Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στην πρώτη φωτογραφία, η μικρή Ανν φοράει μαύρο κομπινεζόν και από κάτω μόνο τις κάλτσες της και ζαρτιέρες αζούρ, παρόμοιες με εκείνες που είχα ήδη θαυμάσει στους κήπους του Μπαγκατέλλ. [...] Η κοπέλα στέκεται όρθια, κοντά σε μια κολόνα, στην ίδια στάση στην οποία την είχε τοποθετήσει η Κλαιρ για να κρύψει το κλεμμένο τριαντάφυλλο κάτω από το φόρεμα. [...] Στη θέση του φορέματος, υπάρχει μόνο το κομπινεζόν· ανασηκώνει με τα δυο χέρια το ελαφρύ ύφασμά του, εκθέτοντας στα βλέμματα τους μισάνοιχτους μηρούς... Αυτό που παρακολουθούμε στην "Εικόνα" είναι ένα αλληγορικό πορν...

Η Κέιτ Σοπέν στάθηκε μια ιδιάζουσα περίπτωση των αμερικανικών γραμμάτων στα τέλη του 19ου αιώνα. Το έργο της, λησμονημένο για καιρό, ανακαλύφθηκε εκ νέου στα μέσα του 20ού αιώνα. Τα τολμηρά, ασυμβίβαστα κείμενά της συνθέτουν, κατά κάποιον τρόπο, την πολυπρισματική αυτοβιογραφία της. Η γραφή της, καθώς αποτυπώνει υπαινικτικά, λιτά και ειρωνικά την ανθρώπινη κατάσταση κι αναδεικνύει τα περίπλοκα ζητήματα που θέτουν η αλήθεια και η ελευθερία, την καθιστά σύγχρονή μας. Τα διηγήματα της Κέιτ Σοπέν, κομψοτεχνήματα μιας λοξής, κινηματογραφικής ματιάς, γεμάτης κατανόηση για τα α...

"Ο μόνος τρόπος να έχεις ζωντανή σχέση με τον άλλο είναι ο επιθετικός· μόνον όσοι προσπαθούν να υποτάξουν αλλήλους πνευματικά, είτε πρόκειται για άτομα, είτε για λαούς, φτάνουν σε μια πραγματική διαπίδυση, σε μια πνευματική αδελφοσύνη. Μόνον όταν προσπαθώ να εισαγάγω το πνεύμα μου στο πνεύμα του πλησίον μου εισδέχομαι στο δικό μου το πνεύμα του πλησίον μου. Όχι, όχι· εδώ δεν πρόκειται καθόλου για ελεύθερη διακίνηση, για το "laissez faire, laissez passer"· το ζητούμενο δεν είναι να σηκώνουμε τους ώμους αντιμέτωποι με τις ιδέες των άλλων, πόσω μάλλον αντιμέτωποι με τα συνα...

"Δεν μπορεί να ζωγραφίσει κανείς την ευτυχία, αυτή τη διάχυση μιας ζωής ανώτερης μέσα στην κανονική ζωή, όπως δεν μπορεί να ζωγραφίσει την κυκλοφορία του αίματος μέσα στις φλέβες. Διαπιστώνει βέβαια, από τους χτύπους στις αρτηρίες, ότι το αίμα κυκλοφορεί, και έτσι διαπιστώνω την ευτυχία αυτών των δύο ανθρώπων... αυτή την ακατανόητη ευτυχία που το σφυγμό της τον ψηλαφώ τόσα χρόνια τώρα". Ο γιατρός Τορτύ ξεδιπλώνει το χρονικό του έρωτα, του εγκλήματος και της εκπληκτικής ευτυχίας της ωραίας ξιφομάχου Ωτκλαίρ Στασσέν και του κόμη ντε Σαβινιύ. Η "Ευτυχία μέσα στο έγκλημα"...

Με αφετηρία το μυθικό πρόσωπο της Κασσάνδρας, ο Γαλλο-ουρουγουανός θεατρικός συγγραφέας γράφει σε μια γλώσσα που δεν είναι η δική του έναν μονόλογο όπου η πασίγνωστη ηρωΐδα από την Τροία αφηγείται, με τα στοιχειώδη αγγλικά μιας σύγχρονης μετανάστριας που πουλάει λαθραία προϊόντα, την ιστορία της, απομυθοποιώντας τον ίδιο της τον μύθο.

Όλοι βιώνουμε φοβίες, ελαφρές ή σοβαρές, που αποκρυσταλλώνουν τους φόβους μας και την επιθετική συμπεριφορά μας απέναντι σε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο ή κατάσταση. Ορισμένες χαρακτηριστικές φοβίες θεωρούνται φυσιολογικό μέρος της παιδικής ηλικίας - ο φόβος για το σκοτάδι, για τα άγρια ζώα, για κάθε είδους εισβολείς. Ο Ivan Ward πραγματεύεται τις ποικίλες ερμηνείες της φοβίας. Χρησιμοποιώντας παραδείγματα από κοινά βιώματα, ιστορίες τρόμου, ταινίες του Alfred Hitchcock κ.ο.κ., το βιβλίο αυτό φωτίζει τον εφιαλτικό κόσμο των φοβικών φαινομένων στο επίπεδο του ατόμου αλλ...

«Η λίμπιντο είναι η θεωρητική σύλληψη του Freud ως προς την ψυχική όψη της σεξουαλικής ενέργειας». Έτσι ξεκινά ο Roger Kennedy αυτή τη συναρπαστική πραγμάτευση των ζητημάτων που αφορούν τη λίμπιντο και τις μεταλλαγές της σεξουαλική ενόρμησης. Διατρέχοντας την πορεία εξέλιξης της σκέψης του Freud αλλά και της ψυχανάλυσης εν γένει, με παραδείγματα από την αρχαία τραγωδία, την κλινική πρακτική, τη λογοτεχνία, και με αναφορές στις προσεγγίσεις άλλων αναλυτών και στοχαστών, όπως του Lacan, του Abraham, της Klein, του Winnicott, του Green, του Marcuse, ο συγγραφέας διερωτάται...

"Εκπαιδεύω έναν ηθοποιό σημαίνει αποσύρομαι, χάνομαι. Ο εκπαιδευτής πρέπει να πεθαίνει μέσα στον ηθοποιό. Ενώ ο σκηνοθέτης, όταν διευθύνει έναν ηθοποιό, πρέπει να είναι μέσα στον ηθοποιό, απόλυτα, ολοκληρωτικά. Η δυσκολία προκύπτει όταν επιζητάς την τελειότητα: τότε πρέπει να βρεις την αρμονία ανάμεσα σ' αυτά τα δυο στοιχεία που αλληλοαποκλείονται· πρέπει να το κάνεις αυτό ώστε να μην πεθάνεις πολύ ο ίδιος, και να μη σκοτώσεις πολύ τον ηθοποιό, να μην τον θανατώσεις. Είναι μια εξαιρετικά λεπτή, ευαίσθητη τέχνη." (Ανατόλι Βασίλιεφ, "Επτά ή οκτώ μαθήματα θεάτρου") Το β...

Για πρώτη φορά στα ελληνικά, η συνέχεια της ιστορίας του Αιμίλιου, όπως την εμπνεύστηκε -αλλά δεν πρόφτασε να ολοκληρώσει- ο Ζαν-Ζακ Ρουσσώ. Πιστοί στις αρχές τους, ήρωας και συγγραφέας πρεσβεύουν πως ο συζυγικός δεσμός δεν πρέπει να στηρίζεται στις συμβατικότητες της κοινωνίας, αλλά στην ελεύθερη επιλογή που υπαγορεύεται μονάχα από τον έρωτα.

Η "Μουσική" είναι το πρώτο έργο του Γκιμπράν που δημοσιεύθηκε ποτέ, έχοντας κυκλοφορήσει στα αραβικά το 1905. Πρόκειται για έναν περίτεχνο, λυρικό ύμνο στην πλέον διαδομένη τέχνη, αυτήν που ανέκαθεν συγκινούσε τους ανθρώπους σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Πέραν της καθολικότητας της ίδιας της μουσικής, αλλά και του εγκωμίου που της πλέκει ο Λιβανέζος συγγραφέας, για τους ρέκτες του είδους ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι αναφορές του σε συγκεκριμένους "δρόμους" (μακάμια) της αραβοπερσικής μουσικής. Ο "Τρελός" είναι, με τη σειρά του, το πρώτο βιβλίο που ο Γκιμπρ...

Τι θέλει η γυναίκα; Όπως παραδέχεται ο Φρόυντ, αυτό είναι "το μοναδικό μεγάλο ερώτημα που έχει αφήσει αναπάντητο" η ψυχανάλυση, η "μαύρη ήπειρος" που έχει μείνει ανεξερεύνητη. Θα μπορούσε ωστόσο να λειτουργήσει και ως δοκιμασία αλήθειας για την ψυχαναλυτική εμπειρία. Μετά από ενδελεχή μελέτη του έργου του Φρόυντ, ο Πωλ-Λωράν Ασσούν εκφράζει όλα όσα ο πατέρας της ψυχανάλυσης σκεφτόταν, αλλά δεν τόλμησε ποτέ να γράψει... Με βάση τη σχέση του Φρόυντ με τη θηλυκότητα και τα πορίσματα μιας κλινικής έρευνας τριάντα και πλέον ετών, ο συγγραφέας διατυπώνει μια δομική θεωρία γ...

Παρακολουθώντας από κοντά -ενώ φοιτούσε στο Ινστιτούτο Γκόργκι της Μόσχας- τι πραγματικά ήταν ο σοσιαλιστικός ρεαλισμός, ο Κανταρέ περνά μία φάση άρνησης του γραψίματος. Κάτω από αυτές τις συνθήκες το πρώτο του μυθιστόρημα, Μια πόλη χωρίς διαφημίσεις, συνιστά μορφή πρόκλησης: ο συγγραφέας εναντιώνεται στο μοιραίο που τον προτρέπει σε αδιαφορία για εκείνο το οποίο αυτός, μέχρι τότε, θεωρούσε ως πεπρωμένο του. Ένα χρόνο μετά την επιστροφή του στην Αλβανία έδωσε για δημοσίευση, με τη μορφή διηγήματος, μικρό απόσπασμα από το μυθιστόρημα αυτό. Το διήγημα καταδικάστηκε αμέσως και...

Παγωμένη και μουντή, η Αλβανία του Ισμαήλ Κανταρέ μοιάζει όσο ποτέ άλλοτε με τα τοπία του Μακμπέθ και τις γερμανικές μπαλάντες. Ο αναγνώστης, αιχμάλωτος αυτού του τυραννικού κόσμου, τριγυρνάει ανάμεσα στις παγίδες, τις ραδιουργίες και τα πολλαπλά προσωπεία. Καθημερινές χειρονομίες καταλήγουν σε αρχαίες τραγωδίες, γνωστά χαρακτηριστικά γίνονται γκριμάτσες. Επινόηση μάγου, αλλά και τέχνη ενός συγγραφέα που υφαίνει δίχως νήματα, με τις ζωντανές ίνες απ' τη σάρκα του, για να δημιουργήσει ένα ολοκληρωμένο σύμπαν, απ' το οποίο μπορείς να ξεφύγεις μόνο με το πέταγμα του γλάρου ή τ...