Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα "Αταξίδευτα" είναι ποιήματα στα οποία στοιχειοθετείται ένα μικρό λυρικό πλαίσιο. Ο δημιουργός τους αφήνει το στίγμα του στοχασμού του επάνω σε σύντομες ποιητικές φράσεις. Διαβαθμίζει το ενδιαφέρον η στιχουργική αφήγηση, προοικονομείται η δύναμη της λέξης, καθίσταται εμφανής η διάθεση καταγραφής του ιδεώδους κόσμου. Για τον ποιητή είναι αναγκαία η αφετηρία της σκέψης και ο προορισμός του συναισθήματος. ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ Έκλεισε η πόρτα Σπαρμένο σκοτάδι ολόγυρα Κάτι χαραμάδες μονάχα το χαϊδεύουν φωτός ψιθύρους ακουμπώντας στον κόρφο του Ιστορίες αχνοφαίνονται Ψίθυρ...

Ενέργεια συγκρούεται με ανενέργεια Και μέσα στη σύγκρουση Χάνονται όσα κερδίζονται Σε κάθε αβεβαιότητα και Κερδίζονται όσα χάνονται Σε κάθε βεβαιότητα Που η μία παραμορφώνει την άλλη με ενέργειες Μαύρης και άσπρης έλξης Που αφήνουν γυμνές τις αφηγήσεις Κάθε λόγου πολιτικού Σε κάθε εναγκαλισμό του Με λόγο μαθηματικού υπολογισμού Που ματαιώνει τον έρωτα της μορφής Με παραμόρφωσή της Δημ. Κακαβελάκης, "Λόγοι μαθηματικού υπολογισμού" Η κοσμολογία της ποίησης του Δημήτρη Κακαβελάκη διατηρεί σε κάθε του έργο τη δυναμική, καθαρή, αναστηλωτική διεκδίκηση του σ...

Απόσπασμα Το στέγαστρο Κύριε, μην κρύβεσαι από μένα. Όταν μου γυρίζεις την πλάτη το ξέρω, δεν προσπαθείς να με αποφύγεις αλλά, ν’ ακουμπήσω το τετράδιο να συνεχίσω και να τελειώσω το ποίημα. Θα μπορούσα με τούτο το ποίημα να φτιάξω ένα τεράστιο στέγαστρο να μη βρέχονται το χειμώνα οι άστεγοι, για να βρίσκουν απάγκιο οι οδοιπόροι και όχι όπως οι άλλοι που χτίζουν με αποφράδες στιγμές υψηλά τείχη με πολλές πολεμίστρες.

Τετράστιχα - VI Μεγάλες οι στιγμές της Ιστορίας: το τρένο που έφερε την Επανάσταση, ο κορεσμός της μέλισσας από των λουλουδιών τη γύρη, το αδιόρατο χαμόγελό σου πριν το κλάμα. "Ωδή στη χαρά" Όσο διέσχιζες το δάσος κανένα δέντρο δε σ' αγκάλιασε· εσύ τ' αγκάλιαζες και τα παρακαλούσες. Φοβόσουν πάντα πως αν αρνηθείς την πίστη σου στα χελιδόνια, θα έχανες την προσμονή της άνοιξης. Τώρα μαζεύεις τούφες απ' τα σύννεφα, για να υφάνεις τι; Τα άμφια του μάγου της φυλής ήρθαν απ' έξω και είναι άριστης ποιότητας. - Αν κάτι δεν αλλάζει, είναι οι ανταύγειες της...

Λ ι μ ά ν ι Πύρινοι πάσσαλοι Καρφώνουν τη γαλήνη σου, Πύρινοι πάσσαλοι Αναδεύουν τα σωθικά σου. Μάρτυρες στέκονται Στα βραδινά σου, Φανάρια που φέγγουν Την ακρογιαλιά σου. Πύρινοι πάσσαλοι Πάλλονται, χορεύουν, τρέχουν και σβήνονται στην αγκαλιά σου.

Η Κατίνα Βλάχου, συγγραφέας του εξαιρετικού ενδιαφέροντος μυθιστορήματος Ψίθυροι στους τοίχους (Ροές, 2009), εξέδωσε το βιβλίο Ατάκτως Ειρημένα, ποιητική συλλογή με ενότητες διαφορετικές ως προς το θέμα, το ύφος, την ανάπτυξη και τις προθέσεις. Ωστόσο, αυτές οι ενότητες, («Του έρωτα», «Της ομορφιάς», «Της πατρίδας», «Τα πικρά», «Του θυμού», «Τα προσωπικά», «Της σοφίας», «Τα αστειευόμενα», «Τα ελάχιστα»), δένονται μεταξύ τους αρμονικά χάρη στην ικανότητα της ποιήτριας να συνταιριάξει την ποικιλία του ύφους με την ευαισθησία των στίχων. Ένα παράδειγμα από την ενότητα «Του έρω...

Τα µικρά τα συννεφάκια κυνηγιούνται στον αέρα, ποιό θα τρέξει, ποιό θα παίξει ποιό θα φτάσει παραπέρα. Μοιάζουν έτσι µε παιδάκια πούχουν µια γλυκιά φατσούλα, πότε κάνουν αταξίες, πότε ακούνετη µανούλα.

..."Στον ύπνο μου κατεβαίνουν οι πλημμύρες σου", της είπε "αιωρούνται κλουβιά με πόρτες ξεκλειδωμένες, τα πουλιά φύγανε κι έμεινα μόνος. Πώς να πάρω τη θέση τους, πώς να φορέσω τις χειροπέδες και να χωρέσω στο μαύρο σκοτάδι, εγώ συνήθισα να βλέπω ξέσκεπο ουρανό και άστρα χαμηλωμένα... ...Τ' αδέρφια μου είναι. Κατεβαίνουν κρυφά τα Σαββατόβραδα, ξεκλειδώνουν το παλιό σχολείο και παίρνουν απ' τα παλιά θρανία τις σάκ...

Αυτό το άδειο σπίτι σε περίμενε. Αγκαλιά, χωρίς την ανάγκη λέξης καμιάς τα σώματα κουμπώσανε ιδανικά σκεπάζοντας έκθετες νύχτες. Ανάμεσά τους ζωγράφισες μια θάλασσα, επιθυμίες ζαλισμένες άφιξη επιτέλους άκρη κυματισμών πανιά γεμάτα. Στα δάκτυλά μου φτάνουν με χυμούς από ροδάκινα κάθε που στήνω τρελό κυνηγητό με ιδέες πιασμένες χέρι χέρι. Στα χείλη σου σβήνεται ο κόσμος όλος.

Τι τεμπελιά και τι αστείο που γράφει μισό μπουκάλι τον κοιτάει αντικριστά. Έχει συνέταιρο σε μι' άλλη πολιτεία προσμένοντας να του 'ρθει ξαφνικά. Νομίζει πως έχεις ευχέρεια του λόγου γνωρίζει με μέτρο το χέρι μιας γυναίκας να κρατά μα δε το θέλει να βγει απ' το σπίτι το συνεταίρο του σπάνια ζητά. Μα αυτός στην μπάρα περιμένει να γυρίσει ζητώντας το, γιατί 'ναι μοναχός δε θέλει άλλα μέθυσα κορίτσια και αγόρια στην συντροφιά του να παραπαίουν διαρκώς. Ψάχνει γι' ανθρώπους να τους κάνει να ξεφύγουν. Την ευφορία τους να βγάλει στο σφυρί. Μισό μπου...

Η "Ασφυκτιονία", η τρίτη ποιητική συλλογή του Αλέξανδρου Αρδαβάνη, αποτελεί μία ποιητική σύνθεση. Ένα προσωπικό έπος, δηλωτικό της εναγώνιας πορείας του σύγχρονου ανθρώπου προς την κοινωνική συνείδηση και την ιστορική αυτογνωσία. Είναι το αποτέλεσμα της οδυνηρής προσπάθειας ενός ανθρώπου με επίγνωση του ρόλου του επί της γης, στην προκειμένη περίπτωση του ποιητή, να κατεβεί στα έγκατα της ιστορίας και του μύθου, σαν ένας άλλος Οδυσσέας, για να αναζητήσει και να φέρει στο φως τα μυστικά της ανθρώπινης οδύνης. Αυτά αναζητώντας, φτάνει στις απαρχές του σκοτεινού μηχανισμού της...

Με τους "Ασφοδέλους", ο ποιητής έχει πλέον αποκρυσταλλώσει τα γνωρίσματα της ποιητικής του τεχνοτροπίας (ερωτική μοναξιά, τονισμός των στοιχείων της φύσης, αλλά και του αστικού περιβάλλοντος, κερματισμός του χρόνου, εξομολογητικός χαρακτήρας).

Μιλτιάδης Μαλακάσης (1869 - 1943) Ποιητής από τους σημαντικότερους του νεοελληνικού λυρισμού. Γεννήθηκε στο Μεσολόγγι. Καταγόταν από οικογένεια αγωνιστών του Εικοσιένα. Το 1888 γράφτηκε στη Νομική Σχολή Αθηνών. Το 1897 γνωρίστηκε με τον Ελληνογάλλο ποιητή Ζαν Μωρεάς. Ο τελευταίος μετέφρασε δύο ποιήματά του και τα δημοσίευσε στη Γαλλία. Μαζί με τον Κ. Χατζόπουλο και το Λάμπρο Πορφύρα ίδρυσαν την εταιρία Εθνική γλώσσα (1904), που έκανε αγώνες για την καθιέρωση της Δημοτικής. Δημοσίευσε ποιήματά του και στο "Νουμά", το περιοδικό των δημοτικιστών. Το 1917 διορίστηκε Κοσμήτ...