Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σε μια μακρινή πολιτεία όλοι περίμεναν τα Χριστούγεννα, όπως κάθε χρόνο. Σε όλα τα σπίτια και τα παράθυρα έβλεπες στολισμένα χριστουγεννιάτικα δέντρα. Αυτή τη χρονιά όμως έγινε κάτι πολύ παράξενο. [...]

Σε μια μακρινή πολιτεία όλοι περίμεναν τα Χριστούγεννα, όπως κάθε χρόνο. Σε όλα τα σπίτια και τα παράθυρα έβλεπες στολισμένα χριστουγεννιάτικα δέντρα. Αυτή τη χρονιά όμως έγινε κάτι πολύ παράξενο. [...]

Ο Ευγένιος Τριβιζάς ζει την εποχή που τον γέννησε. Την κατέχει, την αισθάνεται και την εκφράζει. Στα γραφτά του ότι κι αν είναι -στίχος ή πεζά, παραµύθια για µικρά παιδιά ή θέατρο, κινείται σαν άνθρωπος που έχει γευθεί όλες τις αντινοµίες, τις παραξενιές, και τις εξάρσεις του καιρού του. Σ' αυτά που προσδέχεται προσθέτει τη φαντασία, την ποίηση, την εφευρετικότητα της δικής του ιδιοσυγκρασίας. Στο θεατρικό του: "Το όνειρο του σκιάχτρου" συγκεντρώνει τα µηνύµατα της εποχής αυτής, που κυκλοφορούν και φορτίζουν τον αέρα που ανασαίνουµε όλοι µας. Συλλαµβάνει τα συνθήµατα της...

Ένα κορίτσι, η Φιφιλιφυλίτσα. Είναι όμορφη πολύ, τα ρούχα της μοσχοβολούν κι όταν τ’ απλώνει στο μπαλκόνι το μοσχοβόλημα απλώνεται παντού και μαζεύεται ο κόσμος ζαλισμένος. Ένα αγόρι που μαγεύεται όταν την αντικρίζει, αλλά πώς να της το πει, που δεν μπορεί τίποτα να μυρίσει; Θα ξεκινήσει ένα μακρύ και δύσκολο ταξίδι. Με μια βάρκα και δυο κουπιά. Δεν θα κουραστεί να ψάχνει, να σταματά και πάλι από την αρχή: Πάω να βρω τις μυρωδιές, Να τις μυρίσω, Κι όποτε γυρίσω. Μια ιστορία για το μακρύ ταξίδι της ενηλικίωσης και για τα δώρα της αγάπης. Για μικρά και μεγάλα πα...

Τι είναι τα 31 κουδουνάκια το μαθαίνουμε πολύ γρήγορα. Έχουμε όμως ένα ενδιαφέρον, μια μικρή αγωνία, όπως πάντα στα παραμύθια, τι θα γίνει μετά... Μετά, λοιπόν, ξετυλίγονται ωραίες ζωγραφιές μπροστά στα μάτια μας που ζωντανεύουν το πάρκο, τους φίλους, τους καλικάντζαρους, τα πουλιά. Λαμπερά χρώματα δίνουν φτερά στην ιστορία που διαβάζουμε αργά αργά για να χαρούμε το αλογάκι, τους φίλους και τις περιπέτειές του. Τα 31 κουδουνάκια θα είναι, πάντως, το μυστικό αυτής της ιστορίας.

Μια μικρή ερωτική ιστορία "... Γυρεύω ένα σπιτάκι με αναμμένο τζάκι. Γυρεύω ένα περιβόλι με δέντρα καρπερά. Στην άκρη του περιβολιού είναι μια μηλιά. Από κάτω χτενίζεται μια όμορφη γυναίκα. Τα μαλλιά της είναι χρυσά, τα μήλα είναι κόκκινα. Η γυναίκα μού δίνει ένα μήλο. Πάρε...!" Η μοναξιά, τα όνειρα, η επιθυμία. Ένα καράβι, τρία νησιά, το ταξίδι. Χρυσά μαλλιά, κόκκινα μήλα, η αγάπη...

Μία ιστορία αγάπης χωρίς λόγια, με την τρυφερή πένα του Αλέξη Κυριτσόπουλου... Ένα δώρο για να λες Σ' αγαπώ...

Το βιβλίο αυτό αποτελεί το τέταρτο στη σειρά: "Αν διάβαζα... Ποιητές της Γενιάς του '30". Ο Αλέξης Κυριτσόπουλος εμπνέεται από τους στίχους των μεγάλων ποιητών της γενιάς του ’30 και γράφει παραμύθια με φόντο τις μοναδικές του εικόνες. Διαβάζοντας τα ποιήματα του Γιώργου Σαραντάρη ο Αλέξης Κυριτσόπουλος ανακάλυψε χρώματα, φώτα, παιχνίδια, έρωτες, γιορτές, άλογα, ήλιους, θάλασσες, σύννεφα, και έγραψε ένα τρυφερό αλληγορικό παραμύθι που τα συνοδεύει.

Το βιβλίο αυτό αποτελεί το τέταρτο στη σειρά: "Αν διάβαζα... Ποιητές της Γενιάς του '30". Ο Αλέξης Κυριτσόπουλος εμπνέεται από τους στίχους των μεγάλων ποιητών της γενιάς του ’30 και γράφει παραμύθια με φόντο τις μοναδικές του εικόνες. Διαβάζοντας τα ποιήματα του Γιώργου Σαραντάρη ο Αλέξης Κυριτσόπουλος ανακάλυψε χρώματα, φώτα, παιχνίδια, έρωτες, γιορτές, άλογα, ήλιους, θάλασσες, σύννεφα, και έγραψε ένα τρυφερό αλληγορικό παραμύθι που τα συνοδεύει.

Ενώ συνήθως αρχίζουμε με τα κείμενα, αυτή τη φορά προτείναμε να "ιστορηθούν" ζωγραφιές. Η Δάφνη Ζουμπουλάκη είχε την ιδέα ο κάθε ζωγράφος να ζητήσει από ένα συγγραφέα να γράψει μια ιστορία για κάποια συγκεκριμένα έργα του. Ένα συγγραφέα που θα διάλεγε γιατί κάτι τους συνέδεε· κάτι "άρεσε", κάτι "μίλαγε" στο ζωγράφο. Κάτι που έλπιζε πως ο συγγραφέας - αποδεχόμενος την πρόκληση - θα φώτιζε στο έργο του; Ότι κάτι θα λεγόταν αυτή τη φορά με λόγια. Μια ζωγραφιά μπορεί να διαβαστεί με ποικίλους τρόπους. Εδώ έχουμε μια συνάντηση, μια "ανάποδη" ανάγνωση. Τώρα οι συγγραφείς έρχοντα...

"Ο βαρύς χειμώνας, τα μαύρα σύννεφα, η άνοιξη, όλα στριμώχνονται να χωρέσουν στο χείμαρρο των ποιημάτων του Γιάννη Ρίτσου. Ζήτησα την άνοιξη, ωστόσο παραμονεύουν σύννεφα που δεν ξεδίψασαν και που τα τραγούδια δεν ξορκίζουν. Πρώτη μου συντροφιά σ’ αυτή την αναζήτηση στάθηκε η ανθολογία των ποιημάτων του Γιάννη Ρίτσου από τη Χρύσα Προκοπάκη. Χρειάστηκε όμως να ανατρέξω στο σύνολο του έργου του για να έχω τη δική μου γνώμη. Από δίπλα και η βιογραφία του ποιητή από τον Παντελή Πρεβελάκη. Τριγύρισα και σε άλλα βιβλία· μέχρι και στις "Μεγάλες προσδοκίες" του Ντίκενς για να θυμηθώ...