Παιδιά μικρά, αρματωμένα μονάχα με την τρέλα τους,
ξέβγαιναν τα μεσημέρια για καρτέρια.
Κι αν άξαφνα τ` αντάμωνες μπροστά σου,
να τα ιδείς καλά δεν πρόφταινες
γιατί σκορπούσανε στο φως.
Κι αν έτρεχες να τα προφτάσεις
χανόσουν στα σοκάκια
μιας και δεν ήξερες ποιο είχαν διαλέξει να κυλήσουν.
