Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[Ο ΚΛΑΥΣΙΓΕΛΩΣ] Όλο να γίνω σοβαρός λέω μα πάντα ξετρυπώνει από ρωγμές κι από γωνιές ο κλαυσίγελως μερικών αιώνων.

Τον Καβάφη τον εγνώρισα το 1915. Το 1926 μου ήρθε η ιδέα να γράψω γι' αυτόν ένα εκτεταμένο βιβλίο. Μα το περίεργο σ' αυτήν την υπόθεση είναι ότι ενώ ως τότε τον είχα συναντήσει άπειρες φορές, όταν έπιασα να δώσω την προσωπογραφία του, δεν κατόρθωσα να συλλάβω τα σημαντικά σημεία της φυσιογνωμίας του. Και όμως ήμουνα γεμάτος από την εικόνα του. Η συχνή επαφή μ' έναν άνθρωπο αμβλύνει συνήθως ορισμένα αισθητήρια. Και σε ποιον αλήθεια, δεν έτυχε να κλείσει καμιά φορά τα μάτια, θέλοντας ν΄αναπολήσει ένα πολύ σχετικό του πρόσωπο και, παρ' όλη του την προσπάθεια να μην το κατορθ...

Στην παρούσα μελέτη για το έπος της Ιλιάδας, όπου δείχνεται μοναδική κάτοχος της ελληνικής παιδείας, η Σιμόν Βέιλ λέει τούτα τα ανεπανάληπτα: "Όσοι ονειρεύτηκαν πως η βία, ξεπερασμένη από την πρόοδο, θ' άνηκε πια στο παρελθόν, είδαν τούτο το ποίημα σαν ιστορικό ντοκουμέντο. Μα, όσοι ξέρουν να ξεδιαλύνουν τη βία σήμερα, όπως άλλοτε, στο κέντρο της ανθρώπινης μοίρας, βρίσκουν στην Ιλιάδα την πιο λαμπρή και κατακάθαρή της απεικόνιση". Και συνεχίζει έτσι: "Μονάχα όταν κανείς γνωρίσει της βίας το κράτος και μάθει να μην το αποδέχεται, γίνεται να' ναι δίκαιος και ν' αγαπάει". Κι...

Η ποίηση του Καβάφη δεν ανήκει σε μια εποχή, όσο κι αν εκφράστηκε μ' αυτή (και όχι μόνο γι' αυτή)· ανήκει στο χρόνο που ο άνθρωπος έζησε και θα ζει.

Ο Κ. Σάθας δημοσιεύει εδώ τέσσερα σημαντικά ανέκδοτα τεκμήρια της ιστορίας του Νέου Ελληνισμού: α) τα "Ανδραγαθήματα Μερκούριου Μπούα" (ενός αντιπροσωπευτικού τύπου stradioto), ποίημα του Ζακύνθιου Τζάνε Κορωναίου (Βενετία 1519), β) το "Ρεμπελιό των ποπολάρων" του 'Αγγελου Σουμάκη, την εξιστόρηση της σημαντικότερης πολιτικής εξέγερσης στις βενετοκρατούμενες ελληνικές χώρες, στη Ζάκυνθο το 1628, γ) το "Χρονικό του (Ζακύνθιου νοτάριου Ιωάννη) Μάτεση", ένα ημερολόγιο των εξελίξεων του τελευταίου βενετοτουρκικού πολέμου (1684-1699), και δ) το "Θρήνος εις Κρήτην" και το στιχούργ...

Ωστόσο είναι όμορφο να βλέπεις μέσα από τα δακρυσμένα παράθυρα της καμαράς σου την απλότητα και ξενοιασιά ενός αφράτου λεμονιού που μεγαλώνει.