Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένα βασικό θέμα που πραγματεύονται τα μελετήματα αυτού του βιβλίου αφορά στις διαδικασίες με τις οποίες η λογοτεχνία έχει τη δυνατότητα να μεταμορφώσει ένα χώρο σε τόπο. Είναι ίσως προφανές ότι η λογοτεχνική γραφή εξ ορισμού αποτελεί μια διαρκή προσπάθεια κατοίκησης του χώρου, αναγκαία συνθήκη του μετασχηματισμού του σε τόπο πέραν της αφαιρετικής του υπόστασης, με την διατύπωση μιας βιωμένης χωροχρονικής εμπειρίας. Στο πλαίσιο αυτό διαπιστώνεται ότι μια ουτοπική διάσταση, οποιασδήποτε μορφής κι αν είναι, παρούσα σε μια λογοτεχνική αποτύπωση προβάλλεται ως μια άλλη απτή πραγ...

Η κίνηση συνιστά μια βασική παράμετρο του χώρου, όποιου χώρου, από το γεωγραφικό χώρο ως τον πολιτισμικό, μια διαρκής αλληλεπίδραση ασκείται ώστε να συμπεριλάβει ό,τι θα μπορούσε να εμφανιστεί ως μεταβλητό ή αμετάβλητο, προσδιορισμένο ή απροσδιόριστο, συνέχεια ή λύση. Κατά συνέπεια, η αναφορά στην έννοια του συνόρου σύμφωνα με αυτήν την προοπτική σημαίνει την αποδοχή μιας θεμελιώδους αντίφασης: όσο περισσότερο τα σύνορα παρουσιάζονται ως προφανή τόσο λιγότερο υφίστανται, μέχρι του σημείου εκείνου όπου γίνονται αδιόρατα. Αντίθετα, όσο περισσότερο τα σύνορα παρουσιάζονται ως...

Πρόκειται για συλλογικό τόμο αφιερωμένο τιμητικά στον κ. Ντίνο Γεωργούδη καθηγητή της Νεοελληνικής Γλώσσας και Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης και διακεκριμένο λεξικολόγο. Οι μελέτες που τον συγκροτούν γράφτηκαν αποκλειστικά και μόνο από παλαιούς μαθητές του και έχουν ποικίλη θεματολογία από την Βυζαντινή και Νεοελληνική Γραμματεία, την Ιστορία και την Λαογραφία. Στον τόμο συμμετέχουν με μελέτες τους οι παρακάτω: Δημήτρης Αγγελάτος ("Από το "κείμενο" στο "έργο"- Όψεις τον μεθοδολογικού συνδυασμού ιστορίας και θεωρίας της λογοτεχνίας: η περίπτωση τον Απόκοπου")...

[...] Γνωρίζοντας τη φήμη που συνοδεύει τον Βαλέρ Νοβαρινά, μπορούσαμε να φανταστούμε την πυκνότητα του λόγου του. Σήμερα, οι μεταφραστές του, η Λουίζα Μητσάκου και ο Βασίλης Παπαβασιλείου, μας δίνουν τη δυνατότητα να την αντιληφθούμε εντελώς συγκεκριμένα. Το θέατρό του δεν είναι απλό φτιασίδωμα παλιών ιδεών -πρόκειται για επανάσταση- και κατανοούμε τον ζωγράφο Nτυμπυφέ, ο οποίος, όταν ανακάλυψε τα πρώτα του κείμενα, αντέδρασε με το εξής σχόλιο: "Και να που το τρένο της γραφής ξαναμπαίνει στις ράγες του. Μπορεί κανείς να φανταστεί τι θα βγει, τι θα μπορούσε να βγει απ' αυτό...

Ανθρώπινα δικαιώματα, βιοηθική, σεβασμός του άλλου: η ηθική είναι σήμερα της μόδας. Όμως, οι αξίες της (ο άνθρωπος, ο άλλος, η ζωή) παραείναι γενικές και δεν επιτρέπουν να σκεφτούμε τις μοναδικές καταστάσεις. Κόντρα στο ρεύμα μιας ηθικής αρχών, που διαπρέπει κυρίως στο να καταγγέλλει παντού ένα ριζικό Κακό, μια ηθική των συγκεκριμένων αληθειών- αληθειών της πολιτικής, επιστήμης, της τέχνης και του έρωτα- θα μας επέτρεπε να ταυτοποιήσουμε διαφορετικά το Κακό, ώστε να μπορέσουμε να το αντιμετωπίσουμε.