Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σκοτεινά νερά οι γυναίκες τα γέλια τους αστραπές στα τζάμια Άλλες πάλι να σηκώνονται απ' τ' άγρια μεσάνυχτα να γυρνάνε τα λόγια τους γύρω απ' το στόμα με μια στρυφνή επιδεξιότητα να τ' απιθώνουν επάνω στα πράγματα να τα στριφογυρίζουν έπειτα να τα γυαλίζουν κάνοντάς τα ασήμαντα Κενά κομμάτια ζωής

Ο Φ. Ντοστογιέφσκι βρίσκεται στην Δρέσδη όταν μαθαίνει για το θάνατο του Πάβελ, θετού γιου του. Με την επιστροφή του στην Πετρούπολη, προσπαθεί να συναντήσει τους ανθρώπους που εκείνος συναναστρεφόταν και να διερευνήσει τις άγνωστες συνθήκες του θανάτου του. Η επίσημη εκδοχή είναι η αυτοκτονία ενώ οι αναρχικοί φίλοι του θύματος πιστεύουν ότι δολοφονήθηκε από την μυστική τσαρική αστυνομία. Μέσα από τις αφηγήσεις των ανθρώπων που γνώρισαν τον Πάβελ ανακαλύπτει και ο ίδιος ο Ντοστογιέφσκι το γιο του. Εγκλωβισμένος λοιπόν σ' ένα πλέγμα ενοχής και θλίψης για το χαμό του Πάβελ...

Η λογοτεχνία είναι νεκρή ή στην καλύτερη περίπτωση αργοπεθαίνει, γράφει ο Alvin Kernan στην ανά χείρας συναρπαστική και προκλητική μελέτη. Και αποδεικνύει ότι ο θάνατος της λογοτεχνίας, σύμπτωμα κι αυτός της βαθιάς και μακροχρόνιας κοινωνικής αναστάτωσης "που τα τελευταία χρόνια κατέλυσε πολλούς παραδοσιακούς θεσμούς και αξιακά συστήματα", είχε από καιρό προαγγελθεί. Όχι μόνο γιατί η λογοτεχνία εξωθείται στο περιθώριο από μια κοινωνία κυριαρχούμενη από την τηλεόραση και τις άλλες μορφές ηλεκτρονικής επικοινωνίας, αλλά -το χειρότερο- γιατί απαξιώνεται μέσα στα ίδια τα πανεπι...

Το βιβλίο του Μαρκ Έντμουντσον "Ο θάνατος του Σίγκμουντ Φρόιντ" αφηγείται με συναρπαστικό τρόπο τα ταραγμένα τελευταία χρόνια της ζωής του Σίγκμουντ Φρόυντ στη Βιέννη και στο Λονδίνο και συγχρόνως τη ραγδαία ανάδυση της ναζιστικής κυριαρχίας στην Ευρώπη. Εξιστορούνται οι παράλληλοι βίοι του Φρόυντ και του Χίτλερ, δύο Αυστριακών που άσκησαν, ο καθένας στον τομέα του, τη μεγαλύτερη επίδραση στον κόσμο κατά τον 20ό αιώνα, μια επίδραση που εξακολουθεί κατά πολλούς τρόπους να υφίσταται και στον τρέχοντα αιώνα. Η μελέτη αυτή μπορεί να διαβαστεί και ως μια συνοπτική, μα αρκούντως...

Στη διάρκεια του πλούσιου και πολυτάραχου βίου του ο Φρόυντ δεν ασχολήθηκε μόνο με την κλινική ψυχανάλυση και τη συγγραφή επιστημονικών βιβλίων και μελετών που έμελλε ν’ αλλάξουν ριζικά τον τρόπο που κατανοούμε και αντιμετωπίζουμε σήμερα τις ψυχικές ασθένειες, αλλά μελέτησε σε βάθος τη λογοτεχνία και το θέατρο. Σε πολλά κείμενά του ανέλυσε με τρόπο διεισδυτικό και πρωτότυπο κλασικά μυθιστορήματα και θεατρικά έργα, θέλοντας να δείξει ότι πολλές από τις θεωρίες του επιβεβαιώνονταν από τη δράση και συμπεριφορά των ηρώων τους. Εκτός από το κλασικό πλέον δοκίμιο που φέρει τον εν...

Από τα νεανικά του κιόλας χρόνια, ήδη από την εποχή της συνάντησής του με την ποίηση του Κάλβου και της συγγραφής της μελέτης του για τις "Ωδές", ο Παλαμάς αισθανόταν ότι ο δεκαπεντασύλλαβος, με την πιστή αναπαραγωγή της παγιωμένης μορφής του, είχε οδηγηθεί σε μια στιχουργική συμβατικότητα που είχε όλα τα χαρακτηριστικά μιας κρίσης. Και είναι φανερό ότι ένιωθε ότι η κρίση αυτή του εθνικού στίχου αποτελούσε μια κρίση του ελληνικού στίχου γενικότερα, ανάλογη με την "κρίση του στίχου", που διαπίστωνε την ίδια εποχή στη γαλλική ποίηση ο Μαλλαρμέ. Γι' αυτό ανέλαβε, και έφερε σε...

"Ένας άνθρωπος πεθαίνει πραγματικά, έλεγε ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες, μόνον όταν πεθάνει με τη σειρά του και ο τελευταίος άνθρωπος που τον έχει γνωρίσει. Αυτή είναι σήμερα η περίπτωση του Φρόυντ, αν και υπάρχουν ακόμη κάποια ελάχιστα άτομα που, στην παιδική τους ηλικία, είχε τύχει να τον πλησιάσουν. Ο Φρόυντ πέρασε τη ζωή του γράφοντας και, παρόλο που μια μέρα κατέστρεψε κείμενα και επιστολές για να περιπλέξει το έργο των μελλοντικών του βιογράφων, έτρεφε τόσο μεγάλο πάθος για το ίχνος, την αρχαιολογία και τη μνήμη, ώστε ό,τι έχει χαθεί δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτό που έχει...

Δες τον. Με πτυχία και πέτρινο μουστάκι. Σέρνει δυο τρία πεινασμένα κουτσούβελα Και νιώθει παντελώς αγράμματος Μπρος στον Παλαιό των Ημερών. Τον Πιστωτή του. Σπρώχνει ένα κουτάβι στην κοιλιά του. Μισεί και ντρέπεται και φοβάται. Χάσκει το στόμα του από δύσπνοια. Δεν προσδοκά καθαρό αέρα. Όλη του η σκέψη μια μουντζούρα με το δάχτυλο Πάνω στο όνομα, στην καταγωγή, στα κιλά του. Σκιαγραφούμενος σ' ένα γραμμάτιο Περνά κατευθείαν στον Χάρο. Ούτε κι εκεί δεκτός. Πρέπει πρώτα Να ζητιανέψει τα ναύλα.

Ο William Blake (1757-1827), ο οραματιστής ποιητής που κάποτε χλευάστηκε ως παράφρων και σήμερα τιμάται ως μεγαλοφυία, συγκαταλέγεται ανάμεσα στους μείζονες ποιητές της αγγλικής λογοτεχνίας. Κοινή είναι η διαπίστωση των μελετητών της ποίησής του, πως το αξιόλογο έργο του, δημιουργία και απεικόνιση ταυτόχρονα ενός πολύπλευρου μυθολογικού συστήματος, συνιστά ένα πρώτης τάξεως επίτευγμα. Αντιμετωπίζοντας με το αντισυμβατικό του βλέμμα θέματα τόσο ιερά και απαραβίαστα όσο η θρησκεία, η ηθική, η τέχνη και η πολιτική, κοινωνικός επαναστάτης και "ήρωας της φαντασίας" μαζί, ο Μπλέη...

Ο William Blake (1757-1827), ο οραματιστής ποιητής που κάποτε χλευάστηκε ως παράφρων και σήμερα τιμάται ως μεγαλοφυία, συγκαταλέγεται ανάμεσα στους μείζονες ποιητές της αγγλικής λογοτεχνίας. Κοινή είναι η διαπίστωση των μελετητών της ποίησής του, πως το αξιόλογο έργο του, δημιουργία και απεικόνιση ταυτόχρονα ενός πολύπλευρου μυθολογικού συστήματος, συνιστά ένα πρώτης τάξεως επίτευγμα. Αντιμετωπίζοντας με το αντισυμβατικό του βλέμμα θέματα τόσο ιερά και απαραβίαστα όσο η θρησκεία, η ηθική, η τέχνη και η πολιτική, κοινωνικός επαναστάτης και "ήρωας της φαντασίας" μαζί, ο Blake...

"Οι Ελεγείες του Ντουίνο" αποτελούν, μαζί με τα "Σονέτα στον Ορφέα", το κορυφαίο έργο του Ρίλκε, που συνειδητά και βασανιστικά ωρίμαζε μέσα του για δέκα ολόκληρα χρόνια (1912-1922). Εκτός από τους "εραστές" και την "ερωτευμένη γυναίκα" που εγκαταλείπεται από τον αγαπημένο της, οι "Ελεγείες" υφαίνονται γύρω από δύο ακόμη κεντρικές μορφές: τον "άγγελο" και τον "νεαρό νεκρό". Ο Ρίλκε τις χρησιμοποιεί για να καταδείξει την αδυναμία να βιωθεί πλήρως το ανθρώπινο αίσθημα καθώς και την ανάγκη να απελευθερωθεί ο άνθρωπος από τα δεσμά της πραγματικότητας. Το "αίτημά" του συνδέ...

Αυτή η συλλογή έχει μερικές από τις Καλύτερες Ιστορίες με Φαντάσματα. Και απαντά σε μία σειρά από σπουδαίες ερωτήσεις: Ποιοι φοβούνται περισσότερο; Οι άνθρωποι τα φαντάσματα... ή τα φαντάσματα τους ανθρώπους; Τι αξεδιάλυτα μέσα στον χρόνο μυστικά μπορεί να κρύβει ένα μισοχαλασμένο, ταπεινό πατίνι; Πόσο κρύο μπορεί να είναι ένα παλιό κέρμα, παρμένο από τον θησαυρό ενός αληθινού φαντάσματος; Υπάρχουν άραγε φαντάσματα που μπορούν να μας βοηθήσουν να λύσουμε μεγάλα αστυνομικά μυστήρια; Ποιοι σπουδαίοι, και ποιοι ανώνυμοι, κατοικούν στον βυθό - και τι ρόλο παίζουν οι ατέλειωτ...