Η καθιστή γυναίκα

Γλυκιά ποίηση! Η ωραιότερη από τις τέχνες! Εσύ που αναδεύεις µέσα µας τη δύναµη της δηµιουργίας και µας φέρνεις κοντά στη θεότητα, οι απογοητεύσεις δεν σκότωσαν τον έρωτα που είχα για σένα από τα πρώτα παιδικά µου χρόνια! Ο πόλεµος αύξησε κιόλας την κυριαρχία της ποίησης πάνω µου, κι εξαιτίας του, όσο κι εξαιτίας της, είναι που ο ουρανός µπερδεύεται πια µε το έναστρο κεφάλι µου. Γλυκιά ποίηση! Λυπούµαι που η αβεβαιότητα των καιρών δεν µου επιτρέπει να αφεθώ στις δικές σου εµπνεύσεις για το περιεχόµενο τούτου του βιβλίου, αλλά ο πόλεµος εξακολουθεί. Πρέπει, πριν επιστρέψω σ’ εκείνον, να τελειώσω τούτο το έργο, και η πρόζα ταιριάζει καλύτερα στη βιασύνη µου... Γκιγιώμ Απολλιναίρ Πρόκειται για ένα ασυνήθιστα κεφάτο βιβλίο για τον πόλεμο και τον έρωτα, που αν και γράφτηκε από τον Απολλιναίρ μέσα στη δίνη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, διατηρεί εντούτοις ζωντανή την ερωτική ατμόσφαιρα της παρισινής μπελ επόκ. Στην "Καθιστή γυναίκα" επίκεντρο του έργου αποτελεί η ταραχώδης ζωή της ζωγράφου Irene Lagut και η ερωτική ιστορία της με τον Picasso, στενό φίλο του Απολλιναίρ, ενώ παρουσιάζoνται στιγμιότυπα από τη ζωή στο Μονπαρνάς λίγο πριν και κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όπου παρελαύνουν με ψευδώνυμα γνωστές φυσιογνωμίες της εποχής από τον κύκλο του Απολλιναίρ όπως οι Pablo Picasso, Max Jacob, Serge Ferat, Blaise Cendrar κ.ά., και φυσικά ο ίδιος ο συγγραφέας, ως Ανατόλ ντε Σαινταρίστ. Σε όλο το βιβλίο η νοσταλγία και η τρυφερότητα εναλλάσσονται με την ειρωνεία και τον σαρκασμό, όπως στην περιγραφή του φανατισμού των Μορμόνων της Αμερικής, ένα κεφάλαιο προφητικό για την άνοδο των πολιτικών φανατισμών στην Ευρώπη.