Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι "Αγχέμαχες λέξεις" αποτελούν την πρώτη εμφάνιση του Βαγγέλη Αλεξόπουλου στο χώρο της ποίησης, αν και καλύπτουν μια χρονική περίοδο δύο δεκαετιών.

Tο βιβλίο-cd του Νότη Μαυρουδή Άγρυπνο φεγγάρι" περιέχει μελοποιήσεις σπουδαίων ελληνικών ποιημάτων του 19ου και του 20ού αιώνα. Στα 13 τραγούδια του δίσκου ο N. Μαυρουδής ανιχνεύει μουσικά τον ποιητικό λόγο του Γ. Βιζυηνού, του Γ. Σαραντάρη, της Μ. Πολυδούρη, του Γ. Σεφέρη, του Ν. Λαπαθιώτη, του Κ. Βάρναλη και του Κ. Καρυωτάκη, με τη συνδρομή σπουδαίων ερμηνευτών: της Νένας Βενετσάνου, του Χρήστου Θηβαίου, της Μαρίας Θωίδου, του Αλκίνοου Ιωαννίδη, του Σωκράτη Μάλαμα και της Μόρφως Τσαϊρέλη. Το βιβλίο περιλαμβάνει τα ποιήματα, βιογραφικό και σημείωμα του ίδιου του συνθέτη,...

Στους ονειροπόλου -ρεαλιστές που τολμούν να υψώνουν το νεανικό τους ανάστημα μπρος στο πνεύμα της ηττοπάθειας, μπροστά στο φάντασμα του ξεπουλήματος, μπροστά στον εφιάλτη του ενδοτισμού και τον χείμαρρο της τουρκοποίησης, αλλά και σε όσους σκέπτονται ελληνικά, ταπεινά αφιερώνω αυτή τη συλλογή. Σε όλους αυτούς δηλαδή που πεισματικά εξακολουθούν να μιλούν: -για εισβολή και όχι για "Κυπριακό πρόβλημα" -για κατοχή και όχι για "διακοινοτική διαφορά" -για απελευθέρωση και όχι για "εξεύρεση λύσεως" -για Κόκκινη και όχι για "Πράσινη Γραμμή" -για τουρκοκυπριακές συμμορίες και...

"Χαμένες αγάπες": Ίσως είναι/ οι αστραπές που σκίζουν απόψε τον ορίζοντα/ οι σταγόνες της βροχής στο τζάμι/ οι νιφάδες του χιονιού στο περβάζι./ Ίσως είναι/ οι ψαλμοί των ανέμων στις φυλλωσιές των δέντρων/ τα μυριάδες αστέρια του γαλαξία/ οι ακτίνες του ήλιου που μας ζεσταίνουν./ Ίσως./ Μα εγώ κάθε φορά νιώθω ανατριχίλα. (από τη σελ. 24 του βιβλίου)

Λίγα Λόγια... Ο χρόνος τελειώνει, ο πιο οδυνηρός που έχω γνωρίσει, σφραγισμένος με την απουσία, άφησε και μια σκληρή και ακατανόητη εμπειρία: Το πνεύμα χωρίς απάντηση. Ο διάλογος ξαφνικά ανύπαρκτος. Τα μύρια ημερήσια ερωτήματα, έπεφταν στο κενό. Προσπάθησα να βρω διέξοδο στην πίστη μου, στην αρχαία σοφία, στα σύμβολα της φύσης και της Γραφής. Τα ποιήματα που ακολουθούν, φτωχά δείγματα του αδιέξοδου. Ι.Τ.

Πυγολαμπίδες Κόκκινα τριαντάφυλλα ανάμεσα στους θάμνους κι ένα καριοφίλι στα χέρια του ανέμου. Μικρό σπουργίτι στον ώμο της μέρας, γλυκό φιλί στα βλέφαρα μιας λεμονιάς. Ιδρώνει η κόρη με το κανάτι της θάλασσας στον ώμο, ξεδιψάει η μικρή ροδιά με το χρώμα τ' ουρανού. Φωτοστέφανα οι λόφοι με τον ήλιο στα μαλλιά, τα δέντρα σκυφτά στις λιτανείες του φθινοπώρου. Κι η βροχή να φέρνει τα δάκρυα της Παναγιάς στο ποτάμι με τ' αγάλματα στις όχθες και οι μέρες να στήνουν καρτέρι στις πυγολαμπίδες. Ανάσες ζεστές τ' απομεσήμερα, τα κορίτσια πίνουν το νερό της σιγαλιάς. Τ...

"Ες Αεί": Κι όποτε πότισα εκείνο το τριαντάφυλλο ποτίστηκαν μαζί οι εσταυρωμένοι Κάτω απ' το περβάζι μου Γιατί τι άλλο είναι τα ποιήματα Από χιλιάδες χέρια που τεντώνονται αιμόφυρτα από λουλούδι σε λουλούδι

Άκου πουλάκι μου! / Αδιάφοροι οι θεοί για ανθρώπους / Αυτοί για θεούς ενδιαφέρονται / Άντε ! Πέτα / Οι φωλιές είναι / Θάνατοι γλυκείς / Μήτε γουλιά στο σύμπαν / Στάλα θάματος Πτερέ / Δεν γράφω να / Αποφυλακιστώ Να αποκεφαλιστώ / Να μετανιώσεις Ζαλιστώ / Ελλάδα / Κάμε τη δουλειά σου Μείνε μακριά μου / Να μια ανάστροφη Τα 42 ποιήματα χωνεύουν και ξερνούν τις εποχές μιας άνοιξης, βουτώντας το ψωμί στο θάνατο του νου, μίας παγκόσμιας κοινότητας μίσος αναμασώντας. Ο Σίμος Ανδρονίδης τονίζει στις αναφορές του: '' Το ποιητικό "Αγριόχορτο στόμα" αποτελεί μια σύγχρον...

Το "Αγριόχορτο" είναι τέταρτη κατά σειρά ποιητική συλλογή της Άννας Αχμάτοβα, η οποία κυκλοφόρησε το 1922. Η ποιητική αυτή συλλογή είναι η μικρότερη σε έκταση από τις επτά συλλογές της Αχμάτοβα και περιείχε στην πρώτη της έκδοση 38 ποιήματα, μεταξύ αυτών και μία μετάφραση από τα πορτογαλικά. Η πλειοψηφία των ποιημάτων γράφτηκε τη διετία 1917 - 1919 και ολοκληρώνει τον κύκλο των αυτοβιογραφικών θεμάτων που είχαν ξεκινήσει στις ποιητικές συλλογές "Λευκό σμάρι" και "Ροζάριο". Το αγριόχορτο είναι το σύμβολο του χαμού του πολιτισμού, συμβολίζει εκείνη τη οδό του μαρτυρίου που...

Γράφω το νερό με ωμέγα/ για να πίνουμε κι οι δυό/ να διψώ για τα φιλιά σου/ και μ' αυτά να ξεδιψώ... Στη νέα του συλλογή τραγουδιών "Αγρινίου, Καρόλου Ντηλ και Τσιμισκή", ο Θοδωρής Γκόνης προτάσσοντας απόσπασμα μιας επιστολής του Γεωργίου Βιζυηνού και ένα ποιήμα του Τέλλου Άγρα συνεχίζει με τρόπο προσωπικό μια παράδοση λογοτεχνίας και ζωής που υπάρχει πάντα και ας κρύβεται... Οι τρείς ενότητες του βιβλίου, "Αγρινίου", "Προς Εμμαούς", "Καρόλου Ντηλ και Τσιμισκή" είναι ως επί το πλείστον τραγούδια ανέκδοτα, ενώ στις άλλες δύο ενότητες ανθολογήθηκαν στίχοι που έχουν γίνει...

Όλοι μας έχουμε έναν Αγριανθό μέσα μας. Έναν αντάρτη ανθό έτοιμο ν’ ανθίσει μέσα στην καθημερινότητά μας και να αναδείξει τη μοναδικότητα της στιγμής. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένα δάκρυ. Ένα δάκρυ πόνου, χαράς, λύπης, αδικίας, έρωτα. Γιατί αυτό είναι η κάθε μας στιγμή. Ένας Αγριανθός. Μοναδικός και ξεχωριστός.