Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το "Θάψτε τους νεκρούς" που παίχτηκε πρώτη φορά στη Νέα Υόρκη την περίοδο 1936-1937 από το Actor’s Repertory Company. Παρόλο που γράφτηκε την περίοδο του Μεσοπολέμου, δεν πρόκειται για ένα ακόμη θεατρικό έργο που αφορά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Σόου ορίζει τον χρόνο τού έργου του "σαν το δεύτερο έτος του πολέμου που πρόκειται να ξεκινήσει αύριο βράδυ". Έξι νεκροί στρατιώτες -που πέθαναν κατά τη διάρκεια ενός απροσδιόριστου πολέμου- αρνούνται να θαφτούν εκφράζοντας την απελπισία τους. "Ήμουνα δεν ήμουνα είκοσι χρονών. Τίποτα δεν είχα κάνει. Είκοσι χρόνια μαθήτευα να γίνω ά...

Στον παρόντα τόμο περιλαμβάνονται δώδεκα μονόπρακτα που ο Τεννεσσή Ουίλλιαμς είχε ολοκληρώσει αλλά δεν είχε εκδώσει ούτε δώσει άδεια να παιχτούν όσο ζούσε. Τα έντεκα παρουσιάζονται για πρώτη φορά, ενώ το "Να πούμε θλιβερές ιστορίες για θανάτους βασιλισσών" παρουσιάζεται σε αναθεωρημένη και διορθωμένη έκδοση. Περιλαμβάνονται τα μονόπρακτα: Αυτή τη σκάλα πρέπει να προσέχεις Ο κύριος Πάρανταϊς Ο Παλούκα Γιατί καπνίζεις τόσο πολύ, Λίλυ; Καλοκαίρι στη λίμνη Το μεγάλο παιχνίδι Το ροζ δωμάτιο Η γυναίκα του χοντρού Σ' ευχαριστώ, καλό πνεύμα Το Δημοτικό Σφαγείο Ο...

Σύρθηκα με δυσκολία να δω την πρόβα του "Λεονάρντο". Όμως τιμώ τον Γιώργο βαθιά. Δεν νοείται να μην είμαι κοντά σε κάθε του δημιουργία. Είναι μια πράξη ελευθερίας κι αγάπης. Κάθε έργο του, μια σελίδα που τη γυρίζω με περιέργεια και, όταν τελειώνει, νιώθω έκπληκτη, όλο και πιο περήφανη. Κάθε του σελίδα πιο πυκνογραμμένη από την προηγούμενη. Η πορεία του στο θέατρο αποτυπωμένη σε σελίδες που τις γυρίζω μία μία. Με κάνουν και σκέφτομαι τις ελάχιστες αντιρρήσεις που είχα όλα αυτά τα χρόνια που τον παρακολουθώ. Δεν ωφελεί να τις εκφράζω γιατί έχει χαράξει τον δικό του δρόμο και...

Η νουβέλα-θρύλος του Χένρυ Τζέιμς "Πλατεία Ουάσιγκτον", διασκευασμένη πριν 65 χρόνια σε θεατρικό με τον τίτλο "Η Κληρονόμος", όπου και όποτε παίζεται, κάνει άλλη μια επιτυχία. Το χρήμα δεν φέρνει την ευτυχία ούτε τώρα ούτε στους άκρως συντηρητικούς Νεοάγγλους της βικτωριανής εποχής, ούτε ποτέ. Η Κάθριν Σλόπερ, μεγαλοκληρονόμος, χρόνια αντιμέτωπη με την καταπιεστική προσωπικότητα του αυστηρού πατέρα της, γνωρίζει ή νομίζει ότι συναντά τον μεγάλο έρωτα. Μετά από συγκλονιστικές αποκαλύψεις θα συνειδητοποιήσει ότι η πραγματική συνάντηση είναι με τις κρυμμένες δυνάμεις...

"Οι ηρωίδες του Ουίλλιαμς βρίσκονται, ή θέλουν να βρίσκονται, δίπλα σ' ένα ντουζ. Ένα ντουζ με χλιαρό νερό. Ξέρετε γιατί; Γιατί έχουν αδύνατα νεύρα. Τις πιο πολλές φορές κάθε τόσο αποχωρούν από τη σκηνή κουρασμένες-αδιάθετες και επιστρέφουν σε λίγο με επιφωνήματα ανακουφίσεως. Λίγη κολόνια ή άρωμα στ' αυτιά, στο μέτωπο, το κουμπί του ραδιοφώνου πιο σωστά στο σταθμό κι όλα έχουν μια λάμψη για ζωή. Μα μόνο για λίγο όμως, γιατί μετά αρχίζουν πάλι τις σολωμικές φαντασιώσεις. Τις λαμπρές πτώσεις. Τα νεραϊδοπαρσίματα". Γιώργος Χρονάς, Ψεύτικες βλεφαρίδες.

Η παρούσα ποιητική συλλογή απαρτίζεται από ποιήματα τα οποία έγραψε η Σοφία Κλεισούρα τα χρόνια της παραμονής της στο Μόντρεαλ του Καναδά. Πολλά από τα ποιήματα είναι ποτισμένα με τον νόστο για την πατρίδα και τη θύμηση αγαπημένων προσώπων που περνάνε τα δύσκολα χρόνια της δικτατορίας στην Ελλάδα. Άλλα είναι φορτισμένα με το ανικανοποίητο του ανθρώπινου βιώματος, τον απολογισμό εμπειριών και τη βασανιστική επιταγή της αυτο- πραγμάτωσης. Τα ποιήματα αυτής της συλλογής μιλάνε επίσης για την θλίψη της προσωρινότητας σε έναν κόσμο που μπορεί, εκτός από σκληρός, να είναι και αφό...

Οι "Χοντροί άντρες με φούστες" είναι ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά έργα του σύγχρονου αμερικάνικου θεάτρου. Η οικογενειακή ευτυχία και η οικογενειακή τραγωδία είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Η οικογένεια Χόγκαν έκανε πολλά λάθη και θέλει να τα διορθώσει, αλλά... ένα αεροπορικό δυστύχημα, ένα ταξίδι στην Ιταλία, ένα νησί, σχεδόν είκοσι χρόνια δράσης, η Νέα Υόρκη κι ένα ψυχιατρείο ανατρέπουν τα θέλω τους και οδηγούνται σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις, μέσα από τη γρήγορη εναλλαγή των διαλόγων και την κινηματογραφική αλληλοδιαδοχή των εικόνων.

Το έργο αφορά κατ' αρχήν, τη σύγκρουση δύο χαρακτήρων και δευτερευόντως δύο ιδεολογιών: από τη μία, ένας καθηγητής πανεπιστημίου με ξεκάθαρη σκέψη, ακέραια επιχειρήματα και δραματική παρουσία και από την άλλη, ένας αμόρφωτος πρώην κατάδικος με όπλα του τη φιλία, το φαγητό, τη φιλανθρωπία έρχεται να υπενθυμίσει στον Καθηγητή την αξία της ζωής πέρα από τη σκέψη. Ένα λογοτεχνικό έργο στο οποίο ο ίδιος ο συγγραφέας του αποδίδει τον προσδιοριστικό υπότιτλο "Ένα μυθιστόρημα σε θεατρική φόρμα" (A Novel in Dramatic Form), προκαλεί εύλογο προβληματισμό κατά τη μετάφρασή του, καθώ...

Η Άλμα, τραγική πουριτανή του έρου, είναι μια δυστυχισμένη κοπέλα, εγκλωβισμένη στα στεγανά ασκητικά πρότυπα της θρησκευτικής της υπερβολής. Δειλιάζει μπροστά στην αντιμετώπιση προσωπικών της τρόμων και συντρίβεται από το βάρος των ανομολόγητων επιθυμιών της. Δεν είναι τυχαίο που ο Ουίλλιαμς τοποθετεί χρονικά το έργο στις αρχές του εικοστού αιώνα (1916) και όχι στην εποχή που το έγραψε: ως και στη υποτιθέμενη φιλελεύθερη Αμερική, η εγκράτεια και η υποκρισία της βρετανικής βικτοριανής εποχής έχει στιγματίσει όλους τους Αγγλοσάξωνες. Έτσι, η Άλμα είναι χαρακτηριστικό δείγμα...

Ο Στάνλεϋ Κοβάλσκι, ένας άξεστος Πολωνός, δεύτερης γενιάς μετανάστης, και η γυναίκα του Στέλλα, που κατάγεται από ξεπεσμένη εύπορη οικογένεια του Νότου, ζουν στα Ηλύσια Πεδία, μια μίζερη παραποτάμια συνοικία της Νέας Ορλεάνης. Η αδελφή τής Στέλλας, η Μπλανς Ντυμπουά, μια εύθραυστη, στολισμέν, ξεθωριασμένη καλλονή, καταδέχεται να έρθει και να ζητήσει καταφύγιο στο σπίτι του ζεύγους, όπου αρχίζει να ζει πνίγοντας τα προβλήματά της στο ποτό και μιλώντας συνέχεια για το ένδοξο παρελθόν της οικογένειάς της.

Τα μονόπρακτα του Τεννεσσή Ουίλλιαμς αποτελούν αντικείμενο μελέτης σε θεατρικές σχολές, όπου παρουσιάζονται ως σπουδή στον συμπυκνωμένο θεατρικό λόγο. Ο Ουίλλιαμς, όπως ο Πιραντέλλο, ο Μίλλερ και άλλοι, πλάθουν χαρακτήρες και μέσω αυτών μεταδίδουν τα μηνύματά τους με έμμεσο τρόπο. Ειδικότερα ο Ουίλλιαμς προσφέρεται για μελέτη και ανάλυση, αφού στα μονόπρακτά του οι ήρωες ξεκινούν από μια αφετηρία του παρελθόντος γνωρίζοντας πως η πορεία τους δεν έχει τέρμα, ή, αν έχει, το τέρμα αυτό είναι αδιέξοδο. Οι περισσότεροι ήρωές του προσπαθούν να βρουν μια άκρη -όποια-, όμως δεν το...

Είναι ένα έργο όπου πιστεύουμε κάθε λέξη που δεν εκφέρεται, κάθε συναίσθημα που δεν εκδηλώνεται, κάθε αδυναμία που δεν ομολογείται. Οι δύο κύριοι χαρακτήρες του, εκρηκτικοί μέσα στα αδιέξοδά τους, είναι διατεθειμένοι να συγκρουστούν έως την συντριβή και την κατάρρευση. Έχουμε να κάνουμε εδώ με μία έγγαμη ερωτική σχέση που θυμίζει περισσότερο εναγκαλισμό θανάτου παρά προσπάθεια συμβίωσης. Η διεκδικητική Μάγκι προσπαθεί να αναστήσει πεθαμένα αισθήματα στον παραιτημένο Μπρικ, που μετά το βιολογικό τραυματισμό του σε κάποιο γήπεδο αποσύρεται στο δωμάτιό του και καταφεύγει στο π...

Αντίθετα με τις περισσότερες μεγάλες του επιτυχίες που αποτελούσαν ξέσπασμα προσωπικού λυρισμού, ο Ουίλλιαμς γράφει το Τριαντάφυλλο στο στήθος, έργο πιο κωμικό, αλλά και πάλι με πολλά αυτογραφικά στοιχεία. Στόχος του είναι να ξορκίσει τα προβλήματα της αμερικανικής κοινωνίας και, κυρίως, τη λαίλαπα του μακαρθισμού, τον πολλαπλασιασμό των γυναικείων νευρώσεων και την αγωνία των μικροαστών για κοινωνική άνοδο. Γι αυτό φιλοτεχνεί ένα έργο που, πατώντας στα χνάρια της ηθογραφίας, προχωρεί στη συμβατική ερμηνεία των φυσικών φαινομένων για να καταλήξει σε ιλαροτραγικό ψυχογράφημα...

Το έργο είναι ένα μεγάλο μονόπρακτο, χωρίς ιδιαίτερη σκηνική δράση, και στην ουσία αποτελεί μια ελεγεία πάνω στην έννοια του χρόνου και στην ουτοπία της ποιητικής ευαισθησίας. Το θέμα που κυριαρχεί σ' αυτό είναι η ωμοφαγία. Η γηραιά κυρία Βέναμπλ συντηρεί στον κήπο της σαρκοβόρα φυτά που τρέφονται με έντομα. Η κυρία Βέναμπλ και ο γιος της, Σεμπάστιαν, κάνουν ειδικό ταξίδι στα νησιά Ενκαντάδας για να δουν όρνεα να επιτίθενται και να καταβροχθίζουν νεογέννητες θαλάσσιες χελώνες. Στο τέλος η Κάθρην Χόλλυ γίνεται αυτόπτης μάρτυρας του βίαιου θανάτου του Σεμπάστιαν από πεινασμέν...

Πολύ συχνά οι χαρακτήρες των θεατρικών έργων του Τεννεσσή Ουίλλιαμς είναι προεκτάσεις ατόμων της ίδιας του της οικογένειας, και χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι τα πρόσωπα του Γυάλινου κόσμου. Η μητέρα Αμάντα, με τη δήθεν τελειομανία και τη φλυαρία της, ταιριάζει αρκετά με τη μητέρα του συγγραφέα, Εντουίνα. Η κόρη Λώρα, εκ γενετής χωλή, ενδοστρεφής και μόνιμα θλιμμένη, είναι αντίγραφο της αδελφής του Ουίλλιαμς, Ρόουζ, η οποία παρουσίασε από νωρίς σχιζοφρένεια και αργότερα υπεβλήθη σε μετωπιαία λοβοτομή. Ο γιος Τομ, υπάλληλος σε αποθήκη υποδημάτων, με κρυφή νυχτερινή ζωή...

Ο συγγραφέας στο μοναδικό του θεατρικό έργο περιγράφει με την γνωστή του γραφή την ατμόσφαιρα μιας Νέας Υόρκης και των περιχώρων της που πια δεν υπάρχει. Διερωτήσεις και ενδιαφέρον για την θρησκεία, την θνητότητα την μετεμψύχωση, υπαρξιακή αναζήτηση, όλα μαζί εκκινούν από ένα μικρό διαμέρισμα, νωρίς το πρωί, με ανθρώπους του μόχθου, χαρακτήρες ξεπεσμένους, μέσα στο σκηνικό μιας ζωής ταλαίπωρης, περιορισμένης και άσκοπης που όμως απαυγάζει την μουσική μιας μακαριότητας.