Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Σοφοκλής είναι ο δεύτερος της τριάδας των μεγάλων ποιητών της δραματικής ποίησης της αρχαίας Ελλάδας. Παρουσιάζει στα έργα του πρόσωπα εξιδανικευμένα που προβάλλουν ως πρότυπα για την ανθρώπινη αυμπεριφορά. Η πλοκή των έργων του είναι τεχνικότατη και η διαγραφή των χαρακτήρων των προσώπων εναργής και ζωηρή. Από το πλούσιο έργο του μας σώζονται επτά τραγωδίες: "Αίας", "Αντιγόνη", "Ηλέκτρα", "Οιδίπους τύραννος", "Τραχίνιαι", "Φιλοκτήτης", "Οιδίπους επί Κολωνώ". Η συνολική επεξεργασία του τόμου έγινε με την επιμέλεια του φιλολόγου Θ.Γ. Μαυροπούλου και περιλαμβάνει: πρόλογ...

[...] Οι μεταφράσεις μου και στην περίπτωση των τραγωδιών του Σοφοκλή ακολουθούν τον κανόνα της ισοσυλλαβίας κατά στίχο αρχαίου κειμένου και αντιστοίχου στίχου της μετάφρασης. Τον κανόνα αυτόν εφήρμοσα για πρώτη φορά στις τραγωδίες του Αισχύλου και επεχείρησα να τον επαναλάβω και στη μεταφραστική προσπάθεια που παρουσιάζεται στην παρούσα έκδοση. Ευτυχώς τούτο κατέστη δυνατό και στις επτά τραγωδίες. [...] Οι επτά σωζόμενες τραγωδίες του Σοφοκλή κατά χρονολογική σειρά διδαχής τους είναι: "Αίας" (460-450 π.Χ.), "Αντιγόνη" (442), "Τραχίνιαι" (438) "Οιδίπους Τύραννος" (434-43...

Η παρούσα επανέκδοση των επτά σωζόμενων τραγωδιών του Σοφοκλή σε μετάφρασή μου, γίνεται σε συνεργασία με την Real Media ΑΕ, σε μια προσπάθεια να γίνουν προσιτά σε ευρύτερο κοινό τα αθάνατα αυτά έργα. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των μεταφράσεων αυτών, πέραν της μεγαλύτερης δυνατής πιστότητας και ακρίβειας, είναι η ισοσυλλαβία κατά στίχο αρχαίου κειμένου και αντίστοιχου στίχου της μετάφρασης. Την ισοσυλλαβία επεδίωξα για πρώτη φορά στην μετάφραση της τραγωδίας του Αισχύλου "Προμηθεύς δεσμώτης", και την ακολούθησα ως κανόνα και μεταφραστικό εργαλείο στις λοιπές τις τραγωδίες...

[...] Ο Διογένης Λαέρτιος είναι συγγραφέας μιας αρχαίας ελληνικής "ιστορίας της φιλοσοφίας", ενός συνθετικού έργου με τίτλο "Φιλοσόφων βίων" και "δογμάτων συναγωγή", σε δέκα βιβλία, που, με τελευταίο στην καταγραφή το φιλόσοφο Επίκουρο, αναφέρεται στους φιλοσοφήσαντες από την αρχαιότατη εποχή ως τις μέρες που τελούν υπό τη βάσανο και τον έλεγχο, σχετικώ τω τρόπω, του συγγραφέα. Όπως συνάγεται από τον τίτλο του έργου, ο Διογένης Λαέρτιος συνδυάζει στη συγγραφή του λίγα ιστορικά στοιχεία με πολλά φιλοσοφικά δεδομένα των προσώπων που αναφέρονται στην ιστορική έκθεσή του. Το πλ...

[...] Ο Διογένης Λαέρτιος είναι συγγραφέας μιας αρχαίας ελληνικής "ιστορίας της φιλοσοφίας", ενός συνθετικού έργου με τίτλο "Φιλοσόφων βίων" και "δογμάτων συναγωγή", σε δέκα βιβλία, που, με τελευταίο στην καταγραφή το φιλόσοφο Επίκουρο, αναφέρεται στους φιλοσοφήσαντες από την αρχαιότατη εποχή ως τις μέρες που τελούν υπό τη βάσανο και τον έλεγχο, σχετικώ τω τρόπω, του συγγραφέα. Όπως συνάγεται από τον τίτλο του έργου, ο Διογένης Λαέρτιος συνδυάζει στη συγγραφή του λίγα ιστορικά στοιχεία με πολλά φιλοσοφικά δεδομένα των προσώπων που αναφέρονται στην ιστορική έκθεσή του. Το πλ...

Ο διάλογος αυτός του Λουκιανού αποτελεί διακωμώδηση της δεισιδαιμονίας και της ευπιστίας που επικρατούσε στην εποχή του. Παραλλήλως όμως είναι και η πηγή λαογραφικών ειδήσεων για μια πολιτισμικά κρίσιμη περίοδο στο τέλος της αρχαιότητας και στην αρχή του χριστιανικού κόσμου. Γι’ αυτό και πολλά από τα αναφερόμενα στοιχεία βρίσκουν τα αντίστοιχά τους στις παραδόσεις, στους μύθους και στις δοξασίες του ελληνικού και άλλων λαών. Ορισμένες μάλιστα πτυχές αυτών των συνεχειών τονίζονται στα σχόλια που συνοδεύουν τη μετάφραση.

Οι "Φοίνισσες" πραγματεύονται αδρομερώς το θέμα των "Επτά επί Θήβας" του Αισχύλου. Είναι όμως ψυχολογικό δράμα, στο οποίο οι δυο γιοι του Οιδίποδα συναντιούνται παρουσία της μητέρας τους. Ο ένας διηγείται τις εντυπώσεις του από την εξορία, ο άλλος τις φιλοδοξίες του· καθένας με τον τρόπο του σπαράζει την καρδιά της μάνας του. Είναι εξάλλου πολιτικό δράμα, που, παιγμένο σε χρόνο πολιτικών ταραχών, κηρύσσει τη συμφιλίωση και τη φιλοπατρία. Είναι, τέλος, δράμα περιπετειών όπου υπεισέρχεται η θυσία ενός νεαρού, την οποία ξαφνικά απαιτεί ο μάντης, αρνείται στην αρχή ο πατέρας κα...

Γυναίκες της Φοινίκης, που στέλνονται στους Δελφούς ως λάφυρο από την άλωση της Τύρου, περνούν από τη Θήβα. Αναφορά σε σειρά τραγικών γεγονότων του θηβαϊκού κύκλου. Κατάληξη με την αναχώρηση του τυφλού Οιδίποδα που χειραγωγείται από την κόρη του Αντιγόνη.

Οι "Φοίνισσαι", η εκτενέστερη από τις σωζόμενες τραγωδίες του Ευριπίδη, περιγράφουν τις ολέθριες συνέπειες της άφιξης του Πολυνείκη στη Θήβα, με σκοπό να απαιτήσει από τον αδελφό του Ετεοκλή το μερίδιο της εξουσίας που δικαιούται. Η επαπειλούμενη καταστροφή της πόλης αποφεύγεται με τη θυσία του Μενοικέα, του γιου του Κρέοντα, αλλά τα δύο αδέλφια αποφασίζουν να λύσουν τις διαφορές τους σε μονομαχία. Η δραματική έκβαση της μονομαχίας σφραγίζει τη μοίρα της Ιοκάστης, ενώ ο Οιδίποδας οδηγείται στην εξορία ως πρόξενος των συμφορών. Οι "Φοίνισσαι" συγγενεύουν θεματικά με την τρα...

Ο Ευριπίδης είναι ο τρίτος της τριάδας των μεγάλων ποιητών της δραματικής ποίησης της αρχαίας Ελλάδας. Χαρακτηρίζεται ρεαλιστής συγγραφέας, καθώς δίνει τους χαρακτήρες των προσώπων των έργων του όπως είναι περίπου στην πραγματικότητα, και "από σκηνής φιλόσοφος", επειδή αντιμετωπίζει στοχαστικά τα θέματα που επεξεργάζεται. Από το πλούσιο έργο του μας σώζονται ένα "σατυρικό δράμα", ο "Κύκλωψ", και δεκαοκτώ τραγωδίες: "Άλκηστις", "Ανδρομάχη", "Μήδεια", "Ηρακλείδαι", "Ιππόλυτος", "Εκάβη", "Ικέτιδες", "Ηρακλής μαινόμενος", "Τρωάδες", "Ιφιγένεια η εν Ταύροις", "Ηλέκτρα", "Ελένη"...

Η παράσταση του έργου αυτού πρέπει να έγινε μεταξύ του 411 και 408 π.Χ., με μεγαλύτερες πιθανότητες το 409, και μαζί με την "Αντιόπη" και την "Υψιπύλη" φαίνεται πως συναποτελούσαν μια τριλογία, όπως δείχνει το περιεχόμενο των δραμάτων και ένα σχετικό σχόλιο στους "Βάτραχους" του Αριστοφάνη. Εδώ ο Ευριπίδης επαναλαμβάνει το θέμα που γνωρίζουμε από τους "Επτά επί Θήβας" του Αισχύλου: Την εκστρατεία του Πολυνείκη με τους επτά Αργείους στρατηγούς εναντίον της πατρίδας του Θήβας, τη θανάσιμη φιλονικία του για την εξουσία με τον αδελφό του Ετεοκλή -παιδιά και οι δυο του Οιδίποδα...

[...] Όπως ήδη τονίσαμε, τα "Φυσικά" είναι η πραγματεία στην οποία συγκροτείται από τον φιλόσοφο πρωτογενώς η περί φύσεως επιστήμη. Τα "Φυσικά" διαφοροποιούνται καίρια από ό,τι εμείς ονομάζουμε και κατανοούμε ως φυσική επιστήμη· ο λόγος είναι ότι στην πραγματεία αυτή ο Αριστοτέλης δεν έχει ως άμεσο στόχο να ταξινομήσει και να περιγράψει κάποια φυσικά φαινόμενα ή να προβεί σε μια μετρητική προσέγγισή τους πρωτίστως ενδιαφέρεται να θεμελιώσει την επιστήμη της φύσης μέσω της λογικής πραγμάτευσης βασικών εννοιών-αρχών. Με δεδομένη τη γνώση αυτών των βασικών εννοιών-αρχών, και τ...

Ο τόμος περιλαμβάνει το σημαντικό έργο χαρακτηρολογίας του σπουδαιότερου από τους μαθητές και φίλους του Αριστοτέλη. Στους «Χαρακτήρες» παρελαύνουν μπροστά στα μάτια του αναγνώστη ανθρώπινοι τύποι όπως «Ο Κόλακας», «Ο Αδιάντροπος», «Ο Ψευδολόγος», οι οποίοι απαντούν στις κωμωδίες του Μενάνδρου και των άλλων σπουδαίων κωμωδιογράφων της Νέας Κωμωδίας. Ο τόμος συμπληρώνεται με το βίο του φιλοσόφου από το Διογένη Λαέρτιο, καθώς και από τα παπυρικά λείψανα του έργου «Περί του κουφίζειν υπερηφανείας» του Αρίστωνος του Κείου, το οποίο αποτελεί μίμηση των θεοφράστειων «Χαρακτήρω...