Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τους όρους αναβίωσης της ελληνικής περιφέρειας προσπαθεί να διερευνήσει αυτός ο τόμος. Όχι εν ονόματι της περιφερειακής ανάπτυξης, έννοιας φθαρμένης και αναξιόπιστης, αλλά εν ονόματι της οικολογικής ισορροπίας, η οποία προϋποθέτει τον κοινωνικό μετασχηματισμό. Η προσέγγιση είναι γεωγραφική, τοπογραφική και ταξιδιωτική. Ο συγγραφέας ανακαλύπτει τους μύθους της νεοελληνικής ανάπτυξης, στους μυθικούς τόπους της ελληνικής περιφέρειας. Ταξιδεύοντας όμως στην Ελλάδα, έχεις πάντα στο νου σου την Αθήνα. Αυτή κυριαρχεί σε κάθε σου βήμα, διαχέοντας το κυρίαρχο αναπτυξιακό πρότυπο στ...

Η ανάπτυξη υπήρξε η κυρίαρχη ιδεολογία στον μεταπολεμικό κόσμο. Υπήρξε ακόμη η κυρίαρχη νομιμοποιητική διαδικασία σε Βορρά και Νότο, Ανατολή και Δύση. Εξέφρασε κατά τον σαφέστερο και υλικότερο δυνατό τρόπο την έννοια της προόδου, κεντρική στη Δυτική σκέψη από την Aναγέννηση και μετά. Στον τόμο αυτό, ο Μιχάλης Μοδινός πραγματεύεται την ιστορία της έννοιας της ανάπτυξης, ανασκάπτοντας τα ερείπια της οικολογικής υποβάθμισης και κοινωνικής πτώχευσης στις οποίες αυτή έχει οδηγήσει. Θεωρώντας ότι η ανάπτυξη συνιστά τον κοινό παρονομαστή στις καπιταλιστικές, σοσιαλιστικές ή μικτές...

Η κατάσταση του πλανήτη 1996 είναι η πρωτοποριακή έκδοση του Ινστιτούτου Worldwatch, ενός ιδρύματος περιβαλλοντικής έρευνας που αναλύει διεπιστημονικά δεδομένα από ολόκληρο τον κόσμο. Οι ερευνητές του ήταν από τους πρώτους που επέστησαν την προσοχή σε θέματα όπως η εξάντληση των αποθεμάτων ορυκτών καυσίμων, η σπάνις γλυκού νερού σε παγκόσμιο επίπεδο, η δυνατότητα ανάπτυξης της ηλιακής και αιολικής ενέργειας, η ανάγκη αναπροσανατολισμού της γεωργίας. Εθνικές κυβερνήσεις, τα γραφεία των Ηνωμένων Εθνών, η διεθνής κοινότητα, πολιτικοί και νομοθέτες βασίζονται στην Κατάσταση του...

Πέντε χρόνια μετά το Ρίο, είμαστε όλοι λίγο σοφότεροι. Είτε βλέπουμε την επιτευχθείσα πρόοδο ως μισοάδειο είτε ως μισογεμάτο ποτήρι, είμαστε αναγκασμένοι να παραδεχθούμε ότι η εποχή της αθωότητας και των απλοϊκών πεποιθήσεων του οικολογικού κινήματος έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Η προστασία του περιβάλλοντος έχει ήδη ενσωματωθεί στα προγράμματα των κομμάτων, των κυβερνήσεων και των διεθνών οργανισμών. Η διαπλοκή οικονομίας και οικολογίας έχει γίνει πασιφανής. Η οικουμενικότητα των οικολογικών ζητημάτων έχει γίνει πασιφανής. Η οικουμενικότητα των οικολογικών ζητημάτων έχει τ...

Η Μεσόγειος δεν είναι μία θάλασσα. Είναι ένα σύμπλεγμα θαλασσών κατάσπαρτων από μεγάλα και μικρά νησιά, τεμαχισμένων από χερσονήσους, οριοθετημένων από οροσειρές, πλαισιωμένων από απόκρημνες ακτές, εκβολές μεγάλων ποταμών και ελκυστικές ακρογιαλιές. Είναι ακόμη μια ενδοχώρα που έχει ποικίλως οριστεί, που νιώθει πάντως τις αύρες του Ατλαντικού, την καυτή ανάσα της Σαχάρας και τους παγωμένους ανέμους των Άλπεων και των Καρπαθίων. Είναι μια χερσαία λεκάνη αποροής και μια υδάτινη δεξαμενή που ορίζεται από τρεις ηπείρους και περιέχει ποικιλία κοινωνικών σχηματισμών, εκατοντάδες...

Η ομοιόμορφη οικονομική επέκταση χωρίς όρια σε έναν γεωφυσικά, οικολογικά, εθνικά, κοινωνικά και πολιτικά ανομοιογενή και πεπερασμένο χώρο, όπως αυτή που προωθεί η νεοφιλελεύθερη ουτοπία, είναι ένα σχήμα οξύμωρο. Η απόρριψή της είναι προφανής, παραμένει ωστόσο φιλοσοφική. Για να γίνει πολιτική πρέπει να περάσουμε από το αφηρημένο στο συγκεκριμένο -μόνο που η μετάβαση αυτή είναι δύσκολη και απαιτεί προσεκτικά βήματα. Κάθε άτσαλα εκφραζόμενη αντίθεση στην οικονομική παγκοσμιοποίηση κινδυνεύει να μας ρίξει από τη Σκύλλα ενός καπιταλισμού χωρίς όρια στη Χάρυβδη ενός πολιτιστικο...

Η ομοιόμορφη οικονομική επέκταση χωρίς όρια σε έναν γεωφυσικά, οικολογικά, εθνικά, κοινωνικά και πολιτικά ανομοιογενή και πεπερασμένο χώρο, όπως αυτή που προωθεί η νεοφιλελεύθερη ουτοπία, είναι ένα σχήμα οξύμωρο. Η απόρριψή της είναι προφανής, παραμένει ωστόσο φιλοσοφική. Για να γίνει πολιτική πρέπει να περάσουμε από το αφηρημένο στο συγκεκριμένο -μόνο που η μετάβαση αυτή είναι δύσκολη και απαιτεί προσεκτικά βήματα. Κάθε άτσαλα εκφραζόμενη αντίθεση στην οικονομική παγκοσμιοποίηση κινδυνεύει να μας ρίξει από τη Σκύλλα ενός καπιταλισμού χωρίς όρια στη Χάρυβδη ενός πολιτιστικο...

Η αειφορία δεν εξαντλείται μόνο στην ηθική ρητορεία για την αναδιαπραγμάτευση των δικαιωμάτων της φύσης και των ανθρώπων στον χώρο και τον χρόνο. Μπαίνει στα βαθιά νερά της οικονομικής επιστήμης και προτείνει νέα πρότυπα για την μέτρηση της ευημερίας. Το ΑΕΠ δεν είναι ο μοναδικός δείκτης της προόδου, ίσως είναι και απατηλός. Η ίδια η πρόοδος αμφισβητείται και επιχειρείται η αποσύνδεση της οικονομικής ανάπτυξης από την ροή των αγαθών και την παραγωγή της ρύπανσης. [...]

Η αειφορία δεν εξαντλείται μόνο στην ηθική ρητορεία για την αναδιαπραγμάτευση των δικαιωμάτων της φύσης και των ανθρώπων στον χώρο και τον χρόνο. Μπαίνει στα βαθιά νερά της οικονομικής επιστήμης και προτείνει νέα πρότυπα για την μέτρηση της ευημερίας. Το ΑΕΠ δεν είναι ο μοναδικός δείκτης της προόδου, ίσως είναι και απατηλός. Η ίδια η πρόοδος αμφισβητείται και επιχειρείται η αποσύνδεση της οικονομικής ανάπτυξης από την ροή των αγαθών και την παραγωγή της ρύπανσης. [...]

Φυγή, αναζήτηση, εγκατάλειψη ή αλλαγή τόπου; O ήρωας αφήνει οικογένεια, καριέρα, σπίτι και μιαν ασφαλή ζωή στο κέντρο της Eυρώπης για να επιδιώξει την περιπέτεια στην αντίπερα όχθη. Στο κλασικό αυτό μοτίβο της φυγής ο συγγραφέας ερευνά το κινούν αίτιο της αποσάθρωσης των ανθρώπινων σχέσεων στην εποχή της παγκοσμιοποίησης: απομυθοποίηση της εργασίας, δυσφήμηση της έννοιας της προόδου, επιτάχυνση ανταλλαγών, πολλαπλασιασμός επιλογών. O ευρωπαϊκός ορθολογισμός συγκρούεται με την "υπανάπτυξη" και ο ήρωας του βιβλίου μετεωρίζεται μεταξύ των τόπων, καταναλώνει το γεωγραφικό χώρο...