Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Δεν έχει νόημα να συνοψίζεις τους ανθρώπους" λέει η Βιρτζίνια Γούλφ. Βλέπουμε τον Ιάκωβο Φλάντερς όπως τον βλέπουν οι άλλοι. Βλέπουμε τους άλλους όπως τους βλέπει ο Ιάκωβος. Ο Ιάκωβος, μικρός, βρίσκει ένα κρανίο αρνιού στην παραλία. Ο Ιάκωβος στο Καίημπριτζ κουβεντιάζει με τους φίλους του για τη λογοτεχνία και τη φιλοσοφία. Ο Ιάκωβος στη γιορτή. Ο Ιάκωβος στο Βρετανικό Μουσείο διαβάζει Μάρλοου. Τον βλέπουμε φευγαλέα καθώς βλέπει φευγαλέα τη Φλορίντα αγκαζέ μ' έναν άλλο. Ο Ιάκωβος στο δωμάτιό του διαβάζει την εφημερίδα: "Μια απεργία, ένας φόνος, ποδόσφαιρο, τα πτώματα που α...

"Πρέπει να ξαναδιαβάσουμε απ' την αρχή ως το τέλος τα παλιότερα βιβλία του, και προπαντός τον Λόρδο Τζιμ. Κι αν μας ρωτήσουν τι θα μείνει από τον Κόνραντ και ποια είναι η θέση του στην παγκόσμια πεζογραφία, θα μας έρθουν στο νου τα βιβλία αυτά, που μιλούν για κάτι πολύ παλιό και απόλυτα αληθινό, που έμενε κρυφό και τώρα έχει αποκαλυφθεί, και τότε ερωτήματα και συγκρίσεις θα φανούν ανώφελα". (Βιρτζίνια Γουλφ).

Η Κλαρίσα Ντάλογουεη, μια κοσμική κυρία του Λονδίνου, ετοιμάζει μια πολύ σημαντική δεξίωση. Από τις σκέψεις εκείνης της μέρας κι από τις αναμνήσεις του παρελθόντος, αναδύεται ανάγλυφη η προσωπικότητά της, και μαζί μ' αυτήν και όλοι οι άνθρωποι που άγγιξαν τη ζωή της, με την αγάπη, το μίσος τις μικρές τους τραγωδίες και κωμωδίες. Η κυρία Ντάλογουεη είναι το τέταρτο μυθιστόρημα της Βιρτζίνια Γουλφ, που σημαδεύει μια αποφασιστική στροφή στην εξέλιξή της, καθώς σπάζει το φράγμα του παραδοσιακού αγγλικού μυθιστορήματος, και την καθιερώνει ως συγγραφική μεγαλοφυΐα.

Γραμμένη το 1914-15, η Δίκη, δημοσιεύεται μετά το θάνατο του Κάφκα, το 1925, και θεωρείται έργο ημιτελές, με αμφίβολη ακόμη και τη σειρά των κεφαλαίων του. Ο ήρως Κ., τραπεζικός υπάλληλος, συλλαμβάνεται για λόγους που αγνοεί, και ανακρίνεται επίμονα, σε διαδικασίες ονειρικά διαστρεβλωμένες, προσπαθώντας του κάκου να ανακαλύψει τις αιτίες της ενοχής του, για να πεθάνει, στο τέλος, από το μαχαίρι των δύο μαυροντυμένων άγνωστων.

Η Πτώση του Οίκου των Άσερ είναι το αριστούργημα του Έντγκαρ Άλλαν Πόε, ένα αφήγημα στο οποίο συμπυκνώνονται σχεδόν όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον αξεπέραστο συγγραφέα, στοχαστή, ποιητή Πόε. Αποτέλεσε - και ακόμα αποτελεί - σημείο αναφοράς για εκείνους τους λόγιους που προσπαθούν να συλλάβουν και να αποδώσουν ιδέες και έννοιες φευγαλέες, που σχετίζονται με τη φύση του ανθρώπου και του σύμπαντος. Σε αυτό το βιβλίο, πέρα από το ίδιο το αφήγημα του Πόε, περιέχονται και τα έργα τριών άλλων - από τους πιο σημαντικούς - συγγραφείς από το χώρο του φανταστικού. Τα έργα αυτ...

Όπως πάντα, οι ήρωές μας ακροβατούν στα όρια μεταξύ σοβαρού και γελοίου. Όπως πάντα, σημαντικό ρόλο ώστε να προσεγγίσουν το στόχο τους θα παίξει μια ωραία γυναίκα που . . . Μια διασκεδαστική νουβέλα.

"Είναι απίστευτο πως περνάμε ολόκληρη τη ζωή μας με μάτια μισόκλειστα, αυτιά βουρκωμένα, σκέψεις ναρκωμένες. Ίσως να' ναι πιο καλά έτσι. Ίσως αυτό να κάνει τη ζωή τόσο ανεκτή και τόσο ευπρόσδεκτη."

Η "Κόκκινη Έμμα" φτάνει στη Ρωσία αρχές του 1920, "γεμάτη ελπίδες" ότι θα βρει "μια χώρα νεογέννητη, με το λαό δοσμένο ολόψυχα στη μεγαλειώδη α.ά δύσκολη δουλειά τής επαναστατικής ανοικοδόμησης". Προσφέρεται να βοηθήσει με όλες της τις δυνάμεις. Γνωρίζει τον Λένιν, τον Ζηνόβιεφ, τον Λουνατσάρσκι, τον Κροπότκιν, την Κολλοντάι, τον Γκόρκι τον Τζων Ρηντ κ.ά. Επισκέπτεται την Πετρούπολη, τη Μόσχα, το Χάρκοβο, το Κίεβο, την Οδησσό, τον Αρχάγγελο. Όμως γρήγορα, αντί για την ομορφιά και τη λάμψη της Επανάστασης, συναντά την εκμετάλλευση, τις καταχρήσεις και τα προνόμια των μελών τ...

Πόσες ανθρώπινες ιστορίες μπορούν να χωρέσουν μέσα στις ετοιμασίες για ένα πάρτι; Και πόσα χρόνια μέσα σε μια μέρα του Ιουνίου; Στο αριστούργημα της Βιρτζίνια Γουλφ, που θεωρείται απάντηση στον "Οδυσσέα" του Τζέημς Τζόυς, ο χρόνος διαστέλλεται αφύσικα ανάμεσα στη λογική και στην παραίσθηση, ορίζοντας ένα σύμπαν όπου τα πουλιά κελαηδούν στα ελληνικά.

... Τα περιθώρια, τα διάστιχα, η στίξη, ο χωρισμός των παραγράφων, τα κεφαλαία γράμματα και τα πεζά, τα κεφάλαια, η σελιδοποίηση, όλα σχεδιασμένα στην εντέλεια, αλλά ο τυπογράφος ξέχασε το περιεχόμενο, τυπ-ταπ-τυπ... τυπ χύθηκε τίποτα μέσα στις λέξεις, τίποτα στις εικόνες, δίχως νόημα τα νοήματα, η πλοκή, ασώματοι χαρακτήρες, αποκεφαλισμένοι ήρωες, μήτε καν η αφαίρεση, ανοησία, μηδέν... Ωστόσο...