Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πορτρέτα και συνεντεύξεις σημαντικών ελλήνων συγγραφέων από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 ώς τις μέρες μας. Ένα ταξίδι στις μεταμορφώσεις της Ελλάδας κατά τα τελευταία τριάντα χρόνια, μέσα από τα έργα, τη δημόσια στάση και το λόγο δημιουργών. Μιλούν οι Χρήστος Βακαλόπουλος, Θανάσης Βαλτινός, Βασίλης Βασιλικός, Ρέα Γαλανάκη, Γιώργης Γιατρομανωλάκης, Μιχάλης Γκανάς, Θεόδωρος Γρηγοριάδης, Σωτήρης Δημητρίου, Μάρω Δούκα, Ζυράννα Ζατέλη, Άλκη Ζέη, Νίκος Θέμελης, Ιάκωβος Καμπανέλλης, Ιωάννα Καρυστιάνη, Μένης Κουμανταρέας, Ηλίας Μαγκλίνης, Πέτρος Μάρκαρης, Δημήτρης Νόλλας, Γιάννης...

"Είμαι περήφανη για το μυθιστόρημά μου... Θα σου αρέσει -είναι εμφανώς σχολής Φιτζέραλντ, αν και πιο εκστατικό από τα δικά σου". Ζέλντα Φιτζέραλντ Το, "Χαρίστε μου το βαλς", το μοναδικό τελειωμένο μυθιστόρημα της Ζέλντα Φιτζέραλντ, δεν είναι απλώς ένα συμπλήρωμα στην μελέτη του έργου του Φ. Σκόττ Φιτζέραλντ. Στο μεγάλο μέρος του αυτοβιογραφικό, το έργο περιστρέφεται σαν βαλς στον αμερικάνικο νότο, τη Νέα Υόρκη της τζαζ και της ποτοαπαγόρευσης, την Κυανή Ακτή του "Τρυφερή είναι η νύχτα", το Παρίσι των ρώσων εμιγκρέδων χορευτών... Γραμμένο σε έξι εβδομάδες στην ψυχια...

"... Κάτι το "ασύλληπτο" πλανάται σε αυτό το βιβλίο. Κάτι μεταξύ παραμυθιού και πραγματικότητας, που δεν μπορείς να καταλάβεις αν είναι αλήθεια η προϊόν φαντασίας ή και -γιατί όχι- φαντασιοπληξίας. Και δεν χρειάζεται να τα καταλάβει κανείς όλα αυτά, αφού εκείνο που τον κερδίζει ως αναγνώστη είναι η μαγεία που του ανασύρουν αρχετυπικά σύμβολα σπάνιας επινοήσεως, είναι αυτό το αναπάντεχα θελκτικό που του προκαλούν ακραίες καταστάσεις, αλλά και η έως σημείου "βαρβαρότητας" αντιπαλότητα των δύο φύλων..." Γιώργος Μαρκόπουλος

Από την Αλεξάνδρεια των παιδικών χρόνων του αφηγητή ως τη σύγχρονη Αθήνα και το Λονδίνο, τα "τοπία της Φιλομήλας" διαρκώς μεταμορφώνονται: είναι οι εσωτερικοί χώροι της ενηλικίωσης, που αναδιπλώνονται με μιαν υποβλητική αρμονία μαθημάτων πιάνου και χαμηλόφωνη ζωής και όπου κυριαρχεί η μορφή του πατέρα· είναι όμως και χώροι της φαντασίας, όπου τα ινδάλματα της μέρας επιστρέφουν, κάποτε με βίαιο τρόπο. Η Φιλομήλα, ταλέντο του πιάνου, πρόσωπο βουβό, υπαγορεύει μια σκληρή μουσική στο βίο και τα όνειρα του αφηγητή και τον κρατεί, μαζί με τον καλύτερό του φίλο, δέσμιο σ' ένα τρίγ...

Aπό την Aλεξάνδρεια των παιδικών χρόνων του αφηγητή ώς τη σύγχρονη Aθήνα και το Λονδίνο, τα "Tοπία της Φιλομήλας" διαρκώς μεταμορφώνονται. Eίναι οι εσωτερικοί χώροι της ενηλικίωσης, που αναδιπλώνονται με μιαν υποβλητική αρμονία μαθημάτων πιάνου και χαμηλόφωνης ζωής, και όπου κυριαρχεί η μορφή του πατέρα· είναι όμως, και χώροι της φαντασίας, όπου τα ινδάλματα της μέρας επιστρέφουν, κάποτε με βίαιο τρόπο. H Φιλομήλα, ταλέντο του πιάνου, πρόσωπο βουβό, υπαγορεύει μια σκληρή μουσική στο βίο και τα όνειρα του αφηγητή και τον κρατεί, μαζί με τον καλύτερό του φίλο, δέσμιο σ' ένα τ...

Η σειρά Συναντήσεις θα συσπειρώνει κάθε φορά γύρω από ένα θέμα ανθρώπους της γραφής. Εν προκειμένω δέκα συγγραφείς της νεότατης γενιάς γράφουν ένα μελλοντολογικό παραμύθι στο οποίο πρωταγωνιστούν παιδιά ή έφηβοι. Αποδομώντας αρχαιοελληνικούς μύθους ή παραδοσιακά παραμύθια, ενσωματώνοντας στις ιστορίες τους δεδομένα από τον κόσμο της τεχνητής νοημοσύνης, της κλωνοποίησης, της νανοτεχνολογίας και της ρομποτικής, οι συγγραφείς συνθέτουν συναρπαστικές αφηγήσεις, όπου ο αναγνώστης καλείται να ανακαλύψει τις φοβίες ή τις προσδοκίες της λογοτεχνίας από την επερχόμενη πραγματικότητ...

Σε αυτό το μαγευτικό μυθιστόρημα, για το οποίο απέσπασε το Βραβείο Μυθιστορήματος του έγκριτου περιοδικού Διαβάζω, ο Ταμβακάκης ζωντανεύει τις περιπέτειες τριών ναυαγών σε ένα νησί της Ωκεανίας. Υιοθετώντας ταξιδιωτικό ύφος και μνημοτεχνικές μεθόδους, φέρνει τους ήρωές του αντιμέτωπους με τη φύση, με τους εαυτούς τους και με μια χαμένη κάστα της Πολυνησίας, που περιέπλεε τον Ειρηνικό οργανώνοντας θεατρικές και χορευτικές παραστάσεις που κατέληγαν σε ερωτικά όργια. Η κάστα αυτή εξαφανίστηκε τον 19ο αιώνα μετά από ανελέητο κυνηγητό των ιεραποστόλων και πήρε μαζί της τη μυθολο...

Ο συλλέκτης (1963), πρώτο μυθιστόρημα του John Fowles, τον καθιερώνει δικαίως στην παγκόσμια λογοτεχνική σκηνή ως έναν από τους σημαντικότερους σύγχρονους πεζογράφους. Ούτε μία σελίδα του μυθιστορήματος δεν υπολείπεται σε αφηγηματική δεινότητα. Αν η ένταση και το σασπένς θυμίζουν εξαίρετο θρίλερ, οι πρωτοπρόσωπες αφηγήσεις των δυο πρωταγωνιστών φέρουν ακέραια τα ίχνη των καλύτερων στιγμών της λογοτεχνικής παράδοσης. Πρωταγωνιστής του μυθιστορήματος είναι ένας νέος ανήσυχος και φιλόδοξος, που βρίσκει διέξοδο συλλέγοντας πεταλούδες. Πλουτίζοντας χάρη στην εύνοια της τύχης, θ...

[...] Δεν είναι οι ιστορίες του Πάτ Χόμπυ, πάρεργο μιας ιδιοφυΐας. Ίσως βρίσκουμε κάποια αντιστοιχία με τις όψιμες μπαλάντες του Γιέητς. Μέσα από την περιγελαστική διάθεση διακρίνεται μία εξαιρετική οικονομία που λείπει και από τα καλύτερα διηγήματα του, την "Επιστροφή στη Βαβυλωνία", και το "Διαμάντι, μεγάλο σαν το Ρίτς". Η χρήση της γλώσσας είναι εκλεκτική και ποικίλει από την καθαρή εκζήτηση ως την απλή καταγραφή του ιδιώματος. Διαρκής είναι η αντιγραφή προτύπων η οποία χάρη στη μαεστρία του όψιμου Φιτζέραλντ χαράζει χρυσή τομή μεταξύ της απομυθοποίησης και της συντήρηση...

Τι είπε στην "Ιθάκη", αυτός ο σοφός γέρο Αλεξανδρινός; Μακρύς ο δρόμος... και σε συμβουλεύει να εύχεσαι να είναι πράγματι μακρύς, αφού εκεί κρύβεται πάντα η αξία. Δεν ήταν παρά μόνο αφού γράφτηκε "Ο μάγος" που άρχισα να καταλαβαίνω γιατί έγινε το δικό μου ταξίδι. Ελπίζω να το απολαύσετε για τους δικούς σας λόγους, αλλά ένας ουσιαστικός λόγος για μένα ήταν για να δείξω ότι αγαπώ -όπως ακόμη την αγαπώ- την Ελλάδα. Αυτή παραμένει η γη και το τοπίο όπου γέροι και νέοι, άντρες και γυναίκες, μπορούν ακόμη να βρουν την ευκαιρία να ακολουθήσουν τη θεία επιταγή του Σωκράτη: γνώθι σα...

Ήταν νέος, φιλόδοξος και με υψηλό δείκτη νοημοσύνης. Έγινε νταβατζής. Για είκοσι πέντε χρόνια βουλιάζει στο σκληρό και ανελέητο κόσμο της λάσπης, της πορνείας και της διαφθοράς. Στυγνός, αδυσώπητος και αδίσταχτος, έχει ένα μόνο σκοπό: να πετύχει. Μετά την τελευταία φυλάκισή του, εγκαταλείπει το επάγγελμα, βλέπει τη ζωή του σαν τρίτος και την καταγράφει. Λέει τα πάντα έξω από τα δόντια χωρίς να κρατάει τα προσχήματα.

Η σειρά "Κείμενα και εικόνες", αναζητώντας το άρωμα των παλιών συναναστροφών, συγκεντρώνει γύρω από ένα θέμα ανθρώπους της γραφής και της εικόνας. Ένα παιχνίδι εκφραστικής ανταλλαγής που φιλοδοξεί να φέρει πιο κοντά τον βιβλιόφιλο με τον φιλότεχνο -με δυό λόγια: να πλατύνει και να βαθύνει την καλλιέργειά μας. Ο τόμος "Κύμινο και κανέλα" απαρτίζεται από δέκα πρωτότυπα διηγήματα με άξονα τη γεύση και τη λογοτεχνία. Τις ιστορίες "διάβασαν" εικαστικά οι νέοι ζωγράφοι Μαριλίτσα Βλαχάκη και Κώστας Παπανικολάου.

Δώδεκα διηγήματα από δώδεκα Έλληνες συγγραφείς, οι οποίοι δίνουν ο καθένας, μέσα από την ιστορία του, το δικό του χαρακτήρα και ρόλο στο τσιγάρο. Το τσιγάρο καίγεται διακριτικά σε ένα σταχτοδοχείο, συντροφιά του πρωταγωνιστή. Παίρνει τον ίδιο πρωταγωνιστικό ρόλο. Γίνεται στοιχείο απόλαυσης, διέξοδος αμηχανίας και, σε όλες τις περιπτώσεις, πηγή έμπνευσης και δημιουργίας. Απολαύστε και τα δώδεκα διηγήματα, με ή χωρίς τη συνοδεία τσιγάρου, λαμβάνοντας υπόψη ότι το κάπνισμα, αν και προσωπική επιλογή των ενηλίκων, μπορεί να βλάψει σοβαρά την υγεία.

"Συνήθως ο κόσμος πιστεύει ότι οι μοναχοί θαλασσοπόροι είναι προβληματικά άτομα, ορκισμένοι μισάνθρωποι. Δεν ήταν μισάνθρωπος. Δεν τον οδήγησε η απέχθεια στο μεγάλο ταξίδι. Θέλησε απλώς να ζήσει για ένα διάστημα με τον εαυτό του ώστε να ανακαλύψει τις πηγαίες ανάγκες του. Τουλάχιστον αυτή την εξήγηση έδωσε τότε και από συνήθεια θα την έδινε και τώρα. Εκείνο που συμβαίνει στις κοινωνίες, ότι δηλαδή εύκολα αντικατοπτρίζεται επάνω μας το περιβάλλον και επικαλύπτει τη φύση, το είχε επισημάνει και ήθελε να επανορθώσει... Από το σχολείο κιόλας, άλλοτε καθρέφτιζε έναν συμμαθητή...

"Δεν μπορούσα να παντρευτώ αυτόν τον άντρα. Έτσι, παντρεύτηκα την ντροπή. Δεν εννοώ πως ήξερα τι έκανα, πως εν ψυχρώ άφησα τον Βαργκέν να με πάρει. Μου φαινόταν τότε σαν να άφηνα τον εαυτό μου να πέσει από γκρεμό ή να βύθιζα μαχαίρι στην καρδιά μου. Ήταν αυτοκτονία. Μια πράξη απόγνωσης, κύριε Σμίθσον. Ξέρω πως ήταν σατανικό... βλάσφημο, αλλά δεν ήξερα άλλο τρόπο για να ξεφύγω από αυτό που ήμουν. Αν είχα φύγει από το δωμάτιο και είχα επιστρέψει στης κυρίας Τάλμποτ, και συνέχιζα να είμαι όπως πριν, ξέρω πως τώρα θα ήμουν πραγματικά νεκρή... και από το ίδιο μου το χέρι. Αυτό π...

"Δεν ξεχωρίζουμε στη γλώσσα μας τους αληθινούς συγγραφείς από τους ψυχαγωγικούς, ίσως μάλιστα να χρειαζόμαστε μια νέα λέξη. Φοβούμαι ότι αρκετοί διάσημοι συγγραφείς είναι ζαχαροπλάστες... Όλοι οι [αληθινοί] συγγραφείς είναι ιερείς, αν και μιλάω ως άθεος". Ο Τζων Φώουλς είναι σίγουρα από τους σημαντικότερους και τολμηρότερους μυθιστοριογράφους της εποχής μας, ένας "εμπορικός" συγγραφέας που δεν επαναπαύεται στην επιτυχία του και δεν επαναλαμβάνεται. Αποτραβηγμένος εδώ και χρόνια στο παραθαλάσσιο Lyme Regis του Dorset (τον τόπο όπου κατόρθωσε να φανταστεί τη "Γυναίκα του γάλ...

"Δεν ξεχωρίζουμε στη γλώσσα μας τους αληθινούς συγγραφείς από τους ψυχαγωγικούς, ίσως μάλιστα να χρειαζόμαστε μια νέα λέξη. Φοβούμαι ότι αρκετοί διάσημοι συγγραφείς είναι ζαχαροπλάστες... Όλοι οι [αληθινοί] συγγραφείς είναι ιερείς, αν και μιλάω ως άθεος". Ο Τζων Φώουλς είναι σίγουρα από τους σημαντικότερους και τολμηρότερους μυθιστοριογράφους της εποχής μας, ένας "εμπορικός" συγγραφέας που δεν επαναπαύεται στην επιτυχία του και δεν επαναλαμβάνεται. Αποτραβηγμένος εδώ και χρόνια στο παραθαλάσσιο Lyme Regis του Dorset (τον τόπο όπου κατόρθωσε να φανταστεί τη "Γυναίκα του γάλ...

"Η έβδομη ιστορία". Σα να έπεσε από σύννεφο. Η μεγαλύτερη εκδοτική επιτυχία στην ιστορία της ανθρωπότητας. Μεταφράζεται ταυτόχρονα σε όλες τις ζωντανές γλώσσες και σε όσες νεκρές σώζονται. Διαβάζεται από δισεκατομμύρια αναγνώστες μέσα σε λίγους μήνες. Η κριτική άναυδη, οι σχολιογράφοι, οι φιλόσοφοι, οι συνωμοσιολόγοι αντλούν έμπνευση για θεωρίες και προφητείες. Μια ιστορία χωρίς προηγούμενο, χωρίς εκδότη, χωρίς συγγραφέα. Την πατρότητα διεκδικούν ένας ψηφιακός βοηθός, με το όνομα Σεσάτ κι ο Τσιπ ΄Ωμο, άσημος συγγραφέας της Γενιάς Ζ. Ο δρυς Πεσούσης έρχεται να μας αποκαλύψει...

Γυρίσαμε το καρνάγιο μέχρι πέρα, σχολιάζοντας τα σκάφη, είχε όμορφα σκαριά και άχρωμα πλαστικά, κουρασμένα μοτόρια και λίγα καΐκια. Φτάσαμε και στον ταρσανά κι εκεί κόλλησε. Στο έδαφος ήταν χαραγμένες καμπύλες, πυκνές, η μία πάνω στην άλλη, σαν ο ζωγράφος να μην πετύχαινε το αποτέλεσμα και να προσπαθούσε ξανά και ξανά, δίχως να σβύνει τις παλιές. -Είναι χνάρια. Η περιουσία του καραβομαραγκού. Κάθε χνάρι οδηγεί τον μαραγκό να φτιάξει την ακτίνα ή τον άξονα για διαφορετικό τύπο και μέγεθος καϊκιού. Δεν ήξερα να τα ξεχωρίσω, κάποια ήταν χνάρια της μάνας, κάποια των στρώσεω...