Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Τα κορυφαία πολιτικά γεγονότα μιας ταραχώδους δεκαετίας παρουσιάζονται [...] μέσα από ειδησάρια που αναφέρονται στις μη κορυφαίες στιγμές τους. Σκιαγραφούν εντούτοις το πολιτικό σκηνικό της εποχής και το φωτίζουν υποβλητικά, ακριβώς γιατί αποφεύγουν τους έντονους φωτισμούς. Ανάλογο ρόλο διαδραματίζουν ειδήσεις και διαφημίσεις στην υπαινικτική διαγραφή της κοινωνικής ψυχολογίας της εποχής, των μύθων και των ιδεολογημάτων της." Σπύρος Τσακνιάς, "Το Βήμα", 3-9-89 "Μυθιστόρημα, λοιπόν: με επιλογή και επινόηση. Τα "Στοιχεία για τη δεκαετία του '60" όχι μόνο αποφεύγουν τ...

Τελικά, είτε ως επιλογή είτε ως επιβεβλημένη κατάσταση, ο μονήρης βίος δεν είναι παρά μια διηνεκής άσκηση ελευθερίας. Και φυσικά μόνο αν είναι, ή επειδή ακριβώς είναι, κάποιος ποιητής, αποφασίζει να διασχίσει αυτή την έρημο. Φτιαγμένος δηλαδή από ευγενές ανθεκτικό μέταλλο. Πρόκειται για την ίδια πάντα αρχή των ταγμένων και των υπολοίπων. Τους πρώτους να μην τους χαίρεται κανένας, αλλά και να μην τους κλαίει. Γιατί είναι πεισματάρηδες και δεν καταδέχονται ούτε τα υποκατάστατα ούτε να μιλήσουν γι' αυτό που κουβαλάνε και οι άλλοι νομίζουν, τόσο σφαλερά, ότι είναι ο σταυρός του...

- Να σου πω, είπε ο Γιάννης. - Να μη μου πεις, είπε η Ράνια. - Ακούς; είπε ο Γιάννης. -Όχι, είπε η Ράνια. - Είπες ότι τελειώσαμε, εντάξει; - Ναι, είπε η Ράνια. - Και θέλω το πουλόβερ μου να φύγω, είπε ο Γιάννης. - Ωραία, είπε η Ράνια. Ψάξε στο πατάρι ή στο μπαούλο. - Έψαξα, είπε ο Γιάννης. - Κι αυτό τι είναι; είπε η Ράνια. - Μάλιστα, είπε ο Γιάννης. - Αυτό τι είναι; ξαναείπε η Ράνια. - Κοίταξε, είπε ο Γιάννης. - Να κοιτάξω τι; - Είναι κομμάτια, είπε ο Γιάννης. Το 'χει φάει ο σκόρος. - Χα, είπε η Ράνια. Λες να καβγαδίζουν κι αυτοί; - Θα μπορούσες να του έχεις...

Οι εκδόσεις "Μπαρτζουλιάνος" και οι εκδόσεις "Παρουσία" κυκλοφόρησαν ένα καλαίσθητο βιβλίο με εικαστικό και λογοτεχνικό περιεχόμενο που αφορά το ποδόσφαιρο, με τίτλο: "Η εντεκάδα". Αφορμή στάθηκαν τα έργα του αρχιτέκτονα και εικαστικού, κ. Δήμου Φλέσσα, έργα εμπνευσμένα από τον αθλητισμό και κυρίως από το ποδόσφαιρο, τα οποία είχαν εκτεθεί στο Μόναχο της Γερμανίας (στο πλαίσιο του Mundial 2006) και στην Αθήνα στον πολυχώρο "Ιανός" (στο πλαίσιο του Euro 2008). Σύμφωνα με τη γνώμη αρκετών κριτικών τέχνης τα έργα θεωρούνται μοναδικά όχι μόνο για τα ελληνικά δεδομένα, αλλά...

Δύο πιστολιές, ακριβώς από πίσω του και αμέσως άλλες δύο θρυμματίζουν τη νύχτα. Ύστερα βήματα που απομακρύνονται τρέχοντας. Η Φιλίτσα ουρλιάζει δείχνοντας τον αποσβολωμένο Μισέλ: "Αυτός με ξέρει". Τα βήματα επιστρέφουν. Τις δύο και τις άλλες δύο πιστολιές ο Μισέλ δεν τις άκουσε. Η Φιλίτσα εξακολουθούσε να ουρλιάζει υστερικά: "Αυτός με ξέρει". Ο Μισέλ κρατώντας με τα χέρια την ανοιχτή κοιλιά του κατάφερε να συρθεί, σχεδόν πάνω από τον νεκρό Σαράντη, ως τον πλάτανο. Ακούμπησε στην τραχιά ρίζα του και λίγο πριν το κεφάλι του πέσει δίπλα ξερό, ήρθε η Βιργινία Βαρλάμη και...

Έλληνες και ξένοι πανεπιστημιακοί, λογοτέχνες και δημοσιογράφοι γράφουν μικρές ιστορίες για τα ζώα και υποστηρίζουν ότι τα ζώα δεν είναι κατώτερα όντα: Αισθάνονται, πονούν, αγαπούν, αντιλαμβάνονται, κρίνουν, θυμούνται, έχουν συνείδηση, έχουν ικανότητες που δεν έχουμε, έχουν δικαιώματα. Με λογική και συναίσθημα σχολιάζεται η σχέση των ζώων με τον άνθρωπο, η παρουσία τους στον μύθο και το παραμύθι, στην τέχνη και την τεχνολογία, στη θρησκεία και τη φιλοσοφία, και καταγγέλλεται η σκληρότητα με την οποία συχνά αντιμετωπίζονται. Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζονται τεκμηριωμένα και...

Να μαζέψω το μυαλό μου να τα θυμηθώ όλα. Έκανα στο πυροβολικό. Στους άλλους πολέμους με είχαν στα βαρέα. Με ρίξαν στο ορειβατικό έπειτα. Να βγάνουν τα αυτιά αίμα. Έντεκα χρόνια τα δούλεψα. Το καλοκαίρι σε σκηνές, τον χειμώνα στα αμπριά. Λάσπη και υγρασία. Με τη χλαίνη και μια κουβερτούλα μονή, μαδημένη. Έντεκα χρόνια στρατιώτης. θα 'θελες να ξαναπάς να τα δεις εκείνα τα μέρη; Μπορεί. Τα βλέπω στον ύπνο μου κάτι φορές. Τα βλέπεις; Ναι. Και γω είμαι όπως τότε. Είκοσι χρονών.

"Ο Μάικ Κήλυ είναι ένας Αμερικανός συγγραφέας που είναι Έλληνας": έτσι παρουσιάζει τον άνθρωπο στον οποίο είναι αφιερωμένος τούτος ο τόμος ο Ντίνος Σιώτης, ένας από εκείνους που μιλούν για το έργο του. Δίχως αμφιβολία, ο Έντμουντ (Μάικ) Κήλυ, πασίγνωστος στο ευρύ ελληνικό κοινό ως μεταφραστής της λογοτεχνίας μας στην αγγλική γλώσσα, είναι δύσκολο να (προσδι)οριστεί μονοσήμαντα: με μία ιδιότητα και με μία "εθνικότητα". Εδώ και πάρα πολλά χρόνια, άλλωστε, ορίζει ο ίδιας δυναμικά και ενεργητικά τον δικό του κόσμο, τη δική του "πατρίδα", που είναι πολύ πιο πλούσια, πολύ πιο γόν...

Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι, Αν η Ελλάδα τους τελευταίους μήνες μοιάζει με φωτογραφία όπου οι γραμμές των προσώπων και των πραγμάτων είναι συγκεχυμένες, αυτό δε σημαίνει ότι έχει εκλείψει από όλους μας ο πόθος της διαύγειας. Η ανάγκη της ανασύνθεσης και της ανασύνταξης απέναντι στις κυρίαρχες για την ώρα λογικές οι οποίες επιβάλλουν τις προσωπικές φιλοδοξίες των πολιτικών ηγετών πάνω στις ευτελισμένες συλλογικότητές μας. Πάνω στην ταπεινωμένη αλλά τη μόνη ζωντανή άλλη Ελλάδα, η Δική μας Ελλάδα, η οποία ασφαλώς και δεν εμφανίζεται πουθενά σ' αυτή τη θολή και εσκε...

"Το Συναξάρι Αντρέα Κορδοπάτη" είχε πρωτοδημοσιευτεί στο περιοδικό "Ταχυδρόμος" το 1964, αλλά εκδόθηκε σε βιβλίο το 1972 από τις εκδόσεις "Κέδρος". Ήταν μια σύντομη νουβέλα, γραμμένη με τη μορφή χρονικού [...]. Στο βιβλίο, ένας απλοϊκός και αγράμματος χωρικός από την Πελοπόννησο εξιστορούσε τις αγωνιώδεις προσπάθειες του να μεταναστεύσει στην Αμερική, και μετά, τις περιπέτειες του εκεί ως λαθρομετανάστη. [...] Η κριτική εξήρε την απουσία συγκινησιακά φορτισμένων περιγραφών, την ακραία αποστασιοποίηση του συγγραφέα, τις δυνατότητες του ανάγνωσης των μαρτυριών. Ο Απόστολο...

Το 1952 αυτοκτόνησε. Πρωτοετής ιατρικής χωρίς λόγο. Χωρίς εμφανή λόγο. Χωρίς να πει σε κανέναν τίποτα. Με πήρε τηλέφωνο ο Γιώργος. Με πρόσκληση. Ήμουν στο χωριό τότε. Άκουσα τη φωνή του σπασμένη. Ρώταγε μήπως ήξερα κάτι. Νομίζω δεν το έχει ξεπεράσει ακόμα. Ήταν το πρώτο ράγισμα στη βεβαιότητα μας. Στη βεβαιότητα αθανασίας μας. - Παρόλο που ο θάνατος μπερδευόταν τόσο συχνά στα πόδια σας. - Παρόλο. - Τελικά τι θα έλεγες τώρα για εκείνη την εποχή; -Τίποτα. - Έγιναν τόσα πράγματα. - Αποφασισμένα από άλλους. Εμείς ήμασταν εκτός παιδιάς. θα μας σημαδέψουν - αλλά δεν μας αφορ...

Αν οι συνομιλίες των "Αταίριαστων" συνιστούσαν ένα υλικό που θα μπορούσε να το συναντήσει καθημερινά κανείς στις εφημερίδες, θα ήταν εντελώς αδικαιολόγητη η συνύπαρξή τους στις σελίδες ενός βιβλίου. Οι συνομιλίες αυτές δημοσιευμένες, στο σύνολό τους, στην εφημερίδα "Τα Νέα", αποτελούσαν μια νησίδα, σε σχέση με την υπόλοιπη ύλη, καθώς το περιεχόμενο των ειδήσεων, των πληροφοριών και των κρίσεων αλλάζει σε καθημερινή βάση, ενώ η ύλη αυτή έχει κάτι το σταθερό και το αενάως επαναλαμβανόμενο. "Οι αταίριαστοι", πέραν από την πρωτοτυπία, σε ευρωπαϊκό μάλιστα επίπεδο, της ιδέας...

Αχ αυτό το δόσιμο στο κρεβάτι, και το έχω ανάγκη, που να πάρει. Είναι τόσο πολλά μέσα μου δικά σου και δεν φεύγουν. Ενώ βρίζεις εκνευρισμένος κατά τον γυρισμό μας τον Σεπτέμβρη στην εθνική οδό, πιέζεις ενθαρρυντικά με την παλάμη σου τον μηρό μου. Καβγατζής και σεμνός. Κανείς δεν μου είπε ποτέ για το φως του ουρανού. Εμένα που με ενοχλούσαν πάντα οι άντρες με τα σορτς ή αυτοί που κυκλοφορούν με μικρές. Ζηλεύω αληθινά και μνησίκακα ορισμένες φορές. Κι άλλες φορές τα προκαλώ αυτά, για να μη με νομίζεις αδιάφορη. Για να συντηρώ τον έρωτά μου. Μωρό μου, πέρνα καλά....

Η ελληνική πεζογραφία συχνά αναφέρεται στο φαγητό, που αποτελεί σημαντικό συστατικό της κουλτούρας μας· ανασύρει μνήμες γεύσης και καταγράφει στιγμιότυπα από γεύματα και γιορτινά τραπεζώματα· περιγράφει πλούσιους αστικούς μπουφέδες και ταπεινά ταβερνάκια σε φτωχογειτονιές· συνδέει τον έρωτα, τον πόλεμο, την ξενιτιά, τη χαρά και τη λύπη με το φαγητό -είτε αυτό είναι η μαγειρίτσα στο αναστάσιμο οικογενειακό τραπέζι είτε το ψωμοτύρι του εργένη. Στην ειδική αυτή έκδοση για την εφημερίδα "Τα Νέα", στο Α' Μέρος, υπάρχουν αποσπάσματα από κείμενα (διηγήματα, μυθιστορήματα, ταξιδ...

Στο μικρό αυτό βιβλίο δημοσιεύονται τα τέσσερα κείμενα που διαβάστηκαν στην παρουσίαση του βιβλίου του Διονύση Κ. Μαγκλιβέρα "Το τέλος και η αρχή" (Οκτώβριος 2013). Μέσα από έναν γόνιμο διάλογο με το βιβλίο, οι τέσσερις επιφανείς ομιλητές επεκτάθηκαν σε ευρύτερες θεματικές και μίλησαν γενικότερα για την εποχή μας. Στα παραπάνω κριτικά δοκίμια προστέθηκε, με την άδεια του συγγραφέα της, και μία σχετική επιστολή του ακαδημαϊκού Θανάση Βαλτινού προς τον Δ.Κ. Μαγκλιβέρα.

Η Εταιρεία Συγγραφέων, με την έκθεση "Βίοι Παράλληλοι" τιμά την τριπλή σχέση λέξεων, ήχων και εικόνων παρουσιάζοντας εκείνα τα μέλη της που διαθέτουν διπλή ή τριπλή καλλιτεχνική ιδιότητα. Δηλαδή δεν είναι μόνο εργάτες της πένας ή του πληκτρολογίου αλλά επιπλέον ζωγραφίζουν, συνθέτουν ή ασχολούνται με τη φωτογραφία ή τον κινηματογράφο. Συνεχίζοντας μια παράδοση του τόπου όχι ευκαταφρόνητη, την οποία κατά καιρούς λάμπρυναν ονόματα του μεγέθους του Κόντογλου, του Πεντζίκη, του Εγγονόπουλου, του Ελύτη, του Ρίτσου, του Εμπειρίκου, του Σεφέρη, του Καρούζου, του Σινόπουλου, ή του...

Υπόμνηση της μοναδικής μας εξόδου στην Αρκαδία.: το γεύμα στο χάνι Κοσκινά στο Δραγούνι και ύστερα το κατέβασμα στην πηγή που ανάβλυζε χαμηλότερα μέσα στα βούρλα. Εκείνη η τεράστια σιγαλιά και εγώ από θέση υπτία, με τους μηρούς έκθετους στην ψύχρα του δειλινού να βυθομετρώ τον ατέρμονα διάφανο ουρανό. Τέλη Σεπτεμβρίου - του πρώτου μας.