Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Έρωτας τάχα να 'ν' αυτό που έτσι με κάνει να ποθώ τη συντροφιά σου, που σαν βραδιάζει, τριγυρνώ τα φωτισμένα για να δω παράθυρά σου; Έρωτας να 'ναι η σιωπή που όταν σε βλέπω, μου το κλείνεις σφιχτά το στόμα, που κι όταν μείνω μοναχή, στέκω βουβή κι εκστατική ώρες ακόμα; Έρωτας να 'ναι ή συμφορά, με κάποιου αγγέλου τα φτερά που έχει φορέσει, κι έρχετ' ακόμη μια φορά με τέτοια δώρα τρυφερά να με πλανέσει; Μα ό,τι και να 'ναι, το ποθώ, και καλώς να 'ρθει το κακό που είν' από σένα· θα γίνει υπέρτατο αγαθό, στα πόδια σου αν θα σωριαστώ τ' αγαπημένα.