Ζαχαριάδης Νίκος 1903-1973
Ο Νίκος Ζαχαριάδης γεννήθηκε στις 27 Απριλίου του 1903 στην Αδριανούπολη της Ανατολικής Θράκης. Από τα 15 του χρόνια αναγκάστηκε να δουλέψει στο λιμάνι της Κωνσταντινούπολης, όπου εντάχθηκε στη σοσιαλιστική Διεθνή Πανεργατική Ένωση. Επηρεασμένος από την Οκτωβριανή Επανάσταση, ταξίδεψε στη Σοβιετική Ρωσία, το 1921 έγινε μέλος της Κομμουνιστικής Νεολαίας και το 1922, μέλος και του Κόμματος των Μπολσεβίκων. Το 1924 εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα και ανέλαβε καθοδηγητική δουλειά στην Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας, την ΟΚΝΕ. Το 1926 εντάχθηκε στον καθοδηγητικό μηχανισμό του ΚΚΕ και καταδιωκόμενος και πάλι, έφυγε το 1929 στη Σοβιετική Ένωση, όπου φοίτησε στην Ανώτατη Κομματική Σχολή της Μόσχας. Από τη Μόσχα επέστρεψε το 1931 και ανέλαβε την καθοδήγηση του ΚΚΕ. Το 1934 εκλέχθηκε γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ. Το 1936, έναν μήνα μετά την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του Μεταξά, φυλακίστηκε και έμεινε στην απομόνωση έως το 1941. Με την εισβολή των χιτλερικών στρατευμάτων, μεταφέρθηκε από τη Γκεστάπο στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου, όπου έμεινε κρατούμενος ως το 1945. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, στις 30 Μαΐου του 1945, ανέλαβε και πάλι την ηγεσία της ΓΓ του ΚΚΕ. Μετά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού της Ελλάδας, το 1949, εγκαταστάθηκε ως πολιτικός πρόσφυγας στο Βουκουρέστι. Ο Ν. Ζαχαριάδης αρχικά εξορίστηκε στο Μποροβίτσι, της ΕΣΣΔ, όπου έως το 1962 εργάστηκε σε δασική επιχείρηση, συνεχίζοντας την πολιτική του δραστηριότητα και τις επαφές με τα διαγραμμένα μέλη του ΚΚΕ. Τότε ζήτησε από την Ελληνική Πρεσβεία στη Μόσχα να γυρίσει στην Ελλάδα για να αναλάβει την ευθύνη της πολιτικής του ΚΚΕ κατά τον εμφύλιο πόλεμο, αλλά εκτοπίσθηκε στο Σουργκούτ της Σιβηρίας. Την 1 Αυγούστου 1973 βρέθηκε κρεμασμένος στο σπίτι του στο Σουργκούτ, όπου επί 24ώρου βάσεως ήταν υπό την επιτήρηση των σοβιετικών αρχών, οι οποίες τον υποχρέωσαν να φέρει ταυτότητα με το όνομα Νικολάι Νικολάγιεβιτς Νικολάγιεφ. Το 1991, λίγες μόλις μέρες μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, η σορός του Ζαχαριάδη επιστράφηκε στην Ελλάδα και κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.
Ι. Β. Στάλιν
Ζαχαριάδης Νίκος 1903-1973
Documento Media Μονοπρόσωπη Ι.Κ.Ε. (2017)
Ομιλία που έγινε στις 21/12/1949 σε συγκέντρωση κομμουνιστών και αγωνιστών της Ελλάδας.
Υπέρ βωμών και εστιών
Ζαχαριάδης Νίκος 1903-1973
Εκδόσεις Καστανιώτη (2013)
Οι χρονιές 1946-1947 σηματοδοτούν και εμπεριέχουν, από τη σκοπιά των γεγονότων, όλη την πολεμική, πολιτική και κοινωνική προετοιμασία για τον εμφύλιο πόλεμο και, με αυτή την έννοια, η ιστορική σημασία τους είναι τεράστια. Ωστόσο πρόκειται για μια διετία που ελάχιστα έχει ερευνηθεί και αναδειχτεί από την ιστορική έρευνα. Το κενό αυτό έρχεται να καλύψει -εξαντλητικά για την πλευρά του ΚΚΕ, αλλά όχι μόνο- αυτός ο τόμος. Στο βιβλίο περιλαμβάνονται όλα τα δημοσιευμένα κείμενα του Νίκου Ζαχαριάδη από το 1946 έως την 3η Ολομέλεια του 1947, που το ΚΚΕ αποφάσισε την πλήρη μεταφορ...
Ιστορικά διλήμματα, ιστορικές απαντήσεις
Ζαχαριάδης Νίκος 1903-1973
Εκδόσεις Καστανιώτη (2011)
Στην έκδοση αυτή περιλαμβάνεται το σύνολο των δημοσιευμένων κειμένων του Νίκου Ζαχαριάδη της περιόδου 1940-1945. Πρόκειται για δυσεύρετα ντοκουμέντα και άγνωστα στο ευρύ αναγνωστικό κοινό, από τα οποία ελάχιστα έχουν χρησιμοποιηθεί μέχρι σήμερα στην ιστορική έρευνα. Περιέχονται γράμματα, ομιλίες, εισηγήσεις και λόγοι σε κομματικά σώματα του ΚΚΕ, δηλώσεις, συνεντεύξεις, μπροσούρες, καταθέσεις σε δίκες και υπομνήματα του ιστορικού ηγέτη του ελληνικού κομμουνιστικού και αριστερού κινήματος, που συνθέτουν μέρα με τη μέρα το πολιτικό σκηνικό της πιο δύσκολης και της πιο σημαντικ...
28 Οκτωβρίου 1940: 70 χρόνια μετά
Συλλογικό έργο
Η Καθημερινή (2010)
Περιλαμβάνονται τα κείμενα: Η σημασία του ΟΧΙ σήμερα - Σπύρος Ι. Ασδραχάς, "Το πνεύμα του πατριωτικού πολέμου" - Νίκος Κ. Αλιβιζάτος, "Στις παραποιήσεις, ας αντιτάσσουμε το δικό μας 'όχι'" - Κώστας Ιορδανίδης, "Η αντισυμβατικότητα του Μεταξά" - Νίκος Ε. Καραπιδάκης, "Για την 28η Οκτωβρίου. Σήμερα" - Βασίλης Καραποστόλης, "Εξιλέωση με ένα 'ΟΧΙ'" - Ηλίας Μαγκλίνης, "Οι λέξεις και οι νεκροί" - Παντελής Μπουκάλας, "Το έπος και οι ανορθογραφίες" - Νίκος Γ. Ξυδάκης, "Το αντιστασιακό πνεύμα τότε και τώρα" - Μαρίνα Πετράκη, "Το έπος του '40, εβδομήντα χρόνια μετά" - Ke...
Λουδοβίκος Φόυερμπαχ και το τέλος της κλασικής γερμανικής φιλοσοφίας
Engels Friedrich
Προσκήνιο (2001)
Όσο πιο θαρραλέα και αποφασιστικά προχωρεί η επιστήμη, τόσο περισσότερο συμφωνεί με τα συμφέροντα και τις τάσεις των εργατών. Αφού βρήκε στην ιστορία της εξέλιξης της εργασίας το κλειδί για την αντίληψη όλης της ιστορίας της κοινωνίας, τη νέα κατεύθυνση από την πρώτη στιγμή απευθύνθηκε στην εργατική τάξη και βρήκε από μέρους της μια συμπάθεια που δεν την περίμενε και δεν τη ζήτησε από μέρος της επίσημης επιστήμης". ΦΡΙΝΤΡΙΧ ΕΝΓΚΕΛΣ Η σύγχρονη φιλοσοφία, όχι μόνο σ' εμάς αλλά και στη Δύση στέκεται πάνω από τη σημαία της αντίδρασης. Γι' αυτό από τη μελέτη της φιλοσοφίας αυτ...
