Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Έμαθα να αιωρούμαι για να μην πατώ τις μαργαρίτες. Έτσι φανερώνονται τα θαύματα.

Θα μπορούσαν ποτέ άραγε, δώδεκα ημέρες να καθορίσουν τον καιρό ενός ολόκληρου χρόνου; Κι αν ναι, παρατηρήσατε ποτέ πώς μεταβάλλεται η ψυχολογία σας μέσα σ' αυτές; Ειδικά όταν οι μέρες αφορούν τον τελευταίο μήνα του καλοκαιριού: τον Αύγουστο.

ΑΣ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΦΩΣ ΜΙΑ ΑΙΤΙΑ (απόσπασμα) Όμως ενδέχεται ούτε κι ο έρωτας να είναι γεγονός. Πιο γεγονός κι από αυτόν ενδέχεται να είναι η ποίηση που τον στοιχειώνει. Οπότε παύει εντελώς στα ξαφνικά το τώρα να είναι τώρα και γίνεται πριν απ’ τον έρωτα ή απ’ το ποίημα μετά

Έχεις δουλειά πολλή για να καθαρίσεις την ψυχή, να έχεις έτοιμη να παραδώσεις ώστε να περιμένεις αυτά που θα σου "Αποδώσει"

Το θεατρικό ποίημα "Del amor", με τον υπότιτλο "Teatro de animales", γράφτηκε το 1919 από τον Ισπανό ποιητή και θεατρικό συγγραφέα Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, όταν ήταν 20 ετών. Πρόκειται για ένα αλληγορικό κείμενο που εκδόθηκε για πρώτη φορά στην Ισπανία μόλις το 1997, στην εμβληματική μαύρη σειρά κλασικής λογοτεχνίας των εκδόσεων Catedra, σε μια συλλογή των νεανικών θεατρικών έργων του Γραναδίνου υπό τον τίτλο: Teatro inedito de juventud, σε επιμέλεια του καθηγητή του Πανεπιστημίου της Γρανάδας, Andres Soria Olmedo. Ως εκφραστής του ρεύματος του συμβολισμού, ο Λόρκα αντλεί τ...

Πανάρχαιο δέρμα που γεννήθηκες μαζί με τα άλλα που πορεύονταν σωστά και σπιλώθηκες και εξορίστηκες. Πανάρχαιο δέρμα που ζαρώθηκες από το φόβο του αίματος και που πόνεσες με τη γέννα της ύπαρξης κι αναρίγησες σε τρυφερά βελούδινα κρεβάτια. Πανάρχαιο δέρμα που άνοιξες όλους τους πόρους σου για να μυρίσεις την άνοιξη σε ένα ολάνθιστο λιβάδι. Πανάρχαιο δέρμα που μνημόνευσες τη λύπη, τη χαρά που πέθανε από την απόγνωση, που λαχάνιασε την ελπίδα, πανάρχαιο δέρμα ήρθε η ώρα να ντυθείς το χαμό. Ακόμα και ανέντιμος δικός σου θα γίνει...

... γυναίκες που σας σμίλεψαν γυναίκες υποταγμένες όπως η κοίτη στο ποτάμι φτεροκοπάτε γύρω από τη ματαίωση όπως οι μύγες γύρω από τη λάμπα με δεκαέξι ημιτελή ποιήματα στο συρτάρι με δεκαέξι ημιτελείς συλλογές στη μήτρα του κόσμου με δεκαέξι ημιτελή φωνήεντα στον λάρυγγα με δεκαέξι ημιτελή σύννεφα στον ουρανό σας κορμιά δίχως ανάγκες θαλασσινές σπηλιές που μπαινοβγαίνει ανέγγιχτος ο χρόνος γυναίκες δίχως τόπο Η νέα ποιητική συλλογή της Μαργαρίτας Μηλιώνη απαρτίζεται από τρεις ενότητες: α) "Γυναίκες δίχως τόπο", β) «"Κορίτσια της Αμοργού" και γ) "Το πλοίο...

ΕΧΩ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΜΟΥ Έχω τις λέξεις μου εγώ, την ασχήμια του κόσμου να σβήσω. Πέπλο φτιάχνω χρυσό, την ψυχή μου απαλά να την ντύσω. Αραδιάζω τις λέξεις και εκείνες το χορό θα στήσουν. Κάνουν συντροφιά στη μοναξιά, τη θλίψη στην άκρη θα αφήσουν. Έχω τις λέξεις μου εγώ, τις στιγμές ευτυχίας να σφραγίσω. Στο χρόνο ανεξίτηλο σημάδι για πάντα να αφήσω. Με της φαντασίας τα φτερά, πέρα απ' τον ορίζοντα θα ταξιδέψω. Μέσα από τις λέξεις μου θα λυτρωθώ, όπου θέλω θα αλητέψω. Έχω τις λέξεις να στροβιλίζονται μες στα σοκάκια του μυαλού. Ύστερα αποτυπώνω στο χαρτί τα π...

Μαρία Πολυδούρη προς Κώστα Καρυωτάκη Κι εγώ που πόθησα βαθιά την ένωση δε βρήκα παρά μόνο τα ίχνη σου κι αυτά απελπισμένα ακολουθώ στην οστρακοφόρα άμμο με τα πέλματά σου να διαγράφουν την αταλάντευτη φυγή προς τα εμπρός και η ψυχή μου πυροφάνι φωταγωγημένο στην οδύνη μέσα στης προσμονής την κίβδηλη ελπίδα οικτρά παραδομένη. Δεν αποθνήσκει η ελπίδα, η αντοχή φθίνει των ονειροπόλων που τα πιο μακρινά ταξίδια έκαναν στο φτερό του καρχαρία χρόνου καθώς βουτούσε σταθερά στον κυματισμό τού αναπότρεπτου τέλους. Κάποτε ξοδεύονται τα όνειρα και συναιρείσαι με τα...

Κάποιες λέξεις μπαίνουν σε μια σειρά για να βρουν ένα νόημα, το νόημα όμως ποτέ δεν είναι ένα. Στις σελίδες του μικρού αυτού βιβλίου, θα βρείτε μερικές λέξεις πεταμένες πάνω στο χαρτί, άλλοτε σε μια ήσυχη νύχτα και άλλοτε σε ένα βρόμικο πεζοδρόμιο. Ποιήματα θα τα αποκαλούσαν κάποιοι, εγώ θα έλεγα ψίθυροι ή ίσως πυροτεχνήματα, γιατί η βαρύτητα τα κάνει πάντα να επιστρέφουν στη γη. Δεν είναι φτιαγμένα να δώσουν καμιά λύση, ούτε υπερηφανεύονται πως κοιτούν τον κόσμο από ψηλά. Λικνίζονται και φαντάζουν όμορφα αλλά φτιάχτηκαν για να αναζητούν, να υπηρετούν μόνο την ίδια τη δημι...

"Πηγούλα μου" Ωσάν το νερό το κρυστάλλινο, το καθαρό, το παγωμένο, Ολύμπιας πηγής, δακρύων βουνού μαζεμένο, τον διψασμένο ξεδιψά και τον κουρασμένο. Έτσι και η σκέψη η εμπνεύστρια, η άξια, η στοχασμένη, θεάς μούσας, κάματου νου σμιλεμένη, την ψυχή την πονεμένη ξεπονά. και τη λυπημένη. Η Μέθεξη ΙΙΙ (Πηγούλα μου) στο ίδιο ύφος και στυλ με τα δύο προηγούμενα βιβλία, έρχεται να ολοκληρώσει αυτήν την τριλογία, με θέματα κοινωνικά, υπαρξιακά και βιωματικά. Η ολοκληρωμένη εικόνα ελπίζω να αναδείχτηκε, το παζλ των συναισθήματων, να έδεσε γερά, η σημασία τη...

Η ποίησή μου έγινε γνωστή στην Ιταλία χάρη στις μεταφράσεις της Κατερίνας Βουκάκη και την πρωτοβουλία της να στείλει τα μεταφρασμένα ποιήματα σε Παγκόσμιους Διαγωνισμούς, που αυτές οι Ακαδημίες οργανώνουν κάθε χρόνο. Έτσι, αρχικά πήρα τον τίτλο της "finalistα" και στη συνέχεια βραβεύθηκα επανειλημμένα για ποίηση με ελεύθερο και θρησκευτικό περιεχόμενο, ενώ το έτος 2017 απέκτησα τον τίτλο Alfiere della cultura (Σημαιοφόρος της πνευματικής καλλιέργειας) και το 2018, αυτόν της Poetessa Internazionale dell' anno (Διεθνής ποιήτρια της χρονιάς), για την ποιότητα δημιουργικής...

Το ποιητικό έργο αποτελείται από 30 ποιήματα και επτά στάδια, τρία εξ αυτών μεταβατικά. Εσωτερικές ανασκαφές που έρχονται στο φως με την αξίνα του ποιητικού λόγου μιας νέας δημιουργού, που αναζητά, που προβληματίζεται, που αγωνιά για τη ζωή και για τον άνθρωπο, που ψάχνει για το δίκαιο και για το ωραίο, που καταγγέλλει και καταδικάζει κάθε κακότητα και ασχήμια. Η Θεοδώρα Τσακιρίδη με δυναμισμό και ευαισθησία αποτυπώνει στο χαρτί τους στοχασμούς και τις μύχιες σκέψεις της, με πονεμένες λέξεις· μιλάει για "την αλλοτρίωση", για "το χαμένο εαυτό", τις "ανέλπιδες προσπάθει...

Στην στιγμή προβάρεται η οπτική, στα ερεθίσματα τοποθετούνται η έμπνευση και τα συναισθήματα... Αξίες, αρχές, απόψεις, πότε σθεναρά χρωματιστές, με αρώματα και πότε με γκριζαρισμένες τις γερασμένες μας ανάγκες... Όλα είναι έμπνευση, που ραντίζει ασταμάτητα με μελάνι το λευκό χαρτί δημιουργώντας, άλλοτε αισιοδοξία απομακρύνοντας το ντρέτο άκαυστο μαύρο κι άλλοτε απαισιοδοξία, εσωτερική πάλη προβληματισμούς κι αβάφτιστα συμπεράσματα. Έτσι δημιουργήθηκε η συλλογή "Έρρωσο", βουτώντας στο μελάνι της ψυχής και του νου, σ' αθόρυβες ή εκκωφαντικές στιγμές.

Η νύφη του Ιούλη, ένα συνθετικό-βιωματικό ποίημα εμπνευσμένο από πρόσφατο οδοιπορικό του ποιητή στο κατεχόμενο, από τον τουρκικό στρατό, βόρειο μέρος της Κύπρου. Όπως εκμυστηρεύεται, ήταν για εκείνον μια αποκαλυπτική, συγκλονιστική εμπειρία, "καθώς στην ηλικία των σαράντα πέντε ετών, έστω ως επισκέπτης, είδα για πρώτη φορά την πατρίδα μου ολόκληρη. Για πρώτη φορά, οι αφηγήσεις και οι περιγραφές της μάνας μου και του τζυρού μου, που κατάγονται από την κατεχόμενη Ακανθού και την Αμμόχωστο αντίστοιχα, έγιναν ζωντανή εικόνα, βίωμα και αίσθημα. Ένιωσα πραγματικά ότι ένα χαμένο κ...