Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ήμασταν στα 1872. Ήταν μια πολύ περίεργη στιγμή της ζωής μου. Είχα πάψει πια να 'μαι νέος, είχα απορρίψει την παλιά μου ζωή, την άσκοπα σπαταλημένη σε διασκεδάσεις, κι ήθελα να ζήσω αληθινά. Πώς όμως; Δεν είχα πίστη, δεν είχα αγαπήσει κι αγαπηθεί αληθινά... Τότε την είδα για πρώτη φορά από μακριά. Λέγαν πως ήταν η ομορφότερη γυναίκα της Πετρούπολης. Εμένα μου φάνηκε πως κουβάλαγε πάνω της κάτι Μεγάλο, Μοιραίο. Με κοιτάξε και μου φάνηκε πως έψαχνε ό,τι κι εγώ: το Απόλυτο. Άρχισα να τη σκέφτομαι συχνά. Σαν ένα πρόσωπο που μπορούσα να του μιλώ όταν κανείς δε με καταλάβαινε. Σαν μια ψυχή που επικοινωνούσε με την ψυχή μου. Τώρα που η ιστορία της ολοκληρώθηκε, νιώθω πως παίρνει τέλος και η δικιά μου. Κι έτσι μπορώ να την πω και σε σας, πριν πάω να τη συναντήσω.