Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στο συναρπαστικό αυτό μυθιστορηματικό χρονικό του σύγχρονου Ισπανού συγγραφέα Αγουστίν Γκομέζ - 'Αρκος, παρουσιάζεται η ιστορία μιας πολυμελούς οικογένειας δημοκρατικών, χωρίς πάθος και με αίσθημα τιμής και ανθρωπιάς. Ο μικρός γιος, που ζούσε τον εφιάλτη της στέρησης μαζί με τ' αδέρφια του, αποτελεί το κέντρο βάρους της πλοκής του συγκλονιστικού αυτού μυθιστορήματος. Το αγνό παιδικό πνεύμα, καλεί τις συνειδήσεις των πολιτικοποιημένων ν' ανέβουν στο ύψος των περιστάσεων και προσφέρει μέσα από τ' αθώα μάτια, τη ματωμένη ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. "Όλοι σκέφτηκαν πως...

Λάμπρος Ανδρόνικος. Αυτό ήταν τ' όνομά του, το αληθινό που βαφτίστηκε κι είχε απ' την οικογένειά του. Λάμπρος του Αναστάση Ανδρόνικος. Το 'χε κρυμμένο χρόνους, σάμπως άγιο κειμήλιο που το φύλαγε, παραχωμένο όπλο στα βάθια της κλεισμένης του ψυχής. Κανένας απ' όσους τον εγνώριζαν και τον συναναστρέφονταν δεν ήξερε για τούτο, όλοι το αγνοούσαν. Όπως και κάθε τι της πρωτινής, παιδιάστικης ζωής του το αγνοούσαν. Πούθε ήταν, και ποιος γονιός και πως τον είχε αναθρέψει ώσπου τούτος αρπάχτηκε και βρέθηκε ξεριζωμένο εξάχρονο παιδάκι στα άγρια βουνά του Πόντου, να γίνεται μέσα σε σκ...

Ύστερα από αρκετών χρόνων ευδόκιμη επίδοση στο ιστορικό, ψυχογραφικό μυθιστόρημα, ο συγγραφέας της "Αλτάνας της Πάργας", του "Δέντρου που χορεύει" και των "Ψυχών της Σαμοθράκης" επανέρχεται στην παρουσίαση ενός νέου τόμου διηγημάτων του. Ήδη με την προηγούμενη συλλογή του "Ο χορός του Οσμάν Τάκα" είχε τιμηθεί για τρίτη φορά από την Ακαδημία Αθηνών με το βραβείο πεζογραφίας, καταδεικνύοντας έτσι και σε αυτό το δύσκολο λογοτεχνικό είδος το ασύγκριτο τάλαντό του. Ένα τάλαντο, που το συνθέτουν - όπως επιβεβαιώνουν οι μεταφράσεις των έργων του σε είκοσι γλώσσες - η ευρυματικότητ...

[...] Κατά την ανθολόγηση καταβλήθηκε προσπάθεια, ώστε να καλυφθεί σφαιρικά η καθημερινή, η λατρευτική ζωή, το περιβάλλον, οι συνήθειες, τα "άνθη" που βλάστησαν στην αθωνική Έρημο. Επιχειρήθηκε γλωσσική ενοποίηση και συγχρονισμός με τη σύγχρονη γλωσσική αντίληψη, διατηρήθηκαν όμως οι ιδιοτυπίες που εκφράζουν και το ύφος των συγγραφέων, όπως π.χ. του Νίκου Καζαντζάκη (μάχονταν αντί μαχόταν στο τρίτο πρόσωπο του ενικού στον Παρατατικό χρόνο και μαχόντουσαν στο τρίτο του πληθυντικού). Διορθώθηκαν σιωπηρά αβλεπτήματα ή λάθη οφειλόμενων σε άγνοια των αγιορείτικων δεδομένων. Σ...