Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η ποίηση του αποχρώντος λόγου στην αναζήτηση της ανεξάντλητης ομορφιάς της ζωής Ο Σαιν-Τζον Περς είναι συνεπής πλατωνιστής- αναζητά την αληθινή τάξη των πραγμάτων σ’ ολόκληρο το σύμπαν – επιθυμεί επίσης να επιστρέψει στην μαγική παιδική του ηλικία. Το έργο του δεν είχε άλλη εξέλιξη. Αποσπασμένος από την μοντέρνα ποίηση χρησιμοποιεί μορφές της μεσαιωνικής και αναγεννησιακής ρητορικής, τώρα πια ξεχασμένες κι’ όμως, για όσους το έχουν διαβάσει έχει μια σχεδόνμυθική αξία. Του Σαιν-Τζον Περς το όραμα δεν έφτασε κατ’ ευθείαν σε πολλούς αναγνώστες, αλλά το βρίσεκουμε δι...

Όταν η κάμπια εκκολάφθηκε... "Το ανθολόγιο μιας πεταλούδας" δημιουργήθηκε μέσα σ' ένα κλίμα εσωτερικής διαμάχης-διαμαρτυρίας, τόσο κραυγάζουσας όσο και σιωπηλής, καθιερώνοντάς το ως το πρώτο μου ελευθεριακό ποιητικό δημιούργημα, το οποίο αποτελεί μια ειλικρινή εξομολόγηση, κυρίως, προς τον ίδιο μου τον εαυτό. Το ίδιο το βιβλίο κινείται σε μία σειρά κοινωνικών παρατηρήσεων, αλλά, κατά κύριο λόγο σε μια αλληγορία που εξυπηρετεί την εξύμνηση του έρωτα, δίνοντάς του άλλοτε υπόσταση καταστροφέα και άλλοτε τoν ρόλο του δημιουργού, καθιστώντας τον το βασικό συστατικό για μια ζω...

Παιδί Μ' αγγέλους αν σε σύγκρινα πρώτη θα σ' είχα βάλει, βασίλισσα μες στην καρδιά και δεν χωράει άλλη. Αν ο παράδεισος γενεί άνθρωπος και μιλάει, θα ήταν κόρη που μπαμπάς στα μπράτσα του κρατάει! Ρίζα και αίμα και ψυχή, σπλάχνο, ανάσα, φως μου, δεν έχει ομορφότερο πλάσμα βρεθεί εμπρός μου! Ίαση μα και φάρμακο, παράδεισος, ψυχή μου, γαλήνη, αγαλλίαση, φως είσαι στη ζωή μου. Ζω αφού ζεις εσύ, αναπνοή μου δίνει, ένα γλυκό χαμόγελο την κούραση μου σβήνει! Αν ο Θεός του ουρανού κατέβαινε στη γη μας, παιδί θα ήταν, σίγουρα, το φως μες στη ζωή μας.

η ανεξάντλητη αφήγηση των δέντρων αναπαριστά τον ύπνο πως είμαστε δέντρα πως μιλάμε διψασμένα με το νερό θυμούνται να μας ξέρουν τι ν' απέγινε η άμμος τη φύτεψαν να γίνει λάσπη και που τα πρόσωπα όπου μνήμη μας κοιτούν σωπαίνουν και μας μοιάζουν μες στη ρωγμή της πέτρας κατρακυλά ο κόπος ρωτούν μήπως κι αυτή χτυπά σαν καταρρέει η σκόνη αν κάθε που βαραίνει βαθαίνει που πονά αν ερωτά μην είν' φωνή το σχήμα που πάλλει στα θεμέλια κραυγή δική της μην είναι η σιγή η γη σταματημένη άλλωσπως που φώναζε πως γύρναγε πως έβγαζε παράτονη παράπονη πνοή παράφορη πως φύσ...

Η μελέτη "Πολιτιστική ποίηση -Η διατοπική γραφή του Δημοσθένης Αγραφιώτη" μελετά το έργο του συνεπέστερου στη διερεύνηση συστημάτων διεθνοποίησης της ποιητικής και καλλιτεχνικής μοντερνιστικής εμπειρίας Έλληνα καλλιτέχνη, του Δημοσθένη Αγραφιώτη, μιας πολυσχιδούς καλλιτεχνικής προσωπικότητας, που συνδυάζει ποικίλες πρωτοποριακές δραστηριότητες, τόσο στις δημιουργικές όσο και στις θεωρητικές του εκφάνσεις. Η βαρύτητα που δίνει ο Αγραφιώτης στις οπτικοακουστικές πλευρές των λεκτικών σημαινόντων, οι σύνθετες ειδολογικά φόρμες που χρησιμοποιεί, η ένταξή του σε ένα διεθνές κοσμο...

Να μιλήσω για την ποιητική συλλογή; Ένα ανοσιούργημα λέξεων. Ένα απροβίβαστο ανορθογράφημα. Μία προκλητική ιεροσυλία. Να σας πω αλλιώς το περιεχόμενο. Ένα πρωινό αποφάσισα να βγω από το σπίτι μου διαφορετικά από ό,τι συνήθως. Πήρα λοιπόν ψαλίδι, λεπίδι κοφτερό είχα, και έκοψα το ένα μανίκι από το πουκάμισο. Το ένα μέρος από το παντελόνι. Ξύρισα το μουστάκι μου από τη μία πλευρά. Έκοψα τα μαλλιά μου από το ένα μέρος. Και φόρεσα ένα παπούτσι. Και ξεκίνησα για μία βόλτα στον ήλιο. Με κοίταγαν παράξενα. Άλλοι με το στόμα ανοικτό. Άλλοι γελώντας. Ό,τι σπάει τη νόρμα, ό,τ...

[ευρεσιτεχνία] πίστευα στα πλοία του πατέρα ταξίδευαν νοερά σε κόσμους από ειδικά υλικά και αντοχή στο χρόνο [venceremos] να μη σε αγαπάει άλλος κανείς μόνο εγώ να μπαίνω και να φέγγει [παρήχηση] μου άρεσαν με σίγμα οι ποιητές σεφέρης ασλάνογλου σαχτούρης σύμφωνο που ακούγεται βοήθεια παρηγοριά ψυχής το ζήτα του καρούζου με αποθάρρυνε γενναίο αλλά δύσκαμπτο αδύνατον να του γυρέψω κάτι

Η ποίηση του Καβάφη, όσο αντιστέκεται σθεναρά σε κατηγοριοποιήσεις, κανόνες και γενικεύσεις, άλλο τόσο προσαρμόζεται, με πρωτεϊκή ευελιξία, σε ερμηνευτικά σχήματα και θεωρίες, βυθίζοντας αέναα τους αναγνώστες της σε παλαιά και καινούργια διλήμματα. Η παρούσα μελέτη συνομιλεί με την παλαιότερη, αλλά και την πιο πρόσφατη καβαφική βιβλιογραφία, αναθερμαίνοντας τη συζήτηση με θέμα τις επιδράσεις που καθόρισαν και διαμόρφωσαν την ποιητική ιδιοσυγκρασία του Αλεξανδρινού. Μέσω των θεωρητικών και ιστορικών προσεγγίσεων, η λογοτεχνία της Παρακμής, έτσι όπως διαμορφώνεται στη Γαλλία...

Μία γυναίκα σ’ ένα δωμάτιο. Μία γυναίκα χτίζει ένα δωμάτιο. Το δωμάτιο είναι η γυναίκα. Αρχή της έμπνευσής μου ήταν η ιδέα του ονείρου που εμμένει, η ματαίωση. Η ηρωίδα γίνεται όχημα των προσδοκιών της, σωρεύει πέτρες-επιθυμίες και χτίζεται από αυτές. Όλα συμβαίνουν σε μία ημέρα ή σε μία ζωή. Ο χρόνος την εμπαίζει. Η ηρωίδα συνδέεται με τη μουσική. Η κιθάρα της γίνεται ένα "άλλο εγώ" στο οποίο απευθύνεται. Δεν είναι τυχαίο που χάνεται μία νότα. Η ίδια στέκεται απέναντι σ’ ένα όλον, όπως μέσα σ’ ένα "κοντσέρτο" ένα σόλο όργανο απέναντι σε μία ορχήστρα· ο κόσμος μέσα της κι έ...

Η συλλογή αποτελεί μια προσωπική καταβύθιση στην απόγνωση, μια μορφή βίας που μοιάζει να αυτοεπιβάλλεται, μια εμπύρετη καταγραφή του αδιεξόδου. Η ανά-δυση του συναισθήματος -ως μοναδική διέξοδος διαφυγής από την έλλειψη- και η αποτύπωση μιας προσπάθειας να διασώσει μια παραιτημένη ύπαρξη, που οδηγείται στην εξουθένωση. Δείγμα γραφής: Από το "ΓΛΥΚΟΣ ΑΝΤΙΧΕΙΡΑΣ" Τι ακανόνιστες γραμμές στο δέρμα επιβάλλει η Στέρηση. Δεν είναι πια πληγή μα ζωγραφιά που ξεθυμαίνει. Δες μέχρι πού φτάνει το πείραμα της Αντοχής. Πρώτα γενέθλια πριν λίγες μέρες. Κι όμως· αδυνατώ να...

Μια μεσολάβηση μπορεί να συμβαίνει, να ενεργεί. Μπορεί να είναι αυτό που ζητάμε πολλές φορές απεγνωσμένα. Αυτό που κάνουμε εν γνώσει μας ή και ερήμην μας για λογαριασμό κάποιου τρίτου. Ένα διάστημα που καταλαμβάνει χώρο ή και χρόνο. Δεν είναι μετρήσιμες οι μεσολαβήσεις που γίνονται στις ζωές μας. Κι η ίδια μας η ζωή άλλωστε είναι ένα χρονικό διάστημα. Ο λόγος, σε κάθε είδους γλώσσα, έχει έναν ξεκάθαρο μεσολαβητικό ρόλο. Η ποίηση έχει τον σοβαρότερο.

Γνωμική ποίηση είναι αυτή που εκφέρει με τρόπο συνοπτικό - αποφθεγματικό απόψεις και γνώμες πάνω σε κοινωνικά, πολιτικά, υπαρξιακά, φιλοσοφικά και άλλα θέματα και προβλήματα της ζωής. Η ποιότητά της δεν έγκειται στη δομή της, όπως π.χ. η στιχουργική ποίηση, αλλά εκ του εάν τα μηνύματά της είναι αξιόλογα, αναξιόλογα, σωστά ή λανθασμένα. Είναι το άκρως αντίθετο από τη μοντέρνα ή σύγχρονη ποίηση ή ποίηση του παραλόγου και του ονείρου, της οποίας το νοηματικό περιεχόμενο οφείλει να ισούται με τη σιωπή, που δεν πρέπει να την καταλαβαίνουμε, αλλά μόνο να τη νιώθουμε και να την αι...