Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η πρώτη εκδοχή της "Χίμαιρας", η γυμνή κι απέριττη, του 1936, λες και πρόκειται για έργο διαφορετικό σε σχέση με την κατοπινή, ευρύτερα γνωστή, εκδοχή του '53. Χωρίς τις εκτενείς μυθολογικές αναφορές, τα ποιητικά παραθέματα, τις πολλές φιλοσοφικές αναλύσεις, ο λόγος εδώ, που δεν "θυμίζει τη θάλασσα", επιγραμματικός, νηφάλιος, παραθετικός, ακολουθεί με γαλήνη, σαν ενιαία κινηματογραφική σεκάνς, την απεγνωσμένη εσωτερική πορεία της Ξένης από την κουπαστή του καραβιού της άφιξης μέχρι "το τρομερό βήμα" στα χείλη του γκρεμού της τελικής πτώσης. Περισσότερο νουβέλα παρά ρομάντζο...

"Το μυθιστόρημα των τεσσάρων" γράφτηκε κάτω από ιδιότυπες συνθήκες οι οποίες εξηγούν την όλη δομή του, τον αποσπασματικό του χαρακτήρα, καθώς επίσης το κέφι που το διαπνέει, την επινόηση περίπλοκων καταστάσεων και μυστηρίων - όχι τόσο, υποψιάζεται κανείς, για να κινηθεί το ενδιαφέρον των αναγνωστών, όσο κυρίως για να δούμε πώς θα ξεμπλέξει από τις κακοτοπιές ο φίλος συγγραφέας που ακολουθεί. Με το πνεύμα αυτό, του παιχνιδιού και του πειραματισμού, θα' πρεπε ίσως να πλησιάσουμε κι εμείς "Το μυθιστόρημα των τεσσάρων".

"Επτά ιστορίες που μας δείχνουν όλες τις μορφές του πολύμορφου πεζογράφου: την αγάπη της ρεαλιστικής λεπτομέρειας, τη λυρική διάθεση, την απλοχωριά και τη λυγεράδα της φαντασίας, την άνεση της αφήγησης, την ικανότητα της διαγραφής του συναισθήματος και του στοχασμού, την ειρωνική δεξιοτεχνία. Μικροί πίνακες, είτε συνθεμένοι με το κέφι της στιγμής, είτε κινημένοι από μια βαθύτερη λαχτάρα ψυχής." Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος

Πασχαλινά κείμενα και αφηγήσεις, από τα τέλη του 19ου αιώνα ως τις μέρες μας. Στο "Δικό μας Πάσχα" επιλέχθηκαν πενήντα πέντε διηγήματα, κυρίως, από σαράντα έξι σημαντικούς Έλληνες συγγραφείς και δημιουργούς, με σκοπό τη συνύπαρξη και συνήχηση διαφορετικών φωνών σε ένα πανοραμικό γιορταστικό πεδίο. Στο σπίτι της πόλης, στο πατρικό του χωριού, στην εξοχική πλατεία, παντού όπου γιορτάζεται το χαρμόσυνο Πάσχα, σμίγουν αγαπημένα πρόσωπα γύρω από το παραδοσιακό τραπέζι, μέσα σε μιαν ατμόσφαιρα αναστάσιμης χαράς και ελπιδοφόρας προσμονής, σε πλήρη αρμονία με την αναγεννημένη α...

"Το 10" αποτελεί κρίσιμη καμπή στο έργο του Μ. Καραγάτση και είναι ατυχές γεγονός ότι ο θάνατος του συγγραφέα ματαίωσε αμετάκλητα την ολοκλήρωσή του. Για πρώτη φορά ο Καραγάτσης αποστασιοποιείται πλήρως από τους ήρωές του και πλάθει τη μυθιστορηματική του ύλη με χέρι άφοβο έμπειρου τεχνίτη. Δεν υπάρχει εδώ προσωπική εμπλοκή του συγγραφέα, συμμετοχή του στα δρώμενα μέσ' από προσωπεία, αυτοβιογραφικές προβολές, ταυτίσεις, ευνοημένους χαρακτήρες. Υπάρχει συγγραφική διαύγεια, σιγουριά, ψυχρότητα ή και σκληρότητα. Το μέγα πλήθος των προσώπων που κατοικεί στο 10, τη λαϊκή πολυκατ...

Ο τρίτος τόμος ενός μεγάλου κυκλικού έργου που εντάσσεται στη χορεία ανάλογων μυθιστορηματικών τοιχογραφιών του Μπαλζάκ και του Ζολά. Η τριλογία του Καραγάτση -που περιλαμβάνει τον "Κοτζάμπαση του Καστρόπυργου", το "Αίμα χαμένο και κερδισμένο" και "Τα στερνά του Μίχαλου"- είχε περιγραφεί από τον ίδιο ως "βιολογική και κοινωνική ιστορία μιας αστικής ελληνικής οικογένειας από το 1821 ως τα σήμερα". Στον πρώτο τόμο, ο Καραγάτσης έστηνε έναν ολοζώντανο κεντρικό ήρωα, τον Μίχαλο Ρούση, που γινόταν εξωμότης γιατί τον κυβερνούσε το αίσθημα του ευδαιμονισμού· στο "Αίμα χαμένο και κ...

Το "Σέργιος και Βάκχος" (1959), ιστορικό μυθιστόρημα ή καλύτερα μυθιστορηματική χρονογραφία, αντλεί την υπόθεσή του από το Βυζάντιο, εξιστορεί όμως συνολικά, άλλοτε σοβαρά και άλλοτε με ευτράπελο τρόπο, δεκατέσσερις αιώνες ζωής του Ελληνισμού, από το 250 μ.Χ. έως το 1948. Οι άγιοι Σέργιος και Βάκχος δεν ζουν αποσυρμένοι στην μακαριότητα του Παραδείσου αλλά αντίθετα, από τον περικαλλή ναό που έχτισε προς τιμήν τους ο Ιουστινιανός, παρακολουθούν με άγρυπνο μάτι την πορεία της Ρωμιοσύνης αλλά και ολόκληρης της Οικουμένης, τη συζητούν, τη σχολιάζουν, την κρίνουν. Εν τω μεταξύ ο...

Το "Σέργιος και Βάκχος" (1959), ιστορικό μυθιστόρημα ή καλύτερα μυθιστορηματική χρονογραφία, αντλεί την υπόθεσή του από το Βυζάντιο, εξιστορεί όμως συνολικά, άλλοτε σοβαρά και άλλοτε με ευτράπελο τρόπο, δεκατέσσερις αιώνες ζωής του Ελληνισμού, από το 250 μ.Χ. έως το 1948. Οι άγιοι Σέργιος και Βάκχος δεν ζουν αποσυρμένοι στην μακαριότητα του Παραδείσου αλλά αντίθετα, από τον περικαλλή ναό που έχτισε προς τιμήν τους ο Ιουστινιανός, παρακολουθούν με άγρυπνο μάτι την πορεία της Ρωμιοσύνης αλλά και ολόκληρης της Οικουμένης, τη συζητούν, τη σχολιάζουν, την κρίνουν. Εν τω μεταξύ ο...

Tο "Σέργιος και Bάκχος" (1959), ιστορικό μυθιστόρημα ή καλύτερα μυθιστορηματική χρονογραφία, αντλεί την υπόθεσή του από το Bυζάντιο, εξιστορεί όμως συνολικά, άλλοτε σοβαρά και άλλοτε με ευτράπελο τρόπο, δεκατέσσερις αιώνες ζωής του Eλληνισμού, από το 250 μ.X. έως το 1948. Oι άγιοι Σέργιος και Bάκχος δεν ζουν αποσυρμένοι στην μακαριότητα του Παραδείσου αλλά αντίθετα -από τον περικαλλή ναό που έχτισε προς τιμήν τους ο Iουστινιανός-, παρακολουθούν με άγρυπνο μάτι την πορεία της Pωμιοσύνης αλλά και ολόκληρης της Oικουμένης, τη συζητούν, τη σχολιάζουν, την κρίνουν. Eν τω μεταξύ...

Παρά τη διεθνή φήμη του, ιδίως αφού του απονεμήθηκε το βραβείο Νομπέλ το 1923, ο Ιρλανδός ποιητής William Butler Yeats (Δουβλίνο 1865-Roquebrune Γαλλίας 1939) δεν εμφανίζεται στην ελληνική βιβλιογραφία πριν από τα χρόνια του Πολέμου. Τον Μάρτιο 1941 δημοσιεύεται στο περιοδικό "Νεοελληνικά Γράμματα" η πρώτη ίσως μετάφραση ποιήματός του, από τη Μελισσάνθη. Ακολουθούν μεταφράσεις του Λέανδρου Παλαμά και του Μ. Καραγάτση, στη "Νέα Εστία" (1943, 1945), του Γιώργου Σεφέρη στην "Αγγλοελληνική Επιθεώρηση" (1946), ενώ, το 1944, ο Δημήτρης Σταύρου περιλαμβάνει έξι ποιήματα στην ανθολ...

Για να καταλάβεις την Πόλη, πρέπει να περπατήσεις. Όχι τραμ. Όχι ταξί. Οι ομορφιές της Πόλης δεν είναι φανερές στα μάτια του βιαστικού διαβάτη. Δεν βρίσκονται πάντοτε στην οριζόντια προέκταση της οπτικής ακτίνας. Δεν μιλάν. Δεν φωνάζουν: "Εδώ είμαι. Στάσου να με ιδείς". Όχι. Οι ομορφιές της Πόλης είναι διακριτικές, κρυμμένες στα πιο απίθανα μέρη, πονηρότατα ντυμένες, πολλές φορές, με τα κουρέλια της ασκήμιας και της αθλιότητας. Πρέπει λοιπόν να περπατήσεις, να περπατήσεις. Tο μάτι σου πρέπει να είναι ερευνητικό, ανήσυχο. Η νοημοσύνη σου ακονισμένη σαν ξυράφι. Η ψυχή σου σε...

Ένα ανθολόγιο είναι πρώτ' απ' όλα μια επιλογή. Από το πλήθος των κειμένων πρέπει, με κάποια κριτήρια, αλλά να επιλέξεις και άλλα να αφήσεις στην άκρη. Ένα κριτήριό μας ήταν τα καλά κείμενα, αλλά δεν ήταν το κυριότερο. Γι' αυτό και ορισμένα τα παραλείψαμε, όχι χωρίς δυσκολία. Ο πρώτος στόχος μας ήταν να περιδιαβούμε τον Πειραιά μέσα από αφηγήσεις για τους τόπους του και τους ανθρώπους του. Και, επίσης, να παρακάμψουμε, αν μπορούμε, την στερεότυπη εικόνα για την πόλη που έχει μετασχηματιστεί και κυριαρχήσει μεταπολεμικά και μέχρι σήμερα. Στραφήκαμε σε όλων των ειδών τις αφηγή...

"Οι λησταί στα πρόθυρα των Αθηνών" του Μ. Καραγάτση παρουσιάζονται για πρώτη φορά σε βιβλίο. Ενα αθησαύριστο ως σήμερα μυθιστόρημα γραμμένο με τη μορφή που δοξάσανε παγκοσμίως μεγάλοι πεζογράφοι : τη μορφή των συνεχειών για μια καθημερινή εφημερίδα και στόχο το ευρύ, λαϊκό κοινό. Ο Μ. Καραγάτσης, χωρίς να απιστεί στο μεγάλο του ταλέντο, εναποθέτει μέσα στους "Ληστάς στα πρόθυρα των Αθηνών" τα κυριαρχικά αφηγηματικά του γνωρίσματα: γοργή γραφή, νευρώδες και διαυγές ύφος, ακριβή γνώση του περιβάλλοντος χώρου σε σχέση με την ψυχολογία των ηρώων του.

Οι "Λησταί στα πρόθυρα των Αθηνών" είναι ένα άρτιο υφολογικά και αφηγηματικά έργο. Η δράση του είναι συνεχής, η πλοκή κάνει τον αναγνώστη να το διαβάζει απνευστί, η ατμόσφαιρά του είναι αποδομένη με τον πιο πειστικό, λογοτεχνικά, τρόπο. Ένα λογοτεχνικό κόσμημα. Τα μηνύματά του είναι αρκετά σαφή. Η αμφισβήτησή του Μ. Καραγάτση προς τις πολιτικές δυνάμεις μεταφράζει τις απόψεις του για το κράτος και τους πολιτικούς της δημοκρατίας, τους οποίους υπαινίσσεται αδύνατους και επιρρεπείς στην μικροπολιτική. Αποδίδοντας τη ληστεία στην έλλειψη δυνατού κράτους, και μάλιστα δυνατής χω...

"Το πιο πολυδιαβασμένο από τα έργα του. Μέσα σ' όλη του την παραγωγή επέχει μια θέση θριαμβευτικών αποκαλυπτηρίων... Πυκνό, υλιστικό, ρεαλιστικό, αίσθημα της ζωής, αλλά και μαζί αδιάπτωτος λυρικός κραδασμός πίσω από το αίσθημα αυτό. Περιγραφές που ζωντανεύουν την ύλη, και μια μανία ερωτική..." Ανδρέας Καραντώνης

Η πρώτη κριτική για τον "Συνταγματάρχη Λιάπκιν" "Οι "λευκοί Ρώσοι" που έχουν καταφύγει στην Ελλάδα αρχίζουν ν' απασχολούν και την φιλολογία μας με την περιπέτεια και το δράμα της ζωής των. Ο "συνταγματάρχης Λιάπκιν" είναι ο τίτλος νουβέλας ενός νέου λογοτέχνου που παρουσιάζεται με το ψευδώνυμο Μ. Καραγάτσης. Η όλη σύνθεσις του έργου αυτού φανερώνει διηγηματογράφο με ζωηρή έμπνευση [...]. Αν και η διάθεση του είναι επαναστατική, εν τούτοις δεν κάνει φιλολογία πολιτική. Τον ενδιαφέρουν περισσότερο τα πράγματα, η μοίρα των προσώπων, η ζωή των, οι ανυψώσεις και οι καταπτώ...