Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο μπαρμπα-Γκοριό (1834) είναι ένα από τα κορυφαία έργα του Μπαλζάκ -για πολλούς το κορυφαίο. Ο ίδιος ο μπαρμπα-Γκοριό, οι δύο κόρες του, ο νεαρός Ραστινιάκ, αλλά και όλοι οι τρόφιμοι της πανσιόν Βωκέ, αποτελούν αθάνατους λογοτεχνικούς χαρακτήρες, που εικονογραφούν με τον καλύτερο τρόπο τα ανθρώπινα πάθη και τις έντονες ταξικές ανακατατάξεις στη γαλλική κοινωνία της εποχής. Πάνω απ' όλους όμως, ως αδιαφιλονίκητος πρωταγωνιστής που ρίχνει βαριά τη σκιά του, προβάλλει το χρήμα και η διαβρωτική, συχνά μοιραία, επίδραση του στη ζωή των ανθρώπων.

Το βιβλίο αυτό έχει μια σειρά από πρωτιές και μοναδικότητες: γράφτηκε και εκδόθηκε αρχικά στη γαλλική γλώσσα από Έλληνα συγγραφέα και κάτοικο Ελλάδας, μόλις κυκλοφόρησε στη Γαλλία (1990) βραβεύτηκε με το Μέγα Βραβείο της Ακαδημίας της Γαλλίας (Grand Prix de l' Academie Francaise), βραβείο που δόθηκε για πρώτη φορά σε μη Γάλλο συγγραφέα, και βέβαια η Ακακία Κορδόση υπήρξε η πρώτη Ελληνίδα που έχαιρε αυτής της τιμής. Πρόκειται για μια συλλογή από δεκατρία διηγήματα και νουβέλες, "θαυμάσιες, ανθρώπινες, συχνά συγκλονιστικές" όπως τα χαρακτήρισε η γνωστή ελληνίστρια και ακαδ...

... Φαινόταν όμως και λίγο απόμακρη, λες και η τελευταία έγνοια που είχε φύγει από πάνω της είχε πάρει μαζί της και κάθε ενδιαφέρον της. Σε πράγματα που τη ρώταγα, δικά της, καθημερινά, μου απαντούσε αφηρημένα, ή σήκωνε τους ώμους: "ξέρω κι εγώ;" ενώ δεν μπορεί να μην ήξερε. Κι όταν τη ρώτησα αν αγόρασε στη Θεσσαλονίκη κάτι για τον εαυτό της, με κοίταξε στα μάτια σκεφτικά και μετά μου είπε: "Αγόρασα ένα." "Τι;" της είπα. "Ένα πώς το λένε;" "Τι;" επέμενα. "Ένα αυτό, μωρέ, που βάζουμε...". "Καλά, μου το λες του χρόνου", της είπα γελώντας. "Άντε να ντυθείς να βγούμε"....

Στο νέο αυτό μυθιστόρημα της βραβευμένης συγγραφέως Ακακίας Κορδόση πρωταγωνιστεί ένα νεαρό κορίτσι, η Αλίκη, που -μέσα από την αλληγορικότητα των καλοκαιριών της- παρακολουθούμε την εξέλιξή του από τα πρώιμα εφηβικά χρόνια, τα "χρόνια της αθωότητας", ως την τρίτη σχεδόν δεκαετία της ζωής της, όπου γίνεται και η πραγματική, βίαιη ενηλικίωσή της. Στο "Πρώτο καλοκαίρι" δύο παιδιά μαγεύονται από μια επιστολή που καταφθάνει από το μακρινό παρελθόν και ακολουθούν τη φαντασίωση ενός ονειροπόλου τεχνίτη, ενώ στο "Δεύτερο καλοκαίρι" μια παρέα εφήβων πραγματοποιεί την πολυπόθητη εκδ...

Η μονογραφία αναφέρεται στον Νικόλαο Μαγκανά, πρωτανιψιό του μητροπολίτη Ουγγροβλαχίας Ιγνάτιου, που έζησε στο Μεσολόγγι τα πρώτα μεταεπαναστατικά χρόνια (από το 1825 ως το 1870). Στο βιβλίο γίνεται μια καταγραφή των αγώνων του Ν.Μ για την εθνική αξιοπρέπεια και για την υγεία στο Μεσολόγγι. Για την προσφορά του σ' αυτή από το πόστο του νομιάτρου, του γιατρού της Φρουράς και διευθυντή του Λοιμοκαθαρτηρίου που είχε την έδρα του στο λιμάνι του Αη Σώστη καθώς επίσης και για την αυτοθυσία του στην επιδημία της χολέρας του 1855 . Τέλος αναφέρεται σε όλους τους απογόνου...

Περιλαμβάνονται τα κείμενα: - Αλέξης Ζήρας, "Ο Μαλακάσης προάγγελος της νέας ποίησης" - Ακακία Κορδόση, "Μια παλιά παρεξήγηση" - Τάκης Καρβέλης, "Η πρώτη μεταπολεμική γενιά και η ποιητική πορεία του Μιλτιάδη Μαλακάση" - Βασίλης Κατσαρός, "Ο Μαλακάσης και το δημοτικό τραγούδι" - Μιχάλης Μερακλής, "Τα πεζά του Μαλακάση" - Νίκος Αντωνάτος, "Ξαναδιαβάζοντας τον Μαλακάση" - Δημήτρης Πιστικός, "Το περιοδικό "Η τέχνη" - Μαλακάσης και Χατζόπουλος, βίοι παράλληλοι και κάθετοι" - Χρυσούλα Σπυρέλη, "Ο Μ. Μαλακάσης για τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη - Ο θαυμασμός του μεγάλου ποιητο...

Πάντα στο μαγικό, συνειρμικό ύφος των Νοερών καλοκαιριών, το καινούργιο βιβλίο "Απ' το ροζ ως το κόκκινο" της βραβευμένης με το Μέγα Βραβείο Λογοτεχνίας της Γαλλικής Ακαδημίας συγγραφέως Ακακίας Κορδόση αφηγείται την πορεία ενός άνισου και ανισόβαρου έρωτα, απ' το παν ως το τίποτε. Περιγράφει -με λεπτομέρειες ψυχαναλυτή- τα παθήματα μιας ψυχής "άγραφης" κι απλής, μέσα σ' έναν άγνωστο γι' αυτήν κόσμο, όπου δεν βρίσκει πού ν' ακουμπήσει. Όμως, μέσα απ' αυτό το ερωτικό κι αισθηματικό -φαινομενικό- αδιέξοδο, η συγγραφέας, με μεγάλη τέχνη, οδηγεί τον αναγνώστη σ' ένα ξέφωτο...

Πρόκειται για ένα συγκλονιστικό σενάριο μιας μυθιστορίας που έγραψε η Ακακία Κορδόση. Ένα βιβλίο, χρέος της Ιερής Πόλης προς τον μεγάλο ευεργέτη της και παράλληλα μια θύμιση στην Ελλάδα και στον κόσμο ολόκληρο για το τι χρωστάει ο πολιτισμός στο ξεχασμένο σήμερα Μεσολόγγι. Ένα έργο στο πνεύμα του μεγάλου ποιητή, όπου πλέκεται η πραγματικότητα με το πιθανό και η αλήθεια με την δραματική εκδοχή της. Μια αγάπη κρυφή μα όλο πάθος. Μια αγάπη πέρα απ' το θάνατο. Ακόμη καταγράφονται για πρώτη φορά μυθιστορηματικά, στιγμή προς στιγμή, όχι μόνο οι λεπτομέρειες της ζωής του Λόρδου Βύ...

Κάπου στη δεκαετία του ’60, μια παρέα νέα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, φεύγουν για μια ολοήμερη εκδρομή σ' ένα μικρό νησί. Η χαρά, ο έρωτας και η φιλία πλέκονται μες στις ώρες της μέρας τους, που περιγράφονται λεπτό με λεπτό, καθώς αναδύονται λαμπερές μέσα από την αχλή της μνήμης της αφηγήτριας. Μια μέρα που ακολουθεί τον χρόνο τον πραγματικό των ρολογιών, μα οδηγεί σε έναν χώρο μαγικό, αυτόν της εφηβείας. Ένα αληθινό "Ταξίδι στα Κύθηρα", με τέλος απρόοπτο.

Και σ' αυτό το βιβλίο της, η Ακακία Κορδόση, η συγγραφέας των χαμηλών "μουσικών" τόνων, με μια τέχνη "σοφή" -όπως έχει χαρακτηρίσει την τέχνη της η Γαλλική Ακαδημία που της απένειμε, το 1991, το Μέγα Βραβείο της Πεζογραφίας- φωτίζει ανθρώπους συνηθισμένους, καθημερινούς -για τους πολλούς- ασήμαντους και μας δείχνει, ή μας αφήνει να υποπτευθούμε, τον μέσα τους πολυσήμαντο και βαθύ κόσμο. Ένας ξεχασμένος ζωγράφος, μια ταλαιπωρημένη απ' τη ζωή γυναίκα που ζητάει κάποιον να μαρτυρήσει για τα βάσανά της, ένας φτωχός θεληματατζής που, χωρίς να το ξέρει, έχει εφαρμόσει, αναγκαστικ...

"Ο Φρεντερίκο Γκαρθία Λόρκα είχε πει κάτι που ενόχλησε τους διψομανείς της εξουσίας: "Είμαι και θα είμαι πάντα με το μέρος των πιο αδύναμων". Αυτή η φράση μου 'ρχόταν και μου ξαναρχόταν στην καρδιά όταν διέτρεχα τις σελίδες απ' το "Διπλό ταξίδι" της Ακακίας. Η Ακακία γράφει γιατί θέλει να 'ναι πάντα με το μέρος των πιο αδύναμων. Με το μέρος των πιο ταπεινών, των πιο σιωπηλών, των πιο παραμερισμένων. Στο "Διπλό ταξίδι" υπάρχει ένας άντρας μέσης ηλικίας, που αρχίζει ένα διπλό ταξίδι, φυγής και νοσταλγίας. Σηκώνεται απ' τα συντρίμμια του βίου του και φεύγει ταξίδι προς τ...

Όλοι είναι ξένοι κι εχθρικοί γι' αυτήν εκείνη την παραμονή των Χριστουγέννων: οι τελευταίοι πελάτες των μαγαζιών, τα παιδιά που ψέλνουν τα καλάντα, τα κλειστά σπίτια, οι πολυσύχναστοι δρόμοι όπου μάταια ψάχνει να βρει μια τελευταία ελπίδα. Γι' αυτήν που ζήτησε ένα στήριγμα σε φίλους, συγγενείς και αντρικές αγκαλιές μα δεν μπόρεσε να το βρει. Γι' αυτήν που προσπάθησε ν' αλλάξει τη θέση που της είχε προετοιμάσει η τάξη, η ανατροφή, η δομή της κοινωνίας, μα χωρίς αποτέλεσμα. Και τότε, με την αδιαφορία της απελπισίας, κάνει μια πράξη βίαιη που ταράζει τον ευχαριστημένο, εφησυχα...

Οι ήρωες του έξοχου αυτού βιβλίου (μια δωδεκάχρονη που δεν ξέρει την αληθινή όψη του έρωτα, μια πωλήτρια αποτυχημένη στο γάμο της, ένας γιος πρόσφυγα απ' τη Μικρασία) είναι άνθρωποι κοντινοί μας, συνηθισμένοι, που σε μια στιγμή του διηγηματικού χρόνου -σοφά επιλεγμένη απ' τη συγγραφέα- ανοίγουν θελημένα ή αθέλητα μια σχισμή, απ' όπου ο αναγνώστης βλέπει ή διακρίνει την ψυχή τους. Κι ο λυπημένος καθηγητής που κάτι ήθελε να πει μα δεν μπόρεσε "εικονογραφεί", θα λέγαμε, το αίνιγμα που υπάρχει πάντα κάτω από κάθε πραγματικό έργο Τέχνης. Ο καθηγητής Αναγνώστου κάτι ήθελε να πει...

"Ο μπαρμπα-Γκοριό" (1834) είναι ένα από τα κορυφαία έργα του Μπαλζάκ - για πολλούς το κορυφαίο. Ο ίδιος ο μπαρμπα-Γκοριό, οι δύο κόρες του, ο νεαρός Ραστινιάκ, αλλά και όλοι οι τρόφιμοι της πανσιόν Βωκέ, αποτελούν αθάνατους λογοτεχνικούς χαρακτήρες, που εικονογραφούν με τον καλύτερο τρόπο τα ανθρώπινα πάθη και τις έντονες ταξικές ανακατατάξεις στη γαλλική κοινωνία της εποχής. Πάνω απ' όλους όμως, ως αδιαφιλονίκητος πρωταγωνιστής που ρίχνει βαριά τη σκιά του, προβάλλει το χρήμα και η διαβρωτική, συχνά μοιραία, επίδρασή του στη ζωή των ανθρώπων.

Εκείνο το πρωί, ο θόρυβος της καμπανούλας που παέι πέρα δώθε στην πόρτα του κήπου βγάζει τη Μπετ από την καθημερινή της μάχη με το τίποτε. Δεν περιμένει κανένα. Ούτε σήμερα, ούτε αύριο, ούτε αργότερα: η ζωή της είναι τελείως μοναχική. Κάτω απ' την πέτρινη αψίδα, η πόρτα γυρίζοντας στους σκουριασμένους μεντεσέδες της, αποκαλύπτει έναν ψηλό, γεροδεμένο νεαρό, όχι πολύ καθαρό. Η Μπετ παρατηρεί πως τα χέρια του τρέμουν λίγο. Κοιτάζει με προσοχή το πρόσωπο αυτού του άντρα που το βλέμμα του τρυπάει τη μνήμη της. Ποιος να είναι άραγε;

Οι ήρωες των διηγημάτων της συλλογής αυτής βλέπουν έτσι γύρω τους, σαν μέσα σε φωτογραφία, το απείκασμα του κόσμου. Καμιά φορά επαναστατούν, καμιά φορά συνειδητοποιούν την αξία τους, αλλά πιο συχνά σωπαίνουν.

Το Μεσολόγγι, από τον 17ο αιώνα ακόμα, ήταν μια πόλη ανθούσα οικονομικά και πολιτισμικά. Είχε ναυπηγείο, μεγάλο εμπορικό -και πολεμικό- στόλο, πανεπιστήμιο και σχολή αλληλοδιδασκαλίας, όπου διδάσκονταν τρεις ευρωπαϊκές γλώσσες. Με την απελευθέρωση απ' τους Τούρκους, λόγω της φήμης που είχε αποκτήσει μετά την Έξοδο, προτάθηκε και για πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Είχε 13.000 κατοίκους - όσους ακριβώς είχε τότε η Αθήνα. Σήμερα, το Μεσολόγγι έχει ακόμα τον ίδιο σχεδόν αριθμό κατοίκων αλλά και την ίδια ομορφιά - πράγμα που ίσως θα έχανε, αν η τύχη της ή η συμπ...

Το Μεσολόγγι, από τον 17ο αιώνα ακόμα, ήταν μια πόλη ανθούσα οικονομικά και πολιτισμικά. Είχε ναυπηγείο, μεγάλο εμπορικό -και πολεμικό- στόλο, πανεπιστήμιο και σχολή αλληλοδιδασκαλίας, όπου διδάσκονταν τρεις ευρωπαϊκές γλώσσες. Με την απελευθέρωση απ' τους Τούρκους, λόγω της φήμης που είχε αποκτήσει μετά την Έξοδο, προτάθηκε και για πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Είχε 13.000 κατοίκους - όσους ακριβώς είχε τότε η Αθήνα. Σήμερα, το Μεσολόγγι έχει ακόμα τον ίδιο σχεδόν αριθμό κατοίκων αλλά και την ίδια ομορφιά - πράγμα που ίσως θα έχανε, αν η τύχη της ή η συμπ...