Αρβανιτάκης Δημήτρης
Ο Δημήτρης Αρβανιτάκης γεννήθηκε στη Ζάκυνθο. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας, στο Τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών. Με υποτροφία της Ακαδημίας Αθηνών εργάστηκε στο Ελληνικό Ινστιτούτο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών της Βενετίας (1995-1998), όπου και εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή. Είναι διδάκτωρ Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Από το 2000 εργάζεται στο Μουσείο Μπενάκη, ως επιστημονικός συνεργάτης και υπεύθυνος του Τμήματος Εκδόσεων. Τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στην ιστορία των νεότερων χρόνων, με κύριους θεματικούς άξονες την ιστορία του Ιονίου, τη σχέση ιταλικού και ελληνικού κόσμου, τη διαμόρφωση της λογιοσύνης και την ιστορία της ιστοριογραφίας. Έχει συμμετάσχει σε επιστημονικά συνέδρια, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ μελέτες του έχουν περιληφθεί σε περιοδικά, συλλογικούς τόμους, πρακτικά συνεδρίων κ.α. Είναι μέλος της Γραμματείας σύνταξης του περιοδικού Τα Ιστορικά, μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής και συντονιστής της έκδοσης των Έργων του Ανδρέα Κάλβου.
Οιδίπους Τύραννος. Μήδεια
Pasolini Pier Paolo 1922-1975
Εκδόσεις Καστανιώτη (2005)
Oι ταινίες που γύρισε ο Πιέρ Πάολο Παζολίνι με βάση τους δύο πασίγνωστους ελληνικούς μύθους είναι από τα ποιητικότερα και τα πλέον συζητημένα έργα του μεγάλου Ιταλού σκηνοθέτη-συγγραφέα. Αντιτάσσοντας τη δική του αρχαϊκή Ελλάδα στην κλασικίζουσα εικονογράφηση που προτιμούσε και εξακολουθεί να προτιμά (πλην Κακογιάννη) ο διεθνής κινηματογράφος, και αντιμετωπίζοντας την κυκλική πορεία της ζωής σε μόνιμη αντιπαράθεση με μια γραμμική αντίληψη περί ιστορίας, ο Παζολίνι δίνει σ' αυτά τα δύο σενάρια τον καλύτερό του εαυτό, μην κρύβοντας τη νοσταλγία του για τις αξίες ενός αγροτικο...
Δημήτριος Χαλκοκονδύλης
Cammelli Giuseppe
Βιβλιοπωλείον της Εστίας (2004)
Τα βιβλία που θα κυκλοφορήσουν στη σειρά με τον τίτλο "Αναγεννησιακή βιβλιοθήκη" επελέγησαν με το σκεπτικό ότι θα συμπληρώσουν ένα κενό στην ελληνική βιβλιογραφία, καθώς για τις μεγάλες φυσιογνωμίες της ελληνικής λογιοσύνης, που συνέβαλαν αποφασιστικά στη διάδοση της ελληνικής γλώσσας και γραμματείας, στην Ιταλία αρχικά και στον Βορρά, αργότερα, δεν διαθέτουμε παρά ελάχιστες ξενόγλωσσες μονογραφίες, άρθρα σε ξενόγλωσσα επιστημονικά περιοδικά και ευκαιριακές επιμέρους μελέτες. Με το εκδοτικό αυτό εγχείρημα ελπίζουμε ότι τα έργα και οι ημέρες επιφανών ανδρών των γραμμάτων, όπ...
Ζ' Πανιόνιο συνέδριο
Εταιρεία Λευκαδικών Μελετών (2004)
[...] Ο πολιτισμός, τα γράμματα και οι τέχνες δεν είναι απλώς στοιχεία της πολιτιστικής κληρονομιάς μας, εδώ στα Επτάνησα, είναι μια ζωντανή πραγματικότητα, δεμένη μ' όλες τις εκφάνσεις της καθημερινής μας ζωής. Σημειώνω όμως πως χρειάζεται να αναπτύσσονται ολοένα, συνδεδεμένα με τις νέες εικαστικές αναζητήσεις, τις σύγχρονες επιστημονικές επιτεύξεις και τις ανάγκες της κοινωνίας των Επτανήσων στο νέο αιώνα. Ο θεσμός του Πανιονίου Συνεδρίου που πρωτοξεκίνησε το 1914, έρχεται να βοηθήσει στη μελέτη του παραδοσιακού πολιτισμού και να δώσει ώθηση στις νέες αναζητήσεις και προ...
Σοφία Βάρη
Μουσείο Μπενάκη (2004)
Η έκθεση της Σοφίας Βάρη εντάσσεται σ' ένα ευρύτερο αρκετά φιλόδοξο πρόγραμμα σταδιακής παρουσίασης και άλλων ελλήνων καλλιτεχνών που ζουν και εργάζονται στο εξωτερικό. Για την πραγματοποίησή της κινητοποιήθηκε όλο το έμψυχο δυναμικό του Μουσείου Μπενάκη με την ακούραστη φροντίδα της Ειρήνης Γερουλάνου. Η ηλεκτρονική επεξεργασία του φωτογραφικού υλικού για το σχεδιασμό της εκθέσεως και την οργάνωση του χώρου της οφείλεται στην Ντόρα Πικιώνη, ο συντονισμός των απαραίτητων κατασκευών και η ρύθμιση του φωτισμού στον Μανώλη Μπλαζιάκη, ο υπομνηματισμός της εκθέσεως και του καταλ...
Κοινωνικές αντιθέσεις στην πόλη της Ζακύνθου. " Το ρεμπελιό των ποπολάρων " (1628)
Αρβανιτάκης Δημήτρης
Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο (Ε.Λ.Ι.Α.) (2001)
Η μελέτη αυτή ξεκίνησε με κεντρικό της θέμα το ρεμπελιό των ποπολάρων της Ζακύνθου. Το ρεμπελιό, αντικείμενο ενός χρονικού της εποχής, κατόρθωσε να διαφύγει από τη λήθη και μέσα από τον υπαινικτικό ή ρητό ιστορικό λόγο, πέρασε άνετα στη λογοτεχνία και εγκαταστάθηκε στο χώρο των συμβόλων, στο χώρο του μύθου. Ο "ποπολάρος" έγινε συνώνυμο του "ωραίου επαναστάτη" (κατάλοιπο του ρομαντισμού αυτό) και το ρεμπελιό των ποπολάρων έγινε η κορυφαία στιγμή μιας μικρής κοινωνίας -που αναδείκνυε, όμως τι; Το ρεμπελιό των ποπολάρων έμενε μετέωρο, εφόσον αγνοούσαμε τις συντεταγμένες μέσα σ...