Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το "Έγκλημα στη Μύκονο" αρχίζει με την εμφάνιση στο νησί ενός εφοπλιστή, ο οποίος φθάνει εκεί με τη θαλαμηγό του, συνοδευόμενος από την παρέα του: τον Ιταλό μαρκήσιο Τζερόνυμο Μοντεπέλο-Καλβίνι, τον Αντώνη Χαραλάμπους, την ωραία Μάγδα Αντωνέσκου και τη νεαρή Λίλιαν Ταξιάρχη, την ανηψιά του. Αυτοί, μαζί με κάποιους άλλους, τον μετρ του πολυτελούς ξενοδοχείου κ. Γεράσιμο, τη ρεσεψιονίστ-γραμματέα Ελένη, έναν μυστηριώδη άντρα, τον Ιάσονα Ντάνινο, και τον δικηγόρο Αντωνόπουλο, είναι τα πρόσωπα του δράματος. Τα μέλη της παρέας του εφοπλιστή απολαμβάνουν τις διακοπές τους, χορεύ...

Ο Μικρός Ήρως κατάφθανε από το πολύ κοντινό παρελθόν - από την Κατοχή. Ήταν ο προπομπός του Τζαίημς Μποντ, τοποθετημένος στα φτωχά, περιορισμένα αλλά τόσο αγαπημένα ελληνικά, δικά μας πλαίσια (κι είναι αυτό το πρώτο μεγάλο, φανερό προτέρημά του). Ήταν συνομήλικος του Υπεράνθρωπου, που έκανε θραύση στο εξωτερικό (και που λίγο πριν είχε κάνει θραύση και στην Ελλάδα, μεταφερμένος στα δικά μας από τον ίδιο συγγραφέα και εκδότη, τον Στ. Ανεμοδουρά. Όμως ο Μικρός Ήρως δεν ήταν μόνο Έλληνας, ήταν και παιδί, ένα Υπέρ-Παιδί, στη θέση του Υπεράνθρωπου (κι ήταν αυτό το δεύτερο, επίσης...

Οι συνταγές που παρουσιάζω εδώ είναι αυθαίρετες, καρπός της αυθαίρετης επιλογής μου. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ένας συγγραφέας είναι ο διαιτητής που αποφασίζει όσον αφορά τις ιδεοληψίες και τις λέξεις μέσα από ένα σχεδόν απεριόριστο δυναμικό ιδεοληψιών και λέξεων. Πολλές από τις συνταγές αυτές μπορεί να τις γευτεί κανείς και στα εστιατόρια. Άλλες ανήκουν στην Ιστορία της Γαστρονομίας μάλλον παρά στη σημερινή πραγματικότητα. Ωστόσο, και μολονότι είμαι οπαδός των εστιατόρων, θα ήθελα να διαδώσω τη συνήθεια του μαγειρέματος με την πρόθεση να αποκομίσει κανείς, ύστερα, το...

Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας γράφτηκε από τον Φρόυντ τον Ιούλιο του 1925, αναθεωρήθηκε τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους και δημοσιεύτηκε για πρώτη φόρα (τουλάχιστον ένα απόσπασμα του) στα τέλη Φεβρουαρίου του 1926. Τα θέματα που πραγματεύεται καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα και υποδηλώνουν ότι ο Φρόυντ αντιμετώπισε δυσκολία στο να ενοποιήσει τη δουλειά του. Ωστόσο, το βέβαιο είναι ότι, παρά τα δευτερεύοντα θέματα που θίγει, το κεντρικό ζήτημα είναι το πρόβλημα του άγχους, ένα ζήτημα που απασχόλησε συστηματικά τον πατέρα της ψυχανάλυσης σε όλη τη διάρκεια της επιστημονικής του...

Η νουβέλα "Ψυχώ" (1959) είναι ένα ιδιαίτερο έργο που έγινε διάσημο όταν μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Άλφρεντ Χίτσκοκ (1960). Κεντρική φιγούρα της είναι ο Νόρμαν Μπέιτς, ένας χαρακτήρας που δημιουργήθηκε από την πένα του Μπλοχ, με βάση την πραγματική ιστορία ενός σίριαλ κίλερ. Η ταινία, μια από τις πιο κλασικές ταινίες τρόμου και μυστηρίου όλων των εποχών, γνώρισε μεγάλη επιτυχία και έχει αποσπάσει πολλά βραβεία και διακρίσεις: το 1998 συμπεριλήφθηκε στις 100 καλύτερες ταινίες, το 2001 αναδείχθηκε καλύτερη ταινία θρίλερ και το 2006 ψηφίστηκε ως η πιο τρομακτική...

Δεν είναι πολλές οι αστυνομικές ιστορίες του Κόναν Ντόυλ. Έγραψε μόνο τέσσερα μυθιστορήματα και 56 διηγήματα, από τα οποία ξεχωρίζει "Το σημάδι των τεσσάρων", διότι γεννήθηκε από μια αναπάντεχη και μοιραία λογοτεχνική συνάντηση. Πράγματι, το καλοκαίρι του 1889 συνάντησε τον Όσκαρ Ουάιλντ στο δείπνο που δόθηκε από κάποιον Αμερικανό εκδότη σ' ένα ακριβό ξενοδοχείο του Λονδίνου, όπου συζήτησαν το πρόσφατο, επιτυχημένο ιστορικό του μυθιστόρημα Micah Clarke, σήμερα ξεχασμένο. Καρπός κείνων των συζητήσεων ήταν για μεν τον Ουάιλντ το αριστούργημά του "Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι...

Το μυθιστόρημα του Γουέλς, γραμμένο το 1895, φαίνεται σαν να έχει γραφτεί χθες. Η ζωντάνια της αφήγησης και των περιγραφών, αλλά κυρίως ο εμβριθής τρόπος ανάλυσης του ανθρώπινου πολιτισμού το καθιστούν όχι απλώς διαχρονικό, αλλά κλασικό πλέον έργο της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ο Χρονοταξιδιώτης δεν είναι μόνον ένας παράξενος "τρελός" επιστήμονας, αλλά ένας άνθρωπος της εποχής του που κοιτάζει κατάματα το ανθρώπινο είδος και αναρωτιέται για την πορεία και την εξέλιξή του. "Η μηχανή του χρόνου" είναι ένα καλογραμμένο κείμενο που διαβάζεται απνευστί, αλλά και μια μελέτη πάνω στη...

"Η ημέρα ενός Αμερικανού δημοσιογράφου το 2889" - "Ο αιώνιος Αδάμ" Τα δύο αυτά διηγήματα, γραμμένα κατά την όψιμη συγγραφική περίοδο του πρωτοπόρου συγγραφέα της επιστημονικής φαντασίας, πραγματεύονται αγαπημένα θέματα που επανέρχονται στο έργο του Βερν, όπως τη ζωή και τον ανθρώπινο πολιτισμό στο απώτερο μέλλον, τις τεχνολογικές, επιστημονικές και κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις, αλλά και την καταγωγή του ανθρώπινου είδους και την πορεία του μέσα στο χρόνο. Πρόκειται για δύο συναρπαστικές νουβέλες, που συνδυάζουν με μαεστρία τη λογοτεχνική φαντασία με την επιστημονική...

Χωνευτήρι πολιτισμών και ιδεών, η Κωνσταντινούπολη υπήρξε για πολλούς αιώνες ελληνορωμαϊκή, βυζαντινή και χριστιανική, κέντρο πολιτικής και θρησκευτικής εξουσίας με οικουμενική ακτινοβολία. Στη συνέχεια ήταν οθωμανική και ισλαμική αλλά και ταυτόχρονα ρωμαίικη και χριστιανική - άλλωστε και η μητέρα Εκκλησία των Ορθοδόξων Χριστιανών, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, βρίσκεται πάντα εκεί. Κι αυτή η Κωνσταντινούπολη, η "Νέα Ρώμη" του Μεγάλου Κωνσταντίνου και των Βυζαντινών, η "νέα Ιερουσαλήμ" των απανταχού Χριστιανών, η Βασιλεύουσα πόλις, η κοιτίδα της τέχνης και του πολιτισμού, το...

Οι Ρωμαίοι κατακτητές την ονόμασαν Alexandria, οι ελληνόφωνοι περιηγητές και οι ιστορικοί της αρχαιότητας, όπως ο Στράβων, ο Διόδωρος Σικελιώτης, κ,ά, την αποκάλεσαν Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, ενώ στη συνέχεια οι Αιγύπτιοι της έδωσαν το αραβικό όνομα Iskanderia, δανεισμένο από τον ιδρυτή της Iskandar el Akbar, δηλαδή τον Μέγα Αλέξανδρο. Από την εποχή της ίδρυσης της, λοιπόν, η πόλη κατοικείται από ένα αμάλγαμα λαών, με φυσικό επακόλουθο να διασταυρώνονται κάθε λογής επείσακτες και ιθαγενείς πολιτισμικές παραδόσεις, ετερογενείς νοοτροπίες και ιδέες. Ωστόσο, σε αντίθεση με...

Η Οδησσός γνώρισε αλματώδεις ρυθμούς ανάπτυξης και εξελίχθηκε σε κραταιό πολιτικό, οικονομικό, εκπαιδευτικό και πνευματικό κέντρο. Στην οικονομική της ανάπτυξη και στην εξέλιξη της σ' ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια εξαγωγικού εμπορίου συνέβαλαν, κυρίως στο α' μισό του 19ου αιώνα, οι ελληνικοί εμπορικοί οίκοι των Ροδοκανάκη, Ράλλη, Μαύρου, Παρασκευά, Ζαρίφη, Σεβαστόπουλου και πολλών άλλων, καθώς κατείχαν την πρώτη θέση στο εξαγωγικό εμπόριο, διακινώντας περισσότερο από το 50% των εμπορευμάτων από το λιμάνι της Οδησσού. Αυτή η βαρύνουσα θέση που κατείχαν οι Έλληνες στην οικ...

Από τον 19ο αιώνα το ελληνικό στοιχείο, κυρίαρχο στοιχείο των μεσαίων εγγράμματων κοινωνικών ομάδων της πόλης, επιδόθηκε στην ίδρυση σχολείων, συλλόγων και εφημερίδων και πρωταγωνίστησε όχι μόνο στην οικονομία, αλλά και εν γένει στη δημόσια ζωή της Σμύρνης. Από την άλλη, ο κόσμος του λιμανιού, των εργατών και μεροκαματιάρηδων, ο κόσμος του σμυρναίικου τραγουδιού και των λαϊκών χοροεσπερίδων, προμήθευε στην πόλη το αναγκαίο ανθρώπινο δυναμικό για την ευημερία της. Η μετεξέλιξη της Σμύρνης σε μια σύγχρονη μητρόπολη προσέκρουσε στις εθνικές αντιπαραθέσεις και την πολεμική δ...

Η σειρά "Κοιτίδες Ελληνισμού" δεν θα μπορούσε παρά να περιλαμβάνει και τη βασίλισσα των Ιωνικών πόλεων, τη Μίλητο. Η πόλη, που ιδρύθηκε στις εκβολές του ποταμού Μαιάνδρου σε μια χερσόνησο με τέσσερα φυσικά λιμάνια, αποτέλεσε, λόγω της θέσης της, σπουδαία κοιτίδα ελληνικότητας ως το σημαντικότερο κέντρο επαφής και επικοινωνίας μεταξύ κυρίως Ελλάδος, Αιγαίου και Μικράς Ασίας. Σήμερα, παρόλο που η άλλοτε παραλιακή πόλη απέχει 8 χλμ. από τη θάλασσα, με τα σπουδαία μνημεία της κυρίως των οψιμότερων περιόδων (και αυτά που βρίσκονται επιτόπου -συχνά μέσα σε νερά- και αυτά που έ...

Η Σαμψούντα είναι μια πόλη με μακρά ιστορία και έντονο ελληνικό παρελθόν. Το παρελθόν αυτό δεν είχε γραμμική πορεία. Άλλοτε, το ελληνικό στοιχείο άκμαζε και η πόλη μεσουρανούσε και άλλοτε έπεφτε στην αφάνεια. Η πιο πρόσφατη εποχή ακμής της πόλης και του Ελληνισμού ήταν ο 19ος αιώνας και οι αρχές του 20ού, λόγω της καπνοκαλλιέργειας και του εξαγωγικού εμπορίου καπνών. Οι σημερινοί κάτοικοι της Σαμψούντας δεν γνωρίζουν πολλά για το ελληνικό παρελθόν της πόλης και απολύτως τίποτα για τις σφαγές των Ελλήνων. Όμως η ανακάλυψη των ελληνιστικών τάφων στο λόφο της Αμισού συνέδεσ...

Αποτέλεσμα οικονομικών και πολιτικών συγκυριών, η ελληνική παροικία στη Βιέννη συνιστούσε ταυτόχρονα μια μικρή ζωντανή κοινωνία, με τη δική της γειτονιά, τη δική της οργάνωση, τους ναούς και τις κοινότητες της, το σχολείο και τους φιλανθρωπικούς της θεσμούς, τη δική της καθημερινότητα και τις εσωτερικές της σχέσεις. Την ίδια στιγμή, όμως, ανέπτυσσε σχέσεις και "συνδιαλεγόταν" με την ευρύτερη κοινωνία υποδοχής. Μέλη αυτής της παροικίας διακρίθηκαν στην οικονομική ζωή της πόλης, έλαβαν τίτλους ευγενείας, έγιναν μεγαλέμποροι, βιομήχανοι, ιδιοκτήτες ακινήτων, εντάχθηκαν στην πο...

Την Πέργαμο μπορεί κανείς σήμερα να τη θαυμάσει επιτόπου, ανεβαίνοντας τις απότομες πλαγιές της ακρόπολης με τα ψηλά τείχη, τα ιερά και τις στοές, τους ναούς και τα γυμνάσια, το θέατρο και τα ανάκτορα. Πιο χαμηλά, μπορεί να επισκεφθεί την κάτω πόλη, με τις οικίες της Ελληνιστικής και της Ρωμαϊκής περιόδου, το Σεράπειο, χώρο λατρείας αιγυπτιακών θεοτήτων με οικοδομήματα των Ρωμαϊκών Αυτοκρατορικών χρόνων, αλλά και το εντυπωσιακό Ασκληπιείο, θεραπευτήριο πολυτελείας, έδρα της περίφημης ιατρικής σχολής με κύριο εκπρόσωπο της τον Γαληνό. Την καλλιτεχνική παραγωγή της Περγάμου,...

Αν για τον Βησσαρίωνα η Βενετία ήταν σχεδόν μια άλλη Κωνσταντινούπολη κι αν αργότερα για τον Άλδο Μανούτιο και τον Μάρκο Μουσούρο στη Γαληνότατη είχε ξαναγεννηθεί η άλλη Αθήνα (alterae Athenae), για τους Έλληνες πρόσφυγες μετά την Άλωση, στις νησίδες της βενετικής λιμνοθάλασσας, η τεναγήτις πολιτεία είχε ταυτιστεί με μιαν άλλη πατρίδα. Συγκροτημένοι από το 1498, με βάση τους βενετικούς θεσμούς, σε αδελ-φότητα εθνικής μειονότητας, τη λεγόμενη "scuola" ή "nazione", οι Έλληνες μέτοικοι κατόρθωσαν να ριζοβολήσουν στην υδάτινη πόλη της Αδριατικής, να ανταποκριθούν στις ζητήσεις...

Παρά τις έξωθεν πιέσεις διαφόρων βαρβαρικών φύλων, η Καλαβρία και η Λουκανία έγιναν χώρος και έδρα της βυζαντινής κυριαρχίας από τον 8ο έως τον 11ο αι. Το ελληνικό στοιχείο επιβίωσε παρά την κατάκτηση των Νορμανδών, λόγω και της συνεχούς ενίσχυσης του με νέες αφίξεις από την κυρίως Ελλάδα και τη Μικρά Ασία. Έως τον 14ο αι., στα δύο τρίτα των οικισμών της περιοχής ομιλούνταν οι ελληνικές διάλεκτοι, αλλά από τον 17ο αι. αυτές συρρικνώθηκαν και επιβίωσαν μόνο σε απομακρυσμένες περιοχές. Όμως η περιοχή είναι γεμάτη από βυζαντινές μνήμες και μνημεία: φρούρια στην Αμαντέα και οικ...

Η Καππαδοκία στην εντυπωσιακά μακρόχρονη ιστορία της, που ξεκινά τουλάχιστον σαράντα αιώνες πριν, πρόσφερε πάντα φιλόξενο έδαφος για την άνθηση διαδοχικών πολιτισμών. Αφού κατακτήθηκε και κατοικήθηκε από Ασσύριους, Χετταίους και Πέρσες, συνδέθηκε με το πέρασμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου κατά την εκστρατεία του, ενώ στη συνέχεια υπήρξε επαρχία του ρωμαϊκού κράτους. Ακολούθησε η λαμπρή περίοδος της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, κατά την οποία λαξεύτηκαν αναρίθμητα λατρευτικά μνημεία και οικιστικές εγκαταστάσεις, που το πλήθος τους εντυπωσιάζει ακόμα και σήμερα. Η περιοχή πέρασε στην...

Η μεγαλύτερη ακμή της, ορατή σήμερα στους επισκέπτες, είναι οι δυο πρώτοι μεταχριστιανικοί αιώνες, οπότε και αναδείχθηκε στην τρίτη σε σημασία πόλη της αυτοκρατορίας μετά τη Ρώμη και την Αλεξάνδρεια. Οι επισκέψεις του Αποστόλου Παύλου και η προς Εφεσίους επιστολή του, η εκεί παραμονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, καθώς και ο θρύλος για τον εκεί θάνατο της Παναγίας τη συνέδεσαν με τις αρχές του Χριστιανισμού και την ανέδειξαν σε μεγάλο κέντρο προσκυνηματικού τουρισμού. Η ίδια η πόλη είναι ένας τεράστιος ερειπιώνας με πολλά όμως αναστηλωμένα οικοδομήματα, που της προσδίδο...