Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η "Φαίδρα" της Μαρίνας Τσβετάγιεβα είναι ένα αριστούργημα που γεφυρώνει την ποίηση με το θέατρο. Μια ρηξικέλευθη και απολύτως πρωτότυπη εκδοχή του μύθου. Μια σπουδή για τα ζητήματα του έρωτα, τη σχέση ανάμεσα στα φύλα, την εξουσία και τη μητρότητα. Η "Φαίδρα" μεταφράζεται για πρώτη φορά στα ελληνικά από τον Χρήστο Χρυσόπουλο, με την αρωγή της φιλολόγου Έλενας Ριζίκοβα. "Καθέναν που οι θεοί θέλουν να καταστρέψουν, πρώτα -αλίμονο!- τον καταντούν τρελό! Μονάχη ο βασιλιάς την άφηνε, στα δάση ροβολούσε με το σκυλί του αντάμα! Κι εκείνη -η ανέγγιχτη- πήγε κι αγάπησε έναν τυφλ...

Η Μαρίνα Τσβετάγιεβα και ο Ράινερ Μαρία Ρίλκε δε συναντήθηκαν ποτέ στη ζωή. Έζησαν μακριά ο ένας από τον άλλον. Μοναδικό σημείο επαφής, η αλληλογραφία τους. Μία αλληλογραφία βαθιά ερωτική και πνευματική, ένας διάλογος μεταξύ ποιητών αλλά και πολιτισμών, μία γέφυρα ανάμεσα στην Ευρώπη και τη Ρωσία, σε μία εποχή κατά την οποία και οι δύο έψαχναν για μία ακόμη φορά τη θέση τους στον κόσμο, μα και τον τρόπο να αντιμετωπίζουν την φρίκη που φανέρωσε ο πόλεμος. Κι αν η ελπίδα της συνάντησης συντηρούσε τη φλόγα της ιδιαίτερης αυτής σχέσης, το άγγελμα του θανάτου του Ρίλκε έφερε...

Μαρίνα Τσβετάγιεβα (1892 - 1941) η ρωσίδα ποιήτρια, το έργο της οποίας σημάδεψε όχι μόνο τη λογοτεχνία της πατρίδας της, μα και την παγκόσμια. Ευαίσθητη μα και μαχητική, λυρική μα και πολιτική, ερωτική μα και μυστηριώδης, η Μαρίνα Τσβετάγιεβα είναι ο χρησμός του μέλλοντος για τον Αργυρό αιώνα της ρωσικής ποίησης. Γητεύτρα λέξεων και ανθρώπων, πλανήθηκε στην Ευρώπη, μετά το 1922, μα δεν άντεξε την αναγκαστική υπερορία και επέστρεψε στην πατρίδα της για να δει το σύζυγό και το παιδί της να συλλαμβάνονται και να κλείνονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μη αντέχοντας τις...

H Μαρίνα Τσβετάγιεβα έγραψε το κείμενο "Ο δικός μου Πούσκιν" προς το τέλος του 1936 με αρχές του 1937, όταν ήταν σαράντα πέντε χρονών, στα περίχωρα του Παρισιού, όπου ζούσε. Η ίδια λέει πως "Ο δικός μου Πούσκιν" είναι ο Πούσκιν της παιδικής της ηλικίας, που τον διάβαζε κρυφά, "με το κεφάλι μέσα στην ντουλάπα", εκεί όπου φυλαγόταν ένα χοντρό βιβλίο (Ανθολογία) με έργα του Πούσκιν. Στη διάρκεια της συγγραφής έστελνε επιστολές προκειμένου να οργανωθεί μια βραδιά κατά την οποία η ίδια θα διάβαζε το κείμενο. Η βραδιά έλαβε χώρα στις 2 Μαρτίου 1937 στο Παρίσι, με οργανώτρια τη γ...

H Μαρίνα Τσβετάγιεβα έγραψε το κείμενο "Ο δικός μου Πούσκιν" προς το τέλος του 1936 με αρχές του 1937, όταν ήταν σαράντα πέντε χρονών, στα περίχωρα του Παρισιού, όπου ζούσε. Η ίδια λέει πως "Ο δικός μου Πούσκιν" είναι ο Πούσκιν της παιδικής της ηλικίας, που τον διάβαζε κρυφά, "με το κεφάλι μέσα στην ντουλάπα", εκεί όπου φυλαγόταν ένα χοντρό βιβλίο (Ανθολογία) με έργα του Πούσκιν. Στη διάρκεια της συγγραφής έστελνε επιστολές προκειμένου να οργανωθεί μια βραδιά κατά την οποία η ίδια θα διάβαζε το κείμενο. Η βραδιά έλαβε χώρα στις 2 Μαρτίου 1937 στο Παρίσι, με οργανώτρια τη γ...

Για την πένα σου είμαι η σελίδα. Τα δέχομαι όλα. Είμαι λευκό φύλλο. Είμαι ο φύλακας των αγαθών σου, που θα τα προσέξει και θα σου τα παραδώσει επαυξημένα. Εγώ είμαι ο αγρός, το μαύρο χώμα. Εσύ είσαι η βροχή μου, η αχτίδα μου. Εσύ είσαι ο ιδιοκτήτης και κύριός μου κι εγώ - η μαύρη γη και το λευκό χαρτί.

Μαρίνα Τσβετάγεβα: " Όλη η ζωή χωρίζεται σε τρεις περιόδους: προαίσθηση του έρωτα, πράξη του έρωτα και ανάμνηση του έρωτα". Αν και αυτά τα γράμματα ανήκουν στη μεσαία -γράφτηκαν στα ρωσικά στη δίνη μιας συνάντησης το 1922-, η μετάφρασή τους από την Τσβετάγεβα στα γαλλικά, δέκα χρόνια αργότερα, τοποθετείται στην τελευταία. Πιο πολύ από μετάφραση, μεταγραφή - τέτοιου βαθμού είναι η οικειότητα της Τσβετάγεβα με τη γαλλική γλώσσα. Και πιο πολύ από μεταγραφή, μετουσίωση ενός αποσπάσματος βιωμένης ζωής που η γραφή διυλίζει μέχρι τη λήθη. 1922. Η Μαρίνα Τσβετάγεβα εγκαταλείπει...

Το "Ποίημα του αγέρα" και το "Ποίημα του τέλους", δύο μεγάλες ποιητικές συνθέσεις της Μαρίνας Τσβετάγιεβα που φανερώνουν όλο το εύρος των πειραματισμών της μεγάλης ρωσίδας ποιήτριας. Γραμμένα σε διαφορετικούς χρόνους και με διαφορετικές αφορμές, οι δύο αυτές ποιητικές συνθέσεις, αποκαλύπτουν στον αναγνώστη τον πνευματικό κόσμο της Μαρίνας Τσβετάγιεβα, την αέναη περιπλάνηση της στην επικράτεια των ανθρώπινων παθών και αισθημάτων, τη βαθιά γνώση και αγάπη της προς τον άνθρωπο. Αν αναζητούσαμε κάτι κοινό στα δύο αυτά έργα της Μαρίνας Τσβετάγιεβα, θα λέγαμε πως είναι η...

Μαρίνα Τσβετάγιεβα (1892 - 1941) η ρωσίδα ποιήτρια, το έργο της οποίας σημάδεψε όχι μόνο τη λογοτεχνία της πατρίδας της, μα και την παγκόσμια. Ευαίσθητη μα και μαχητική, λυρική μα και πολιτική, ερωτική μα και μυστηριώδης, η Μαρίνα Τσβετάγιεβα είναι ο χρησμός του μέλλοντος για τον Αργυρό αιώνα της ρωσικής ποίησης. Φλεγόμενη ως άφλεκτη βάτος η Μαρίνα Τσβετάγιεβα, άφησε ίχνη ανεξίτηλα όχι μόνο στη λογοτεχνία της μητρικής της γλώσσας, μα και στην παγκόσμια πολιτισμική κληρονομιά. Ποιήτρια εξαιρετικής ευαισθησίας έγραφε με το αίμα της καρδιάς της πάνω σε οποιοδήποτε κομμάτ...

Είναι αδύνατον να μπερδέψεις τη Μαρίνα Τσβετάγιεβα με οποιονδήποτε άλλο Ρώσο ποιητή. Η ποίησή της είναι αμέσως αναγνωρίσιμη λόγω του ανεπανάληπτου ρυθμού της, της μουσικότητας της, του μοναδικού της τονισμού. Αυτό το «δαχτυλικό αποτύπωμά» της έγινε αντιληπτό από τα πρώτα κιόλας ποιήματα στα χρόνια της νιότης, αυτή η ιδιόμορφη μεταχείριση του στίχου, η τάση για μια αφοριστική ακρίβεια και πληρότητα. Παρά τον ρομαντισμό της η νεαρή Τσβετάγιεβα ποτέ δεν υπέκυψε στον πειρασμό εκείνου του άνευρου, πολύσημου, παρακμιακού λογοτεχνικού είδους που ήταν της μόδας εκείνη την εποχή...

Η αυτοβιογραφία της Τσβετάγιεβα γράφτηκε με την πένα της ενήλικης συγγραφέως, καθοδηγούμενη ωστόσο από τις ιδέες, τις φαντασιώσεις και τις αισθήσεις της μικρής Μαρίνας. Μας ταξιδεύει στον χώρο, στους διαφορετικούς πολιτισμούς και στην Ιστορία, με όχημα τα μάτια της μικρής Μαρίνας, σε μια ζωή που έπλασε ο Μύθος ο αρχαίος ελληνικός, από τον οποίον η Μαρίνα και η λατρεμένη της πατρίδα, Ρωσία δεν μπόρεσαν να ξεφύγουν. Η εμφάνιση του έρωτα, με όλα τα μυστικά του, από την παιδική της κιόλας ηλικία, η ετεροφυλοφιλική και η ομοφυλοφιλική έλξη, το μυστήριο των σχέσεων... Οι απαγορεύ...

Η Μαρίνα Τσβετάγιεβα (1892-1941) συγκαταλέγεται στους μεγαλύτερους συγγραφείς του 20ού αιώνα. Η ζωή και το έργο της είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένα με τη σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία. Η μοίρα της υπήρξε από τις πιο τραγικές: Οκτωβριανή Επανάσταση, μακρά εξορία (στην Πράγα αρχικά και κατόπιν στη Γαλλία), μια κόρη νεκρή από την πείνα και μια άλλη στο γκουλάγκ, εχθρότητα εκ μέρους των Ρώσων εμιγκρέδων και αδιαφορία των παρισινών λογοτεχνικών κύκλων, παθιασμένη αλληλογραφία με τον Παστερνάκ και τον Ρίλκε, αφοσίωση στον άντρα της και πολλοί χιμαιρικοί έρωτες, αναγκαστική επιστροφή σ...

Ακροβάτης στις πιο ακραίες πραγματικότητες, ο νυμφίος του Έρωτα, της επανάστασης και του θανάτου καταθέτει τον προσωπικό χάρτη των αισθημάτων του ποτισμένο τις αναθυμιάσεις των αναμνήσεών του. Νομάς ο ίδιος, ρουφούσε το μέλλον και μεθούσε από το παρελθόν, κρυφακούγοντας πάντα το παραμιλητό της Μούσας του. "Σύννεφο με παντελόνια", ένα παιχνίδι Έρωτα και Αγωνίας. "Σύννεφο με παντελόνια", αγκομαχητό πριν από την αδυσώπητη σιγή. "Σύννεφο με παντελόνια", η αίγλη του ονείρου και η εν κενώ αναμονή. Ο Μαγιακόφσκι αρνήθηκε την επιδοτούμενη επανάσταση και φλερτάροντας εναγ...

Τυπικά, η "Αισθηματική ιστορία", που μόλις τελείωσε, είναι μετάφραση· και άλλες "Αισθηματικές ιστορίες" ίσως να είναι μεταφράσεις· όμως το διακύβευμα, και σ' αυτές τις περιπτώσεις, δεν (θα) είναι καθ' εαυτήν η μετάφραση, αλλά, ολοφάνερα πια, ομολογημένα, η "μεταστροφή" ("η εκτροπή-και-η-εκ-νέου-οικειοποίηση", θα λέγαμε ακριβέστερα και πιο άκομψα), του δεδομένου ποιητικού υλικού (της συντελεσμένης μετάφρασης)· ή, απλούστερα, η πλήρης ανάκτηση της αξίας χρήσης του: εδώ πρέπει να μετατοπιστεί εφεξής η έμφαση, για να μη χαθεί το παιγνίδι που παίζουμε ήδη μεταφράζοντας-ή-γράφοντ...

Στη μεσοπολεμική Ρωσία το διήγημα αναπτυσσόταν παράλληλα με τη νουβέλα και το μυθιστόρημα, όμως, λόγω της μικρής έκτασής του είχε μεγαλύτερη πολυμορφία, οξύτητα θεμάτων και προβληματισμού. Μέσα από τα διηγήματα της δεκαετίας του '20 και της δεκαετίας του '30 παρουσιάζεται ένα πανόραμα της χώρας, με τις αλλαγές στην κοινωνική δομή και τις συμπεριφορές, με τους ηρωισμούς, τα λάθη, την ευτυχία και τη δυστυχία της. Αν δεν υπήρχαν τα διηγήματα αυτά θα είχαμε πολύ πιο φτωχή αντίληψη για εκείνη την ηρωική, όσο και τραγική εποχή, που τη σημάδεψαν οι απώλειες κι οι δυσκολίες, αλλά...

Το βιβλίο αυτό είναι ένα πορτρέτο του ιερού παραληρήματος για την τέχνη. Οι συμμετέχοντες είναι τρεις, ένας θεός και δύο λάτρεις του, που επίσης λατρεύουν ο ένας τον άλλον (και που εμείς, διαβάζοντας τα γράμματά τους, ξέρουμε πως θα είναι μελλοντικοί θεοί). Ένα ζευγάρι νέων ρώσων ποιητών, που έχουν ανταλλάξει επί χρόνια φλογερά γράμματα για τη δουλειά και τη ζωή, αρχίζουν να αλληλογραφούν με έναν μεγάλο γερμανό ποιητή που είναι και για τους δύο η ενσάρκωση της ποίησης. Αυτό το τρίγωνο ερωτικών γραμμάτων -γιατί τέτοια είναι- αποτελεί μια ασύγκριτη δραματοποίηση της φλόγας γι...

Η ερωτική έλξη που προκαλεί μια γυναίκα σε άλλη γυναίκα, η τρυφερότητα που αναπτύσσεται ανάμεσά τους με υπαινικτικές κοινοποιήσεις σε κλειστές κοινωνίες, όπως η δική μας, η εξύμνηση της γοητείας των ομοφύλων πνευματικών, ψυχικών, αλλά και κάποτε σαρκικών χαρισμάτων του θηλυκού φύλου συγκεντρώνονται κι εκφράζονται, απ' όσο γνωρίζουμε, για πρώτη φορά στην ιστορία της ποίησης, στο μικρό σε μέγεθος αλλά τεράστιο, διαχρονικής ακτινοβολίας, έργο της Σαπφούς. Χάρη στη μεγάλη λέσβια ποιήτρια, θεματογραφικά η κατηγορία της ποίησης αυτής πήρε τον τίτλο, που αν θέλετε τον χρησιμοποιώ...

Και εγέλασεν ο Θεός ζ΄, χα, χα, χα, χα, χα, χα, χα. Γελάσαντος δε του Θεού εγεννήθησαν Θεοί ζ΄, οίτινες τον κόσμο περιέχουσιν... Καγχάσαντος πρώτον πρώτον αυτού εφάνη φως αυγή, και διηύγασεν τα πάντα· εγένετο δε Θεός επί του κόσμου και του πορός·... Εκάγχασε δε β΄ ην πάντα ύδωρ. Ακούσασα η γη ήχους εξεβόησε και εκύρτανεν, και εγένετο το ύδωρ τριμερές εφάνη Θεός, ετάγη επί της αβύσσου... Βουλευομένου δε το γ΄ καγχάσαι, εφάνησαν... εκλήθη Ερμής... Εκάγχασε το τέταρτον ο Θεός και εφάνη γέννα κρατούσα σποράν... Εγέλασε το πέμπτον... και εφάνη Μοίρα κρατούσα ζυγόν, μ...