Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Με ζωντανές χρωματιστές εικόνες της Κριστίνα Πιεροπάν και αναπαραγωγές επτά έργων του Ντεγκά, το βιβλίο "Τι είδε ο Ντεγκά" παρακινεί μικρούς αναγνώστες και καλλιτέχνες να παρατηρούν προσεκτικά τον κόσμο γύρω τους.

Mια ιστορία γεμάτη μαγεία ανάμεσα στ' όνειρο και στην πραγματικότητα, το μύθο και την αλήθεια. Μια ιστορία που διαδραματίζεται στη σύγχρονη Αθήνα και περνά το μήνυμα στα παιδια-αναγνώστες, αλλά και στους μεγαλύτερους, ότι η πίστη στις επιθυμίες μας και στα όνειρά μας είναι αυτή που συντελεί, πάνω απ' όλα, να πραμγατοποιηθούν.

Στην πιο παράξενη νύχτα της Αθήνας ένα μικρό αγόρι ξεκινάει κρυφά να δέσει την πραγματικότητα με τη φαντασία και τις επιθυμίες του. Μέσα σε λίγες ώρες θα ζήσει μια απίστευτη, γλυκιά περιπέτεια που θα του μείνει αξέχαστη σε όλη του τη ζωή. συντροφιά με τη Ρίνα, τη γριά ρακοσυλλέκτρια, με τον ζωγράφο Βλαδίμηρο, με τον συλλέκτη παλιών παιχνιδιών και με τον συγγραφέα Αστέριο Σκοτεινό θα φτάσει το μικρό αγόρι μέχρι τα έγκατα της πόλης, για να λύσει, επιτέλους εκεί κάτω το μυστήριο της παράξενης νύχτας.

Περιέχονται οι ενότητες κειμένων & εικόνων: - Γιώργος Βουλγαράκης, πρόλογος - Τάκης Γεωργακόπουλος, πρόεδρος Π.Ε.Α.: "Η "Ανοιχτή πόλη" του Αιγαίου" - Κατερίνα Κοτζιά, Ηλίας Κωνσταντόπουλος, Λόης Παπαδόπουλος, Κορίνα Φιλοξενίδου: Εισαγωγή των επιμελητών - Stefano Boeri, "Μια μεσογειακή ουτοπία" 1. Το Αρχιπέλαγος 1.1 Πόντος - Massimo Cacciari, "Το Αρχιπέλαγος" - Ruggiero Romano, "Για την υδάτινη πόλη του Αιγαίου" - Σπύρος Ι. Ασδραχάς, "Το ελληνικό Αρχιπέλαγος: μια διάσπαρτη πόλη" - Άγγελος Ελεφάντης, "Βαπόρια, θέλουμε βαπόρια" - Δημήτρης Φατούρος, "Διέξοδος σ...

Ειδικοί ερευνητές αρχαιολόγοι, βυζαντινολόγοι, επιμελητές μουσειακών συλλογών, συλλέκτες, ιστορικοί της λογοτεχνίας, ανθρωπολόγοι και ιστορικοί παρουσιάζουν στο βιβλίο αυτό μερικές από τις κοινωνικές και πολιτισμικές όψεις των παιχνιδιών στην Ελλάδα, φωτίζοντας παράλληλα ορισμένες ιστορικές τους διαδρομές. Οι σταθμοί που αναδεικνύονται στην περιήγηση των παιχνιδιών στο χρόνο, ως αποτέλεσμα των ειδικών ενδιαφερόντων των συγγραφέων, είναι η αρχαιότητα, οι πρώιμοι και μέσοι βυζαντινοί χρόνοι και η νεότερη εποχή από τα τέλη του 18ου αιώνα μέχρι σήμερα, με έμφαση στους δύο τ...

Το κίτρινο λεωφορείο του κυρίου Στέφανου δεν ήταν ένα συνηθισμένο λεωφορείο. Ενώ ταξίδευε εδώ, δηλαδή Ελλάδα, έβλεπες από τα παράθυρά του άλλους τόπους, για την ακρίβεια τους τόπους που λαχταρούσε πολύ η καρδιά σου. Και ήταν συνήθως τόποι μακρινοί που είχες χρόνια να τους δεις ή δεν τους είχες δει ποτέ σου. Έτσι, πήρε ο κύριος Στέφανος τη μεγάλη απόφαση να ταξιδεύει με το λεωφορείο του παιδιά μεταναστών στις πατρίδες τους. Γιατί δεν μπορεί -σκέφτηκε- όλο και θα νοσταλγούσαν την πατρίδα των γονιών τους, κι ας είχαν γεννηθεί τα περισσότερα εδώ.

Στη δυστυχισμένη πολιτεία που τη λέγαν Σαρλενάκ και την είχαν πλακώσει οι συμφορές εμφανίστηκε το μικρό κορίτσι με την παράξενη, κελαηδιστή φωνή για να φέρει την παλιά, χαμένη ευτυχία. Κανείς δε θα μπέρδευε πια το αλμυρό με το γλυκό και τα παιδιά θα έβλεπαν πάλι όνειρα στον ύπνο και στον ξύπνιο τους. Και τι ζήτησε για όλα αυτά; Μια βελόνα, μια απλή βελόνα... Όμως ο πονηρός κυβερνήτης και το Μεγάλο Συμβούλιο συνεδριάζουν: "Γιατί άραγε να ζητήσει μόνο αυτό το δώρο, ενώ εμείς της προσφέραμε πράγματα πολύτιμα και ακριβά;".

Στη δυστυχισμένη πολιτεία που τη λέγαν Σαρλενάκ και την είχαν πλακώσει οι συμφορές εμφανίστηκε το μικρό κορίτσι με την παράξενη, κελαηδιστή φωνή για να φέρει την παλιά, χαμένη ευτυχία. Κανείς δε θα μπέρδευε πια το αλμυρό με το γλυκό και τα παιδιά θα έβλεπαν πάλι όνειρα στον ύπνο και στον ξύπνιο τους. Και τι ζήτησε για όλα αυτά; Μια βελόνα, μια απλή βελόνα... Όμως ο πονηρός κυβερνήτης και το Μεγάλο Συμβούλιο συνεδριάζουν: "Γιατί άραγε να ζητήσει μόνο αυτό το δώρο, ενώ εμείς της προσφέραμε πράγματα πολύτιμα και ακριβά;".

Είχα το χρυσαφένιο πορτοκάλι μες στην τσέπη. Ήταν εκείνη η φορά που παίξαμε κρυφτό με τον Αλέκο, τη Μαργαρίτα και την Πέπη. Τα φύλαγε ο αδελφός μου ο Μιχάλης. Κι εγώ κρυφά τρίβοντας δέκα φορές το πορτοκάλι έγινα ευθύς μια τοσοδούλα. Ναι! Πιο μικρή κι από μικρούλα βούλα. Και μ’ ένα τσουπ, τρύπωσα μες στο πορτοκάλι. Ώρες με ψάχνανε οι άλλοι.

Ήταν ένα αβγό που το έλεγαν Μήτσο. Ήθελε να γνωρίσει τον κόσμο αυτός ο Μήτσος. Γι' αυτό, κάποιο χειμωνιάτικο πρωινό που χιονίζει, το έσκασε κρυφά από το κοτέτσι...

Το κροκοδειλάκι που έγινε λιβάδι είναι μια μικρή ιστορία για ένα κροκοδειλάκι που αποχωρίστηκε την πατρίδα και τους αγαπημένους του, και, πριν από τη νοσταλγική επιστροφή του, πεθύμησε να γίνει λιβάδι, και έγινε, γιατί, όπως λέει ο συγγραφέας, "οι επιθυμίες είναι σαν τα όνειρα, βγαίνουν αληθινές άμα τις πιστεύεις πολύ και προσπαθείς και επιμένεις".

"Φοβάμαι... φοβάμαι τους μεγάλους που δε διαβάζουν παραμύθια", έτσι φώναξε ο Στράτος το στρατιωτάκι μέσα στην κοσμοχαλασιά, εκεί όπου έχασε ένα σωρό πράγματα, κι ανάμεσά τους για κακή του τύχη το μαγικό του σακουλάκι. Κι ήταν ό,τι πιο φοβερό γινόταν να πάθει! Χωρίς εκείνο το σακουλάκι ούτε να ονειρευτεί μπορούσε, ούτε να τραγουδήσει, ούτε να φέρει στο μυαλό του χρώματα κι εικόνες. Κεντρικός ήρωας είναι ο Στράτος, ένα στρατιωτάκι-παιχνίδι, που δε θέλει ούτε να πολεμά ούτε να φορά στολή, αλλά να χτίζει σπίτια και να γράφει ποιήματα. Ένα μικρό κορίτσι θα ξεκινήσει μυστ...

Όταν ο μικρός Αντώνης βαφτίζει το χρυσόψαρό του Γατούλη, τα πράγματα μπερδεύονται για τα καλά. Ιδίως απ' τη στιγμή που το χρυσόψαρο πιστεύει ότι είναι πραγματικός γάτος κι αποφασίζει ν' ανέβει μια νύχτα του Γενάρη στα κεραμίδια, να ζήσει για μια νύχτα σαν κεραμιδόγατος. Εκεί πάνω όμως τον περιμένει ένας αληθινός γάτος, φοβερός και τρομερός, αλλά και ευαίσθητος. Πόλεμος και ειρήνη;... Αλήθεια, τι θα γίνει;