Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το μπλε κοχύλι ενώνει με τρόπο μαγικό τη λύπη με τη χαρά. Το κάθε μαργαριτάρι που βγαίνει από μέσα του είναι μία ευχή και μία επιθυμία. Η Τρισεύγενη κάθε φορά που επιθυμούσε κάτι, το ζητούσε από ένα μαργαριτάρι. Έτσι αποκτούσε ό, τι ήθελε χωρίς κόπο. Όμως τι θα γίνει όταν σιγά σιγά οι επιθυμίες της έπαψαν να είναι όνειρα; Από εκεί αρχίζει το ταξίδι της Τρισεύγενης στο δρόμο της χαράς και της λύπης με τελικό προορισμό τον κόσμο της ελευθερίας.

Η διάθεση για περιπέτεια του "ατρόμητου" Βασίλη παρασέρνει τον ίδιο και τον φίλο του τον Μάνο να εξερευνήσουν την παλιά εγκαταλειμμένη μονοκατοικία της κυρίας Αναστασίας, γιαγιάς του δεύτερου. Τα ευρήματά τους προβληματίζουν τον Βασίλη. Η τυχαία τους συνάντηση στο λιμάνι με τη γιαγιά Αναστασία και τη συμμαθήτριά τους τη Μαρία θα γίνει η αφορμή να αποκαλυφτεί η δύσκολη παιδική ηλικία της γιαγιάς λόγω της σεξουαλικής κακοποίησης που δέχτηκε από φιλικό πρόσωπο της οικογένειάς της, αλλά και να πάρει η Μαρία τη δική της απόφαση. "Το παιχνίδι" Ο Φοίβος όλο και πιο συχνά από...

Η ζωή με τον παππού είναι γεμάτη νότες... Και η αυλή του σωστός παράδεισος. Ένας κήπος γεμάτος λουλούδια και δέντρα κάθε λογής και χαμομήλι και τριαντάφυλλα... Η φλογέρα, το τουμπελέκι, η φυσαρμόνικα, με τις νότες τους, άλλοτε στέλνουν τραγούδια στον Θεό κι άλλοτε χορεύουν με τα κύματα του Δούναβη. Κι εγώ με τον Ίωνα δε χορταίνουμε να τις ακούμε. Ο παππούς είναι ο φύλακας άγγελός μας. Παίξουμε ξένοιαστοι γύρω του κι αυτός δεν υπάρχει στιγμή που να μην είναι κοντά μας. Γίνεται νότες μουσικής, γίνεται αέρας... "Κάποτε, παιδιά μου" μας είχε πει, θυμάμαι "θα ‘ρθει η ώρα...

Παιδιά μικρά, αρματωμένα μονάχα με την τρέλα τους, ξέβγαιναν τα μεσημέρια για καρτέρια. Κι αν άξαφνα τ` αντάμωνες μπροστά σου, να τα ιδείς καλά δεν πρόφταινες γιατί σκορπούσανε στο φως. Κι αν έτρεχες να τα προφτάσεις χανόσουν στα σοκάκια μιας και δεν ήξερες ποιο είχαν διαλέξει να κυλήσουν.

Το Βυζάντιο είναι ένας κόσμος γεμάτος φασαρία, κίνηση, θαύματα, μυστήρια, τραγούδια, γιορτές, πλούτη, μάχες, ιστορίες. Ένας κόσμος γεμάτος χρώματα. Κόκκινος, όπως η πορφύρα των αυτοκρατόρων του. Χρυσός, όπως τα φόντα των ψηφιδωτών στις εκκλησίες του. Μαύρος, όπως τα ράσα των καλογέρων του. Άσπρος σαν τις χώρες τις άγνωστες έξω από τα σύνορά του. Γαλάζιος σαν τη θάλασσά του και σαν τα φουστάνια των αρχοντισσών του. Πράσινος σαν τα σπαρτά στους απέραντους ανοιξιάτικους κάμπους του. Αλλά όχι μόνο. Το Βυζάντιο Δεν έχει μόνο έξι χρώματα. Το Κόκκινο, τώρα, έχει τις πιο φανταχτ...

Το Βυζάντιο είναι ένας κόσμος γεμάτος φασαρία, κίνηση, θαύματα, μυστήρια, τραγούδια, γιορτές, πλούτη, μάχες, ιστορίες. Ένας κόσμος γεμάτος χρώματα. Κόκκινος, όπως η πορφύρα των αυτοκρατόρων του. Χρυσός, όπως τα φόντα των ψηφιδωτών στις εκκλησίες του. Μαύρος, όπως τα ράσα των καλογέρων του. Άσπρος σαν τις χώρες τις άγνωστες έξω από τα σύνορά του. Γαλάζιος σαν τη θάλασσά του και σαν τα φουστάνια των αρχοντισσών του. Πράσινος σαν τα σπαρτά στους απέραντους ανοιξιάτικους κάμπους του. Αλλά όχι μόνο. Το Βυζάντιο Δεν έχει μόνο έξι χρώματα. Το Χρυσό, όμως, έχει τις ιστορίες που...

Κάθε καλοκαίρι ο Νικολής με τον Γιώργη παρακολουθούν τη Λαμπρινή, την κοπέλα με τα μακριά κατακόκκινα μαλλιά, και δεν την αφήνουν στιγμή μόνη της. Πιστεύουν πως είναι γοργόνα. Στην αρχή η Λαμπρινή γελούσε και δεν έδινε σημασία, αλλά μετά άρχισε να ενοχλείται από την επιμονή των δύο μικρών παιδιών. Έτσι, μια μέρα κάνοντας πως δεν τους είδε που ήταν κρυμμένοι στην αυλή της, και κρατώντας μια μεγάλη τσάντα κατευθύνθηκε στην παραλία των Γοργόνων. Εκεί θα τους έδινε ένα καλό μάθημα. Ή τουλάχιστον αυτό πίστευε εκείνη...

"Μια ιστορία θα σας πω από τα παλιά φερμένη Σαν το θησαυρό κρατά η θάλασσα κρυμμένη" Η γοργόνα Κυμοθόη μάς ταξιδεύει σε πολιτείες μακρινές, αλλοτινές, που ίσως τα μεγάλα κύματα των καιρών τις σκέπασαν, αλλά δε λησμονήθηκαν, καθώς θα αποτελούν πάντοτε κομμάτι του ελληνικού πολιτισμού. Στο υπέροχο ταξίδι της από το παρόν στο παρελθόν αποκαλύπτει μυστικά που ο χρόνος κρατά καλά κρυμμένα... μόνο που για να τα δεις χρειάζονται τα μάτια της φαντασίας. Ένα μουσικό παραμύθι που ζωντανεύει τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, την καθημερινότητα και τους θησαυρούς του, εξοικειώνον...

Μια νεράιδα νονά γλυκατζού, που τρώει η ίδια τις τούρτες και τα γλυκά που προορίζονται για τα βαφτιστήρια της. Είναι όμως καλή και είναι πάντα εκεί, όταν τη χρειάζονται.

Το "Νησί της Χαράς" φτιάχτηκε για τα παιδιά. Εκεί τα κλάματα γίνονται γέλια και οι λύπες χαρές. Τα λουλούδια έχουν αλλιώτικα χρώματα. Τα τριαντάφυλλα είναι μοβ. Οι μαργαρίτες πράσινες και οι παπαρούνες μπλε. Μα το πιο μαγικό απ' όλα είναι ότι στο Νησί της Χαράς η άνοιξη δεν τελειώνει ποτέ! Ποιος όμως και γιατί θέλει να εξαφανίσει το νησί και μαζί με αυτό τη χαρά των παιδιών; Τη λύση θα τη βρει μονάχα ο Ασηλάμπα Ντελασύ! Το δεύτερο βιβλίο της σειράς Οι περιπέτειες του Ασηλάμπα Ντελασύ, με ήρωα έναν ξεχωριστό γίγαντα, τον καλόψυχο και αγαθό Ασηλάμπα που δεν έλεγε ποτέ ό...

Το μικρό αγόρι αγαπάει τη νύχτα περισσότερο απ’ τη μέρα - γιατί, με το που βγαίνει ο ήλιος, όλα του τα όνειρα, όλα του τα σχέδια χαλάνε... Γιατί η μέρα είναι όλο μαλώματα, σχολείο και προβλήματα. Κι ελευθερία πουθενά! Πώς θα γίνει, λοιπόν, να μην κουνηθεί το φεγγάρι απ’ τον ουρανό και η μέρα να μην ξανάρθει ποτέ;

Μια φορά κι έναν καιρό στου βυθού τις πολιτείες ζούσε ένα μικρό ψάρι που το 'λεγαν Παλιάτσο. Φορούσε μια λιβρέα με κόκκινες και κίτρινες ρίγες, ένα πράσινο ημίψηλο στο κεφάλι και έπαιζε πολύ όμορφα το γιουκαλίλι του. Γύριζε σε κάθε γωνιά του βυθού κι έψαχνε για την αγάπη τραγουδώντας τη γλυκά, τρυφερά και τόσο αισθηματικά που έκανε τις ευαίσθητες καρδιές να ραγίσουν. Ο μικρός Παλιάτσος αναζητούσε την αληθινή αγάπη στα ρηχά και στα βαθιά. Στις θαλασσινές σπηλιές και στα μυθικά περιβόλια του βυθού. Στις πολύχρωμες κοραλλένιες πολιτείες και στις φωτεινές στράτες του ήλιου και...

Η Νύμφη της Θάλασσας, η Πριγκίπισσα της Ερήμου, ο Πιερότος κινούν τα νήματα κάθε ιστορίας. Η θάλασσα, η έρημος, η μαγική πόλη των καναλιών, είναι τρεις διαφορετικοί πόλοι, τρία διαφορετικά σημεία εκκίνησης των ηρώων, που έχουν επίσης διαφορετική πορεία και διαφορετικές κατευθύνσεις. Τι κοινό υπάρχει ανάμεσά τους; Είναι πρόσωπα που μεταμορφώνονται κατά την εξέλιξη του μύθου, πρόσωπα που συνυπάρχουν, κάτω από τον έναστρο ουρανό των ονείρων τους. Είναι πρόσωπα που στεγάζονται κάτω από ένα βαθύ μπλε ουρανό. Έναν ουρανό, που αντανακλά σαν τρίπτυχος καθρέπτης τις αξίες που σ...

Ένα κομμάτι πανί κάνει την εμφάνισή του σε μια παραλία. Ο αέρας, η βροχή και η άμμος γίνονται οι καλύτεροί του φίλοι. Μια μέρα ένα μικρό κορίτσι το αρπάζει και το παίρνει μακριά. Μια ραπτομηχανή, ένα ψαλίδι, μια βελόνα και κλωστή το μεταμορφώνουν σε μια πάνινη κούκλα. Πολλοί θα την διεκδικήσουν. Η Μαρίνα που την έφτιαξε. Η Ζωή που την αγάπησε. Οι φίλοι που την έχασαν ξαφνικά...

Πού ακούστηκε μια καλόγρια να κάνει ορειβασία και μάλιστα να έχει γίνει φίλη ενός διαβολάκου; Πώς είναι δυνατόν ένας στρατός από κονσερβοκούτια να πολεμάει γενναία τον κυρ-Νοτιά; Γιατί ο θύμωσε ο γέρο-Πλάτανος, μήπως τον πείραξε που χτίστηκε ένα σουβλατζίδικο πάνω στον ταλαιπωρημένο κορμό του; Ας ρωτήσουμε τον Αυλητή και τον Παππουλάνθρωπο, εκείνοι θα ξέρουν. Να, τους βλέπω εκεί, έχουν αράξει τη βαρκούλα τους στην παραλία κάτω από τον νυχτερινό ουρανό. Τα δέντρα του δάσους έχουν πλησιάσει ως το νερό για να αφουγκραστούν τις ιστορίες τους. Ας πάμε και εμείς να δούμε τι γίνετ...

SOS! Η Γη μας βρίσκεται σε θανάσιμο κίνδυνο. Ο κακιασμένος αυτοκράτορας ενός μακρινού πλανήτη θέλει να την εξαφανίσει από τον χάρτη του γαλαξία. Ευτυχώς αναλαμβάνει δράση η μάγισσα Τσαπατσούλα. Καβαλάει το διαστημόπλοιό της, δηλαδή τη μηχανή του γκαζόν, και παρέα με τη μύγα ΖΖίνα φεύγουν σε μια αποστολή διάσωσης του πλανήτη. Άραγε θα τα καταφέρουν, ή θα τα κάνουν, όπως συνήθως, θάλασσα; Άλλη μια περιπέτεια της καλόβολης αλλά γκαφατζούς μάγισσας Τσαπατσούλας.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας τρυφεράκανθος που ζούσε στο λιβάδι με τα στάχυα, τις κόκκινες ανεμώνες και τα τριφύλλια. Είχε φίλο του τον ήλιο που τον ξυπνούσε το πρωί. Το φεγγάρι που τον νανούριζε με τον αυλό του τις νύχτες. Τον αγέρα που του τραγουδούσε γλυκά και μια γέφυρα-ουράνιο τόξο για να σεργιανάει στον ουρανό. Δεν είχε όμως φίλους τ' άλλα ζωντανά του λιβαδιού, που τον περιγελούσαν επειδή ήταν διαφορετικός και διασκέδαζαν μαζί του. Έτσι ο τρυφεράκανθος μια μέρα ζήτησε από το ξωτικό του δάσους να γίνει ακανθόχοιρος για να πληγώνει όποιον τον πειράζει. Τότε όμως άρχ...