Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ν: Κρυώνεις; Δ: Όχι, δεν κρυώνω -εσύ κρυώνεις- μέσα σου. Ν: Τι σχέση έχει αυτό; Δ: Θα καταλάβεις. Πάμε από εκεί που λέει: [...] Το "Φθονόμετρο" είναι ουσιαστικά ποίηση στο θέατρο. Δεν είναι αμιγώς θεατρικό αλλά περισσότερο ένα πέρασμα μέσα από ερωτήματα σαν ένα Blues με ποίηση και προβολές. Στην εκδοτική μορφή του έχουν περιληφθεί φωτογραφίες οι οποίες επιλέχτηκαν από ένα πλούσιο φωτογραφικό υλικό, εφόσον εικόνες και ποίηση σμίγουν για να αναδείξουν μια ενιαία αίσθηση της γραφής. Το κείμενο ως δρώμενο παρουσιάζει αυτοτέλεια και αυτονομία. Πρωτοπαρουσιάστηκε σε σκηνοθε...

Στο ταξίδι της ζωής έχεις σκοπό; Ή μήπως η ματαιότητα ελευθερώνει την ψυχή σου γυμνώνοντάς την απ' τα ερωτικά κοσμήματα του κόσμου; Η ματαιότητα που κάποτε συγκινεί το πνεύμα σου. Πνεύμα. Πνοή. "Και ενεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής, και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν". Και αρχίζεις να προχωράς. "Από δε του ξύλου του γινώσκειν καλόν και πονηρόν, ου φάγεσθε απ' αυτού"· ή δ' αν ημέρα φάγητε απ' αυτού, θανάτω αποθανείσθε". Και συνεχίζεις να προχωράς. Στο ταξίδι της ζωής έχεις να συναντήσεις το θάνατο. "Ου θανάτω αποθανείσθε· ήδει γαρ ο Θεός ότι εν η αν ημέρα φάγη...

Η 8η ποιητική συλλογή της φιλολόγου-ποιήτριας Άννα Πετράκη, με ποιήματα που έχουν σαν θέμα τους τον θάνατο και την απώλεια αγαπημένων προσώπων.

Οι λέξεις γίνονται βήματα ζωής, όπως εκείνη περπάτησε στην ψυχή της ποιήτριας-ζωγράφου αναδύοντας πότε ένα άρωμα απαλό και τρυφερό, άλλοτε πάλι έντονο και βίαιο. ΚΑΤΑΖΗΤΕΙΤΑΙ... Στην εκπνοή του τελευταίου μου αγνοούμενου ποιήματος έκρυψα το φιλί της ζωής.

Ακυρωμένα ραντεβού, ξοφλημένες σχέσεις, μπογιατισμένα όνειρα, η μοναξιά ντυμένη έρωτας στο καρναβάλι της χαράς... Αλλά και δρόμοι που βαδίσαμε μαζί, κολλημένα κορμιά και χάδια καλπάζοντα... Όλοι έχουμε τη συλλογή μας από τις πολλές μορφές του έρωτα, όπως τον έζησε ο καθένας. Ξεφυλλίζοντας το άλμπουμ τής ζωής μας οι στιγμές που απαθανατίσαμε άλλοτε μας στοιχειώνουν, άλλοτε τις προσπερνάμε αδιάφορα, άλλοτε τις αναπολούμε. Φωτεινά σήματα της μνήμης, σκοτεινά κενά της λήθης. Ο έρωτας σε μαύρο κι άσπρο φόντο. Αυτό είναι το φλας.

Δεν δέχεται το γέλιο αυτός ο ουρανός και απαντά με μαύρο χιόνι. Οι φλαμουριές, στην αλέα παγωμένες και οι λέξεις τρέμοντας μέσα στη νοτισμένη ανάσα σου προσπαθούν να κρατηθούν ζωντανές, να κρατηθούν μέσα στης αγάπης την ζεστή αγκαλιά. Μιλώ πολύ. Μιλώ πολύ και γρήγορα και μόνο κάτω απ' τον ίσκιο των λέξεων βρίσκει το γέλιο μου απάγκιο ένα μεσημέρι στην οδό Ασημένιου Μαχαιριού καθώς γυρίζω χωρίς εσένα, με την πίκρα αγκαλιά στο σπίτι και οι μικροί αλήτες με τραβούν από το μανίκι γυρεύοντας επιτακτικά μια δεκάρα, μια τσίχλα ή ένα τσιγάρο κι έτσι, δεν βλέπω τη...

"Το φυλαχτό της Μέδουσας", στο σύνολό του, προσδιορίζει μιαν επιφυλακή αγωνίας, πόθου και πάθους για ζωή, απαθανατίζοντας την αμφιβολία για την ανθρώπινη μοίρα και την επιφύλαξη για την κοινωνική σχέση, μέσα από ένα καθεστώς ισχυρής θέλησης, έντονης ανησυχίας και βαθιάς πίστης στον άνθρωπο, στη δύναμή του και στην αδυναμία του.

Μην σκοτώνετε τον Έρωτα! Σταματήστε πια να μην καταλαβαίνετε, το πώς και το γιατί του. Ερωτευτείτε τον Έρωτα που σας ερωτεύτηκε και ζήστε μαζί του, ίσως και για πάντα.

[...] Νιώθει μεγαλοδύναμος με δυο σταγόνες λάδι. Όμορφες μέρες έρχονται. Θα φύγει το σκοτάδι. [...] Στο χώμα θ’ ανταμώσουμε μια μέρα με τον ήλιο. Στο χώμα θα παλέψουμε ο σπόρος να φυτρώσει. Στο χώμα θα θερίσουμε τα στάχυα της ζωής μας. Στο χώμα θα μας βρει μαζί λεύτερο καλοκαίρι.