Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σε λίγο -το 1980- ο Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος συμπληρώνει εξήντα ολόκληρα χρόνια άγρυπνης πνευματικής παρουσίας μέσα στον νεοελληνικό πνευματικό χώρο. Στα 1920 έγινε συνδιευθυντής του λογοτεχνικού περιοδικού "Μούσα", ύστερ' από εφηβικά δημοσιεύματα, κι από τότε ως σήμερα, στέκεται στη πρώτη γραμμή των συγγραφέων του τόπου μας. Η προσωπική αγωνία, η αγρύπνια της συνείδησής του και η υψηλή ευγένεια της ψυχής του συνταιριασμένα θαυμαστά μ 'ένα ισχυρότατο κι εξαιρετικά πλούσιο συγγραφικό τάλαντο, ανέδειξαν τον Ι. Μ. Παναγιωτόπουλο όχι μονάχα ένα μεγάλο και γονιμότατο συγγραφέα ά...

[...] Μισό αιώνα καλύπτει η αδιάλειπτη παρουσία του Κέδρου: 1954-2004. Πενήντα δημιουργικά χρόνια στα οποία διακρίνονται τρεις χρονολογίες που υπήρξαν σταθμοί στην εξέλιξή του. Οι δύο πρώτες αποτελούν ταυτόχρονα σταθμούς και για την πρόσφατη ιστορία μας: η διδακτορία του 1967 και η μεταπολίτευση του 1974. Η τρίτη, το 1985, είναι επίσης μια χρονιά μετάβασης με τη μεταβίβαση της ιδιοκτησίας του Κέδρου από τη Νανά Καλλιανέση στους σημερινούς εκδότες. Πρόσωπα και περιστατικά από τα χρόνια αυτά ζωντανεύουν στον συλλογικό επετειακό μας τόμο. Όλα τα στοιχεία έχουν αντληθεί αποκλε...

Δώδεκα διηγήματα με σταθερούς άξονες: από τη μια, τον έρωτα κι ό,τι μας δίνει φτερά, κι από την άλλη, το θάνατο κι ό,τι μας βαραθρώνει. Όλα μαζί, κοιταγμένα στο σύνολό τους, κινούνται σ' ένα μεταίχμιο: ανάμεσα στο παλιό και στο σύγχρονο, στο παρόν και στο παρελθόν, στο αστικό και στο φυσικό περιβάλλον, στην επαρχία και στην Αθήνα, με τύπους και χαρακτήρες απ' όλα τα κοινωνικά στρώματα, συνδυάζοντας τον συμβολισμό και την ποιητική διάθεση με τον ρεαλισμό, το παράδοξο και το ασυνήθιστο, που εισβάλλει κάθε τόσο μέσα στην καθημερινότητα, με την ειρωνεία, τη σάτιρα και τον σαρκα...

To πέρασμα τον Μήνα Δημάκη από τον κόσμο αυτό ήταν ένα φως απεγνωσμένο που αναπήδησε από ταραγμένο σκοτάδι μιας εξαιρετικά προικισμένης ύπαρξης, ποιητή αυθεντικού και βαθιά πολιτισμένου ανθρώπου. Όσοι τον γνώρισαν και τον τίμησαν με φιλία κι αγάπη νιώθουν μια κηλίδα αίμα πάνω τους με την βίαιη έξοδό του από την ζωή. Όσοι δεν τον γνώρισαν, μπορούν να οικειωθούν το σοβαρό έργο του - το διαρκές αποτύπωμα της οντότητάς του, το απαύγασμα της μορφής του. Σ' αυτή την οικείωση ελπίζουμε να βοηθήσει η φιλόπονη ετούτη συλλογή μελετημάτων και κριτικών κειμένων, που βλέπει το φως με τ...

[Δείγμα γραφής: Ο ΥΠΝΟΣ Τον έπαιρνε ο ύπνος. Κατάκοπο σε μια γωνιά τον έπαιρνε ο ύπνος, ενώ οι άλλοι γύρω φλυαρούσαν. Μήνες, μέρες, χρόνια τον κυνηγούσε επίμονα, σπασμωδικά. Μα τώρα ο ύπνος ερχόταν μόνος του, βάραινε στα βλέφαρά του. Σα να μην ήταν αυτός, σα να μην είμαστε εμείς. Και δεν ήθελε πια τίποτ' άλλο. ]

Τα "Τριαντάφυλλα μιανής ημέρας", που απαρτίζουν τον παρόντα τόμο, αποτελούν την τελευταία από τις τρεις ποιητικές συλλογές του Τέλλου Άγρα, η οποία εκδόθηκε μετά τον θάνατό του, και μάλιστα με καθυστέρηση δύο δεκαετιών. Ο Κώστας Στεργιόπουλος, ο οποίος επιμελήθηκε την πρώτη έκδοση των ποιημάτων αυτών, έγραφε στην Εισαγωγή του το 1966: "Δεν ξέρω σε τι θα ωφελούσε πια αν απαριθμούσα εδώ όσες ενέργειες έκανα σ’ αυτό το διάστημα για να πετύχω την έκδοσή τους. Το συμπέρασμα είναι πως όλες μου οι προσπάθειες έμειναν χωρίς αποτέλεσμα". Και συνέχιζε: "Η έκδοση αυτή θα ΄ταν προτιμότ...

Οι "Πρώτοι αποχωρισμοί" αποτελούν πραγματικά τα πρώτα βήματα της πεζογραφικής σταδιοδρομίας του Κώστα Στεργιόπουλου - είχε πρωτοεμφανιστεί νεότατος από τις στήλες της Νέας Εστίας μόλις το 1943. Ποιητής, πεζογράφος, κριτικός και δοκιμιογράφος, στα πρώιμα αυτά διηγήματά του ανιχνεύει τις θεματικές και τις τεχνικές που θα αναπτύξει στη συνέχεια. Με άξονα το θέμα της απώλειας, του αποχωρισμού από πρόσωπα και πράγματα, αλλά και την ίδια την παιδική ηλικία, ο Στεργιόπουλος κινηματογραφεί, με φωτοσκιάσεις, την είσοδο των ηρώων του στην ενήλικο ζωή. Αποδραματοποιημένη, η οδύνη τους...

Ο τόμος των Πρακτικών του τριακοστού δεύτερου Συμποσίου Ποίησης, με θέμα "Ποίηση και όνειρο", περιλαμβάνει τις εισηγήσεις από το σύντομο αφιέρωμα στον ποιητή και φίλο του Συμποσίου, Νικηφόρο Βρεττάκο, με αφορμή τα εκατό χρόνια από τη γέννησή του. Η Τζίνα Καλογήρου και η Βάσω Οικονομοπούλου αναλύουν το ρόλο της φύσης και της θάλασσας στο έργο του και ο μεταφραστής του έργου του στα αγγλικά, Ντέιβιντ Κόνολι, αναφέρεται στην ποιητική παραγωγή της τελευταίας δεκαετίας της ζωής του. Το θέμα του Συμποσίου αναπτύσσουν δεκαοκτώ καταξιωμένοι μελετητές που εξετάζουν την οντολογική...

Στην ιστορία της τέχνης δεν είναι σπάνια η περίπτωση των καλλιτεχνών που εμπνεύστηκαν έργα τους από την ποίηση. Συμβαίνει μάλιστα άλλοτε να τους ωθεί ένα γενικότερο ποιητικό κλίμα στη διαμόρφωση των δικών τους προσπαθειών και άλλοτε να αντλούν από συγκεκριμένα ποιήματα. Θα μπορούσαμε να μνημονεύσουμε ως ενδεικτικά παραδείγματα της πρώτης κατηγορίας τον Βρετανό χαράκτη, ζωγράφο και ποιητή William Blake (1757-1827), ο οποίος εικονογράφησε, ανάμεσα σε πολλά άλλα, τις Night's Thoughts του Young (1797), το Βιβλίο του Ιώβ από την Παλαιά Διαθήκη (1823), τη Θεία Κωμωδία του Δάντη...

[...] Στην έκδοση αυτή που γίνεται με τη συμπλήρωση δέκα χρόνων από τον θάνατο του ποιητή χάρη στη στοργική φροντίδα του αδελφού του Στέφανου Εμμανουήλ και στο ενδιαφέρον των εκδόσεων "Πρόσπερος" για την ποίηση του μεσοπολέμου, περιλαμβάνονται και οι τέσσερις τυπωμένες από τον ίδιο τον Καίσαρα Εμμανουήλ συλλογές, ό,τι δηλαδή περίπου αποτελεί τα ποιητικά του "ευρισκόμενα". Και λέω περίπου, γιατί δεν αποκλείεται να υπάρχουν κι άλλα ποιήματα δημοσιευμένα σε περιοδικά. Αλλά μια και μόνος του τα είχε σιωπηρά αποκηρύξει, αφήνοντάς τα έξω απ' τις συλλογές του, κι αν λάβουμε υπόψη...

Τα κριτικά κείμενα αυτού του τόμου γράφτηκαν και δημοσιεύτηκαν από το 1962 ωςτο 1986, με βάση κάποιες σημειώσεις του 1960- '62 και 1968- '69, που αποτέλεσαν ένα πρώτο υλικό και για τις περιλήψεις των πανεπιστημιακών παραδόσεων "Η νεοελληνική αφηγηματική πεζογραφία" δακτυλογραφημένη έκδοση του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, αποκλειστικά για τους φοιτητές. Όσα είχαν γραφτεί και δημοσιευτεί πριν το 1974 χρησιμοποιήθηκαν και αυτά, ως ένα σημείο, για τις περιλήψεις των πανεπιστημιακών μαθημάτων, ενώ για όσα γράφτηκαν πιο ύστερα, αλλού περισσότερο και αλλού λιγότερο, χρησιμοποιήθηκε έν...