Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σ' ένα στρατόπεδο του ΟΗΕ στη Μοζαμβίκη, συμβαίνει μια αναπάντεχη τραγωδία: ξαφνικά, διάφοροι κυανόκρανοι εκρήγνυνται. Ο υπολοχαγός Ρίζι αδυνατεί να αναγνωρίσει τους νεκρούς. Ένα πέος που βρίσκεται στην Εθνική Οδό αποτελεί σοβαρό τεκμήριο. Για την ταυτοποίηση καλείται η γνωστότερη πόρνη και διαβόητη μάγισσα της περιοχής, μια και γνωρίζει καλά τα σώματα των στρατιωτών.

Μετά την ήττα των Δημοκρατικών στην Ισπανία, ο μεγάλος Καταλανός ποιητής και κλασικός φιλόλογος Κάρλες Ρίμπα (1893-1959) -λαμπρός μεταφραστής του Ομήρου, μεταξύ άλλων, και ο πρώτος μεταφραστής ποιημάτων του Κ.Π. Καβάφη σε γλώσσα της Ιβηρικής, εν προκειμένω στα καταλανικά-, καταφεύγει στη Γαλλία, μες στη φρίκη του παγκόσμιου πολέμου. Παρά τη διάψευση των ελπίδων και των βεβαιοτήτων του, μετά από μια επώδυνη κατάδυση στη "σκοτεινή νύχτα της ψυχής", λυτρώνεται τελικά από την κατάθλιψη, αποφεύγει την παραίτηση. Πώς; Στρεφόμενος, προκειμένου να αντλήσει δύναμη, στην αγαπημένη κλ...

Τι προκύπτει όταν ένας "καλός μαθητής" του λατινοαμερικάνικου μαγικού ρεαλισμού, "μεταλλαγμένου" αισθητά, αποπειραθεί να απεικονίσει (υπερ)ρεαλιστικά το σύγχρονο χαοτικό αστικό περιβάλλον μιας μεγαλούπολης, όπως είναι η Πόλη του Μεξικού των είκοσι εκατομμυρίων; Και αν, επιπλέον, έχει μια μεταμοντέρνα γραφή ικανή να αποτυπώνει ταχυδακτυλουργικά το πραγματικό ως φανταστικό και το αντίστροφο; Προκύπτουν τα εξωφρενικά cult διηγήματα του Χόρχε Ερνάντες. Στα οποία διαβάζει κανείς πώς εξαφανίζονται οι νάνοι του κόσμου τούτου από προσώπου γης, ή πώς μπορεί εύκολα κανείς να γίνει σο...

Βεβαίως, αυτό είναι το θέμα του Πάκο Γιούνκε. Ο Πάκο Γιούνκε, ένα χωριατόπαιδο, πρωτοπηγαίνει σχολείο. Η μάνα του δουλεύει υπηρέτρια στο πλουσιόσπιτο του τοπικού μεγιστάνα Ντόριαν Γκριβ, Άγγλου διευθυντή των σιδηροδρόμων της Peruvian Corporation. Τον Πάκο τον στέλνουν σχολείο βασικά για να συνοδεύει και να ψυχαγωγεί τον Ουμπέρτο, γιο των Γκριβ. Ο Ουμπέρτο ταπεινώνει, κακομεταχειρίζεται και ασκεί βία στον Πάκο, τον μικρό υπηρέτη του μικρού αφέντη. Στη σχολική τάξη μεταφέρεται αυτούσια η σχέση αφέντη-υπηρέτη, η οποία είχε διαμορφωθεί στο πλουσιόσπιτο των Γκριβ, δηλαδή "έξω στ...

Βεβαίως, αυτό είναι το θέμα του Πάκο Γιούνκε. Ο Πάκο Γιούνκε, ένα χωριατόπαιδο, πρωτοπηγαίνει σχολείο. Η μάνα του δουλεύει υπηρέτρια στο πλουσιόσπιτο του τοπικού μεγιστάνα Ντόριαν Γκριβ, Άγγλου διευθυντή των σιδηροδρόμων της Peruvian Corporation. Τον Πάκο τον στέλνουν σχολείο βασικά για να συνοδεύει και να ψυχαγωγεί τον Ουμπέρτο, γιο των Γκριβ. Ο Ουμπέρτο ταπεινώνει, κακομεταχειρίζεται και ασκεί βία στον Πάκο, τον μικρό υπηρέτη του μικρού αφέντη. Στη σχολική τάξη μεταφέρεται αυτούσια η σχέση αφέντη-υπηρέτη, η οποία είχε διαμορφωθεί στο πλουσιόσπιτο των Γκριβ, δηλαδή "έξω στ...

Μυθιστόρημα πρωτοποριακό, από πολλές απόψεις "μπροστά από την εποχή του", εκπλήσσει ακόμη και σήμερα με την καινοτομία της γραφής του, ενώ όταν πρωτοεκδόθηκε (το 1927) προκάλεσε σκάνδαλο λόγω του προκλητικού του θέματος. Η υπόθεση διαδραματίζεται στο Σάο Πάουλο της δεκαετίας του '20, όπου κυριαρχούν οι νεόπλουτοι μεγιστάνες του καφέ. Γύρω τους προσπαθεί να επιβιώσει ένα κοσμοπολίτικο πλήθος Ευρωπαίων μεταναστών. Στο πλουσιόσπιτο ενός παρόμοιου μεγιστάνα μπαίνει γκουβερνάντα η φροϊλάιν Έλζα, ετών 35, μορφωμένη και λίαν αξιοπρεπής εκ πρώτης όψεως. Ήρθε στη Βραζιλία κυνηγημ...

"Ένα τέρας"; Μια "αθώα ψυχή"; "Μια θεατρίνα που η φύση και η μοίρα τής είχαν αναθέσει έναν ρόλο που την υποχρέωνε να αλλάζει συνεχώς εμφάνιση"; Ποια είναι η Ελένα, η πρωταγωνίστρια του δημοφιλέστερου βιβλίου του μεγάλου Βραζιλιάνου Ζουακίμ Μαρία Μασάντο ντε Ασίς; Εμφανίζεται για πρώτη φορά στη διαθήκη του αρχηγού μιας από τις πιο διακεκριμένες οικογένειες της τοπικής κοινωνίας ως μια κρυφή για χρόνια κόρη με την οποία η αδελφή του και ο νόμιμος γιoς του υποχρεούνται να μοιραστούν την περιουσία και το σπίτι του. Ποιο το μυστικό της καταγωγής της και των πρωινών περιπλανή...

Τα διηγήματα των "Τερπινοήσεων" άλλοτε απλώς "φλερτάρουν" με τη λογοτεχνία του φανταστικού και άλλοτε εντάσσονται στο cult αυτό είδος - το οποίο, στη συγκεκριμένη περίπτωση, προσλαμβάνει κυρίως τη μορφή της επιστημονικής φαντασίας: της ουτοπίας ή, ενίοτε, και της δυστοπίας (η ερμηνεία, όπως συχνά συμβαίνει στα έργα τού Ουμπίδια, κορυφαίου πεζογράφου από τον Ισημερινό, εναπόκειται στον αναγνώστη). Πρόκειται για αφηγήματα που εκπλήσσουν με την ευφάνταστη πλοκή τους, καθώς μιλούν για εικονικές ψυχές, συσκευές που αναπαράγουν τις αναμνήσεις, έναν οίκο που κατασκευάζει αλήθειες,...

Στην τρίτη αυτή περιπέτεια, η μητέρα της Άγκαθα χαρίζει στα παιδιά δύο εισιτήρια για τον κινηματογράφο. Όταν τελειώνει η προβολή, τα παιδιά γνωρίζουν έναν πολύ εντυπωσιακό κύριο, τον Τόμας Άλβα Έντισον, εφευρέτη και επιχειρηματία, που τα καλεί να τον επισκεφθούν στην εταιρεία του. Επιστρέφοντας στο σπίτι περιμένει την Άγκαθα ένα μυστηριώδες πακέτο που της έχει στείλει ταχυδρομικά ο θείος της με την εντολή να μην το ανοίξει. Η Άγκαθα υπακούει, χωρίς να υποψιάζεται πως το κουτί θα οδηγήσει την ίδια και τον Άλφρεντ σε μια καινούργια υπόθεση που θα πρέπει να διερευνήσουν. Πολλέ...

ΜΟΝΟ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ Είναι ωραίος έτσι ο ουρανός Απογδυμένος τα πολλά σύννεφα. Τον κοιτώ σα νάταν η τελευταία φορά Ξέροντας πως καινούργια είναι η κάθε μέρα. Απολαμβάνω πέρα μακρυά Το φως που στέλνει ο Αποσπερίτης Όπως και της ξερής γης τη μυρωδιά, Τον κελαϊδισμό μιας καρδερίνας Βιαστικής προς το δέντρο της νύχτας. Ούτε καταφύγια, ούτε νεκροί, ούτε κακό κανένα Γύρω μου, σαν τίποτα να μη συνέβαινε Σ' αυτή τη φθινοπωρινή γαλήνη. Ούτε θάλασσα, ούτε ποτάμι, ούτε φύλλωμα στα δέντρα. Μόνο το φεγγάρι, μια φέτα σελήνης Στο κέντρο του έρημου δρόμου Δ...

Ο Jose Luis Peixoto (γεν. 1974), περισσότερο γνωστός ως πεζογράφος και λιγότερο ως ποιητής, είναι ίσως η πλέον αναγνωρίσιμη σύγχρονη λογοτεχνική φωνή της Πορτογαλίας παγκοσμίως, μετά το θάνατο του Jose Saramago. Το μικρό αυτό βιβλίο είναι μια καλή ευκαιρία για μια πρώτη γνωριμία με την ποίηση του: τα ποιήματα τα έχει διαλέξει ο ίδιος για το ελληνικό κοινό και τα διάβασε στην Ποιητική Βραδιά του LΕΑ (ετήσιο Φεστιβάλ Ιβηροαμερικανικής Λογοτεχνίας στην Αθήνα - διεξάγεται από το 2009 μέχρι σήμερα), το 2011. Είναι ακόμη μια καλή ευκαιρία για μια γνωριμία με ένα ιδιαίτερο ε...

... ο Μανδαρίνος, ιστορία φανταστική και ευφάνταστη συνάμα, όπου, μεταξύ άλλων, μπορεί κανείς να δει, όπως τον παλιό καλό καιρό, να εμφανίζεται ο ίδιος ο Διάβολος, αν και με ρεντικότα τούτη τη φορά, και όπου υπάρχουν ακόμη φαντάσματα, έστω και με τις καλύτερες των προθέσεων, από ψυχολογικής απόψεως. Ο Διάβολος εμφανίζεται στη Λισσαβόνα του 1880 για να βάλει σε πειρασμό ένα δημόσιο υπάλληλο που διψάει για μεγάλη ζωή. Και για να τον οδηγήσει, τελικά, στην αυτοκρατορική Κίνα, σε τραγελαφικές περιπέτειες, όπου κυριαρχεί η ειρωνική ματιά και συνεχείς ανατροπές της δράσης....

ΟΔΗΓΟΣ Ο τρελός πηγαινοερχόταν στο πεζοδρόμιο, χειρονομώντας στο κενό. Οι περαστικοί ήταν επιφυλακτικοί: ο τρελός έδειχνε δρόμους αδιάβατους. ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ Βιάσου, ψάξε να βρεις κάποιο ελάττωμα πάνω του, γιατί διαφορετικά δεν θα μπορέσεις να αντέξεις την αδιαφορία του! ΤΑΛΕ ΚΟΥΑΛΕ Όπως ο Τσάπλιν στην αλυσίδας παραγωγής των Μοντέρνων Καιρών. Όπως οι κωπηλάτες στις ταινίες με Ρωμαίους.

"Δεν ανήκω ούτε στη Ισπανία ούτε στο Μεξικό, σε καμιά ομάδα, γενιά, λογοτεχνικό ρεύμα ή κάτι ανάλογο. Αυτό δεν το έχω επιδιώξει, απλώς πιστεύω πως αυτή ήταν η βουλή της μοίρας μου, γιατί πάντα με θυμάμαι να πηγαίνω από τόπο σε τόπο, αλλάζοντας χώρες, ακόμη και περιοχές μέσα στις χώρες." Τομάς Σεγόβια

[...] L'expression de gout "a la grecque" est aujourd'hui communement admise pour designer la premiere phase du vaste mouvement neoclassique qui naquit en France vers 1750, dans les dernieres annees du long regne de Louis XV (+1774), et se prolongea assez tard dans la premiere moitie du XIXe siecle. Ce courant artistique, qui s'accompagna dans le monde savant d'un retour aux etudes grecques, notamment avec la publication, en 1749, des "Observations sur les Grecs" de Mably (1709-1785), fit fureur en France dans le troisieme quart du XVIIIe siecle. Il se fondait sur le rejet...

[...] Στις μέρες μας η χρήση του όρου "a la grecque" σημαίνει, κατά γενική παραδοχή, την πρώτη περίοδο του μεγάλου νεοκλασικού κινήματος που ξεκινά στη Γαλλία, γύρω στο 1750, κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών της μακράς βασιλείας του Λουδοβίκου ΙΕ' (+l774), και συνεχίζει μέχρι το πρώτο μισό του 18oυ αιώνα. Το καλλιτεχνικό αυτό ρεύμα, το οποίο, στους χώρους της λογιοσύνης, συμβαδίζει με την επιστροφή της σπουδής, των ελληνικών γραμμάτων -ιδιαίτερης σημασίας υπήρξε η δημοσίευση του έργου του Malby (1709-1785) "Θεωρήσεις περί Ελλήνων" ("Observαtions sur les Grecs")- φτάνει...

Το 1936, στην Ισπανία κυριαρχούσε ένα συναίσθημα "μεγάλου φόβου". Στην Ελλάδα επικρατούσε μια "εικόνα γαλήνης", αλλά κι εδώ υπέβοσκε η ανατροπή. Στην ιστορία του Μεσοπολέμου, η σχεδόν ταυτόχρονη ανατροπή της Β΄ Ελληνικής Δημοκρατίας (1924-1936) και της Β΄ Ισπανικής Δημοκρατίας (1931-1936) μπορεί να διαβαστεί σαν το "χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου". Οι ειδικοί επιστήμονες του παρόντος τόμου διατρέχουν τις περιόδους των εθνικών διχασμών εκατέρωθεν και καταδεικνύουν τους διαφορετικούς κοινωνικούς και πολιτικούς ρυθμούς των δύο χωρών, έως το "έτος-κλειδί 1936". Ακόμη,...

Ο Ηράκλειος είχε ένα θησαυρό που του είχαν αφήσει οι γονείς του. Ήταν δυο μεγάλοι χαυλιόδοντες ελέφαντα και δυο μπάλες σαν καρπούζια από ελεφαντόδοντο. "Κανείς δεν ήξερε τι σημασία είχε. Αλλά ήταν ένας πραγματικός θησαυρός γιατί δεν μπορούσε να πουληθεί. Ο κόσμος πιστεύει πως θησαυρός είναι ό,τι αξίζει πολύ, πραγματικός θησαυρός όμως είναι ό,τι δεν μπορεί να πουληθεί. Θησαυρός είναι ό,τι αξίζει τόσο που να μην αξίζει τίποτα. Ναι, μπορούσε να πουλήσει τον θησαυρό του με το κιλό σαν ελεφαντόδοντο, αλλά ο θησαυρός θα χανόταν, θα πουλούσε μονάχα ελεφαντόδοντο. Ο πραγματικός θησ...

Γιατί ακριβώς αυτό είναι ο έρωτας: η παράδοση εκείνη στην οποία ο καθένας δε χρειάζεται να συναντήσει τίποτα άλλο πέρα από τα τρίσβαθα της ψυχής του, αυτήν την εικόνα δίχως σκιές και αντανακλάσεις μέσα από την οποία προσφέρεται, ανά στιγμές, η ψευδαίσθηση της ολοκλήρωσής του είναι σε όποιον ανακαλύψει τα καλύτερα στοιχεία του εαυτού του μέσα σε κάποιον άλλο. Οπότε, θαρρείς και τη στιγμή αυτή έχει σταματήσει ολόκληρος ο κόσμος, έστω και αν ο χρόνος δε σταματά και αν ο καθένας, σ' αυτά τα έγκατα της ύπαρξής του, δεν έχει πάψει, παρόλα αυτά, να σκέφεται, να έχει πλήρη επίγνωση...