Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...]Το έργο διαδραματίζεται στο Lower East Side της Νέας Υόρκης και είναι μια τρελή σκοτεινή κωμωδία που σατιρίζει στοιχεία της Ρώσικης Λογοτεχνίας του 19ου αιώνα, παραγεμισμένη με επιληπτικές κρίσεις, παραισθήσεις, εφιάλτες, συγκρούσεις τρένων, αυτοκτονίες και μια πόλη που πλημμυρίζει. Το "Ο διάολος μέσα του" πρωτοπαρουσιάστηκε στη Νέα Υόρκη στις 8 Ιανουαρίου του 1977, στο Soho Rep.

O "Ιώβ" ("J.B.") κυκλοφόρησε σε βιβλίο το 1958. Μετά από παραστάσεις στο Πανεπιστήμιο του Yale και σε φεστιβάλ των Βρυξελλών, ξαναγράφτηκε και, τον Ιανουάριο του 1959, με σκηνοθέτη τον Ηλία Καζάν, ανέβηκε στο Μπρόντγουεϊ, διεκδικώντας για το συγγραφέα του τη μεγαλύτερη επιτυχία. Στην Ελλάδα μεταφράστηκε, σχεδόν ταυτόχρονα, από τον Νίκο Γκάτσο και παρουσιάστηκε την ίδια χρονιά από το Θέατρο Τέχνης και τον Κάρολο Κουν.

Ο θάνατος του εμποράκου θεωρείται το κορυφαίο έργο του συγγραφέα, και χάρισε στον Άρθουρ Μίλλερ το βραβείο Πούλιτζερ. Πραγματεύεται τη ζωή ενός ασήμαντου πλασιέ και την άρνησή του να αντιμετωπίσει την αποτυχία της καριέρας του και της σχέσης με την οικογένειά του.

Ο Δούναβης και η Λάσπη της Maria Irene Fornes είναι δύο θεατρικά έργα μιας απ' τις πιο διακεκριμένες θεατρικές συγγραφείς στις ΗΠΑ. Η Fornes -συγγραφέας, σκηνοθέτρια, μεταφράστρια και στιχουργός- έχει γράψει πάνω από είκοσι θεατρικά έργα, μεταξύ των οποίων το φημισμένο Fefu and her friends και το μιούζικαλ Promenade. Αυτός ο τόμος περιέχει τα έργα Ο Δούναβης και Λάσπη. Το 1982 της απονεμήθηκε το βραβείο Obie (ένα από τα οκτώ που κέρδισε συνολικά) για τη συνολική προσφορά της στο χώρο του θεάτρου. [...]

Στο "Οικόπεδα με θέα" (Λονδίνο, 1983) το πρωτογενές υλικό είναι η ασφυκτική πίεση στην οποία υπόκεινται οι κτηματομεσίτες. Εδώ επαναλαμβάνονται δύο οικεία θέματα του Μάμετ: το πόσο τους περιορίζει και τους καταδυναστεύει ο τρόπος που μιλούν, ο τρόπος σκέψης τους και η δύναμη της φαντασίωσής τους ότι, αυτοί, οι περιθωριακοί, έχουν κώδικα και αποστολή, που τους ξεχωρίζει από τη μάζα. [...] Ωστόσο, παρά την περηφάνια και τη συντροφικότητα, δεν κατορθώνουν να αποφύγουν τις απάτες, τα ψέματα και τις μανούβρες. Αυτά είναι η δουλειά τους. [...] (Τζέραλντ Μ. Μπέρκοβιτς, από το...

Tο "Vieux carre" πρωτοδημοσιεύτηκε το 1977 και είναι το τελευταίο έργο του Τ. Ουίλιαμς (1911-1983). Ο τίτλος του παραπέμπει στην ομώνυμη συνοικία της Νέας Ορλεάνης όπου έζησε ο συγγραφέας στα νιάτα του, ένοικος πανσιόν. Είναι το πρώτο θεατρικό που γράφει μετά την ψυχική και σωματική του κατάρρευση το 1969. Ο ήρωας εδώ είναι ο ίδιος ο Ουίλιαμς στα πρώτα του βήματα ως συγγραφέας. Στο "Vieux carre" αναβιώνει ο Νότος της Αμερικής στις αρχές του αιώνα, με την τζαζ και τα μπλουζ του, τα όνειρά του, το μωσαϊκό των χαρακτήρων του. Το έργο ανέβηκε το 1978 στο Playhouse Theatre του Ν...

Ένα έργο γραμμένο από ανθρώπους του θεάματος -τους ηθοποιούς Ρενέ Ταίηλορ και Τζόζεφ Μπολόνια- με «ήρωες» ανθρώπους του θεάματος -μιαν ηθοποιό και έναν σκηνοθέτη- γύρω στη ζωή και Στα πάθη των ανθρώπων του θεάματος. Αλλά και γύρω στην πανάρχαιη «μάχη των φύλων», που ο Τζ. Μπέρναρντ Σω τη συνοψίζει έτσι: «Είναι αλήθεια πως η γυναίκα περιμένει τον άντρα. Αλλά τον περιμένει όπως η αράχνη τη μύγα». Τόσο το πλαίσιο όσο και τη «μάχη», οι συγγραφείς τα είδαν από την εύθυμη πλευρά τους. Τόσο εύθυμη, ώστε το έργο τους χαρακτηρίσθηκε από την κριτική «τρελό ρομάντζο» και «σπαρταριστά...