Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα σημαδιακά συναπαντήματα της ζωής και οι πανταχού παρούσες σκιές του θανάτου, ο Έρως ως κινητήρια δύναμη των πάντων, ο Χρόνος-Μόρος που ηγεμονεύει στους ανθρώπους, τα παράλογα όνειρα του ύπνου και του ξύπνου μας, τα απαντημένα και τα αναπάντητα ερωτηματικά, τα ατελείωτα "πάθια κι οι καημοί του κόσμου", η κάπηλη εμπορευματοποίηση και ο ευτελισμός της "τρυπωμένης ψυχής" τόπων και τοπίων (genius loci), καθώς και η συνακόλουθη οδύνη που μόνο το βάλσαμο της μνήμης και της νοσταλγίας την καταπραΰνει, είναι μερικά από τα θέματα του καινούργιου βιβλίου του Παναγιώτη Κουσαθανά....

"Αντί αγάλματος ή ζωγραφιάς όταν θα 'χω την ψυχή αλαφριά και τα χέρια καθαρά θα ιστορήσω ένα ανιστόρητο και γι' αυτό ακόμη πιο πένθιμο από το πένθος συμβάν μήπως και καταλαγιάσει ο λωλαγέρας που φυσά μέρες τώρα στο νησί - ;παραλοή να το πούμε ή παραμύθι; ας το πούμε όπως βολεύει αφού η ουσία δεν αλλάζει. Αν και το καλύπτει μια παρασιώπηση και μια κρυφή θολούρα ανεξιχνίαστου μυστικού εξαιτίας ευνόητων λόγων κοινωνικής ευπρέπειας και "κουτών συσχετισμών" που λέει κι ο ποιητής ίσως και γι' άλλες αιτίες που δεν το άφησαν να ξεμυτίσει έξω από την πόρτα του σπιτιού ο απόηχός το...

[set δύο τόμων] Μια φωτογραφική αναπαράσταση, από το 1885 μέχρι το 1985, της ιστορίας, του πολιτισμού και της αρχιτεκτονικής του αιγαιοπελαγίτικου νησιού που υμνήθηκε όσο λίγα. Σπάνιες φωτογραφίες ενός πλουσιότατου αρχείου, με σχόλια και επεξηγήσεις από έναν γνώστη του γενέθλιου τόπου του, τον συγγραφέα Παναγιώτη Κουσαθανά. Πέραν της αισθητικής απόλαυσης, το λεύκωμα αποτελεί καταγραφή της πορείας της Μυκόνου και μαρτυρία των ριζικών αλλαγών της τα τελευταία χρόνια. Τί προσέλκυσε άραγε τόσους πνευματικούς ανθρώπους σε αυτό το άνυδρο νησί των ανέμων; Τι απομένει σήμερα από...

[set δύο τόμων] Μια φωτογραφική αναπαράσταση, από το 1885 μέχρι το 1985, της ιστορίας, του πολιτισμού και της αρχιτεκτονικής του αιγαιοπελαγίτικου νησιού που υμνήθηκε όσο λίγα. Σπάνιες φωτογραφίες ενός πλουσιότατου αρχείου, με σχόλια και επεξηγήσεις από έναν γνώστη του γενέθλιου τόπου του, τον συγγραφέα Παναγιώτη Κουσαθανά. Πέραν της αισθητικής απόλαυσης, το λεύκωμα αποτελεί καταγραφή της πορείας της Μυκόνου και μαρτυρία των ριζικών αλλαγών της τα τελευταία χρόνια. Τί προσέλκυσε άραγε τόσους πνευματικούς ανθρώπους σε αυτό το άνυδρο νησί των ανέμων; Τι απομένει σήμερα από...

"...Πέρασα μια δύσκολη νύχτα. Σχεδόν δεν έκλεισα μάτι. Όσες φορές, άθελά μου, με πήρε για λίγο ο ύπνος -μαύρος ύπνος δηλαδή-, έβλεπα το σπίτι μου να κλυδωνίζεται σαν καρυδότσουφλο σε μια τρικυμισμένη θάλασσα κι εμένα μετά βίας να κρατιέμαι πότε από την κουπαστή της σκάλας και πότε από το άλμπουρο, που δεν ήταν άλλο από την καμινάδα του τζακιού μου. Ύστερα πάλι στριφογυρνούσα, λέει, σαν τρελός, πέρα-δώθε, στο αμπάρι μιας πελώριας Ξυλόκατας, εξελιγμένης μάλιστα κατά τούτο: τώρα ήταν γεμάτη με μιαν ημίρρευστη, αχνιστή κόλλα, σαν κι εκείνη στα καζάνια της κόλασης, που την αναδε...

Το 2021 συμπληρώνονται διακόσια χρόνια από την έναρξη, όπως έχει οριοθετηθεί, του ελληνικού αγώνα για εθνική ανεξαρτησία. Η Ελληνική Επανάσταση υπήρξε γεγονός με διεθνείς διαστάσεις: οργανώθηκε στην Οδησσό και άλλα κέντρα της ελληνικής διασποράς, εμπνεύστηκε από προηγούμενες επαναστάσεις και παρακίνησε επόμενες, προκάλεσε κύματα φιλελληνισμού, αλλά και ελληνοφοβίας, όπως προσθέτω, συνδύασε ετερόχθονες και αυτόχθονες. Παράλληλα, η λογοτεχνία αποτελεί διαδικασία που συνδυάζει τη δημιουργική εσωστρέφεια της γλώσσας, στην οποία γράφεται, με τη δημιουργική εξωστρέφεια της μετάφρ...

Συμπυκνωμένη εντός είκοσι ενός σύντομων ιστοριών, η διεισδυτική και συγχρόνως ελαφρώς ειρωνική ματιά του Παναγιώτη Κουσαθανά ακουμπάει επάνω σε θέματα ανοιχτά, τόσο για την τοπική κοινωνία της πατρίδας του της Μυκόνου όσο και για την ευρύτερη ελλαδική πραγματικότητα. Η διεισδυτικότητα του Κουσαθανά διαπερνά τα εξωτερικά συμβάντα και συμπεριφορές και εστιάζει στον "μέσα άνθρωπο", τον οποίο προσεγγίζει με αγάπη και διάθεση ανατρεπτική, εκεί που τα ανθρώπινα "ατοπήματα" το επιβάλλουν. Αφήγηση λιτή και προσεγμένη στη λεπτομέρεια, από έναν γνήσια κοσμοπολίτη συγγραφέα.

"Νόστος" είναι ο γυρισμός στην πατρίδα, αλλά Πατρίδα δεν είναι μόνο ο τόπος όπου γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε. Είναι προπαντός η κρυφή θάλασσα της Μνήμης, ατομικής και συλλογικής, όπου άλλοτε παίζουμε με τα πρόσχαρα νερά της κι άλλοτε μας κατακλύζει και βουλιάζουμε. Στο "Μικρό τρίπτυχο του νόστου" του Παναγιώτη Κουσαθανά τα φαντάσματα του παρελθόντος παλιννοστούν "ευγενικά, καλοσυνάτα κι ελεήμονα". Απαντώντας, παρακάμπτοντας ή καταργώντας τις ενοχλητικές ερωτήσεις, εξηγούν τα επιχώρια και τα ετερόχθονα για να ξορκίσουν τον εφιάλτη του σιωπηλού αεροδρομίου των ταξιδευτών απαντ...

Τέσσερεις μοναδικές γυναίκες, αν κι έχουν αποχωριστεί τη ζωή εδώ και πολλά χρόνια, συνεχίζουν να ζυμώνουν και να πλάθουν τα κρυφά μυστικά της. Αρμοσμένες, συγχωνευμένες όλες σε μία, τη λαλά Ανεζώ, που έφτειαχνε την πιο νόστιμη μυζήθρα-ζυμήθρα στο νησί, ήταν μετρημένες, χαριτωμένες, καλοσυνάτες, χρήσιμες, γνωστικιές, γενναιόδωρες, δίκαιες, φιλ-άνθρωπες κι εν-άρετες. Έχοντας αυτά τα σπάνια στην εποχή μας χαρίσματα ήταν αναπόφευκτο να σημαδέψουν τα παιδικά χρόνια, αλλά κι ολόκληρη τη ζωή ενός ανθρώπου που είχε την τύχη να μεγαλώσει στα χέρια τους μεσούντος του περασμένου αιώνα...

Εικαστικά έργα: Αλέξης Βερούκας, Μανώλης Γρηγορέας, Στέφανος Δασκαλάκης, Δημήτρης Ζουρούδης, Ειρήνη Ηλιοπούλου, Χρίστος Καράς, Κυριάκος Κατζουράκης, Αφροδίτη Λήτη, Ζάφος Ξαγοράρης, Βάνα Ξένου, Γιώργος Ρόρρης, Χρόνης Μπότσογλου, Εδουάρδος Σακαγιάν, Κώστας Τσόκλης, Αλέκος Φασιανός. Ίσως μια γυναίκα που έγινε μάνα να μπορούσε να μας μιλήσει πιο ουσιαστικά για το θέμα - αν και τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον αυτή είναι η μόνη που δεν θα μπορούσε να το κάνει, γιατί μιλά με περισσότερο φως όποιος ζει στο σκοτάδι. Για μένα, αλλά και για αρκετούς άλλους -που γνωρίζω και πίνουν νερό...

Δείγμα γραφής: 1. Μα από τη ζεστασιά μου τα μέταλλα της ψυχής σου θα βγάλουν χρυσές ανταύγειες Ο μαγνήτης μου θα σαρώσει τα ρινίσματα των δισταγμών σου Τι κι αν η αράχνη υφαίνει στους πόρους των αυτιών Το πηγάδι το ακούς ριγεί Ραγίζει ο θάνατος όταν οι άνθρωποι αγκαλιαστούν Μα τους φευγάτους πως ν' αγκαλιάσεις μόνο να ψιθυρίζεις μπορείς Γι' αυτό παραμιλώ Ή γράφω ποιήματα όπως αλλιώς λένε

"Μια πνευματική αντίσταση στην τουριστική Μύκονο, που όλοι νομίζουν ότι δεν έχει διατηρήσει τίποτα από το παρελθόν, ένα λάθος: το νησί αυτό κατοικείται από ανθρώπους που αγαπούν τον τόπο τους, διαθέτουν πολλή ευφυΐα για να τον προστατεύσουν από τους εισβολείς και πολλή εργατικότητα, για να εξασφαλίσουν το μέλλον του..." [Κυριάκος Ντελόπουλος, εφημ. Καθημερινή, 4 Δεκ. 1986]. [...] "Μιά εκπληκτικής καλαισθησίας έκδοση του Δήμου Μυκονίων μας δείχνει μιαν άλλη αντίληψη του τι είναι "πολιτιστική εκδήλωση"... Μακάρι να ακολουθήσουν το παράδειγμά του και άλλοι Δήμοι της χώρας......

Στους δύο πρώτους τόμους από μια σειρά τεσσάρων, τα Παραμιλητά, "Κείμενα για τον πολιτισμό και την ιστορία της Μυκόνου", τα περισσότερα στοργικά φιλοξενημένα στην πρώτη τους μορφή στην εφημερίδα Η Μυκονιάτικη, ακροβατούν με παιγνιώδη τρόπο πάνω στα σχοινιά της επιστημοσύνης, της λογοτεχνίας, ακόμα και του χωρατού, και ξετυλίγουν μπροστά μας την ταυτότητα του πασίγνωστου νησιού. Διαβάζοντάς τα βυθιζόμαστε στην ουσία του, εκπλησσόμαστε με τις αντοχές και την επιμονή του και παραμιλούμε κι εμείς: Πρέπει, λοιπόν, να είχε πολλά αποθέματα αυτός ο τόπος, ώστε να μην έχει ακόμη φτά...

Στους δύο πρώτους τόμους από μια σειρά τεσσάρων, τα Παραμιλητά, "Κείμενα για τον πολιτισμό και την ιστορία της Μυκόνου", τα περισσότερα στοργικά φιλοξενημένα στην πρώτη τους μορφή στην εφημερίδα Η Μυκονιάτικη, ακροβατούν με παιγνιώδη τρόπο πάνω στα σχοινιά της επιστημοσύνης, της λογοτεχνίας, ακόμα και του χωρατού, και ξετυλίγουν μπροστά μας την ταυτότητα του πασίγνωστου νησιού. Διαβάζοντάς τα βυθιζόμαστε στην ουσία του, εκπλησσόμαστε με τις αντοχές και την επιμονή του και παραμιλούμε κι εμείς: Πρέπει, λοιπόν, να είχε πολλά αποθέματα αυτός ο τόπος, ώστε να μην έχει ακόμη φτά...

Τα "μυκονιάτικα" πονήματα στο έργο του Παναγιώτη Κουσαθανά δίνουν τη δυνατότητα στον καλοπροαίρετο αναγνώστη να ρίξει ματιές στην αθέατη πλευρά της Μυκόνου, την παλιά και τη νεότερη, την άγνωστη, που την ύπαρξή της ούτε καν υποπτευεται. Πίσω από την εκτυφλωτική βιτρίνα των τελευταίων πενήντα χρόνων στην ιστορία του νησιού, βιτρίνα στην οποία σωρηδόν και αδιακρίτως εκτίθενται τιμαλφή και ψευδόχρυσα, υπάρχει μια σπηλιά σ’ έναν βράχο, όπου έχει "τρυπώσει" κάτι ανεκτίμητο: η εξόριστη ψυχή του τόπου, ξέπνοη μεν, ζωντανή εντούτοις ακόμη. Έτσι, στη μόνη γνωστή ιστορία του νησιο...

Τα "μυκονιάτικα" πονήματα στο έργο του Παναγιώτη Κουσαθανά δίνουν τη δυνατότητα στον αναγνώστη να ρίξει ματιές στην αθέατη πλευρά της Μυκόνου, την παλιά και τη νεότερη, την άγνωστη, που την ύπαρξή της ούτε καν υποπτεύεται. Πίσω από την εκτυφλωτική βιτρίνα των τελευταίων πενήντα χρόνων στην ιστορία του νησιού, βιτρίνα στην οποία σωρηδόν και αδιακρίτως εκτίθενται τιμαλφή και ψευδόχρυσα, υπάρχει μια σπηλιά σ’ έναν βράχο, όπου έχει "τρυπώσει" κάτι ανεκτίμητο: η εξόριστη ψυχή του τόπου, ξέπνοη μεν, ζωντανή εντούτοις ακόμη. Έτσι, στη μόνη γνωστή ιστορία του νησιού για τον περι...

Τα "μυκονιάτικα" πονήματα στο έργο του Παναγιώτη Κουσαθανά δίνουν τη δυνατότητα στον καλοπροαίρετο αναγνώστη να ρίξει ματιές στην αθέατη πλευρά της Μυκόνου, την παλιά και τη νεότερη, την άγνωστη, που την ύπαρξή της ούτε καν υποπτεύεται. Πίσω από την εκτυφλωτική βιτρίνα των τελευταίων πενήντα χρόνων στην ιστορία του νησιού, βιτρίνα στην οποία σωρηδόν και αδιακρίτως εκτίθενται τιμαλφή και ψευδόχρυσα, υπάρχει μια σπηλιά σ' έναν βράχο, όπου έχει "τρυπώσει" κάτι ανεκτίμητο: η εξόριστη ψυχή του τόπου, ξέπνοη μεν, εντούτοις ζωντανή ακόμη. Έτσι, στη μόνη γνωστή ιστορία του νησιο...