Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αυτή η περιορισμένη επιλογή αξιοσημείωτων επεισοδίων αποκαλύπτει το στόχο του Μακιαβέλι: να επιμένει δηλαδή μερικές φορές στην περιφρόνηση της ιστορικής αλήθειας, στις ηρωικές και εξαιρετικές διαστάσεις του χαρακτήρα του, ώστε να συνδέσει μιαν "εποικοδομητική βιογραφία που τείνει στην ανεκδοτολογική και ψυχολογική προσωπογραφία" ένα "μικρό πολιτικο-στρατιωτικό μυθιστόρημα". "Η ζωή του Καστρούτσο Καστρακάνι ", αν γεννιέται ως πρότυπο ιστορικού ύφους, γεννιέται αμέσως μετά την "Τέχνη του Πολέμου" και ακολουθεί, μπορούμε να πούμε, το δρόμο που φέρνει στο κέντρο του ενδιαφέροντ...

"Ο λαός, παραπλανημένος από απατηλά αγαθά, επιδιώκει πολλές φορές την αυτοκαταστροφή του, προκαλώντας κινδύνους και καταστροφές στις Δημοκρατίες. Εκτός και αν κάποιος, τον οποίο εμπιστεύεται, τον καθοδηγήσει, ώστε να αντιληφθεί τι είναι καλό και τι είναι κακό γι' αυτόν. [...] Τα κράτη εκείνα, οτα οποία η πολιτική ζωή δεν έχει διαφθαρεί, δεν επιτρέπουν στους πολίτες τους να διάγουν ως αργόσχολοι ευγενείς". (Ν. Machiavelli)

Ο Πλούτωνας δεν μπορεί να καταλάβει γιατί όσοι έχουν καταδικασθεί στο πυρ το εξώτερον το έχουν πάθει από γυναίκα. Στέλνει λοιπόν στη γη έναν από τους επιτελείς του Αρχιδιαόλους να παντρευτεί, να μάθει, να γυρίσει και να του πει. Μια ειρωνική θεώρηση του θεσμού του γάμου και συγχρόνως μια εξαίρετη, καυστική σάτιρα των δεισιδαιμονιών και της θρησκοληψίας. Ο Νικολό Μακιαβέλι (1469-1527), συγγραφέας του περίφημου έργου "Ο ηγεμόνας", μ' αυτή τη νουβέλα, το μοναδικό του αφηγηματικό κείμενο αναμειγνύει στοιχεία της ελληνικής μυθολογίας και της χριστιανικής θεολογίας. Τον Άδη κυβε...

[...] "Ο ηγεμόνας" αποτελείται από 26 κεφάλαια. Στα 11 πρώτα περιγράφονται οι διάφοροι τύποι ηγεμονιών, στα κεφάλαια 12-14 γίνεται λόγος για τα είδη στρατών που υπάρχουν και στα 15-24 -που προκάλεσαν και τις περισσότερες αντιδράσεις- για το ποια πρέπει να είναι η συμπεριφορά των ηγεμόνων. Στο κεφάλαιο 25 εξετάζεται η επίδραση της τύχης στις πολιτικές καταστάσεις και το 26 αποτελεί έκκληση για την απελευθέρωση και ενοποίηση της Ιταλίας. Το ύφος του έργου, απλό, χωρίς στολίδια, δεν είναι αυτό που θα ταίριαζε σε μια σχολαστική πραγματεία της εποχής. Οι λατινικοί τίτλοι των κε...

Χωρίς αμφιβολία, "O ηγεμόνας" είναι το πιο επαναστατικό έργο του Μακιαβέλι και παραμένει ένα οργανικό έργο γραμμένο με πάθος. Σ' αυτό ο συγγραφέας αρνείται τα παραδοσιακά πολιτικά συστήματα και στρέφεται στο άτομο και στις αρετές του. Ο στόχος είναι η νεά ηγεμονία, η μελέτη μιας καινούριας εμπειρίας μιας κοινωνίας που βρίσκεται σε κρίση. Ο Μακιαβέλι εντυπωσιάζεται από αυτές τις νέες ηγεμονίες που δημιουργήθηκαν με βία και επιπλέον γοητεύεται από τους αρχηγούς των στρατευμάτων. Πέρα απ' αυτά, προβληματίζεται με τη δημιουργία των μεγάλων δυτικών μοναρχιών (Ισπανία, Γαλλία, Γ...

Νικολό Μακιαβέλλι (1469 - 1527), ο ηγεμόνας Μία σύγχρονη (Ιούλιος 2017) και επιμελημένη έκδοση ενός κλασικού έργου. Ένα μοναδικό και αξέπεραστο βιβλίο για όσους θέλουν να κατανοήσουν την πολιτική ζωή.

Ο Niccolo Machiavelli θεωρείται από τους κορυφαίους εκπροσώπους της Ιταλικής Αναγέννησης. Ο Machiavelli υπήρξε γραμματέας της Φλωρεντινής Δημοκρατίας. Πολυταξιδευμένος, ταξίδεψε στη Γαλλία, Ελβετία, Ιταλία με διπλωματικές αποστολές, μελέτησε τον τρόπο διακυβέρνησης των λαών. Έγραψε πολλά έργα, με κυριότερο τον "Ηγεμόνα". Στην αρχή το έργο του παρεξηγήθηκε και δημιουργήθηκε ο όρος "Μακιαβελισμός" που σημαίνει την χωρίς τύψεις θυσία της ηθικής για να επιτευχθούν οι στόχοι του ηγεμόνα. Οι νεώτεροι όμως κοινωνιολόγοι και ιστορικοί θεωρούν τον "Ηγεμόνα" λαμπρό καρπό της σκέψης...

Ο "Ηγεμόνας" γράφτηκε στα 1513, εξήντα ακριβώς χρόνια μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης ως επιστολή με οδηγίες για την οργάνωση της διοίκησης προς έναν επίδοξο ηγέτη, μόλις 21 ετών τότε, τον Λορέντζο Β΄ των Μεδίκων και επί αιώνες αποτέλεσε κείμενο αντιλεγόμενο και αμφιλεγόμενο. Οι ιδέες του Μακιαβέλι παραμένουν επί πεντακόσια χρόνια αναλλοίωτες, όσο αναλλοίωτη παραμένει επί χιλιετίες και η ανθρώπινη ψυχή. Και έχουν σήμερα απήχηση, ίσως περισσότρο παρά ποτέ. Μόνο που δεν απευθύνεται πλέον μόνο σε Ηγεμόνες, αλλά σε όποιον ασκεί εξουσία, ανεξαρτήτως τόπου, χρόνου και τρόπ...

Η ομορφιά του κλασικού κειμένου είναι ότι, όποια εποχή και αν διαβάζεται, γεννά έντονα συναισθήματα και δυνατές ιδέες. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Ηγεμόνα του Μακιαβέλι. Διαβάζοντας τα 26 κεφάλαια, γραμμένα σε απέριττο ύφος, με αλυσιδωτές επιχειρηματολογίες, με ψυχρότητα και πάθος συνάμα, με την αρχαιότητα να συμπλέκεται με το παρόν σε μια αρραγή ενότητα, με αντιθέσεις και γενικεύσεις, με υπερβολές κάποιες φορές, ο αναγνώστης δοκιμάζει δυνατή συγκίνηση και αισθάνεται την ανάγκη να γίνει κι αυτός κριτής, του συγγραφέα, των γραφομένων, αλλά και των πράξεων των εξουσιαστών κα...

Χωρίς αμφιβολία, "Ο ηγεμόνας" είναι το πιο επαναστατικό έργο του Μακιαβέλι και παραμένει ένα οργανικό έργο γραμμένο με πάθος. Σ' αυτό ο συγγραφέας αρνείται τα παραδοσιακά πολιτικά συστήματα και στρέφεται στο άτομο και στις αρετές του. Ο στόχος είναι η νέα ηγεμονία, η μελέτη μιας καινούριας εμπειρίας μιας κοινωνίας που βρίσκεται σε κρίση. Ο Μακιαβέλι εντυπωσιάζεται από αυτές τις νέες ηγεμονίες που δημιουργήθηκαν με βία και επιπλέον γοητεύεται από τους αρχηγούς των στρατευμάτων. Πέρα απ' αυτά, προβληματίζεται με τη δημιουργία των μεγάλων δυτικών μοναρχιών (Ισπανία, Γαλλία, Γε...

Στη «Συμβολή στη Χρονογραφία τού Βίου» τού Νίκου Καζαντζάκη, ο συντάκτης της και φίλος τού οικουμενικού μας συγγραφέα Παντελής Πρεβελάκης αναφέρει, μεταξύ άλλων, για το έτος 1944: «Καταγράφοντας σε κάποιο σημειωματάριο τα προϊόντα τού σκληρού μόχθου του κατά τον Πόλεμο και την Κατοχή, ο Κ. σημειώνει: «Έγραψα: "Αγγλία", "Γιαγκ-Τσε", τρεις "Προμηθείς" [θέλει να πει την τριλογία], "Ζορμπά", "Ταξιδεύοντας - Ρωσία", "Καποδίστρια", "Κωνσταντίνο Παλαιολόγο", [και τις μεταφράσεις] "Ιλιάδα", "Οδύσσεια", ξανά Dante, "St. Francois" [του Jurgensen], Μακιαβέλλι [τον "Πρίγκιπα"]». Η με...

Ο αναγνώστης κρατά στα χέρια του ένα έργο χιλιοδιαβασμένο, που έχει μεταφραστεί αμέτρητες φορές και έχει υποβληθεί σε άπειρα σχόλια. Ένα έργο που για κάποιους είναι διάφανο και τίμιο, ενώ για άλλους αντίθετα, είναι διαβολικό και συκοφαντικό. Ο "Ηγεμόνας" στη συναρπαστική πορεία του σημάδεψε τους αιώνες προκαλώντας ζωηρή αίσθηση, κατακτώντας αναγνώστες που πίστεψαν ότι βρήκαν και βρίσκουν στις σελίδες του πολύτιμες συνταγές για να τις εφαρμόσουν, άλλος στην πολιτική, άλλος στο στρατό, άλλος στην ερωτική πολιορκία, άλλος στις οικονομικές συναλλαγές... ... Ο "Ηγεμόνας", το...

[...] Το πρώτο από τα σημαντικά έργα που έγραψε ο Μακιαβέλι την περίοδο της πολιτικής του εξορίας έμελλε να γίνει "το σήμα κατατεθέν" του, αδιάρρηκτα συνδεδεμένο με το όνομά του: "Ο ηγεμόνας". Γραμμένος προς το τέλος του 1513 (και πιθανόν στις αρχές του 1514) αλλά δημοσιευμένος αρκετά μετά το θάνατο του συγγραφέα του, το 1532, ο "Ηγεμόνας" συντάχθηκε με περισσή βιασύνη, από ένα Μακιαβέλι που επεδίωκε, μεταξύ άλλων, να επανακτήσει αξιώματα και το κύρος του στην κυβέρνηση της πατρίδας του. [...] Το έργο, όπως και ο συγγραφέας του, είναι υπερβολικά πολυσήμαντο και πολυσύνθετ...

Μία ακόμη, η έκτη αν υπολογίζουμε σωστά, μετάφραση του "Ηγεμόνα" του φλωρεντινού πολίτη, ίσως φαινόταν περιττή στην ελληνική βιβλιογραφία, όταν εκκρεμεί η παρουσίαση τόσων άλλων κειμένων των πολιτικών στοχαστών των νεώτερων χρόνων -έστω και αν δεχθούμε το διαρκές ενδιαφέρον για τον Μακιαβέλλι, περιορισμένο κι αυτό συχνά στον "Ηγεμόνα". Για τον λόγο αυτό επιδιώξαμε στην παρούσα έκδοση να μην δώσουμε απλώς μια μετάφραση, αλλά να πλαισιώσουμε το κείμενο του "Ηγεμόνα" με στοιχεία που πιστεύουμε ότι θα βοηθήσουν τον αναγνώστη να προσεγγίσει τη σκέψη του Μακιαβέλλι και θα τον αφή...

Ο Νικολό Μακιαβέλλι με τον "Ηγεμόνα" του αναδεικνύεται στο στερέωμα της παγκόσμιας λογοτεχνίας ως συγγραφέας πρώτου μεγέθους. Αντί με τον καιρό να ελαττωθεί το κύρος αυτού του έργου και να σβήσει ή το πολύ να κλασικίσει, συνεχίζει με την ίδια ένταση την ανοδική πορεία του μέσα στο χρόνο. Αυτό συμβαίνει επειδή οι ιδέες και τα πολιτικά πάθη που πραγματεύτηκε με ευκρίνεια και εκπληκτική διορατικότητα τότε ο Μακιαβέλλι, μεταγγίζοντας την πείρα του ως πολίτης και συγγραφέας-λειτουργός της Φλωρεντινής Δημοκρατίας για τους Ιταλούς του καιρού του, διατηρούν την εγκυρότητά τους ακέ...