Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Εδώ παρουσιάζονται σε νέα μετάφραση ορισμένα ποιήματα του Rainer Maria Rilke (1875-1926), επιλεγμένα από την ώριμη περίοδο της δημιουργίας του (1905-1912): 1. Η πρώτη Ελεγεία του Ντουίνο 2. "Λήδα" 3. "Ο Δαβίδ τραγουδά μπροστά στον Σαούλ" 4. Τα ποιήματα για τον Βούδα Επιπλέον παρέχεται το γερμανικό πρωτότυπο αλλά και μια εκτενής, λέξη-προς-λέξη ερμηνευτική ανάλυση των ποιημάτων.

Εδώ και μερικές δεκαετίες η φιλολογική έρευνα έχει περιβάλει τα Ομηρικά έπη με το ενδιαφέρον της κι έχει οδηγηθεί σε αξιόλογα συμπεράσματα - αλλά έχει σχεδόν πάρει και το μονοπώλιο! Ανιχνεύει π.χ. το "Ομηρικό ζήτημα" (δηλ. μήπως ο Όμηρος δεν ήταν ένας αλλά πολλοί, ή μήπως δεν υπήρξε καν ο έτσι επονομαζόμενος) και τα προγενέστερα λογοτεχνικά-μυθολογικά μοτίβα που μεταποίησε ο Όμηρος και συμπεριέλαβε μέσα στα έργα του. Τέτοιες έρευνες διατρέχουν όμως πάντα τον κίνδυνο να μειώσουν ή και να εξαφανίσουν από τα μάτια μας τα βαθύτερα μηνύματα που έχει να προσφέρει το Ομηρικό κε...

"Η προέλευση του έργου τέχνης" ("Der Ursprung des Kunstwerkes", 1950) είναι το κείμενο που περιέχει τις κύριες αντιλήψεις του Martin Heidegger σχετικά με τη φιλοσοφία της τέχνης. Εδώ διατυπώνεται η άποψη ότι μέσα στο καλλιτέχνημα αποκαλύπτεται η αλήθεια, και άρα η τέχνη δεν έχει να κάνει κυρίως με το ωραίο και την ομορφιά. Διατυπώνεται επίσης η πεποίθηση ότι «κάθε τέχνη είναι κατ' ουσίαν ποίηση»· αυτό δεν μειώνει τα άλλα είδη τέχνης, π.χ. τη μουσική, την αρχιτεκτονική ή τη γλυπτική, αλλά αντίθετα αναδείχνει το βαθύτερο νόημά τους. Συνάμα ο Χάιντεγγερ βρίσκει ευκαιρία να κρι...

Ο παρών τόμος περιλαμβάνει όλα τα αποσπάσματα που διασώθηκαν από τα δύο ποιητικά έργα του Εμπεδοκλή ("Περί φύσεως" και "Καθαρμοί"), όπως ταξινομήθηκαν από τους φιλολόγους Diels - Kranz. Εκτίθενται, επίσης, τα αποσπάσματα που αποκρυπτογραφήθηκαν και εκδόθηκαν πρόσφατα με την επωνυμία "Ο πάπυρος του Στρασβούργου". Τα κείμενα είναι εμπλουτισμένα με νεοελληνική μετάφραση, εκτενή φιλολογικά και φιλοσοφικά σχόλια, επιλογή αρχαίων μαρτυριών και concordance.

Μέσα στη δεκαετία του 1930 ο στοχαστής Martin Heidegger (1889-1976) ξεκινά μια πολυετή ερμηνευτική αναμέτρηση με την ποίηση του Friedrich Holderlin (1770-1843). Το παρόν βιβλίο παρακολουθεί βήμα προς βήμα τη διείσδυση του Γερμανού στοχαστή, με τις συχνά τολμηρές και παρακινδυνευμένες διαγνώσεις του, στα ποιητικά έργα.

Στο δεύτερο μέρος του "Είναι και χρόνος" (...) ο Martin Heidegger εμπλουτίζει και προεκτείνει την ανακάλυψη η οποία υπήρξε το κορυφαίο επίτευγμα του πρώτου μέρους: ότι το "Είναι" του ανθρώπου είναι η μέριμνα. Κατά πόσο χαρακτηρίζει αυτή η έννοια ολόκληρο τον άνθρωπο, από την αρχή έως το τέλος του; Για να απαντήσει σ’ αυτή την ερώτηση ο Χάιντεγκερ καταπιάνεται με το "τέλος" του ανθρώπου, που είναι ο θάνατος. Μέσα στον καθημερινό τρόπο διαβίωσης οι άνθρωποι ζουν κατά το πλείστο αναυθεντικά. Ξεχνούν τον επικείμενο θάνατό τους και αδιαφορούν για μια βαθύτερη γνωριμία με τον εαυ...

Ο Δανός στοχαστής Σαίρεν Κίρκεγκωρ (1813-1855) πήρε την πρωτοβουλία να απομακρύνει τον φιλοσοφικό στοχασμό από τις γενικότητες και αφαιρέσεις του γερμανικού ιδεαλισμού και ν' αντιμετωπίσει οξύτατα υπαρξιακά προβλήματα, όπως: Με ποιον τρόπο μπορώ να γίνω μια γνήσια ανθρώπινη ύπαρξη; Πώς μπορώ να πραγματώσω τις αληθινές δυνατότητες της ύπαρξής μου; Η παρούσα μελέτη παρακολουθεί βήμα προς βήμα αυτή την εξαιρετική πρωτοβουλία του Κίρκεγκωρ.

Εδώ και μερικές δεκαετίες "ένα φάντασμα περιπλανιέται στην Ευρώπη", για την τύχη του οποίου ακόμα δεν έχει ληφθεί μια οριστική απόφαση. Πρόκειται για την έννοια του Είναι. Σε ένα εκπληκτικό κατάλοιπο βιβλίο, που γράφτηκε τα έτη 1936-1938 αλλά πρωτοεκδόθηκε το 1989, ο Martin Heidegger κάνει μια καινοτόμο και ανεπανάληπτη διείσδυση στο Είναι.

Το ερώτημα για το νόημα του Είναι είναι το πιο καθολικό και το πιο κενό· ταυτόχρονα όμως κείται μέσα του η δυνατότητα να εξατομικευτεί οξύτατα στο εκάστοτε εδωνά-Είναι [Dasein]. Αν μέλλουμε να πετύχουμε τη θεμελιώδη έννοια του "Είναι" και να σκιαγραφήσουμε την απαιτούμενη οντολογική εννοιολόγηση και τις αναγκαίες παραλλαγές, χρειαζόμαστε ένα συγκεκριμένο οδηγό. Η καθολικότητα της έννοιας "Είναι" δεν αντιμάχεται τον "ειδικευμένο" χαρακτήρα της έρευνας· έχουμε δηλαδή την πρόθεση να προχωρήσουμε προς την έννοια του Είναι ερμηνεύοντας ένα εδικό ον, το εδωνά-Είναι, με το οποίο σ...

Το ερώτημα για το νόημα του Είναι είναι το πιο καθολικό και το πιο κενό· ταυτόχρονα όμως κείται μέσα του η δυνατότητα να εξατομικευτεί οξύτατα στο εκάστοτε εδωνά-Είναι [Dasein]. Αν μέλλουμε να πετύχουμε τη θεμελιώδη έννοια του "Είναι" και να σκιαγραφήσουμε την απαιτούμενη οντολογική εννοιολόγηση και τις αναγκαίες παραλλαγές, χρειαζόμαστε ένα συγκεκριμένο οδηγό. Η καθολικότητα της έννοιας "Είναι" δεν αντιμάχεται τον "ειδικευμένο" χαρακτήρα της έρευνας· έχουμε δηλαδή την πρόθεση να προχωρήσουμε προς την έννοια του Είναι ερμηνεύοντας ένα εδικό ον, το εδωνά-Είναι, με το οποίο σ...

Αυτή εδώ η μελέτη έχει σκοπό να πραγματευτεί την έννοια "αγωνία" ψυχολογικά, έχοντας πάντα in mente (κατά νου) και καταντίκρυ της το δόγμα του προαπατορικού αμαρτήματος. Κατά κάποιον τρόπο θα την απασχολήσει, αν και σιωπηλά, η έννοια "αμαρτία". Κι όμως η αμαρτία δεν προσφέρεται για ψυχολογικό ενδιαφέρον, κι αυτό θα μπορούσε να σημαίνει πως αυτός που θέλει να την πραγματευτεί έτσι, αφήνεται να υπηρετεί ένα παρανοημένο αισθητισμό. Η αμαρτία έχει την καθορισμένη της θέση, ή μάλλον δεν έχει καμμιά θέση, γιατί αυτό ακριβώς είναι και ο ορισμό της. Κι αν την πραγματευτείς έξω απ'...

Ο Θωμάς Ακινάτης (1225-1274) είναι μια κορυφαία μορφή του Μεσαίωνα. Έχει συγγράψει μια σειρά από θεμελιώδη θεολογικά και φιλοσοφικά βιβλία, ανάμεσα στα οποία ιδιαίτερη θέση κατέχει το νεανικό φιλοσοφικό του πόνημα: "Περί του όντος και της ουσίας". Πρόκειται για ένα εγχειρίδιο μεταφυσικής που χρησίμευε ως πανεπιστημιακό βοήθημα στο Παρίσι. Αλλά είναι τόση η πυκνότητα και η ωριμότητα του λόγου, ώστε αυτό το μικρό έργο δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τα κατοπινά έργα του Ακινάτη.

Περιεχόμενα: - Γιάννης Τζαβάρας: "Εισαγωγή σε μια ημερίδα" - Θεόδωρος Ελευθεράκης: "Ο εκδημοκρατισμός του ελληνικού σχολείου με εργαλείο το διάλογο" - Αλέξανδρος Θεοδωρίδης: "Η δυνατότητα της διαπαιδαγώγησης ενός κριτικά σκεπτόμενου ανθρώπου και τα προγράμματα σπουδών της ελληνικής πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης" - Έλενα Θεοδωροπούλου: "H φιλοσοφική όχθη του διαλογικού ρεύματος στην εκπαίδευση" - Γρηγόρης Καραφύλλης: "Φιλοσοφία και παιδιά. Δυσκαμψία και ανοικτότητα μιας σχέσης" - Σοφία Νικολιδάκη: "Τα διαφορετικά ερεθίσματα και οι πιθανοί τρόποι προσέγγισής τους στο χώ...