Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τι σχέση έχει το πουλί του Σκόμπι με τη Μόνικα Λιουίνσκι ή η αφίσα του Τσε με τον Ρωχάμη; Πώς συνδέεται ο Dino Radja με το σύστημα υγείας; Υπάρχει ερμηνεία για το νεοελληνικό Γερούνδιον στο Ελληνοβουλγαρικό Λεξικό; Γιατί ο Αρχιεπίσκοπος υπόσχεται Λαγούς με Πετραχήλια και πώς σκοράρει ο Κώστας Φρατζέσκος; Ποιοι είναι οι Δέκα Αριστεροί Ομοφυλόφιλοι Νέγροι και τι γνωρίζετε για τη θεά Δήμητρα; Ποιοι είναι οι Παπαράτσι των Ανωνύμων και τι βλέπουν μέσα από Φεγγίτες και Παράθυρα; Πρόθεση του συγγραφέα ήταν να εισχωρήσει στην Κοινωνία του Θεάματος και στα χαρακτηριστικά των Μ...

Μικρές διηγήσεις ημερολογιακού χαρακτήρα, που χρησιμοποιούν σαν εύοσμο πρόσχημα την ανάμνηση της τροφής και διανύουν εύγευστα τη ζωή του συγγραφέα, από τη γέννησή του ως σήμερα, καθώς φαγητά και αποφάγια συμπλέουν με προσωπικά και κοινωνικά γεγονότα πέντε δεκαετιών. Γλυκιά ή αλμυρή, πικρή ή όξινη, η αναδρομή στον άδειο χρόνο γίνεται πάντα με γεμάτο στόμα.

Τα "Πεινιαουρίσματα" είναι μία στιχουργική περιήγηση στον μικρόκοσμο των γάτων. Ένα χορταστικό ταξίδι στα λαίμαργα βλέμματα και στις παμφάγες αδυναμίες τους. Παίζοντας ευτράπελα με τις λέξεις και τις ρίμες, καταρτίζεται ένα τεράστιο μενού, με τις προτιμήσεις των αγαπημένων μας τετράποδων. Εδώ συναντάμε όλη τη μικρή κοινωνία των γάτων: αρσενικούς, θηλυκούς, μικρούς, μεγάλους, πολύχρωμους ή μονόχρωμους, κεραμιδόγατους ή ευγενείς, όλοι παμφάγοι και όλοι πάντα πεινασμένοι, αφού, όπως λένε και οι στίχοι: "Των γάτων το νιαούρισμα σημαίνει πεινιαούρισμα". Ένα βιβλίο που γράφτηκε...

Με δεδομένη την παραδοχή ότι η αντίστιξη περιέχει την πολυφωνία, η χρήση του όρου "Αντιστίξεις" στον τίτλο του βιβλίου νομιμοποιεί την πολυφωνικότητα των κειμένων που ακολουθούν. Αν, κατά βέβηλη παραφθορά ενός πασίγνωστου αφορισμού, μουσική είναι όσα ακούγονται, τα δοκίμια αυτά (χρησιμοποιώ τον όρο με προεξάρχουσα την έννοια της απόπειρας) επιχειρούν να καταγράψουν τις ακροαστικές εμπειρίες από τη μουσική και να λειτουργήσουν σαν αποκωδικοποιητές μουσικών εντυπώσεων, όπως αυτές άναρχα συγκροτούν μέσα μας το δικό τους ηθικό corpus. Ομολογημένη πρόθεση του συγγραφέα ήταν να...

"Αισθάνεται ένοχος μνήμης, αισθάνεται άτομο με ειδικές ανάγκες λησμονιάς, θέλει να ξεχάσει και να ξεχαστεί, θέλει να βαδίσει μόνος σε σιωπηλούς νεκρότοπους." Στα 17 σύντομα, ως επί το πλείστον, διηγήματα αυτού του βιβλίου, περισσότερο και από τους ήρωες πρωταγωνιστεί η ροή του χρόνου και η τελεσίδικη μελαγχολία της. Το "Δωμάτιο παντού" αφηγείται -σαν σπουδή πάνω στο συντελεσμένο- τις περιπέτειες της μνήμης και τα ημίφωτα ή διαυγή απομεινάρια της.

Το "Δεύτερο βιβλίο με τις αντιστίξεις" ανθολογεί και συγκεντρώνει κείμενα από τη στήλη "Αντιστίξεις", τα οποία δημοσιεύτηκαν στην "Καθημερινή" της Κυριακής από το Νοέμβριο του 2002 έως τον Ιανουάριο του 2005, οπότε και η στήλη σίγησε οριστικά. Αποτελούν τη φυσική συνέχεια του τόμου "Το βιβλίο με τις αντιστίξεις" (Λέσχη, 2002), με την απαραίτητη διευκρίνηση πως στη νέα αυτή σειρά τα κείμενα είναι ακόμα πιο σύντομα. Το κείμενο "Ο καθρέφτης της Βενετίας", το οποίο παρατίθεται ως επίμετρο, δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό "Το Δέντρο", το 2001.

Πώς γέμισαν οι χώροι με εκατοντάδες προτομές σου; Πώς χαράχτηκες ξαφνικά σε κάθε τοίχο, σε κάθε επιγραφή, σε κάθε υλικό; Αντικατοπτρίζεσαι σε όλες τις βιτρίνες που περνάω, ανασυντίθεσαι από τα σχήματα των πιδάκων. Είσαι σε όλες τις διαφημίσεις των δρόμων, καταναλώνοντας αναψυκτικά, δοκιμάζοντας ρούχα. Είσαι στις φωτεινές επιγραφές, επιστρέφοντας τη λάμψη στη διαρκή σκοτεινότητα. Ενσωματώνεσαι στο φωσφόριζαν ένδυμα νυκτόβιων τροχονόμων. Σε περιέχουν όλοι οι καθρέφτες, σε κρατούν όλοι οι αντικατοπτρισμοί, σε ξαναπλάθει ο ατμός που βγαίνει από τις σχάρες των δρόμων, τα ξημερ...

Η "Πορσελάνη" περιλαμβάνει 44 διηγήματα για νεκρές φύσεις όπως μας τις δίδαξε η ζωγραφική. Ισάριθμα αντικείμενα ή συνθέσεις αντικειμένων αφηγούνται ιστορίες, συμβάντα, περιστατικά και αποκωδικοποιούν τη ζωή. Ένα διαρκές παιχνίδι με τον παρελθόντα χρόνο και την πανταχού παρούσα μνήμη.

14 συγγραφείς: Ανδρέας Αποστολίδης, Νεοκλής Γαλανόπουλος, Ελένη Γκίκα, Νένη Ευθυμιάδη, Γιάννης Ευσταθιάδης, Τάσος Καλούτσας, Δημοσθένης Κούρτοβικ, Ανδρέας Μιχαηλίδης, Νίκος Ξυδάκης, Γιάννης Πανούσης, Μάκης Πανώριος, Γεράσιμος Ρηγάτος, Χρύσα Σπυροπούλου, Χρήστος Χαρτοματσίδης -που ακολουθούν την αστυνομική γραφή, ή είναι πιο κοντά στο μυστήριο ή στο φανταστικό, γράφουν 14 αντίστοιχες ιστορίες με πρωταγωνιστικό ρόλο τη φύση και τις πληγές της.

Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, οι ποιητές παρακολουθούν αποσβολωμένοι όσα τραγικά και παράδοξα συμβαίνουν γύρω τους -και μέσα τους. Μέσα σ' έναν κόσμο βίας, αδιαφορίας, πλεονεξίας και αρπακτικότητας, η φωνή τους πνίγεται στο λαρύγγι τους και, πνιγμένη, αρθρώνει στίχους σκληρούς, μελαγχολικούς, ερωτικούς, σουρεαλιστικούς, πολιτικούς, μεταφυσικούς, ειρωνικούς, σαρκαστικούς και προφητικούς. Με μύθους, μεταφορές και συμβολισμούς, οι ποιητές σήμερα, όπως έκαναν πάντα άλλωστε, μιλούν για έναν αλλόκοτο κόσμο σε μιαν αμφίδρομη σχέση όπου ο ένας εμπεριέχει τον άλλον -ο κόσμος το...

Κοιτά, ξανακοιτά τον εαυτό του στον καθρέφτη, μια ρίχνει το βλέμμα και μια το αποστρέφει, καθώς ο άνθρωπος απέναντί του είναι σωσίας της μοναξιάς του, αλλά κατά βάθος κάποιος άλλος, αφού ο καθρέφτης -εξ ολοκλήρου από ενεστωτικό γυαλί- δεν έχει μνήμη. Ποικίλες παραλλαγές βλέμματος σ' ένα θέμα. Στην ασημένια επιφάνεια του καθρέφτη συνωστίζοντας μορφές, βίοι, συναισθήματα, χρόνος και μνήμη. Ένα βιβλίο διαρκών αντικατοπτρισμών, με αφηγήσεις, στιγμιότυπα, μονολόγους, παράξενες ιστορίες και σκοτεινά φλασμπάκ. Διηγήσεις που μοιάζουν να καθρεφτίζονται η μία στην άλλη.