Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Γλυκιά ποίηση! Η ωραιότερη από τις τέχνες! Εσύ που αναδεύεις µέσα µας τη δύναµη της δηµιουργίας και µας φέρνεις κοντά στη θεότητα, οι απογοητεύσεις δεν σκότωσαν τον έρωτα που είχα για σένα από τα πρώτα παιδικά µου χρόνια! Ο πόλεµος αύξησε κιόλας την κυριαρχία της ποίησης πάνω µου, κι εξαιτίας του, όσο κι εξαιτίας της, είναι που ο ουρανός µπερδεύεται πια µε το έναστρο κεφάλι µου. Γλυκιά ποίηση! Λυπούµαι που η αβεβαιότητα των καιρών δεν µου επιτρέπει να αφεθώ στις δικές σου εµπνεύσεις για το περιεχόµενο τούτου του βιβλίου, αλλά ο πόλεµος εξακολουθεί. Πρέπει, πριν επιστρέψω σ’...

Η ποίηση διαρκεί με την αντεστραμμένη της μορφή, την ανάποδη - όχι με την ορθή της, η οποία δεν υπάρχει: αυτό είναι το μυστήριό της. Ο αντίκτυπος μη υπαρχόντων στοιχειωδών υλικών που προσδιορίζουν την αδιαφορία προς τη μάταιη αναζήτηση του ανθρώπου. Ηχώ προερχόμενη από νεκρική σιωπή... Η δεύτερη γραφή, εκείνη του παρασπουδαστή, έρχεται πρώτη. Αντιστροφή παράδοσης. Γλώσσα αφιχθείσα.

"Οι έρωτές µου της µίας στιγµής αξίζουν έρωτες ενός αιώνα. Ευτυχώς, όµως, καµµία δεν µε ακολουθεί και δεν έχω το χρόνο ν' αποκτήσω τη συνήθεια εκείνη από την οποία προκύπτει η ζήλεια. Γελάστε, λοιπόν! µην φοβάστε µήτε το µέλλον, µήτε το θάνατο. Ποτέ δεν είναι κανείς βέβαιος ότι θα πεθάνει. Θαρρείτε, µήπως, ότι είµαι ο µόνος που δεν πέθανε; Θυµάστε τον Ενώχ, τον Ηλία, τον Εµπεδοκλή, τον Απολλώνιο τον Τυανέα; Και µήπως δεν υπάρχουν στον κόσµο κάποιοι που πιστεύουν ότι ο Ναπολέων ζει ακόµη; Κι εκείνος ο καηµένος βασιλιάς της Βαυαρίας, ο Λουδοβίκος ο 2ος! Όλοι βεβαιώνουν ότι ο...

Περιλαμβάνονται τα ποιήματα: - Charles - Augustin Sainte - Beuve, "Ημουνα δέντρο ανθηρό..." - Guillaume Apollinaire, "Η τσιγγάνα", "Φεγγαράδα" - Charles Baudelaire, "Τα λύτρα", "Στον αναγνώστη", "Σε μια Μαντόνα", "Οι αναμνήσεις πιο πολλές...", "Η πονόψυχη υπηρέτρια", "Η ομορφιά", "Οι τυφλοί" - Alphonse de Lamartine, "Τα πανιά", "Η λίμνη" - Francois - Marie Arouet de Voltaire, "Η αγάπη και η φιλία" - Sully Prudhomme, "Τα μάτια" - Jean Moreas (Ιωάννης Παπαδιαμαντόπουλος), "Τούτο το ρόδο διάλεξα...", "Ένας ανάριος ουρανός...", ", Μην πείτε ξέφρενη γιορτή...", "Εσύ πο...

Ο Guillaume Apollinaire (1880-1918) υπήρξε εµβληµατική μορφή του γαλλικού μοντερνισµού κι ένας από τους µεγαλύτερους ποιητές του 20ού αι. Στο Παρίσι όπου ζει κατά το µεγαλύτερο µέρος των δύο πρώτων δεκαετιών του 20ού αι. συναναστρέφεται και επιδρά σε έναν εκπληκτικό αριθµό ανθρώπων που θα αποκτήσουν εµβληµατική σηµασία στη νεωτερική έκφραση: Alfred Jarry, Picasso, Henri Rousseau, Gertrude Stein, Pierre Reverdy, Marcel Duchamp, Eric Satie, αλλά και τους νεαρούς εκείνους που θα αποτελέσουν τον πυρήνα της παρισινής ντανταϊστικής οµάδας και μετέπειτα της πρώτης υπερρεαλιστική...

Ανθολογούνται: Γκυγιώμ Απολλιναίρ, Λουί Αραγκόν, Αντονέν Αρτώ, Πωλ Βαλερύ, Πωλ Βερλαίν, Μπορίς Βιάν, Ντομινίκ Γκραμόν, Ευγένιος Γκυγεβίκ, Πωλ Ελυάρ, Πιερ Εμμανυέλ, Μαξ Ζακόμπ, Φρανσίς Ζαμ, Πιερ Ζαν Ζουβ, Ζαν Καιρόλ, Ραϋμόν Κενώ, Πωλ Κλωντέλ, Ροζέ Κοβαλσκί, Τριστάν Κορμπιέρ, Βαλερύ Λαρμπώ, Ζυλ Λαφόργκ, Μισέλ Λεϊρίς, Ζαν-Πιερ Λεμαίρ, κόμης ντε Λωτρεαμόν, Στεφάν Μαλλαρμέ, Λοΰς Μασσόν, Ανρί Μισώ, Ζαν Μορεάς, Μαρί-Κλαιρ Μπανκάρ, Ζωρζ Μπατάιγ, Υβ Μπερζερέ, Υβ Μπονφουά, Αντρέ ντυ Μπουσέ, Αντρέ Μπρετόν, Σαρλ Μπωντλαίρ, Άννα ντε Νοάιγ, Μπερνάρ Νοέλ, Πιερ Νταινώ, Μισέλ Ντεγκύ, Ρομπέρ...

Γκιγιώμ Απολλιναίρ, Πωλ Βερλαίν, κόμης ντε Λωτρεαμόν, Στεφάν Μαλλαρμέ, Αλοΰσιους Μπερτράν, Σαρλ Μπωντλαίρ, Ζεράρ ντε Νερβάλ και Μαρσέλ Προυστ: οκτώ Γάλλοι θεράποντες και δημιουργοί μαζί της τέχνης του λόγου, του ποιητικού αλλά και του πεζού, κινούνται στις σκιές του μυστικού, του φανταστικού, του τρομακτικού, του συμβολικού, του σουρεαλιστικού και φέρνουν στο φως εικόνες, αισθήσεις, στοχασμούς, ακούσματα και αγγίγματα μέσα από τα πεζά ποιήματά τους ή την ποιητική πρόζα τους. Το βιβλίο είναι ο καρπός ενός συνδυασμού ατομικής και συλλογικής προσπάθειας που κατέβαλαν οι σπο...

Ποίηση δεν είναι ό,τι χάνεται στη μετάφραση, όπως έχει λεχθεί. Και στη γλώσσα του πρωτοτύπου και στην αλλοδαπή έχουμε ένα ποίημα [...]. Θεωρώ αυτονόητη την ιδιοτροπία των ανθολογιών. [...] Προσπάθησα να συνδυάσω ποίηση και μετάφραση. (από τον πρόλογο) Η Μαρία Λαϊνά ανθολογεί μεταφράσεις ποιημάτων 111 σημαντικών ποιητών του 20ου αιώνα. Στην ανθολογία αυτή παρουσιάζειαι η "συνομιλία" του Άρη Αλεξάνδρου με την Άννα Αχμάτοβα, του Κλείτου Κύρου με τον Γκιγιώμ Απολλιναίρ, του Νίκου Σπανιά με τον Βαλερύ Λαρμπώ, του Γιώργου Σεφέρη με τον Έζρα Πάουντ, του Φ. Δ. Δρακονταειδή με...

Η μετάφραση -και ειδικότερα η μετάφραση της ποίησης- αποτελεί έργο δύσκολο και αχάριστο, που η επιτυχία του εξαρτάται από ορισμένες προϋποθέσεις κι από πολλούς αστάθμητους παράγοντες. Δεν αρκεί ο μεταφραστής να ξέρει καλά και τις δύο γλώσσες και να 'χει καλαισθησία και ευπάθεια. Πρέπει να 'ναι κι ένας τέλειος αναδημιουργός, να διακρίνει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του κάθε έργου και, με πείρα και σοφία, να ξέρει να τ' αντικαθιστά με τους αντίστοιχους τύπους και τις ανάλογες εκφράσεις της ξένης γλώσσας, χωρίς να του αφαιρεί το ιδιαίτερο εκείνο θέλγητρο του πρωτότυπου. Μια τέ...

Στους "Μαστούς τον Τειρεσία", "δράμα σουρεαλιστικό" -πρώτη χρησιμοποίηση του όρου- , βρίσκουν την άμεση ανταπόκριση τους οι απόψεις του Απολινέρ για το μοντέρνο θέατρο, το θέατρο που έρχεται σε σύγκρουση με τη νατουραλιστική παράδοση, και όπου, ανάλογα με την περίπτωση, το κωμικό βαραίνει περισσότερο απ' το τραγικό ή αντίστροφα. "Οι μαστοί του Τειρεσία" ανήκουν, σαν θεατρικό είδος, στη γραμμή των φαρσοκωμωδιών του Αλφρέντ Ζαρί, τουλάχιστον από μια πλευρά. Υπάρχει εδώ, φανερά, ιδιαίτερα στις τελευταίες σκηνές του έργου, μια στάση διακωμώδησης των αστικών ηθών, της φιλοχρημα...

"Αν σας αγκάλιαζα σ' ένα κρεβάτι, είκοσι φορές θα σας αποδείκνυα το πάθος μου. Είθε οι έντεκα χιλιάδες παρθένοι, ή κι οι έντεκα χιλιάδες βέργες, αν λέω ψέματα, να με τιμωρήσουν αυστηρά!" Αυτός είναι ο όρκος που δίνει ο Ρουμάνος πρίγκηπας Μονί Βιμπέσκου, οσποδάρος εξ αίματος, στην όμορφη Κωλοκωλίν απ' την Ωστοναγκώνα. Ο ακόλαστος πρίγκηπας Βιμπέσκου ρίχνεται στην αναζήτηση της απόλαυσης και της ηδονής με οποιοδήποτε κόστος, παντού και πάντα, τόσο στα πεδία των μαχών όσο και στα μπορντέλα. Από τους διπλωματικούς κύκλους του Βουκουρεστίου μέχρι τα σαλόνια και τα φτηνά ξε...

H χυδαιότερη ερωτική φαντασίωση του περασμένου αιώνα. Ένα τυπικό δείγμα σουρεαλιστικής γραφής που ξεκινά δήθεν ρεαλιστικά, όπως τα όνειρα, και εξελίσσεται γρήγορα σε μια εφιαλτική συσσώρευση κάθε πιθανής και απίθανης ερωτικής διαστροφής...

"Οι έντεκα χιλιάδες βέργες" είναι ένα από τα κλασσικότερα ερωτικά μυθιστορήματα που έχουν γραφτεί. Είναι ένα έργο που κυριαρχείται από την αναζήτηση της ανώριμης ομορφιάς, τη λατρεία της εφηβείας, τον εξωτισμό, το σεβασμό των ηδονών, τη ροπή προς τη χλιδή, και κυρίως, την εμπιστοσύνη στις υποσχέσεις της φαντασίας να εκπληρώσει τους πιο υπερβολικούς πόθους. Ο Πάμπλο Πικάσο έλεγε για τις "Έντεκα χιλιάδες βέργες" πως: "Είναι το ωραιότερο βιβλίο όλων των εποχών, και εν πάση περιπτώσει, είναι ένα βιβλίο εκπληκτικά παρανοϊκό, γραμμένο με τρελό κέφι και με απόλυτη ελευθερία σκέψη...

Από πολύ νωρίς, ο μικρός Δον Ζουάν, ανακαλύπτει το ενδιαφέρον του για τον έρωτα, κοιτάζει τις όμορφες υπηρέτριες, τους βάζει χέρι εκεί που μόνο απροειδοποίητα μπορεί να το κάνει. Η καρτερικότητά του ανταμείβεται και πλαγιάζει μ' όλες τις γυναίκες που επιθυμεί. Πονηρεύει την όμορφη αδελφή του (την πιο μικρή που έχει την ίδια ηλικία μ' αυτόν) και τελικά πλαγιάζει με τη μεγάλη του αδελφή, μια υπέροχη μικρή δεκαεννιά χρονών. Αψηφώντας τα πάντα για τον έρωτα, δεν διστάζει ούτε μπροστά σε έγκυες γυναίκες. Τελικά φτάνει στο σκοπό του, και η θεία του, ένας άγγελος ομορφιάς, κομψ...

"Δεν είναι ανάγκη, ξεκινώντας για την ανακάλυψη της ποιητικής δημιουργίας, να διαλέξουμε ένα γεγονός που έχει γίνει παραδεκτό σαν ποιητικό, ή να στηριχθούμε σε κανονισμούς που έχουν καθιερωθεί, έστω, από το καλό γούστο. Μπορεί να ξεκινήσει κανείς από ένα γεγονός καθημερινό: ένα μαντίλι που πέφτει μπορεί να είναι για τον ποιητή ο μοχλός με τον οποίο θα σηκώσει ένα σύμπαν. Γι' αυτό ο σημερινός ποιητής δεν περιφρονεί καμιά κίνηση της Φύσης και το Πνεύμα του παρακολουθεί κάθε ανακάλυψη, τόσο στις συνθέσεις τις πιο απλόχωρες και πιο άπιαστες (πλήθη, ωκεανοί, έθνη), όσο και στα γ...

Πώς ένα αγόρι γίνεται άντρας; Πώς γνωρίζει τον έρωτα; Τι ρόλο παίζει η θεία του; Ή ακόμα και η αδελφή του; Όλες οι περιπέτειες του μικρού Δον Ζουάν όπως τις εμπνεύστηκε ο Γκυγιώμ Απολλιναίρ και τις σχεδίασε ο Ζωρζ Πισάρ.

"Το μαύρο χιούμορ είναι οριοθετημένο από πολλά πράγματα, όπως απ' την ηλιθιότητα, τη σκεπτικιστική ειρωνεία, την αστειότητα χωρίς οξύτητα· είναι ο κατ' εξοχήν θανάσιμος εχθρός της αισθηματικότητας, που αιώνια έχει το ύφος ότι πνέει τα λοίσθια, που βρίσκεται πάντα στο γαλάζιο φόντο", γράφει ο Μπρετόν. Ένας γαλαξίας συγγραφέων, βιογραφίες εκτυφλωτικές, παρουσιάζεται και ανθολογείται. Ο Μποντλέρ, ο Ρεμπό, ο Ντε Λ' Ιλ Αντάμ, ο Ζαρί, ο Απολινέρ, ο Λωτρεαμόν, ο Πόε, ο Κάφκα, ο Νίτσε, ο Σαντ, ο Νταλί, ο Πικάσο, ο Ζιντ, ο Κρο, ο Σουίφτ και άλλοι, εξυψώνουν ό,τι αποκαλείται χιούμ...