Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μια φοβερή αρρώστια έχει χτυπήσει τον μαστρο-Τζεπέτο: εξαφανίστηκαν όλα τα χρώματα από τα όνειρά του. Έτσι, μόνο ασπρόμαυρα ονειρεύεται πια. Μοναδικό γιατρικό είναι, λέει, ένα παράξενο κυκλάμινο που φυτρώνει στην Αθήνα. Όμως που ακριβώς; Ούτε στη γη ούτε στον ουρανό, αλλά ανάμεσα σε γη και ουρανό! Πρέπει ο Πινόκιο να ψάξει και να βρει το μικρούλι κυκλάμινο μέσα σε τρεις μέρες, για να το πάει πίσω στον μαστρο-Τζεπέτο, πριν είναι πολύ αργά. Γιατί ο χρόνος είναι... χρώμα! Και οι δυσκολίες αμέτρητες. Θα τα καταφέρει τελικά ο Πινόκιο;

Τη φλόγα για την έναρξη των Μεγάλων Αγώνων της Αθήνας θα την άναβε στο Στάδιο ο Πινόκιο. Τι τύχη! Τι τιμή! Ο Πινόκιο λαμπαδηδρόμος! Όμως, τρέχοντας με τους φίλους του παρέα, θα ξεστρατίσει για να φτιάξει στην ακροθαλασσιά μια πεντανόστιμη ψαρόσουπα με πολύχρωμα ζωγραφιστά ψάρια, θα ζήσει τρελές περιπέτειες σε λούνα παρκ, έξω από την Αθήνα, θα κοιμηθεί σ΄ ένα μποστάνι με παραμυθένια καρπούζια... Τελικά, θα προλάβει ν΄ ανάψει και τη μεγάλη φλόγα των Μεγάλων Αγώνων της Αθήνας;

Απίστευτο κι όμως αληθινό: κατέφτασε και ο Πινόκιο στην Αθήνα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες! Θέλει κι αυτός να είναι εκεί, παρών στο μεγάλο γεγονός. Να πάρει μέρος στους Αγώνες, αλλά και να μάθει. Να θαυμάσει το Καλλιμάρμαρο Στάδιο και τα αγάλματα των αθλητών που κοσμούν την Αθήνα. Ξεκινάει από το άγαλμα του Δισκοβόλου. Μια καινούργια φιλία γεννιέται ανάμεσα στο χάλκινο άγαλμα και το ξύλινο αγόρι και μαζί της αρχίζει η περιπέτεια, όπου μπλέκεται το όνειρο με την πραγματικότητα, η ευαισθησία με τη γνώση και το χιούμορ.

Ο μικρός Φρανκ είναι αρχιτέκτονας. Ζει στη Νέα Υόρκη με τον παππού του, τον μεγάλο Φρανκ, και με τον σκύλο τους, τον Έντι. Οι δύο αρχιτέκτονες έχουν πολύ διαφορετική άποψη για το τι φτιάχνουν οι αρχιτέκτονες για τους ανθρώπους. Αυτή η ιστορία λέει πώς μια επίσκεψη στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης κάνει τον μικρό Φρανκ να νιώσει μεγαλύτερος και τον μεγάλο Φρανκ να αισθανθεί νεότερος - και λίγο πιο σοφός.

Ο μικρός Άκης θέλει οπωσδήποτε να γίνει μάγειρας και σεφ, όταν μεγαλώσει. Τρελαίνεται να μαγειρεύει. Για αρχιτέκτονας ούτε λέξη ν' ακούσει, παρόλο που ο μπαμπάς του, ο παππούς και ο προπάππους του ήταν πολύ διάσημοι αρχιτέκτονες. Ώσπου μια μέρα ξαφνικά μπήκε στη ζωή του η Ρωξάνη, μια τσαχπίνα στρουθοκάμηλος από την Αφρική, και μια παλιά ξεχασμένη κούτα γεμάτη με ξυλάκια για να φτιάχνεις σπιτάκια. Και τότε όλα θα αλλάξουν. Μια μεγάλη φιλία γεννιέται ανάμεσα στον μικρό Άκη και τη στρουθοκάμηλο Ρωξάνη, που στην πατρίδα της τη φώναζαν Ουσούρο-κρομπάιλα-λαλά. Παιχνίδι στο παι...

Ένας γάτος που σιχαίνεται τα ψάρια, που δεν αντέχει τις ψαρομυρωδιές, αλλά τρελαίνεται για φρούτα και τη λαϊκή αγορά. Αυτός είναι ο Μητσόγατος! Αγαπημένος των παιδιών, των φτωχών και των ανήμπορων, που καταφέρνει να κάνει δίκαιες όλες τις ζυγαριές. Κι όταν μια μέρα εμφανίζεται στη λαϊκή αγορά ο κακός μάγος Τρυποτρύπας, τότε θα γίνει ο Μητσόγατος αληθινός ήρωας. Η περιπέτεια αρχίζει όταν γεμίζουν τρύπες τα ζουμερά καρπούζια...

Γυρνούσε ο φιόγκος στης Μαρίας τα μαλλιά, γυρνούσε η κόκκινη κορδέλα, σαν ελικόπτερο ήταν, σαν καραβιού προπέλα. «Τι όμορφη που είναι η πόλη μας από ψηλά!» Δε χόρταινε το πέταγμα η Μαρία. «Κράτα γερά τιμόνι», νιαούριζε χαρούμενη η γάτα Περσεφόνη.

Όταν τα δίδυμα αδελφάκια, ο Σάκης και ο Τάκης, το σκάνε από το σπίτι, νύχτα, για να γνωρίσουν μόνα τους τη μεγάλη πόλη, η περιπέτεια αρχίζει. Παιχνίδι, εμπειρίες, αλλά και κίνδυνοι πολλοί μέσα στη νύχτα. Ένα αδέσποτο σκυλί και ένα αδέσποτο μπαλόνι, φόβος και χαρά. Τελικά, θα τα καταφέρουν να γυρίσουν πίσω στο σπίτι, πριν ξημερώσει;

Τυχερά τα παιδιά της μικρής γειτονιάς! Είχαν κοντά τους ένα γερο-ναυτικό, τον κύριο Ευρυβιάδη, που μπέρδευαν συνέχεια τ' όνομά του και τον φώναζαν κύριο "Αύριο-βράδυ". Κι εκείνος, που αγαπούσε όλα τα παιδιά σαν εγγονάκια του, τους έλεγε ιστορίες, παραμύθια, τους έφτιαχνε παιχνίδια και προπαντός γλυκά όνειρα για τον ύπνο τους. Μάλιστα, όνειρα! Ένας ξύλινος γλάρος έγινε ο ονειροκουβαλητής του κυρίου "Αύριο-βράδυ". Πετούσε κάθε νύχτα στον ύπνο των παιδιών. Σ' αυτά τα ονειροπετάγματα δεν έλειπαν οι απρόβλεπτες περιπέτειες. Πόσο καιρό, αλήθεια, κράτησαν τα γλυκά όνειρα;

Στον ουρανό πάνω απ' την Πόλη φύτρωσε μια καρπουζιά κι έκανε κάθε χρόνο ένα τεράστιο καρπούζι που το γεύονταν με πανηγύρια στη μεγάλη πλατεία χιλιάδες κόσμος. Τύχη μοναδική και ευλογία εκείνο το τεράστιο καρπούζι! Κάποιον Αύγουστο όμως, κι ενώ κόντευε η στιγμή να το κόψουν, το καρπούζι άφαντο. Ποιος το έκλεψε, πώς και γιατί; Κανένας δεν είχε δει τον κλέφτη, μόλο που παραφύλαξαν άγρυπνοι όλοι οι κάτοικοι της Πόλης. Το ίδιο συνέβη και τις επόμενες χρονιές, ώσπου ο μικρός γιος του φούρναρη, ονειροπόλος κι άφοβος, παίρνοντας τη φλογέρα του αποφασίζει να κρυφτεί μες στο καρπούζι...

Μια μέρα ο καλλιτέχνης Ανρί Ματίς έκοψε ένα κομμάτι άσπρο χαρτί σε σχήμα ενός μικρού πουλιού... Έτσι ξεκινάει η ιστορία για μια νέα τέχνη, αντιπροσωπευτικά δείγματα της οποίας παρουσιάζονται εδώ: έγχρωμες αναπαραγωγές οκτώ έργων του Ματίς, τρεις από αυτές μεγάλες και αναδιπλούμενες.

"Χωρίς φίλους η ζωή μοιάζει με αυτοκίνητο χωρίς ρόδες" λέει κάθε τόσο ο παππούς. Αλλά και εγώ είμαι αχόρταγος στη φιλία. Γι' αυτό παίζω με τη φαντασία μου το παιχνίδι του φίλου που αλλάζει: μεταμορφώνω τον Τάκη πότε σε ποδήλατο, πότε σε βιβλίο και πότε σε σκύλο! Ναι, καλά ακούσατε. Ευτυχώς που είναι ο καλύτερός μου φίλος και δε μου θυμώνει!

Στον ουρανό, πάνω από την Αθήνα, καταφθάνει καβάλα σε ιπτάμενη σόμπα ο καλός μάγος Λελουμπλίν, παρέα με το φιλαράκι του, τον Παρμενίωνα. Η αποστολή του και δύσκολη είναι και όμορφη. Θέλει ν' αλλάξει ένα σωρό πράγματα στην πόλη. Να της δώσει χρώματα και ευωδιές, να μεταμορφώσει σε παιχνίδια κάθε τι άχρηστο και πεταμένο, να ταξιδέψει τα παιδιά με μαγικές τσικλόφουσκες πάνω από νησιά, να ξαμολύσει όλα τα αγάλματα των μουσείων στους δρόμους για μια νύχτα. Δεν έχουν τελειωμό τα κατορθώματα του Λελουμπλίν, κι η πόλη πλημμυρίζει κέφι και χαρά. Όταν όμως αποφασίζει να χαρίσει φαντα...

"Καλά τα ρωσικά, καλά τα πιροσκί και οι βόλτες με τη Μάρω, καλές και οι τσιχλόφουσκες, μα πάνω απ' όλα η μουσική!" σκεφτόταν ο Γατούλης. Δεν πίστευε στην τύχη του. Τι ευτυχία να μπαινοβγαίνει στο διαμέρισμα της κυρίας Λελέ, όποτε του κάπνιζε. Κεραμιδόγατος και σπιτόγατος μαζί. Κι αυτό το πιάνο! Τι μαγικό όργανο! Τι μουσική! Δε χόρταινε ν' ακούει την κυρία Λελέ, που όταν έπαιζε πιάνο γινόταν, λες, κοριτσάκι, της έφευγαν μεμιάς οι πόνοι απ' τα χέρια και τα πόδια. Τα δάχτυλα της γλιστρούσαν στα πλήκτρα, πότε γρήγορα και δυνατά, κι άλλοτε πάλι σαν πούπουλο, σαν βελουδένιο χ...

Ο γάτος Ξενοφών ζει στην αυλή του αρχαιολογικού μουσείου ενός ελληνικού νησιού. Ένα φθινόπωρο αποφασίζει να ακολουθήσει τα χελιδόνια στην Αίγυπτο, όπου ζει στην αυλή ενός άλλου μουσείου, με διαφορετικά αρχαιολογικά ευρήματα. Όμως σύντομα η νοσταλγία για την πατρίδα κι ένα όνειρο σημαδιακό τον οδηγούν πίσω στο νησί. Τι θα βρει άραγε εκεί; Μια παραμυθένια ιστορία κεντημένη με θαυμαστές αλήθειες, ποιητική, μαγική και ζεστή σαν το πολυαγαπημένο Άγαλμα που Κρύωνε.

Για δύο πράγματα τρελαινόταν ο χοντρούλης γάτος Αρσέν, για τα καπέλα και τα κόμικς. Μπορούσε να υπομείνει όλες τις κακουχίες του κόσμου, όμως του ήταν αδιανόητη ακόμη και μία μέρα από τη γατίσια ζωή του χωρίς κόμικς και καπέλα. Ξεχείλιζε από κέφι και χαρά ο Αρσέν κι ασταμάτητα έπαιζε με τα παιδιά, τους άλλους γάτους ακόμη και μ' ένα απλό χαρτάκι. Είχε το πιο καλαίσθητο σπίτι της φτωχογειτονιάς του, διώροφο, φτιαγμένο από παλιά χαρτοκιβώτια, σμηλεμένο με πολλή φαντασία και τρελό μεράκι. Ώσπου μία μέρα, εκεί που καθόταν και διάβαζε για εικοστή φορά ένα από τα αγαπημένα...

Έπεσε σε μαύρη απελπισία ο Λεοπόλδος. Πώς να περιμάζευε τόσες χιλιάδες ποντίκια; Έτρεχε σαν τρελός στους δρόμους και όποια συναντούσε τα παρακαλούσε να επιστρέψουν μες στους πίνακες του, εκεί ήταν η θέση τους. Μα εκείνα ούτε παρακάλια άκουγαν ούτε φοβέρες. Οι καθηγητές, η μάνα του, οι φίλοι και οι συμφοιτητές του πολύ τον συμπονούσαν και σκέφτονταν με ποιον τρόπο να τον βοηθήσουν. Να έπιαναν τα ποντίκια με δίχτυα και απόχες; Αδύνατον, γιατί ειδικά αυτά τα ποντίκια ήταν στα πόδια πολύ πιο γρήγορα από γάτες και ανθρώπους. Να τα σκότωναν με σανίδες; Δεν άντεχε να ακούσει κάτι...

Σε μιαν αφέγγαρη χώρα έλαμπε το φεγγάρι μόνο σαν ανάμνηση πια μέσα σε παλιές ιστορίες. Ώσπου ένα κορίτσι καταφέρνει να το ξαναφέρει στον ουρανό της χώρας κάνοντας ευτυχισμένους όλους τους υπηκόους. Και το κορίτσι το λέγαν Φεγγαρένια. Όμως ο βασιλιάς, σκληρός, αυταρχικός κι ανόητος, έβγαλε διαταγή πως μόνο αυτός είχε δικαίωμα να υψώνει τα μάτια του στον ουρανό. Μόνο δικό του το φεγγάρι. Όλοι οι άλλοι έπρεπε να πηγαίνουν με σκυφτό κεφάλι. Κι αν τολμούσε κάποιος να παραβεί την εντολή του, η τιμωρία θάνατος! Τα πράγματα όμως άλλαξαν, όταν μια νύχτα πίνοντας νερό στην ακροποταμι...