Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Γη μοναδκιά στγια π απόμνε σντ γης κι έκαιγι κι δλεύαν γοι αθρώπ ήνταν στ Λήμνου. Ντ γκουλάντιρζι ου θος τς φουτιάς Ήφαιστος, δω στα βνα στου Μόσυκλο. Ου θος τούτους ήταν ένας απ τς δώδεκα, π κάνταν απά στουν Όλυμπο. Μια νημέρα, όμως, έλαχι μπρος σ ένα τρικούβερτου καβγά τς φαμίλιας, οπ τσακών.νταν ου μπαμπάς τ μι τ’ μάνα τ. Κειος περασπίστκιν τ’ μάνα τ κι τότε ου αραθυμσμένους κυρς τουν αρπά απ του πουδάρ, τουν γύρσι του μύλου, μύλου κι τουν σαβούρντξι8 παν απ τουν Όλυμπο κι πεσώθκι ίσαμε δεδώ στ Λήμνου, οπ πέφτουντας μσερεύτκι. Γοι Λημνιοί, αθρώπ πρόσχαρ, ζντρέξαν τουν αν...

Δεν πίστευε στα μάτια της η μικρή Ελένη! Πρωί πρωί, με το που βγήκε απ' την εξώπορτα για να πάει σχολείο, όλα γύρω της ήταν... σοκολατένια. Οι δρόμοι, τα αυτοκίνητα και οι άνθρωποι είχαν το απίθανο χρώμα της σοκολάτας. Κι έτσι, αντί να πάει στο σχολείο, αποξεχάστηκε και λοξοδρόμησε. Βρέθηκε στο πάρκο της μεγάλης πλατείας, όπου όλα ήταν σοκολατένια. Άρχισε να δοκιμάζει τα λουλούδια, τα χαλίκια, τα πάντα. Μέχρι που κόντεψε να φάει κι έναν σοκολατένιο γάτο. Έσβηνε τη δίψα της πίνοντας ζεστή σοκολάτα από το σιντριβάνι, όταν ξαφνικά την ξύπνησε η μαμά της. Ήταν η ώρα να πάει στο...

Μια φορά κι έναν καιρό, στη Γη, τον πλανήτη του νερού, έπεσε μεγάλη ξηρασία. Οι πέτρες, τα φυτά, τα ζώα και οι άνθρωποι -όλα- ήταν στεγνά και διψασμένα. Κι ο αέρας, θερμός σαν ανάσα δράκου, δεν παρηγορούσε. Μια φορά κι έναν καιρό, σαν πάντα, σαν τώρα, δεν υπήρχε νερό, ήτανε κρυμμένο, φοβισμένο, κακιωμένο. Όμως κατάφεραν να το βγάλουν στο φως το παιδί και το φίδι - ήρωες ταπεινοί και μαζί παντοδύναμοι, γιατί ήταν αθώοι (τόσο που να μερώσουν τις νεράιδες), γιατί ήταν γενναιόδωροι (τόσο που ν' αψηφήσουνε τον θάνατο), γιατί, παρότι ανόμοιοι, ήτανε φιλιωμένοι. Όταν η ελπίδα τ...

Από το Άλφα ως το Ωμέγα, τα 24 γράμματα της κυρίας Αλφαβήτας πρωταγωνιστούν σε είκοσι τέσσερις απίθανες ιστορίες με υπέροχες ζωγραφιές. Ένα μοναδικό βιβλίο, για να μαθαίνουν τα παιδιά με όρεξη την αλφαβήτα!

Από το μυθιστόρημα "Ο Χρυσός Γάιδαρος" ή "Οι Μεταμορφώσεις" που έγραψε ο Απουλήιος τον Β΄ αιώνα, η Ζωή Βαλάση απομόνωσε το ωραίο παραμύθι του "Έρωτα και της Ψυχής" που περιέχεται σχεδόν αυτόνομο στην περιπετειώδη λατινική διήγηση. Είναι ένα παραμύθι αγάπης και αγώνα, με ζήλιες, δοκιμασίες, απολαύσεις και απαγορεύσεις, αδικίες και τιμωρίες, προπάντων με άθλους που οδηγούν την ηρωίδα στην ευτυχία. Είναι ένα παραμύθι έκπληξη. Τόσο παλιό αλλά και τόσο ζωντανό μέσα σ' όλα τα παραμύθια που ξέρουμε -μήτρα των περισσότερων μοτίβων που συναντάμε στις παραμυθικές αφηγήσεις. Η α...

Για τα γενέθλιά της ετοίμασε η γιαγιά δύο πελώριες τούρτες, η μία από σοκολάτα, η άλλη σαντιγί, κι ατέλειωτα κιλά φρουτοσαλάτα. Έφτιαξε από πάνω και μια σοκολατένια γάτα, πεντανόστιμη, τεράστια, που η φήμη της απλώθηκε σε όλα τα προάστια. "Να πάει ο χρόνος να πνιγεί", τραγούδαγε χοροπηδώντας η γιαγιά. "Σιγά μη φοβηθώ εγώ το χρόνο. Ο νους μου εμένα είναι στη χαρά και στο παιχνίδι, κάνω την κάθε μέρα μου στολίδι".

Greek gods were humans with miraculous powers - and they used them to the full to seek love and escape its consequences. Among the characters in this first volume are a shepherd granted immortality to make love to the moon, a princess ravished by a clinging vine, a queen made pregnant by a bull, a dying lover turned into a flower and a nymph transformed into a constellation. Sometimes love goes unrequited: a young man dies because he cannot kiss his own reflection and a reluctant nymph becomes a tree. The ancient gods are gone, their temples long in ruins - yet their miracl...

Greek gods were humans with miraculous powers - and they used them to the full to seek love and escape its consequences. Among the characters in this first volume are a shepherd granted immortality to make love to the moon, a princess ravished by a clinging vine, a queen made pregnant by a bull, a dying lover turned into a flower and a nymph transformed into a constellation. Sometimes love goes unrequited: a young man dies because he cannot kiss his own reflection and a reluctant nymph becomes a tree. The ancient gods are gone, their temples long in ruins - yet their miracl...

Love takes more strange forms in these further tales from Greek mythology: a god becomes a swan to win a queen, a sculptor sees the statue of his ideal woman come to life, a princess is made pregnant by a shower of golden rain and a couple turned to stone as they consummate their marriage. There is snow in summer Athens as the North Wind claims his bride, a failed attempt to rescue a dead lover from the underworld, the lures of naked Sirens and day turned into night as a god impersonates a bridegroom. Everything is possible when the gods of ancient Greece make love.

Love takes more strange forms in these further tales from Greek mythology: a god becomes a swan to win a queen, a sculptor sees the statue of his ideal woman come to life, a princess is made pregnant by a shower of golden rain and a couple turned to stone as they consummate their marriage. There is snow in summer Athens as the North Wind claims his bride, a failed attempt to rescue a dead lover from the underworld, the lures of naked Sirens and day turned into night as a god impersonates a bridegroom. Everything is possible when the gods of ancient Greece make love.

Είχα το χρυσαφένιο πορτοκάλι μες στην τσέπη. Ήταν εκείνη η φορά που παίξαμε κρυφτό με τον Αλέκο, τη Μαργαρίτα και την Πέπη. Τα φύλαγε ο αδελφός μου ο Μιχάλης. Κι εγώ κρυφά τρίβοντας δέκα φορές το πορτοκάλι έγινα ευθύς μια τοσοδούλα. Ναι! Πιο μικρή κι από μικρούλα βούλα. Και μ’ ένα τσουπ, τρύπωσα μες στο πορτοκάλι. Ώρες με ψάχνανε οι άλλοι.

Τολμηρός, με ατελείωτη όρεξη να γνωρίσει τον κόσμο αψηφώντας τους κινδύνους που ελλοχεύουν, πόσο μάλλον για ένα γάτο, ο Τζον Αφεντούλης ταξίδεψε παντού. Έφτασε μέχρι την Αμερική, λαθρεπιβάτης στα αμπάρια ενός πλοίου. Έγινε μεγιστάνας, έκανε περιουσία τεράστια και την έχασε μέσα σε μία νύχτα. Και λαθρεπιβάτης ξανά, με ένα μπογαλάκι με όλα του τα υπάρχοντα, γύρισε πίσω στην πατρίδα του, που τόσο είχε νοσταλγήσει. Όλα όμως στην παλιά του γειτονιά είχαν αλλάξει. Φτωχός και ξεπαγιασμένος βλέπει στην αυλή κάποιου χαλάσματος ένα ξύλινο σκυλόσπιτο. Μπήκε μέσα με δισταγμό. Ήταν ά...

Είναι 12! Παραμονή Χριστουγέννων! Ενώ ο Άγιος Βασίλης κλεισμένος στο εργαστήριό του ετοιμάζεται για το ταξίδι του πάνω απ' τις στέγες μας, 12 αγαπημένοι συγγραφείς κάνουν το δικό τους χριστουγεννιάτικο ταξίδι μέσα απ' τις σελίδες ενός μοναδικού βιβλίου παραμυθιών. Γράφουν ο καθένας το δικό του παραμύθι για τα Χριστούγεννα, και 12 εικονογράφοι ζωγραφίζουν τις σελίδες τους. Το αποτέλεσμα είναι ένα γιορτινό ταξίδι γεμάτο εκπλήξεις.

- Έχω πολλά, κοριτσάκι, πάρε κι εσύ, έλεγε η Κερασιά και της πετούσε κεράσια διπλά κι εκείνη τα έβαζε στα αυτιά της σκουλαρίκια χαριτωμένα. - Αχ! Τι όμορφα σκουλαρίκια, έλεγαν της νύχτας τα πουλιά και τα νυχτολούλουδα συμφωνούσαν και αρωμάτιζαν το δρόμο της επιστροφής. Έκλεινε τα μάτια και ανέβαινε. Ο πατέρας την κρατούσε από το χέρι. - Νύσταξες, αστεράκι μου; της έλεγε. - Όχι, μπαμπά. Μόνο κλείνω τα μάτια μου για να βλέπω καλύτερα. Ο πατέρας χαμογελούσε. Έφταναν στο σπίτι. Της φιλούσε τα μαλλιά. - Όνειρα γλυκά, φαντασμένο μου. - Καληνύχτα, μπαμπά μου, απαντούσε εκε...

Πήρε τ' άγρια βουνά. Μήτε ήξερε πού πήγαινε και πού βρισκόταν. Μέχρι που είδε μες στην ερημιά έναν πύργο. Περπάτησε ως εκεί και έκαμε να χτυπήσει. Μα η πόρτα του ήταν ανοιχτή. Μπαίνει μέσα, τι να δει; Ένα μεγάλο δωμάτιο, και στη μέση κρεμόταν ένας πολυέλαιος με δώδεκα λαμπάδες κι από κάτω δώδεκα παλικάρια κάθονταν και μιλούσαν. Τρία απ' αυτά είχαν τα στήθια του: ανοιχτά και στα χέρια τους βαστούσαν τρυφερά χορτάρια κι ανθισμένα κλωνάρια δέντρων. Άλλα τρία ήταν γυμνά από τη μέση και πάνω και κρατούσαν ξερά στάχυα. Πιο πέρα, άλλα τρία παλικάρια...

Χίλια της είπε ο πατέρας της κι άλλα τόσα της έταξε η μάνα της για να μη φύγει και χάσουν τη μονάκριβή τους θυγατέρα. Του κάκου όμως. Η κόρη δεν άκουγε τίποτα. Τι να κάνουν κι εκείνοι; Της έδωσαν την ευχή τους μαζί μ' ό,τι ζήτησε, φόρεσε 'κείνη τα σιδερένια παπούτσια και ξεκίνησε. Δυο χρόνια γύριζε από πολιτεία σε πολιτεία, από τόπο σε τόπο κι όλο ρωτούσε, πότε για έναν κύκνο και πότε για ένα παλικάρι. Μα κανείς, κανείς δεν ήξερε να της πει τίποτα. Στα δυο χρόνια έλιωσαν και τα δυο ζευγάρια τα σιδερένια παπούτσια. Για να μην τρυπήσει και το τρίτο ζευγάρι, πήγε σ' ένα τρίσ...

Πολλές φορές δε βλέπει κανείς με τα μάτια, αλλά με το νου. Κι εμείς τα παιδιά το νιώθαμε, πως ο νους του παραμυθά, που καθόταν στον ίσκιο του δέντρου από κάτω, έτρεχε μακριά. Και τότε, μέσα στη σιγαλιά, ακούστηκε να λέει: "Εκείνο το σύννεφο στον ουρανό μοιάζει με μαντίλι, αραχνοϋφασμένο... αέρινο... σαν μαντίλι νεράιδας...". Δε μίλησε κανείς μας. Τα μάτια μας ορθάνοιξαν. Καταλάβαμε πως θ' άρχιζε να λέει το παραμύθι του. Μαζευτήκαμε γύρω του και, κρατώντας την ανάσα μας, περιμέναμε ν' ακούσουμε τη φωνή του να μας σεργιανάει σ' εκείνα τα κρυφά μονοπάτια που όνειρο και αλήθεια...

"Καλά τα ρωσικά, καλά τα πιροσκί και οι βόλτες με τη Μάρω, καλές και οι τσιχλόφουσκες, μα πάνω απ' όλα η μουσική!" σκεφτόταν ο Γατούλης. Δεν πίστευε στην τύχη του. Τι ευτυχία να μπαινοβγαίνει στο διαμέρισμα της κυρίας Λελέ, όποτε του κάπνιζε. Κεραμιδόγατος και σπιτόγατος μαζί. Κι αυτό το πιάνο! Τι μαγικό όργανο! Τι μουσική! Δε χόρταινε ν' ακούει την κυρία Λελέ, που όταν έπαιζε πιάνο γινόταν, λες, κοριτσάκι, της έφευγαν μεμιάς οι πόνοι απ' τα χέρια και τα πόδια. Τα δάχτυλα της γλιστρούσαν στα πλήκτρα, πότε γρήγορα και δυνατά, κι άλλοτε πάλι σαν πούπουλο, σαν βελουδένιο χ...

Παρόλο που πέρασαν τόσα χρόνια από τότε που ήμασταν παιδιά, θυμόμαστε κι η Ζωρζ κι εγώ ένα σωρό λεπτομέρειες της παιδικής ζωής μας και κάθε φορά που βρισκόμαστε όλο και κάτι θα έχουμε να πούμε για τα δυο κοριτσάκια, τις αχώριστες φίλες μα και τις τόσο διαφορετικές. Μπορεί να περάσαμε δύσκολα χρόνια πολέμου και κατοχής, να πεινάσαμε, να κρυώσαμε, να φοβηθήκαμε, μα οι στιγμές που ζούσαμε ήτανε τόσο δυνατές, τόσο γεμάτες. Κι αν τώρα γράφουμε αναμνήσεις από τα παιδικά μας χρόνια, είναι γιατί κάποια συναισθήματα είναι κοινά σ' όλα τα παιδιά όλων των εποχών.