Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Συλλογή και ανθολόγηση ποιημάτων Ελλήνων και ξένων ποιητών.

Έρωτας τάχα να 'ν' αυτό που έτσι με κάνει να ποθώ τη συντροφιά σου, που σαν βραδιάζει, τριγυρνώ τα φωτισμένα για να δω παράθυρά σου; Έρωτας να 'ναι η σιωπή που όταν σε βλέπω, μου το κλείνεις σφιχτά το στόμα, που κι όταν μείνω μοναχή, στέκω βουβή κι εκστατική ώρες ακόμα; Έρωτας να 'ναι ή συμφορά, με κάποιου αγγέλου τα φτερά που έχει φορέσει, κι έρχετ' ακόμη μια φορά με τέτοια δώρα τρυφερά να με πλανέσει; Μα ό,τι και να 'ναι, το ποθώ, και καλώς να 'ρθει το κακό που είν' από σένα· θα γίνει υπέρτατο αγαθό, στα πόδια σου αν θα σωριαστώ τ' αγαπημένα.

Δίχως γλάρους το ταξίδι θλιβερό. Το καράβι απ' αγάπη αδειανό. Το κατάρτι του το μεσιανό σπασμένο, κι εγώ ακόμα η τρελή να επιμένω. Πού να πήγανε οι γλάροι, πού να πήγανε; Πού τα όνειρα χαθήκαν, πού χαθήκανε; Π. Ζαλώνη

Ποιητική συλλογή κοινωνικού περιεχομένου, στοχασμοί για τον άνθρωπο και για τον έρωτα.

Σ' αυτό το βιβλίο μαζί με τη διδασκαλία της ποιητικής φόρμας κάθε ενότητας κατέθεσα και έργα δικά μου που με αρκετή δυσκολία - πάντα πιστή στους κανόνες κάθε ποιητικής φόρμας- κατάφερα να δημιουργήσω: Τα Τριολέτα μου, τα Ροντέλα μου, τις Βιλανέλες μου, τις τερτσίνες μου, τα Σονέτα μου, τα Παντούμ. Όλα ρυθμικά, ισοσύλλαβα και ομοιοκατάληκτα, αιχμάλωτα των κανόνων της κάθε φόρμας, όπως μου τη δίδαξαν οι αθάνατοι ποιητές. Δημιουργός Ιδέες αστραφτερές και ώριμες Με τάξη στην έκφραση υποτάσσω Ποίημα σαγηνευτικό να γράψω Ιδέες αστραφτερές και ώριμες Σε πεδιάδες τι...

Αγάπη Κι ήμουν στο σκοτάδι. Κι ήμουν το σκοτάδι. Και με είδε μια αχτίδα. Δροσούλα το ιλαρό το πρόσωπό της κι εγώ ήμουν το κατάξερο ασφοδίλι. Πώς μ' έσεισε το ξύπνημα μιας νιότης, πώς εγελάσαν τα πικρά μου χείλη! Σάμπως τα μάτια της να μου είπαν ότι δεν είμαι πλέον ο ναυαγός κι ο μόνος, κι ελύγισα σαν από τρυφερότη, εγώ που μ' είχε πέτρα κάνει ο πόνος. Κώστας Καρυωτάκης

Το κάλλος της ποίησής μου σιωπηλός διαβουλευτής ανάμεσα στο εγώ μου και τη φαντασία μου. Το έμψυχο και το άψυχο - Έτσι για την μεταξύ τους αρμονία ή απλά για μια συγκινησιακή εκτόνωση.

Περιλαμβάνει ένα ερωτικό ποίημα για κάθε μέρα του χρόνου, από σύγχρονους και κλασσικούς ποιητές. Έλα κοντά μου, δεν είμαι η φωτιά. Τις φωτιές τις σβήνουν τα ποτάμια. Τις πνίγουν οι νεροποντές. Τις κυνηγούν οι βοριάδες. Δεν είμαι, δεν είμαι η φωτιά. Έλα κοντά μου, δεν είμαι άνεμος. Τους άνεμους τους κόβουν τα βουνά. Τους βουβαίνουν τα λιοπύρια. Τους σαρώνουν οι κατακλυσμοί. Δεν είμαι, δεν είμαι ο άνεμος. Εγώ δεν είμαι παρά ένας στρατηλάτης ένας αποσταμένος περπατητής ν' ακούσει το τραγούδι των γρύλων. Κι αν θέλεις, έλα να τ' ακούσουμε μαζί. Μενέλαος Λου...

Οι πρώτες εμφανίσεις του δεκαπεντασύλλαβου στη βυζαντινή ποίηση τοποθετούνται στον 10 αιώνα, στον Συμεών τον Μεταφραστή και τον Κωνσταντίνο Ζ' τον Πορφυρογέννητο. Συστηματικά χρησιμοποιήθηκε στα θρησκευτικά ποιήματα του Συμεών του Νέου Θεολόγου, στα τέλη του 10ου αιώνα. Πώς και πυρ υπάρχεις βλύζον, πώς και ύδωρ είς δροσίζον, πώς και καίεις και γλυκαίνεις, πώς φθοράν εξαφανίζεις; Πώς θεούς ποιείς ανθρώπους, πώς το σκότος φως εργάζη, πώς ανάγεις εκ του άδου, πώς θνητούς εξαφθαρτίζεις; Πώς προς φως το σκότος έλκεις, πώς την νύκτα περιδράσση, πώς καρδιάν περιλάμπεις, πώς με όλο...

H ποιητική συλλογή "Στο πέλαγος του ωραίου" της Παναγιώτας Χριστοπούλου -Ζαλώνη έχει μεταφραστεί εκτός από τα ιταλικά, στα αλβανικά και στα κινέζικα, επειδή πολλά μέλη και φίλοι του λογοτεχνικού περιοδικού "Κελαινώ" από τις χώρες αυτές ήθελαν να απολαύσουν στη γλώσσα τους στίχους της Παναγιώτας Ζαλώνη. Δεν Δεν σου μιλώ. Αισθάνομαι Δε σε ρωτώ. Νιώθω. Δε σε ακούω Χιλιάδες μελωδίες συνωστίζονται στ' αυτιά μου. Δε σε θωρώ. Γιατί να σχίσω την καρδιά μου; Αν πέσεις και χτυπήσεις; Non Non ti chiedo Provo sentimenti. Non ti chiedo Mi sento. Non ti as...

Σπείρε Θεέ γαλάζιες χαρές. Έχεις στα μπαούλα σου πολλές. Ακριβό ν' αγαπάς ακριβά. Σπαταλάς τ' ακριβά σου.

Απόψε λοιπόν ξανατρέξαμε μες στο δικό μας όνειρο, κι οι δυο με μεγάλη λαχτάρα να βρεθούμε στο αχυρένιο σπίτι. Φτάσαμε την ίδια στιγμή, μ' αλίμονο δεν το καταφέραμε να μπούμε μέσα. Απλώναμε τα χέρια μας μα δεν πλησίαζαν τα δικά μου τα δικά του. Όλο κι απομακρύνονταν τα χέρια του Αλέξανδρου μέχρι που χάθηκε κι ο ίδιος μέσα σ' ένα σύννεφο και σ' έναν αγέρα δυνατό. Σαν άψυχο χτυπιόταν τα κορμί του μέχρι που χάθηκε μέσα στη γη. Ο ίδιος ο αγέρας έγινε ακόμη πιο σφοδρός και καταστροφικός. Διέλυσε το σπίτι που 'χαμε χτίσει με τις αχυρένιες μπάλες και σκόρπισε τ' άχυρα μέχρι τον ουρ...

Σ' ορυχεία αισθημάτων καταλάγιασαν τα σφυροκοπήματα, σταμάτησαν οι εργάτες της αγάπης. "Απεργούμε" είπαν... Πίνουν τώρα καφέ πικρό τεμπελιάζοντας στην πλατεία Ανίας και Κενότητας γωνία, κάτω απ' το μεγάλο δένδρο με τα νεκρά φύλλα...

Μέσα από τα ποιήματά μου θα διδαχθούν τα παιδιά την αγάπη στον Θεό, στους ανθρώπους, στην οικογένεια. Καθώς και τις αξίες: ειρήνη, χαρά, ελευθερία, φιλία' πίστη, ευλάβεια, ευγνωμοσύνη, αντιρατσισμό.

Απογειώσεις της Παναγιώτας Χριστοπούλου - Ζαλώνη εκδότριας του Λογοτεχνικού Περιοδικού "ΚΕΛΑΙΝΩ" μελετώντας το έργο των: - Αρχιμανδρίτη Μάξιμου Αδαμίδη - Μίμη Ανδρουλάκη - Γιάννη Αρκέτου - Ανδρέα Γεωργίου Αυξεντίου - Βασίλη Βεργόπουλου - Έφης Γιακανίκα - Κοκκόλια - Αντώνη Γιαννόπουλου - Στάθη Γρίβα - Ιερέα Γεωργίου Διαμαντόπουλου - Ανδρομάχης Διαμαντοπούλου - Φιλιππίδη - Ανδρέα Ζάκα - Θεοδώρας Ηλιοπούλου - Κουφοπούλου - Γιάννη Καλιντζόγλου - Νικηφόρου - Βύρωνα Καμπά - Ντίνας Κορδώνη - Ντένη Κουλεντιανού - Ντίνου Κουμπάτη - Βασίλη Λαμπρόπουλου - Ιωάννας...