Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στη λαιμητόμο το πιο αιχμηρό είναι η φαντασία.

Μία συλλογή ποιημάτων που ξεδιπλώνει απαλά τα πέταλα της αγάπης για τον σύντροφό, την οικογένεια και τον συνάνθρωπο. Η ψυχή αφουγκράζεται τούτο το συναίσθημα και το μεταφέρει ως αέρινο τραγούδι στις χορδές της. Επίσης νότες ανάμνησης και νοσταλγίας για μια αλλοτινή εποχή, αναδύονται και σκορπίζουν άρωμα πατρίδας.

Μία ευανάγνωστη ποιητική συλλογή που χαρακτηρίζεται από απλή, δωρική μορφή. Αποδίδει με κατανοητό τρόπο το νόημα με καλή ανάπτυξη του λόγου και καλή κλιμάκωση των συναισθημάτων. Ποιητική συλλογή εμπνευσμένη από την καθημερινότητα, η οποία μας διδάσκει περισσότερα από όσα νομίζουμε. Διάφοροι στοχασμοί, σκέψεις, προβληματισμοί, ανάγκη έκφρασης, πανσπερμία συναισθημάτων (όπως αγάπη, μοναξιά, φόβος), αναμνήσεις που αφυπνίζουν.

Δείγμα γραφής: ΠΟΡΕΥΣΕΙΣ Απ' τα όμορφα ύδατα στις κολάσεις επίγειες και στους παραδείσους. Από ατραπούς μυστικές στις μικρές γαλάζιες οπές με σημαίες πολύχρωμες πονηρών Οδυσσέων. Ατελείωτοι πλόες πλοηγών και νόστων δίψα και πείνα και ιλασμοί Ύλαξον, ύλαξον! Για τον στόχο χρειάζονται υπερωρίες της όρασης

ΠΕΙΡΑΤΙΚΟ Δούλευε ταξί πειρατικό στο δρομολόγιο Κουκουβάουνες - Δουργούτι μεροδούλι μεροφάι. Ύστερα τα παράτησε βρήκε μια Νίτσα με προίκα τρανταχτή κι έγινε εργολάβος. Είπε κι ο πεθερός του δυο λόγια εκεί που έπρεπε και τόνε κάναν κομματάρχη. Όσο να πεις, δεν είναι πια του κλότσου και του μπάτσου. Στο όγδοο ποιητικό του βιβλίο ο Δημήτρης Χουλιαράκης (που έχει ήδη βραβευτεί στο παρελθόν από την Ακαδημία Αθηνών, το 2004 και το 2016, και από το περιοδικό "Διαβάζω", το 2003), δίχως να απομακρύνεται από το ύφος που τον χαρακτηρίζει από την πρώτη του εμφ...

ΤΑ ΝΕΡΑ ΤΩΝ ΒΡΟΧΩΝ Tα νερά των βροχών που απ' τον ορίζοντα έρχονται πέφτουν μ' ορμή στη μήτρα της γης τρυπώνουν από πηγές αναβλύζουσες πορφύρας γεννιούνται άνθη χορεύουν οι ελιές στη θάλασσα κατεβαίνοντας τα καρποφόρα κλαδιά της πνίγονται στα κύματα λόγια μυστήρια σε χλοοτάπητες σπέρνονται σ' αφίλητο λαιμό φίδι τυλίγεται συρίζοντας στην παγωνιά ενός δάσους κατάλευκου νύφες επτά με πέπλα σχισμένα και πόδια γυμνά έναν ήλιο σακάτη νυμφεύονται

Η ποιητική συλλογή του εκλιπόντος Κύρου Β. Τερζίδη, με τίτλο "Ψυχή μου ανάστα", αποτελείται από ποιήματα που έγραψε ως επί το πλείστον μεταξύ των ετών 1990-2000.

Στην ποιητική συλλογή "Ψυχές της φύσης" θέλουμε να σταθούμε με συνέπεια, ευστοχία και γλαφυρότητα στη λογική της ανάγκης να αναγνωρίσουμε στην υποταγμένη φύση το δικαίωμα της ζωής και της ψυχής. Θέλουμε να αναγνωρίσουμε με χαρά την "άλλη ζωή", την ετερότητα, να δούμε την υπερβατικότητά της και, έτσι, να αποκαταστήσουμε την ενότητα του εαυτού με τον κόσμο. Όχι σαν στήριγμα του εαυτού μας, αλλά επειδή ο ίδιος ο εαυτός - κατά βάση, το "είναι" - είναι ενότητα, εάν, βεβαίως, συμφωνούμε ότι ο αληθινός Εαυτός είναι η σύνθεση της ζωής χωρίς τις ενδιάμεσες, διαμεσολαβητικές μας κοι...

Τράβηξες για την Αίγυπτο τα ίχνη σου να χάσω τον δρόμο του Αρχίλοχου ζήλεψες απ' την Θάσο. Μα τα πουλιά μού έδειξαν τον δρόμο που 'χες πάρει τον χάλκινό σου θώρακα γνώρισαν το κοντάρι. Κρασί από την Μήθυμνα σου 'στειλα να μεθύσεις για να μπορέσεις πιο πολύ την μούσα ν' αγαπήσεις.

Η Έμπνευση είναι στο νου ό,τι στα χέρια η Τέχνη. "Υιώτα"