Όλος αυτός ο πλούτος δεν είναι κάπου καταγεγραμμένος. Δεν υπάρχουν σημαντικές τουριστικές υποδομές, παρά μόνο σε συγκεκριμένα σημεία... Παρ' όλα αυτά...

Αν θέλουμε να πιστέψουμε τον Ηρόδοτο, στον ευρύτερο χώρο της αρχαίας Θράκης (παράλια Αιγαίου, Ελλησπόντου, Βοσπόρου και από τις ακτές του Εύξεινου Πόντου ως τη Μακεδονία) κατοικούσε το δεύτερο σε πληθυσμό έθνος της γης (μετά τους Ινδούς), οι Θράκες. Η χώρα τους είχε προνομιακή θέση δίπλα στα στενά που ενώνουν την Ευρώπη με την Ασία και την ανέδειξε σε κέντρο διάδοσης, διασποράς και διακίνησης αγαθών, ιδεών και πολιτισμών. Την ίδια όμως στιγμή την έκανε τόσο επιθυμητή, ώστε οι εχθρικές επιδρομές και οι πολεμικές συγκρούσεις να μην έχουν τελειωμό στους αιώνες. Οι Θράκες είχα...

Όπου πατάει ρόδα... δεν φυτρώνει χορτάρι! Θα το δείτε γραμμένο ξανά μέσα στις σελίδες που ακολουθούν. Το επαναλαμβάνουμε για να μην το ξεχάσει κανείς. Γιατί στην Ελλάδα η οδήγηση οχήματος 4x4, SUV, pickup, τζιπ, αγροτικού -πείτε το όπως θέλετε- για κάποιο περίεργο λόγο έχει συνδεθεί με την ασυδοσία, εντός και εκτός δρόμου. Τα μάτια μας έχουν δει πολλά. [...] Είναι ντροπή! Από την άλλη, δεν είναι καθόλου ντροπή να ακολουθείς μια ορεινή διαδρομή σε πατημένο δασικό δρόμο και να απολαμβάνεις με όλες σου τις αισθήσεις το τοπίο. Να κάνεις πολλές στάσεις για να περπατήσεις, να πιε...

Στη σαγήνη του Ιονίου Φανατικός λάτρης των Κυκλάδων και της Κρήτης, ένιωθα περίπου σαν να απατώ τη σύζυγό μου όταν επιβιβαζόμουν στο πλοίο για την Κεφαλονιά. Και αυτή, λες και το 'ξερε, φρόντισε να με πλανέψει και να μου χαρίσει αξέχαστες στιγμές. Από τις πανέμορφες ξερές Κυκλάδες βρέθηκα με μιας στην αγκαλιά του πράσινου, που σ' ακολουθεί ως την παραλία. [...] Κάπως έτσι μπήκε η Κεφαλονιά και τα Επτάνησα στην καρδιά μου. Το επόμενο ταξίδι ήταν Πάσχα. Αυτή τη φορά το πλοίο έδεσε στη Ζάκυνθο. [...] Την Ιθάκη την ψάχνω ακόμη. [...] Ταξιδέψτε λοιπόν κι εσείς μαζί μας μέσα α...