Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΣΤΗΣ ΕΥΑΣ ΤΟ ΧΡΟΝΟ Χρόνιος ο φόβος του χρόνου ο φόβος Το πέρας του χρόνου μα όχι του φόβου Ορίζει Παίζει χαϊδεύει και φεύγει, ζαλίζει Φλερτάρει και με Υπνωτίζει Ζει σε κομμάτια με κάνει κομμάτια Μου καίει τα μάτια Αχνίζει Διψάει για οίνο διστάζει μα θέλει Και λιώνει σαν βλέπει Τον κρίνο Στης Εύας το χρόνο δε θα αντέξω, θυμώνω Ξεκινώ ν’ αγαπάω μ’ άλλης μήλο μεθάω Κι έτσι δεν έχω καν για θεό μου Τον Νείλο

ΠΕΡΙΤΥΛΙΓΜΑ Πιέζεις με τα δόντια, σπάει το φλούδι, ο καρπός φτάνει στη γλώσσα. Θα το κάνεις ξανά, ξανά, ξανά. Κερδίζει όποιος τελειώσει πρώτος. Έτσι παίζεται το παιχνίδι. Εσένα όμως δεν σου αρέσει. Μαζεύεις τα τσόφλια, ανοίγεις το στόμα, "Αλάτι, ωραίο αλάτι, παραλίγο να χαθεί", σκέφτεσαι, όσο τριγύρω στοιχηματίζουν: "Θα φτύσει...

Πυκνό μελάνι, του οποίου η κάθε στάλα λαχταρά στο χαρτί να εξαπλωθεί. Πάμπολλα συναισθήματα ζητούν να εκφραστούν. Απλότητας ομορφιά, μοιρασιάς ανάγκη και αθωότητας κάλεσμα διακατέχουν την ποιητική συλλογή του δημιουργού. Μία ευγένεια ψυχής συνοδεύει το έργο, μία ευγένεια που εκλείπει στις μέρες μας.

Ομηρικά τα Έπη της ζωής μας, δεν λέω, πες μου όμως... αν τελικά, η Ιθάκη είναι μέρος του μύθου, ή αν η αλήθεια πραγματεύεται τον μύθο της, ανάμεσα σε τρωικούς πολέμους Νιάτων-Εμπειρίας! Η ποιητική συλλογή περιλαμβάνει στίχους που μελοποιήθηκαν και ερμηνεύτηκαν από εξαιρετικούς σύγχρονους δημιουργούς, όπως ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο Λάκης Παπαδόπουλος, η Κρινιώ Νικολάου, η Τζώρτζια (ΜΠΛΕ), η Ζωή Τηγανούρια, ενώ την μετάφραση ανέλαβε η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ.

Αναγνώστη εσύ, υπαίτιε και υποκινητή, σκαρφάλωσε στη γέφυρα, εκεί στων χαρτών το δωμάτιο. Βύθισε τη ματιά σου στην Αλλαγή Ρότας κι όταν αυτή αναδυθεί, ατένισε και πάλι του ουρανού τις ζωγραφιές. Καθάριες τότε θά 'ναι οι καταγραφές. Σίγουρο είναι, πως όταν βρεθείς σε θαλασσινό σταυροδρόμι, εύκολα τις παγίδες θ' αναγνωρίσεις αυτές που γύρω σου στημένες είναι από καλλικέλαδες Σειρήνες. Όμως τώρα, σε συντροφεύουν πιστοί συνοδοιπόροι: Η γνώση κι η ποίηση. Αυτές ποτέ δεν θα σε σ' αφήσουν σε πλανερές ρότες να χαθείς, ανούσιες χαρές να σε καταπιούν. Από της γέφυρας το ύψος α...

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΜΜΑΘΗΤΩΝ Ως να ήταν σε ταινία βουβή, σε σύθαμπο του χρόνου κι ήταν πληγές ψιμύθιο περασμένες, αλλά του χρόνου τα σημάδια δεν ακούνε. Κι ένα αεράκι άηχο να τρεμοπαίζει, ρούχα φαρδιά, μαλλιά αραιά που υποχωρούνε, ευθυτενή τα βλέμματα, συμβιβασμένες υγρασίες.

Έχουν όλα στην ποίηση ειπωθεί; Μπορούν να ξαναειπωθούν με "Άλλα λόγια"; "Ας ξανασυστηθούμε χωρίς άγκιστρα εισαγωγικά και εξάρτηση από κύριες προτάσεις". Χωρίς εξαρτήσεις, χωρίς οριοθετήσεις: το σώμα απογυμνωμένο στην απτή υλικότητά του, η γραφή επιθετικά ειρωνική και ταυτόχρονα ήρεμα συνειδητοποιημένη. Στην πρώτη ποιητική συλλογή της Μαρίας Βαχλιώτη Άλλα λόγια αποτυπώνεται η αναμέτρηση με το χρόνο, ψηλαφείται η φθορά, διασαλεύονται οι βεβαιότητες της ύπαρξης και βρίσκεται, εντέλει, σωτηρία στην ποίηση -ακόμα και αν το αντίτιμο είναι η ζωή. Η απώλεια, η φθορά, ο π...

Η στιχουργός που μας συστήθηκε δυναμικά με τις "Μέλισσες" και το "Χειμωνανθό", χωρίς διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στον έμμετρο και τον ελεύθερο στίχο, παραθέτει σ' αυτή την έκδοση είκοσι οχτώ φαντασιώσεις περιέχουσες άνθη, τοποθετώντας κατ' επανάληψη ένα λουλούδι απέναντι σ' έναν κήπο. Ένας κύκλος ποιημάτων και μεταμορφώσεων όπου τα λουλούδια δεν είναι λουλούδια, αλλά πομποί και δέκτες μιας βιαιότητας που μιμείται τα έγκατα της ψυχής και οι κήποι δεν είναι κήποι, αλλά τοπία μεταφυσικά όπου " ο κόσμος των ζωντανών και ο κόσμος των νεκρών, συνεργούν τα αυτά".

Απρίλης για την άνοιξη από το χελιδόνι / Στις επιτύμβιες ρωγμές την κόλαση κλειδώνει / Ανάλαφρα η σάλπιγγα σε σκοτεινό λειμώνα / Εστύλωσε τα όνειρα στην κώψη του χειμώνα / Για να γυρίσει το λουρί στο βράχο που αλέθει / Το περιστέρι στα φτερά τη συντριβή να γνέφει / Άφαντο χέρι του φονιά μερμήγκια στον καθρέφτη / Η προσευχή αλαλαγμός για μισθοφόρο κλέφτη.

Η συλλογή, με πυξίδα το συναίσθημα, οδηγεί τον αναγνώστη σε μια μαγική πορεία. Γλιστρώντας ανάμεσα σε αρχαίους ελληνικούς μύθους και την αγνή μορφή του Έρωτα, ατενίζει το βαθύ γαλάζιο ενός καθαρού ουρανού, εκείνου που χαμογελά με πείσμα στον παγωμένο αέρα των Αλκυονίδων ημερών.