Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μη μιλάς, είπα. Ήταν τόσο όμορφη, σαν να έβλεπα φωτογραφία, ώστε φοβόμουν πως μόλις θα άνοιγε το στόμα της να προφέρει την πρώτη λέξη, η ομορφιά της θα γινόταν καπνός. Και επειδή ισχύει η ρήση του Κομφούκιου ότι μια φωτογραφία αξίζει όσο χίλιες λέξεις φοβόμουν πως ήταν υπόδουλη της ομορφιάς της, οπότε η ανεξαρτησία τού νου της θα ήταν ανύπαρκτη. Δεν ήθελα λοιπόν να ακούσω ούτε το όνομά της. Τόλμησα όμως: - Σε λένε Χριστίνα, είπα. Κούνησε το κεφάλι. - Μίλα μου, τόνισα, πες μου πώς σε λένε, τίποτα άλλο. - Χριστίνα, απάντησε. [...]

Η συνήθεια δημιουργεί αυτοπεποίθηση: δεν έπαψα λοιπόν να πίνω τον πρωινό καφέ μου στο γνωστό καφενείο της πλατείας Κολωνακίου. Πάντα κοντά στην πόρτα, δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί, πολύ περισσότερο στις μέρες μας. Δεν εξεπλάγην λοιπόν όταν ο ταμίας του γνωστού καφενείου με πλησίασε και μου ανακοίνωσε, σαν να βαριόταν, σαν να είχε ενοχληθεί, σαν να επρόκειτο για γεγονός ασυνήθιστο, αξιοπαρατήρητο και ανάρμοστο για το κατάστημα, πως μια γυναίκα, τόσο νωρίς, με ζητούσε στο τηλέφωνο. "Η γκόμενα", αντέδρασα. "Εγώ είμαι", άκουσα. [...]

Ένας ρινόκερος στην Ευρώπη: Κλάρα το όνομά του. Ο μόνος ρινόκερος που έζησε στην Ευρώπη και ταξίδεψε από το Λονδίνο στη Βενετία, από το Παρίσι στη Βιέννη, από το Άμστερνταμ στη Νάπολη. Αφέντης και προστάτης του ο Ολλανδός Ιωάννης Βαν Ντερ Μίερ, που αρνήθηκε να πουλήσει την Κλάρα στο βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο 15ο, που τιμήθηκε με τον τίτλο του βαρόνου, από την αυτοκράτειρα Μαρία-Θηρεσία, επειδή η Κλάρα την είχε διασκεδάσει. Και στις περιπλανήσεις της Κλάρας, να ο Βολτέρος, να ο Ιωάννης Σεβαστιανός Μπαχ, να και ο κύριος Βλαντιμίρ Εστραγκόν, που φτάνει στη χώρα μας και αν...

Ο τρόμος, που αποτελεί το θέμα και, ταυτόχρονα, επέχει θέση κεντρικού ήρωα αυτού εδώ του βιβλίου, είναι συνώνυμος του 20ού αιώνα, αυτού του κουτσού, δίκην μηνός Φεβρουαρίου, αιώνα... Πρόβαλε στη δολοφονία του αρχιδούκα Φραγκίσκου-Φερδινάνδου στο Σεράγεβο (Ιούνιος 1914)· εμφανίστηκε στις εχθροπραξίες και στα χαρακώματα του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου (1914-1918)· αναπτύχθηκε και οργανώθηκε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στους βομβαρδισμούς ανοχύρωτων πόλεων και στην εξαφάνιση της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο (1939-1945)· χρησιμοποιήθηκε στην "ισορροπία του...

Ο Διονύσης Σέρρας αποτελεί μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα λογοτεχνική φυσιογνωμία με πολύτιμη και πολύμορφη προσφορά στα νεοελληνικά γράμματα. Η μεγάλη κατάθεσή του με τη σημαντικότερη επανέκδοση των "Επτανησιακών Φύλλων", τα οποία υπό τη διεύθυνσή του έκλεισαν μια δεκαετία το 2005, δεν επιδέχεται της ελάχιστης αμφισβήτησης , αλλά αντιθέτως χρήζει επαίνου και αισθημάτων θαυμασμού για το ογκώδες του έργου -25 τεύχη, τα περισσότερα πολυσέλιδα-, και την ποιότητα του περιεχομένου. Ο Σέρρας εκτός από μελετητής, δοκιμιογράφος, μεταφραστής, ανθολόγος, βιβλιογράφος κατ' εξοχήν είν...

"Λίγο χρησιμεύει να είσαι ευχαριστημένος με τον εαυτό σου, αν δεν ικανοποιείς τους άλλους· και συνήθως η κοινή περιφρόνηση τιμωρεί την προσωπική ικανοποίηση: είναι οφειλέτης προς όλους όποιος πληρώνεται από τον εαυτό του. Το να θέλεις να μιλάς για ν' ακούς τη φωνή σου είναι πράγμα αταίριαστο· κι αν το να μιλάς στον εαυτό σου κατά μόνας είναι τρέλα, το ν' ακούς τον εαυτό σου μπροστά στους άλλους είναι τρέλα διπλή. Ελάττωμα των σπουδαίων είναι να μιλούν επαναλαμβάνοντας κάθε λίγο και λιγάκι "καλά δεν τα λέω;" ή εκείνο το "ε;", που παίρνει το κεφάλι των ακροατών τους." Ο Ισπ...

Ο Μπαλτάσαρ Γκρασιάν (1601-1658), ο αποκαλούμενος Νίτσε της Ισπανίας, δεν έχει πάψει να απασχολεί την επικαιρότητα. Μοναχός του τάγματος των Ιησουϊτών, εμπνευσμένος ιεροκήρυκας, πολεμιστής, είναι ο συγγραφέας του "El Criticon", του ογκωδέστερου συμβολικού μυθιστορήματος στην ιστορία της ευρωπαϊκής γραμματείας. Είναι επίσης συγγραφέας σύντομων κειμένων που περιγράφουν υποδειγματικούς ανθρώπινους χαρακτήρες, όπως ο Ήρωας, ο Πολιτικός, ο Καλός Καγαθός, εκπροσώπους μιας πνευματικής αριστοκρατίας, ικανούς να υπερβαίνουν μεν το μέτρο, γνωρίζοντας όμως τα όριά τους. Οι απόψεις κα...

Ο Γάλλος στοχαστής Μισέλ ντε Μονταίνι (1533-1592), όταν αποτραβήχτηκε στον πύργο του εγκαταλείποντας τη θέση του στο Κοινοβούλιο του Μπορντώ, άρχισε να γράφει ώστε, καθώς ομολογεί ο ίδιος, οι συγγενείς και οι φίλοι του "να διατηρήσουν πιο ολοκληρωμένη και πιο ζωντανή τη γνώμη που απόκτησαν για το άτομό του". Με τα κείμενα αυτά ο Μονταίνι επινόησε έναν όρο και ένα λογοτεχνικό είδος, το δοκίμιο. Τα "Δοκίμια" λοιπόν ξεκίνησαν το 1570 με στόχο "οικιακό και ιδιωτικό". Ο Μισέλ ντε Μονταίνι δεν έπαψε ως το θάνατό του να συμπληρώνει και να επεκτείνει αυτό το έργο που έγινε έτσι το...

Στη σειρά "Νεοέλληνες κλασικοί / Οδηγίες χρήσης", σύγχρονοι συγγραφείς μας προτείνουν τον προσωπικό τους "Οδηγό ανάγνωσης" για Νεοέλληνες κλασικούς πεζογράφους. Κάθε ανάγνωση αναλαμβάνει να περιλάβει στον τόμο τα απαραίτητα στοιχεία που καθιστούν το έργο που θα προκύψει χρηστικό εργαλείο (εισαγωγή, εκτενή αποσπάσματα από το συνολικό έργο του σχολιαζόμενου συγγραφέα, διαφωτιστικά σχόλια, βιογραφικά στοιχεία κ.λπ.). Η προσωπική ανάγνωση που προκύπτει από αυτή την "παραγγελία" εκφράζει, άλλοτε περισσότερο άλλοτε λιγότερο, την εκλεκτική συγγένεια του σύγχρονου συγγραφέα προς...

Στη σειρά "Νεοέλληνες κλασικοί / Οδηγίες χρήσης", σύγχρονοι συγγραφείς μας προτείνουν τον προσωπικό τους "Οδηγό ανάγνωσης" για Νεοέλληνες κλασικούς πεζογράφους. Κάθε ανάγνωση αναλαμβάνει να περιλάβει στον τόμο τα απαραίτητα στοιχεία που καθιστούν το έργο που θα προκύψει χρηστικό εργαλείο (εισαγωγή, εκτενή αποσπάσματα από το συνολικό έργο του σχολιαζόμενου συγγραφέα, διαφωτιστικά σχόλια, βιογραφικά στοιχεία κ.λπ.). Η προσωπική ανάγνωση που προκύπτει από αυτή την "παραγγελία" εκφράζει, άλλοτε περισσότερο άλλοτε λιγότερο, την εκλεκτική συγγένεια του σύγχρονου συγγραφέα προς...

13 Ιανουαρίου 1988: εκατόν πενήντα προσωπικότητες των Γραμμάτων και της Τέχνης - ανάμεσά τους και ο συγγραφέας της ιστορίας μας - φθάνουν στο Παρίσι για να προσθέσουν ο καθένας το δικό του λιθαράκι στην διήμερη συνάντηση με θέμα την Ευρωπαϊκή Πολιτιστική Ταυτότητα. Έργο του ζωγράφου Γουσταύου Κουρμπέ (1819-1877), "Η καταγωγή του κόσμου", απεικονίζει ένα συγκεκριμένο σημείο του γυναικείου σώματος, το σημείο απ΄ όπου "καταγόμαστε" όλοι μας. Ο πίνακας αποκαλύπτεται κατά τη διάρκεια της λογοτεχνικής συνάντησης. Σ΄ αυτό το "Ταξίδι ως την καταγωγή του κόσμου", ο συγγραφέας και η...

Τι άλλο είναι η ζωή, λέει ο Φρανσουά Ραμπελαί (1483-1553), εκτός από τη χαρά που πηγάζει από την καλοπέραση του σώματος, από τη σοφία που καλλιεργεί η απλότητα της σκέψης, από τον καλό λόγο που κατατροπώνει τη βλακεία και την ψευτιά; Ο Γαργαντούας και ο πατέρας του Πανταγκρυέλ είναι τα δείγματα ενός ανθρωπισμού που έδωσε αξία στις λαϊκές αντιλήψεις και οικοδόμησε τον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Ο πρώτος συγγραφέας της Δυτικής Ευρώπης είναι ο γιατρός, ιερωμένος, πατέρας νόθων παιδιών, λάτρης των αρχαίων ελληνικών, οπαδός της υπερβολής Ραμπελαί. Ο συγγραφέας που μας θυμίζει πως "το...

"About Greece" contains useful information on contemporary Greece. The aim of this volume is not to praise the country but rather to present an objective overview. Moreover, this is a precondition for the involvement of the Laboratory of Political Communication of the University of Athens. For each topic we relied upon authors who we knew would be able to present a justified analysis. We thank all of them warmly, for their collaboration and for the quality of their contribution. […] Professor A-J. D. Metaxas Director of the Laboratory of Political Communication at the...

Από την Οδησσό στη Σενεγάλη και στη μάχη της Φασόντα στα σύνορα του αγγλοαιγυπτιακού Σουδάν, από το Αϊβαλί και την Αθήνα ως το Νανσύ, την Μπραζαβίλ και τον ποταμό Κόνγκο, στην κρίσιμη περίοδο που αρχίζει την αυγή του εικοστού αιώνα και διαρκεί πενήντα περίπου χρόνια, τα ατομικά πεπρωμένα εμφανίζονται σαν άνθη του Κακού αλλά και σαν ελπίδες του Καλού. Ορθόδοξοι, εβραίοι και καθολικοί, λευκοί και μαύροι, εξερευνητές και επαναστάτες, άρχοντες, δημοκράτες και αναρχικοί γίνονται τα συστατικά ενός κόσμου που έδειχνε στη νιότη του πως θα γινόταν άλλος. Όπως λοιπόν συμβαίνει στο πα...

Ο Γάλλος στοχαστής Μισέλ ντε Μονταίνι (1533-1592) όταν αποτραβήχτηκε στον πύργο του εγκαταλείποντας τη θέση του στο Κοινοβούλιο του Μπορντώ, ομολογεί πως κάθισε να γράψει ώστε οι συγγενείς και οι φίλοι του "να διατηρήσουν πιο ολοκληρωμένη και πιο ζωντανή τη γνώση που απόκτησαν για το άτομό (του)". Τα "Δοκίμια" λοιπόν ξεκίνησαν το 1570 με στόχο "οικιακό και ιδιωτικό". Ο Μισέλ ντε Μονταίνι δεν έπαψε ως το θάνατό του να συμπληρώνει και να επεκτείνει αυτό το έργο που έγινε έτσι ουσία της ουσίας του, μια σύνοψη της ελληνικής και λατινικής σκέψης και φιλοσοφίας, όπου οι προσωπ...

Ενώ συνήθως αρχίζουμε με τα κείμενα, αυτή τη φορά προτείναμε να "ιστορηθούν" ζωγραφιές. Η Δάφνη Ζουμπουλάκη είχε την ιδέα ο κάθε ζωγράφος να ζητήσει από ένα συγγραφέα να γράψει μια ιστορία για κάποια συγκεκριμένα έργα του. Ένα συγγραφέα που θα διάλεγε γιατί κάτι τους συνέδεε· κάτι "άρεσε", κάτι "μίλαγε" στο ζωγράφο. Κάτι που έλπιζε πως ο συγγραφέας - αποδεχόμενος την πρόκληση - θα φώτιζε στο έργο του; Ότι κάτι θα λεγόταν αυτή τη φορά με λόγια. Μια ζωγραφιά μπορεί να διαβαστεί με ποικίλους τρόπους. Εδώ έχουμε μια συνάντηση, μια "ανάποδη" ανάγνωση. Τώρα οι συγγραφείς έρχοντα...

[...] Στριμωγμένος ανάμεσα σε βουνό και σε θάλασσα ο Βόλος -η πρωτεύουσα ενός νομού, που άλλοι τον παρομοιάζουν με δαγκάνα και άλλοι με μισάνοιχτη αγκαλιά-, φαίνεται να βρίσκεται στο σημείο τομής ενός νοερού ελλαδικού σταυρού. Τύχη και συνάμα ατυχία για τους κατοίκους του: Να ξέρουν ότι ισορροπούν ανάμεσα στη μητρόπολη του Νότου (Αθήνα) και στην πρωτεύουσα των Βαλκανίων (Θεσσαλονίκη), να αισθάνονται το κέντρο μιας ευθείας που ενώνει το Ιόνιο με τα παραλία της Μικρασίας [...] "Όχι, όχι. Δεν είναι μια συνηθισμένη επαρχιακή πόλη ο Βόλος. Έχει κάτι το αλλιώτικο, κάτι το ξεχωρι...

Η μνήμη των ανθρώπων, η μνήμη του δημόσιου βίου, η μνήμη που επιλέγει να εξυμνήσει και να παραδώσει στους επιγενόμενους τα μεγάλα και θαυμαστά βρήκε την έκφρασή της στον Ηρόδοτο και στην "Ιστορία" του. Αργότερα ο Θουκυδίδης απέδειξε πως οι λέξεις μπορεί να μεταφέρουν άλλα νοήματα από κείνα που νομίζουμε ότι περικλείουν και πως πίσω από τις πράξεις κρύβονται οι φιλοδοξίες. Έτσι, η ιστορία και οι μνήμες που καταγράφει μπορεί να μην είναι τόσο αθώες όσο ο Ηρόδοτος ήθελε να πει. [...] Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές αποθηκεύουν στη μνήμη τους κάθε πράξη, μικρή ή μεγάλη, σημαντική...