Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΑΝΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΣ ΑΥΤΟΧΕΙΡ Δεν τον δίδαξε ο καιρός. Αφανής η Φύση διέσχισε το διάβα του. Κι ας φυλλομέτρησε τους φιλοσόφους. Εκείνο το "παν μέτρον..." της αρμονίας έμεινε ανυπεράσπιστο. Κράτησε μόνο τα λόγια που πεταμένα στ’ άχρηστα έχασκαν θαρρώντας πως είναι λέξεις. Κι αντί να κηρύξει έρωτα, κίνησε για πόλεμο σε ό,τι δεν του παραδόθηκε άνευ ορίων κι άνευ όρων.

Συνέχισε το δρόμο σου, ταξιδευτή, και μη γυρίζεις πίσω, κοίτα μπροστά, κοίτα ψηλά: Εκείνος νοιάζεται για σένα, δεν είσαι μόνος! Ας γίνει το τραγούδι τού δρόμου βάλσαμο για όλους εκείνους που δίνουν την τίμια μάχη, που προσπαθούν, ματώνουν, ελπίζουν... Συνέχισε να τραγουδάς λοιπόν, έτσι απλά... γιατί η ουσία και τα υψηλά νοήματα εκφράζονται με την απλότητα. Τότε θα δεις πολλούς να σε ακολουθούν, να γίνονται συνοδοιπόροι. Εσύ θα ελαφρύνεις τον πόνο τους, εκείνοι θα επουλώσουν τις πληγές σου! Το ταξίδι λοιπόν συνεχίζεται...

Στους δρόμους της φαντασίας μου ταξιδεύω κι απόψε... Ένας παλιόκαιρος με δέρνει ανελέητα! Κι όλο βρέχει, βρέχει, βρέχει... Κάνει κρύο στις κορυφογραμμές του μυαλού μου...

Μεγάλη ήταν η ικανοποίησή μου όταν διέκρινα τον τρόπο που σκέφτονται και πράττουν ορισμένοι άνθρωποι. Αντάμωσα ανθρώπους μεγαλόψυχους, καλλιεργημένους, ανυστερόβουλους, φιλαλήθεις, γενναίους. Συνάντησα ψεύτες, μυθοπλάστες, εκμεταλλευτές, υπερόπτες, κακοχαρακτήρες, με αναλαμπές καλοσύνης, "καλούς" για τις εντυπώσεις. Οι χαρές έρχονται με τις χάρες. Τι χάρες κι αυτές οι ανέξοδες χαρές μας!

ΡΗΜΑΤΙΚΗ ΕΝΑΛΛΑΓΗ ΡΟΛΩΝ Αενάως κινούμαι. Υψούμαι, διογκούμαι, συρρικνούμαι. Υποτάσσομαι και διακινούμαι. Εντάσσομαι και διατάσσομαι. Περιέργως θολούμαι. Αναχωρώ και αφικνούμαι. Εντός βίου ου περαιούμαι. Ενάγομαι και λοιδορούμαι. Επιβάλλω και εντάσσω. Καθαιρώ και υποθάλπω. Τιμωρώ και απαλλάσσω. Αγωνιώ και διαταράσσω. Τραγικά παρατηρώ. Όλα τούτα είμαι εγώ;

Σχήµατα φεγγαριού ελευθερίες φορτωµένες σέ καράβια χάρτινα Τό ταξίδι δεν είναι περιήγηση αλλά κλήση της ύπαρξης στο φως Μέ τό σκαρί της ποίησης προσπαθώ νά καλαρµενίσω για την αγάπη σου τη χάρη τό µύθο πού µας πορθµεύει αέναα Στο βιβλίο αυτό η ποιητική γραφή εστιάζει στην ανάκτηση της αντίληψης εκείνης πού φέρνει τά τοπία του κόσµου στά τοπία της ύπαρξης Δεν φωτογραφίζει. καρδιογραφεί καί σιγά σιγά στις φωλιές των µατιών επιστρέφει µια όραση εσωτερική, µια αύρα µεθεκτική πού σά διάσταση Θεού ξεδιψά τό µυστήριο και µετουσιώνει τό χρόνο σέ υπόσχεση επιστροφής στο...

Το παρόν γίνεται παρελθόν· το παρελθόν δεν αλλάζει· το παρόν όμως δημιουργεί αμφιβολίες και βεβαιότητες, δημιουργεί νέες ή ανακαινισμένες όψεις του παρελθόντος. Αυτό ακριβώς διατρέχει τη συλλογή του Χριστόφορου Δ. Σκλαβενίτη, ο οποίος αναμετριέται με το παρελθόν, αμφισβητεί τα εργαλεία που είχε χρησιμοποιήσει για να το ερμηνεύσει και αποδίδει ποιητικά τη χαρά τού να είσαι στο παρόν έχοντας ξεκαθαρίσει, όσο μπορείς, τι σε έχει φέρει ως εδώ. Η ποίηση, λοιπόν, ως εργαλείο ανακατασκευής και αμφιβολίας· ως μέσον έκφρασης της νέας ζωής του γράφοντα. Οι αγριόπαπιες Κι έτσι...

Ένα ταξίδι μαζί, ένα μακρινό ταξίδι ψυχής σε μια πιθαμή. Ένας έρωτας, ένα μίσος, μια καλοσύνη, η αδικία, η χαρά και ο πόνος, μαζί με όλα τα συναισθήματα αμπαλαρισμένα σε ένα δισάκι, στον πηγαιμό μιας δρασκελιάς από την καρδιά, γύρω από όλους εμάς. Οι ματαιοδοξίες, οι πλεονεξίες, η εγωλατρία και τα πάθη της καθημερινότητας, μας έχουν ζέψει στο αλέτρι του θέλω. Η αχορταγιά του κομφορμισμού επιβάλλεται ανεξέλεγκτα και καταστροφικά από τα...

Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζεται η ενδελεχής ανάλυση του ιστού της κοινωνίας, της πολιτείας, του πολιτισμού και της οικονομίας, με αντικειμενικότητα και παρρησία, γυμνά από υποκρισία. Μέσα από το περιεχόμενο των ποιημάτων αυτών ξεπηδάει η σημερινή ανησυχητική κατάσταση της κοινωνίας σε όλους τους τομείς της ζωής. Το πολιτικό σύστημα αναχρονιστικό, ολότελα ανίκανο, ανήμπορο να βγάλει το κράτος από τα αδιέξοδα. Η διαφθορά και η διαπλοκή, οι μίζες και τα λαδώματα σε ημερήσια διάταξη… Και πρωταγωνιστές άνθρωποι της εξουσίας, της πολιτικής, της δικαιοσύνης, της δημόσιας τάξης και τ...

Το βιβλίο περιστρέφεται γύρω από έναν ζωγραφικό πίνακα, για τον οποίο δούλευα επί τρία χρόνια και τελείωσα τον Αύγουστο του 2012. Μιλά αρχικά για το πώς ξεκίνησε η ιδέα αυτού του έργου και στη συνέχεια πλοηγεί στο περιεχόμενο των τεσσάρων εικόνων του: Πως ξεκίνησε το 1945, αμέσως μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, ένα ταξίδι με πλοίο και πως εξελίσσεται, ποιά είναι τα πρόσωπα που κάθε φορά συμμετέχουν, ποιοί είναι οι τόποι όπου διαδραματίζονται τα γεγονότα και με ποιό σκοπό συμβαίνουν οι πραγματικές είτε οι φανταστικές συναντήσεις των ανθρώπων που βλέπουμε, ποιά η σχέση τους με...

Στα πλαίσια της προοδευτικής θεματολογίας των 33 ποιημάτων, παρακολουθούμε την ανοδική πορεία μιας ψυχικής διαδρομής. Κατά τη διάρκεια της απόδρασης από τη φυλακή της πραγματικότητας, θα μεταφερθούμε σ' ένα εποικοδομητικό ταξίδι αναζήτησης, όπου η μελαγχολία αντιπαρατίθεται με την αισιοδοξία, όπου το πάθος συγκρούεται με τη λογική, όπου ο πόνος της απώλειας του χαμένου παραδείσου μετουσιώνεται μέσα από τη σοφή ωριμότητα του ολοκληρωμένου ανθρώπου. Η μαεστρία του στίχου, τα λογοπαίγνια, οι επιγραμματικές εκ- φράσεις, η μαγευτική δύναμη των συνδυαστικών εικόνων, αναδεικ...

Πάς άνθρωπος υποχρεούται να καταβάλη το αντίτιμον της χθονίας σκιάς του καλύπτοντάς την με φώς.

Στο βιβλίο αυτό, η Αγνή Λεαντζή Μενελάου, μέσα από τα ποιήματα, αναζητεί εναγωνίως την αλήθεια, περί της έλευσης του ανθρώπου στη γη, το σκοπό της ύπαρξής του και τον τελικό προορισμό του. Με λίγα λόγια γιατί γεννήθηκε ο άνθρωπος, ποιος ο σκοπός της εδώ ζωής του και πού πάει μετά θάνατον.

"Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς την ομορφιά της ζωής και της αγάπης. Εκ της φύσεώς του υπερασπίζει το ωραίο, το αισθητικό, αισθηματικό, αλλά και συναισθηματικό ωραίο. Γυρίζει προς τα πίσω με νοσταλγία. Τα καρτ-ποστάλ της συλλογής μου, πιστεύω εκφράζουν τη θέαση του ωραίου, κυκλοφορούν στην νοσταλγική - ρομαντική - ανάμνηση και ταξιδεύουν στις πλατείες της ομορφιάς. Προσπάθησα να τα ντύσω με το φτερωτό λόγο μου, απ' ό,τι έβλεπα, ό,τι νοσταλγούσα, ό,τι νοσταλγώ και με την ανάμνηση και τον ονειρικό ρομαντισμό. Ταξίδεψα στην ομορφιά της αγάπης και στη νοσταλγία της ομορ...

Το "Ταξίδι στη Νύχτα" του Λουκά Αξελού βγήκε στο φως για πρώτη φορά το 1986. Είκοσι επτά χρόνια μετά, η έντονη αισθαντικότητα και το απόσταγμα γνώσης που βαραίνει τους στίχους του μοιάζουν το ίδιο ισχυρά και επωφελή, αλλά και έρχονται να αποδείξουν μια μεγάλη αλήθεια όπως εύστοχα σημειώνει ο Γιώργος Μερτίκας στην ανάλυσή του που συνοδεύει ως Επίλογος τη Δεύτερη Έκδοση: «Η πραγματικότητα απαιτεί την κατανάλωσή της. Η ποίηση όμως δεν μπορεί να καταναλωθεί· έχει διάρκεια. Ένα ποίημα άπαξ και δημιουργήθηκε θα βρίσκεται πάντοτε εκεί και θα μας προκαλεί με την παρουσία του…», ενώ...