Περί δικαιοσύνης
Καρδαμίτσα (1989)
Η φιλοσοφία
Γνώση (1989)
Η συλλογική αυτή ιστορία της φιλοσοφίας διαφέρει σε ουσιαστικά σημεία από τις παραδοσιακές. Δεν υποτάσσει τη φιλοσοφική παράδοση στην οπτική γωνία ενός μόνο ερμηνευτή ούτε την βλέπει ως αυτόνομο και κλειστό σύστημα εννοιών και προβλημάτων. Αντίθετα, τα κεφάλαια του έργου είναι γραμμένα από διάφορους ειδικούς, κι αυτό εξασφαλίζει την πολυφωνία των απόψεων και την πολλαπλότητα των προσεγγίσεων και των μεθόδων, δίνοντας αντίστοιχους ερεθισμούς στον αναγνώστη. Επιπλέον οι κατευθύνσεις της φιλοσοφικής σκέψης συσχετίζονται με τα μεγάλα κοινωνικά, πολιτισμικά και ιδεολογικά ρεύματ...
Λεβιάθαν
Hobbes Thomas 1588-1679
Γνώση (1989)
Τις τελευταίες δεκαετίες η έρευνα γύρω από το έργο του Χομπς αριθμεί χιλιάδες εργασίες, και ελάχιστοι αμφιβάλλουν σήμερα ότι ο Λεβιάθαν αποτελεί ένα από τα μεγάλα μνημεία του ανθρώπινου πνεύματος. Γιατί εδώ τίθενται με τρόπο κλασικό τα μεγάλα ερωτήματα που πάντα απασχόλησαν και απασχολούν την πολιτική σκέψη: τι είναι μια οργανωμένη κοινότητα ανθρώπων, τι την δημιουργεί, τι την συντηρεί και τι την καταστρέφει; τι είναι ισχύς, τι είναι εξουσία, τι είναι θεσμοί; και πώς είναι φτιαγμένος ο άνθρωπος, έτσι ώστε οι πολιτικές κοινότητες να διαμορφώνονται μ' αυτόν τον τρόπο; Δίνοντα...
Υπόμνημα εις τον Παρμενίδην Πλάτωνος [Ανωνύμου συνέχεια του υπομνήματος Πρόκλου]
Παχυμέρης Γεώργιος
Ακαδημία Αθηνών (1989)
The series "Philosophi Byzantini" is published by the Academy of Athens under the auspices of the International Union of Academies and the supervison of an international commitee (L. Benakis, R. Browing, H. Hunger, C. A. Trypanis, G. Verbeke, D. Zakynthinos). Director of the series is Dr. Linos Benakis. The present edition is the outcome of a seminar in the edition of Greek texts, held in the Department of Classics, State University of New York at Buffalo, in the fall of 1983. The participants were: Thomas A. Gadra (1960), B.A.; Sion M. Honea (1952), B.M., M.A.; Patricia...
Λόγος, ουτοπία και διαλεκτική του Διαφωτισμού
Wellmer Albrecht
Έρασμος (1989)
Κατά την εποχή που ο Κάρολος Μαρξ ανέπτυσσε τη θεωρία του για την καπιταλιστική κοινωνία, σοσιαλιστικές και αναρχικές ιδέες σχετικά με την ερχόμενη απελευθερωμένη κοινωνία κυκλοφορούσαν ήδη ευρύτατα ανάμεσα στους αντιπολιτευόμενους εργάτες και διανοουμένους του καιρού του. Σοσιαλιστές και αναρχικοί υποστήριζαν συνήθως ιδεώδεις συλλήψεις για μια μελλοντική κοινωνική κατάσταση χωρίς εκμετάλλευση και χωρίς κυριαρχία ανθρώπου από άνθρωπο. Ο Μαρξ, ο οποίος είχε μάθει το μάθημά του από τον Χέγκελ, ήταν βαθιά πεπεισμένος για τη ματαιότητα του αντιπολιτευτικού ιδεώδους, των ουτοπικ...