Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η αρχόντισσα της Σµύρνης Φιλιώ Μπαλτατζή και τα παιδιά της καταφέρνουν να επιβιώσουν από τη Μικρασιατική Καταστροφή και να φτάσουν στην Ελλάδα. Έχουν χάσει τα πάντα και προσπαθούν να ξαναρχίσουν από το µηδέν. Η ανταλλαγή των πληθυσµών τούς δίνει την ευκαιρία για µια καλύτερη ζωή στις µουσουλµανικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης. Εκεί, παρέα µε πρόσφυγες από τον Πόντο, την Ανατολική Θράκη και την υπόλοιπη Μικρασία, στήνεται το σκηνικό της νέας τους ζωής. Η Σαλονίκη γίνεται η πατρίδα των προσφύγων, µετά από πολλές δυσκολίες, καθώς έχει πληγεί ανεπανόρθωτα και ο πολυπολιτισµικ...

1923. Προσφυγικός συνοικισμός. Το παλιό τεφτεράκι με τις συνταγές της νενές της που σώθηκε από την καταστροφή φέρνει στη Φιλιώ Μπαλτατζή μνήμες από τις όμορφες μέρες της. 1917. Η Σμύρνη στις δόξες της, το ίδιο και η οικογένεια Μπαλτατζή, απ’ τις πιο σημαντικές της πόλης. Η ζωή είναι μια ατέλειωτη γιορτή χαράς, ελπίδας και προσμονής που φτάνει στο αποκορύφωμα με τον ερχομό των Ελλήνων. Μαζί με την ιστορία της οικογένειας, τις σχέσεις, τους έρωτες, τις αντιζηλίες, ξετυλίγεται και το κουβάρι της ιστορίας της Σμύρνης. Γύρω τους, διχόνοια, σκοπιμότητες, διεθνή συμφέροντα,...

Αν οι συνομιλίες των "Αταίριαστων" συνιστούσαν ένα υλικό που θα μπορούσε να το συναντήσει καθημερινά κανείς στις εφημερίδες, θα ήταν εντελώς αδικαιολόγητη η συνύπαρξή τους στις σελίδες ενός βιβλίου. Οι συνομιλίες αυτές δημοσιευμένες, στο σύνολό τους, στην εφημερίδα "Τα Νέα", αποτελούσαν μια νησίδα, σε σχέση με την υπόλοιπη ύλη, καθώς το περιεχόμενο των ειδήσεων, των πληροφοριών και των κρίσεων αλλάζει σε καθημερινή βάση, ενώ η ύλη αυτή έχει κάτι το σταθερό και το αενάως επαναλαμβανόμενο. "Οι αταίριαστοι", πέραν από την πρωτοτυπία, σε ευρωπαϊκό μάλιστα επίπεδο, της ιδέας...

Ευτυχείς Διόσκουροι του γαλλικού θεάτρου, ο Πιέρ Μπαριγιέ και ο Ζαν-Πιέρ Γκρεντύ έκαναν θριαμβευτικά την πρώτη τους εμφάνιση στην παρισινή σκηνή με το "Χάρισμα της Αδέλας", πριν δεκαπέντε χρόνια. Το έργο αυτό στάθηκε και το διαπιστευτήριό τους για το ελληνικό θέατρο: η Κα Κατερίνα το ανέβασε στο επώνυμο καλοκαιρινό θέατρό της, που δεν υπάρχει πια... Οι δύο κωμωδιογράφοι, συνέχισαν την καρριέρα τους με έργα όπως τα "Φίλε, Φίλε" (1951), "Η άσπρη βασίλισσα" (1963), "Η Πένα" (1956) κ.ά. Κανένα όμως δεν έφτασε την επιτυχία του πρωτόλειού τους εκείνου. Και μόνο τώρα, με το "Άνθ...

[...] "Το σ΄αγαπώ δεν είναι ντομοντέ" προσφέρει μια νέα εκδοχή του έργου του Κάουαρντ που, παρά το σπάσιμο της πλοκής με τραγούδια και προβολές, παραμένει πιστή στην αρχική εκδοχή αντικατοπτρίζοντας τη σκωπτική διάθεση του συγγραφέα απέναντι σε καταστάσεις και συμπεριφορές που σ' εμάς σήμερα ίσως νοσταλγία δημιουργούν· τη νοσταλγία για μια άλλη εποχή. Σίσσυ Παπαθανασίου

[...] "Το σ΄αγαπώ δεν είναι ντομοντέ" προσφέρει μια νέα εκδοχή του έργου του Κάουαρντ που, παρά το σπάσιμο της πλοκής με τραγούδια και προβολές, παραμένει πιστή στην αρχική εκδοχή αντικατοπτρίζοντας τη σκωπτική διάθεση του συγγραφέα απέναντι σε καταστάσεις και συμπεριφορές που σ' εμάς σήμερα ίσως νοσταλγία δημιουργούν· τη νοσταλγία για μια άλλη εποχή. Σίσσυ Παπαθανασίου

Ήμασταν στα 1872. Ήταν μια πολύ περίεργη στιγμή της ζωής μου. Είχα πάψει πια να 'μαι νέος, είχα απορρίψει την παλιά μου ζωή, την άσκοπα σπαταλημένη σε διασκεδάσεις, κι ήθελα να ζήσω αληθινά. Πώς όμως; Δεν είχα πίστη, δεν είχα αγαπήσει κι αγαπηθεί αληθινά... Τότε την είδα για πρώτη φορά από μακριά. Λέγαν πως ήταν η ομορφότερη γυναίκα της Πετρούπολης. Εμένα μου φάνηκε πως κουβάλαγε πάνω της κάτι Μεγάλο, Μοιραίο. Με κοιτάξε και μου φάνηκε πως έψαχνε ό,τι κι εγώ: το Απόλυτο. Άρχισα να τη σκέφτομαι συχνά. Σαν ένα πρόσωπο που μπορούσα να του μιλώ όταν κανείς δε με καταλάβαινε. Σα...