Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ερωμένη του Ρισελιέ, του Κοντέ, του Σουαζέλ, φίλη του Μολιέρου, του Μπουαλό, του Σκαρόν, του Φοντενέλ, πηγή έμπνευσης για τον Ταλμάν ντε Ρεό, τον Λα Ροσφουκό, τον Σεν-Σιμόν και τον Βολταϊρο, γνώρισε μια πορεία πέρα απ' τα κοινά μέτρα. Έγινε πασίγνωστη για το ταλέντο, αλλά και για την εξυπνάδα της στην τέχνη της ερωτικής κατάκτησης κι ακόμα περισσότερο στην τέχνη να διακόπτει ένα δεσμό. Όταν, ωστόσο, στα τριάντα της, ερωτεύεται το μαρκήσιο του Βιλαρσό, ξέρει πως έχει φτάσει "στη χώρα της γέννησης και του θανάτου" της. Αν και του έμεινε πιστή μόνο λίγα χρόνια, ωστόσο ο έρω...

Εκείνο το πρωί, ο θόρυβος της καμπανούλας που παέι πέρα δώθε στην πόρτα του κήπου βγάζει τη Μπετ από την καθημερινή της μάχη με το τίποτε. Δεν περιμένει κανένα. Ούτε σήμερα, ούτε αύριο, ούτε αργότερα: η ζωή της είναι τελείως μοναχική. Κάτω απ' την πέτρινη αψίδα, η πόρτα γυρίζοντας στους σκουριασμένους μεντεσέδες της, αποκαλύπτει έναν ψηλό, γεροδεμένο νεαρό, όχι πολύ καθαρό. Η Μπετ παρατηρεί πως τα χέρια του τρέμουν λίγο. Κοιτάζει με προσοχή το πρόσωπο αυτού του άντρα που το βλέμμα του τρυπάει τη μνήμη της. Ποιος να είναι άραγε;

Οι ήρωες των διηγημάτων της συλλογής αυτής βλέπουν έτσι γύρω τους, σαν μέσα σε φωτογραφία, το απείκασμα του κόσμου. Καμιά φορά επαναστατούν, καμιά φορά συνειδητοποιούν την αξία τους, αλλά πιο συχνά σωπαίνουν.

Το Μεσολόγγι, από τον 17ο αιώνα ακόμα, ήταν μια πόλη ανθούσα οικονομικά και πολιτισμικά. Είχε ναυπηγείο, μεγάλο εμπορικό -και πολεμικό- στόλο, πανεπιστήμιο και σχολή αλληλοδιδασκαλίας, όπου διδάσκονταν τρεις ευρωπαϊκές γλώσσες. Με την απελευθέρωση απ' τους Τούρκους, λόγω της φήμης που είχε αποκτήσει μετά την Έξοδο, προτάθηκε και για πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Είχε 13.000 κατοίκους - όσους ακριβώς είχε τότε η Αθήνα. Σήμερα, το Μεσολόγγι έχει ακόμα τον ίδιο σχεδόν αριθμό κατοίκων αλλά και την ίδια ομορφιά - πράγμα που ίσως θα έχανε, αν η τύχη της ή η συμπ...

Το Μεσολόγγι, από τον 17ο αιώνα ακόμα, ήταν μια πόλη ανθούσα οικονομικά και πολιτισμικά. Είχε ναυπηγείο, μεγάλο εμπορικό -και πολεμικό- στόλο, πανεπιστήμιο και σχολή αλληλοδιδασκαλίας, όπου διδάσκονταν τρεις ευρωπαϊκές γλώσσες. Με την απελευθέρωση απ' τους Τούρκους, λόγω της φήμης που είχε αποκτήσει μετά την Έξοδο, προτάθηκε και για πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Είχε 13.000 κατοίκους - όσους ακριβώς είχε τότε η Αθήνα. Σήμερα, το Μεσολόγγι έχει ακόμα τον ίδιο σχεδόν αριθμό κατοίκων αλλά και την ίδια ομορφιά - πράγμα που ίσως θα έχανε, αν η τύχη της ή η συμπ...

"Ο μπαρμπα-Γκοριό" (1834) είναι ένα από τα κορυφαία έργα του Μπαλζάκ - για πολλούς το κορυφαίο. Ο ίδιος ο μπαρμπα-Γκοριό, οι δύο κόρες του, ο νεαρός Ραστινιάκ, αλλά και όλοι οι τρόφιμοι της πανσιόν Βωκέ, αποτελούν αθάνατους λογοτεχνικούς χαρακτήρες, που εικονογραφούν με τον καλύτερο τρόπο τα ανθρώπινα πάθη και τις έντονες ταξικές ανακατατάξεις στη γαλλική κοινωνία της εποχής. Πάνω απ' όλους όμως, ως αδιαφιλονίκητος πρωταγωνιστής που ρίχνει βαριά τη σκιά του, προβάλλει το χρήμα και η διαβρωτική, συχνά μοιραία, επίδρασή του στη ζωή των ανθρώπων.

Όλοι είναι ξένοι κι εχθρικοί γι' αυτήν εκείνη την παραμονή των Χριστουγέννων: οι τελευταίοι πελάτες των μαγαζιών, τα παιδιά που ψέλνουν τα καλάντα, τα κλειστά σπίτια, οι πολυσύχναστοι δρόμοι όπου μάταια ψάχνει να βρει μια τελευταία ελπίδα. Γι' αυτήν που ζήτησε ένα στήριγμα σε φίλους, συγγενείς και αντρικές αγκαλιές μα δεν μπόρεσε να το βρει. Γι' αυτήν που προσπάθησε ν' αλλάξει τη θέση που της είχε προετοιμάσει η τάξη, η ανατροφή, η δομή της κοινωνίας, μα χωρίς αποτέλεσμα. Και τότε, με την αδιαφορία της απελπισίας, κάνει μια πράξη βίαιη που ταράζει τον ευχαριστημένο, εφησυχα...

Οι ήρωες του έξοχου αυτού βιβλίου (μια δωδεκάχρονη που δεν ξέρει την αληθινή όψη του έρωτα, μια πωλήτρια αποτυχημένη στο γάμο της, ένας γιος πρόσφυγα απ' τη Μικρασία) είναι άνθρωποι κοντινοί μας, συνηθισμένοι, που σε μια στιγμή του διηγηματικού χρόνου -σοφά επιλεγμένη απ' τη συγγραφέα- ανοίγουν θελημένα ή αθέλητα μια σχισμή, απ' όπου ο αναγνώστης βλέπει ή διακρίνει την ψυχή τους. Κι ο λυπημένος καθηγητής που κάτι ήθελε να πει μα δεν μπόρεσε "εικονογραφεί", θα λέγαμε, το αίνιγμα που υπάρχει πάντα κάτω από κάθε πραγματικό έργο Τέχνης. Ο καθηγητής Αναγνώστου κάτι ήθελε να πει...

"Ο Φρεντερίκο Γκαρθία Λόρκα είχε πει κάτι που ενόχλησε τους διψομανείς της εξουσίας: "Είμαι και θα είμαι πάντα με το μέρος των πιο αδύναμων". Αυτή η φράση μου 'ρχόταν και μου ξαναρχόταν στην καρδιά όταν διέτρεχα τις σελίδες απ' το "Διπλό ταξίδι" της Ακακίας. Η Ακακία γράφει γιατί θέλει να 'ναι πάντα με το μέρος των πιο αδύναμων. Με το μέρος των πιο ταπεινών, των πιο σιωπηλών, των πιο παραμερισμένων. Στο "Διπλό ταξίδι" υπάρχει ένας άντρας μέσης ηλικίας, που αρχίζει ένα διπλό ταξίδι, φυγής και νοσταλγίας. Σηκώνεται απ' τα συντρίμμια του βίου του και φεύγει ταξίδι προς τ...

Και σ' αυτό το βιβλίο της, η Ακακία Κορδόση, η συγγραφέας των χαμηλών "μουσικών" τόνων, με μια τέχνη "σοφή" -όπως έχει χαρακτηρίσει την τέχνη της η Γαλλική Ακαδημία που της απένειμε, το 1991, το Μέγα Βραβείο της Πεζογραφίας- φωτίζει ανθρώπους συνηθισμένους, καθημερινούς -για τους πολλούς- ασήμαντους και μας δείχνει, ή μας αφήνει να υποπτευθούμε, τον μέσα τους πολυσήμαντο και βαθύ κόσμο. Ένας ξεχασμένος ζωγράφος, μια ταλαιπωρημένη απ' τη ζωή γυναίκα που ζητάει κάποιον να μαρτυρήσει για τα βάσανά της, ένας φτωχός θεληματατζής που, χωρίς να το ξέρει, έχει εφαρμόσει, αναγκαστικ...

Κάπου στη δεκαετία του ’60, μια παρέα νέα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, φεύγουν για μια ολοήμερη εκδρομή σ' ένα μικρό νησί. Η χαρά, ο έρωτας και η φιλία πλέκονται μες στις ώρες της μέρας τους, που περιγράφονται λεπτό με λεπτό, καθώς αναδύονται λαμπερές μέσα από την αχλή της μνήμης της αφηγήτριας. Μια μέρα που ακολουθεί τον χρόνο τον πραγματικό των ρολογιών, μα οδηγεί σε έναν χώρο μαγικό, αυτόν της εφηβείας. Ένα αληθινό "Ταξίδι στα Κύθηρα", με τέλος απρόοπτο.

Πρόκειται για ένα συγκλονιστικό σενάριο μιας μυθιστορίας που έγραψε η Ακακία Κορδόση. Ένα βιβλίο, χρέος της Ιερής Πόλης προς τον μεγάλο ευεργέτη της και παράλληλα μια θύμιση στην Ελλάδα και στον κόσμο ολόκληρο για το τι χρωστάει ο πολιτισμός στο ξεχασμένο σήμερα Μεσολόγγι. Ένα έργο στο πνεύμα του μεγάλου ποιητή, όπου πλέκεται η πραγματικότητα με το πιθανό και η αλήθεια με την δραματική εκδοχή της. Μια αγάπη κρυφή μα όλο πάθος. Μια αγάπη πέρα απ' το θάνατο. Ακόμη καταγράφονται για πρώτη φορά μυθιστορηματικά, στιγμή προς στιγμή, όχι μόνο οι λεπτομέρειες της ζωής του Λόρδου Βύ...

Πάντα στο μαγικό, συνειρμικό ύφος των Νοερών καλοκαιριών, το καινούργιο βιβλίο "Απ' το ροζ ως το κόκκινο" της βραβευμένης με το Μέγα Βραβείο Λογοτεχνίας της Γαλλικής Ακαδημίας συγγραφέως Ακακίας Κορδόση αφηγείται την πορεία ενός άνισου και ανισόβαρου έρωτα, απ' το παν ως το τίποτε. Περιγράφει -με λεπτομέρειες ψυχαναλυτή- τα παθήματα μιας ψυχής "άγραφης" κι απλής, μέσα σ' έναν άγνωστο γι' αυτήν κόσμο, όπου δεν βρίσκει πού ν' ακουμπήσει. Όμως, μέσα απ' αυτό το ερωτικό κι αισθηματικό -φαινομενικό- αδιέξοδο, η συγγραφέας, με μεγάλη τέχνη, οδηγεί τον αναγνώστη σ' ένα ξέφωτο...